Het was mijn aller, aller eerste singeltje ooit: “It’s all over now”. Afgelopen week werd ik er abrupt en nogal confronterend aan herinnerd. De titel van de songtekst stond boven de rouwadvertentie van Paul T., en ook het rouwprentje kreeg de titel als motto mee. Op het omslag van het rouwprentje was niet de notoire foto van de overledene te zien, maar een obscene rode tong en dikke lippen, handelsmerk van de Rolling Stones sinds 1970. Het was duidelijk, en het was goed zo…
Vanmiddag namen we afscheid van Paul. Het was een waardig, liefdevol en hartverwarmend afscheid. Het was er druk… Het ging er over familie, over rooie politiek, over “Gimmert Zeuve” en over de Stones. Het ging over humòr met de klemtoon op de O en over bier. Heel veel bier… Het ging kortom over de Mens en mensen.
Iedereen had wel een anekdote paraat, ik ook…
Het is alweer en eeuwigheid geleden, we woonden nog in het andere huis en van enig Ministerie was nog lang geen sprake. Ik zag Paul in die tijd nagenoeg dagelijks. Kwestie van dezelfde etablissementen frequenteren. Hij had het dus best gewoon kunnen vragen, maar dat deed hij niet. Hij stond geheel onverwacht op de stoep van ons huis. Met een fazant. En of Ellen die zo-en-zo wilde bereiden, Paul had een kookboek met het gewenste recept onder zijn andere arm. En de bedoeling was dat we het beest samen zouden eten… En aldus geschiedde. Het kookboek mochten we houden, we hebben het nog.
Ach Paul, voor jou was het allang duidelijk. “Its all over now!”, meer zit er niet in. Ik ben geneigd je te geloven, maar ik heb toch wat twijfels. Misschien moet het wel zijn: “In Another Land”…
Groet, Ellen en Paul.
