Feest op het Ministerie…

 

6 oktober 005

Vandaag was het feest op het Ministerie, slechts weinigen wisten ervan.
Dat was overigens ook zo gepland, dat weinigen daarvan wisten.
We vierden onze zoveelste huwelijksdag en we hadden besloten om dat in heel enge beslotenheid te doen.
De enkeling die weet had van het feestelijk feit stuurde een kaart of bracht in alle vroegte een bloemetje. We waren hen heel erkentelijk.

Samen met Het Kind sneden we in de loop van de middag bovenstaande taart aan. We dronken er een kop koffie bij, zwaaiden daarna Het Kind uit en sloten de burelen.

De avond waren we samen. Ellen kookte, ik haalde de mooiste zaken uit onze wijnkelder. Het verslag daarvan lees je later.
Nu drinken we nog een glas en kruipen voldaan in bed.
Tot morgen…

© paul

Varkensworstje met pompoengnocchi en een saus van bloedworst….

 

5 oktober 021

Vandaag liet ik me inspireren door de recepten van Dick Soek. Eén van de “Helden van de Smaak”.  Bij de Volkskrant van afgelopen zaterdag was een extra bijlage gevoegd ter ere van de week van de smaak. Over de genomineerde Helden van de Smaak was kort te lezen waar zij mee bezig zijn, wat hun passie is enzovoorts. Er stonden ook een aantal recepten bij de verschillende verhalen. De recepten van Dick Soek spraken mij meteen aan en ik besloot maar eens zoiets te gaan maken. Helemaal precies een recept namaken kan ik niet, wil ik ook niet. Maar de passie voor mooie kleinschalig geproduceerde producten sprak mij aan. Koken met wat met liefde geteeld en gefokt is, eenvoudige ingrediënten, producten van het seizoen…

Dick Soek maakte zelf een varkensworstje, ik had mooie biologische worst in huis van de Sumiranvarkens en besloot die te gebruiken voor dit gerecht.
Pompoenen zijn er op dit moment in overvloed, ik kocht een biologisch geteeld exemplaar en gebruikte biologische aardappelen.
De bloedworst kochten we vandaag bij een ambachtelijke slager in Duitsland. We maakten een uitstapje over de grens en kochten ook nog een fles Dornfelder Trocken van het Weingut Dr Bürklin-Wolf uit Wachenheim.

Pompoengnocchi;
400 gram pompoenpuree | 600 gram aardappelpuree | 300 gram bloem | 1 eidooier | wat nootmuskaat | zout en peper. | 100 gram zachte geitenkaas.
Kneed een soepel deeg van deze ingrediënten en vorm er kleine ovale balletjes van. Druk ze licht in met een vork zodat je de mooie gnocchivorm krijgt. Kook de gnocchi in ruim kokend water tot ze bovendrijven. Schep ze uit het kookwater en leg ze op een met olie ingevette schaal.

De saus;
200 ml room | 60 gram bloedworst in stukjes gesneden.
Kook de room tot de helft in en voeg de stukjes bloedworst toe. Roer goed tot de bloedworst gesmolten is en de saus ingedikt.

De worstjes in wat boter op een laag vuur in ongeveer 15 minuten gaarbakken. Neem ze uit de pan en houd ze warm.
Bak de gnocchi even zachtjes in het braadvocht van de worstjes.

Leg ze dan op de borden en kruimel er wat verse geitenkaas over. Gratineer ze even onder de hete grill tot de kaas gesmolten is.

Leg er dan de worstjes op en schenk er de saus over.

We dronken er de Dornfelder bij, prima combinatie!

En natuurlijk espresso toe, met een stukje chocolade vandaag, maar daarover later meer!
@ ellen.

nb:
Ik gebruikte voor twee personen 350 gram worst. De hoeveelheid gnocchi was veel-te-veel. Ik nam ongeveer 6 gnocchi per persoon. De rest kook ik even en vries ze dan in.

© ellen

De Koning Drinkt…

 

Gisteren kocht ik bij een krantenkiosk in Helmond vijf deeltjes van de aloude stripverhalenreeks SUSKE EN WISKE .
Het waren facsimile-uitgaven, gedrukt naar de originele Vlaamse uitgaven uit de jaren veertig en vijftig. Zelfs het papier was “na-oorlogs”, en beslist niet houtvrij. Twee bladzijden in rode inkt, twee bladzijden in blauwe. De prijs was ook “na-oorlogs”, namelijk € 1,- per stuk.

De Koning Drinkt is het vierde verhaal uit de reeks. Lambik komt in deze geschiedenis niet voor, Jerom bestaat nog niet en Tante Sidonia wordt slechts vertegenwoordigd door een middeleeuwse voorgangster.

Via een toverspiegel komen Suske en Wiske in de middeleeuwen terecht, in het land van Koning Poefke. Koning Poefke is ziek, zijn hofartsen weten zich geen raad.
Maar zo niet Suske en Wiske. Die stellen even de juiste diagnose want: “In ons tijdperk zijn dokters er veel op vooruit gegaan… Wel 100 franc per visiet, hoor!”
Het is Wiske die het als eerste doorheeft: “Mijne heren, de toestand is kritiek! De koning lijdt aan de vreselijkste ziekte, die een man kan kwellen!… Zijne Majesteit heeft een Droge Lever!!!”
Onze helden weten echter raad. Ze brouwen een ketel van het beste Belgische bier en: “Onderuit! Hier is het levenselixir! Een fonkelende Export!!”
Enfin, juist voordat de koning het loodje legt gieten onze helden het vocht in de majesteitelijke  keel en wat denk je: De koning is genezen. Zo zit dat!
Dan volgt er nog een heel verhaal van intriges, draken, spoken, vijandelijke legers en ware doodsverachting. Maar daar gaat het allemaal niet meer om.
Nee, het is die Droge Lever waar ik blijf steken. 

Ik heb de uitdrukking al járen niet meer gehoord of gelezen. Met een Droge Lever wordt bedoeld dat je  ál te lang verstoken bent geweest van drank. Alcoholhoudende drank. Het zal ongetwijfeld een Vlaamse uitdrukking zijn, hoewel de Dikke van Dale daar geen speciale melding van maakt.
Het was de vaste uitdrukking van Opa Jehan, wanneer hij na een barre fietstocht vanuit Helmond bij ons thuis op de stoep afstapte. De man kreeg dan een flesje bier en knapte zienderogen op. Opa Jehan was een matig drinker.
Opa Pauwke, die had áltijd last van een droge lever…

© paul

Bombrief in de ministeriële brievenbus?

 

Bergtijm 003

Toen we vandaag thuiskwamen puilde er iets geheimzinnigs uit onze brievenbus. Onze brievenbus is erg klein en er hangt regelmatig iets aan de buitenkant, maar dit was wel heel veel. Bovendien heeft Hond Max de gewoonte om krantjes en ander gedoe naar binnen te trekken.
Op ieder ander Ministerie zou zo een geheimzinnige uitstulpende brievenbus tot opperste staat van parraatheid leiden; een bombrief, een envelop met vieze inhoud of allemaal nog erger…
Op het Ministerie van Eten en Drinken zijn wij nooit bang voor uitstulpende brievenbussen. Er hangen hier regelmatig tasjes met gulle gaven aan de deur; tomaten, noten, appels en ga zo maar door. Onze eerste gedachten is dan ook meteen: “een verrassing”!

En dat was het ook. Een van onze lezers heeft in het Zuiden van Frankrijk een fijn vakantiehuis. Midden in de natuur. Zij plukt daar haar eigen wintervoorraad kruiden en wij kregen een deel. Een tas vol vers geplukte bergtijm hing half in onze brievenbus. We gaan de tijm nog wat verder drogen.

Bergtijm 008

Supergeurig, deze tijm. Met alle aroma’s van de Provence erin.
Dank je wel Willy!!!

© ellen.

Gerardus Wittems Kloosterbier…

 

bier en buffels 011

Vorige week vrijdag dronk ik het voor het eerst. Ik weet niet of het al lang bestaat, mijn omgeving noch ik kenden het.
Gerardus Wittems Kloosterbier.
Ik nam het bier mee naar een vrolijk vrijdagmiddagtreffen bij Vriend Jan, we richtten een bescheiden proeverij in.
“Verrassend goed!”  Dat was het oordeel van de deelnemers.
Het is een bier van de hoge gisting. Mooi donker van kleur. Bruin, nijgend naar rood.
Het ruikt wat gistig en ook naar caramel.
De smaak is fris maar vol, met een bijzondere rinse ondertoon. Zoet en zuur in prima balans. Ook caramel valt er te proeven. Een rijp en vol bier met een lange, prettig bittere afdronk. Stevig en mild tegelijk. Een aanrader!

Het bier komt van de Gulpener Bierbrouwerij .
Geen grote brouwerij is dat, wel één van de beste van ons landje. Alle grondstoffen die ze verwerken komen uit het het Limburgs Heuvelland en zijn milieuvriendelijk geproduceerd. Alleen al daarom neemt de brouwerij een bijzondere plaats in in het vaderlands scala.
Naast het notoire Pilsner brouwen ze ook een aantal speciaalbieren. Het is niet altijd mijn smaak wat ze daar maken, maar het is wél altijd goed. Hun Bokbier behoort tot mijn absolute favorieten. En vanaf nu dus ook het Gerardus Kloosterbier.

Het Kloosterbier zou volgens de brouwerij een getrouwe copie zijn van het donkere bier dat de Redemptoristen tot 1952 in hun klooster in Gulpen-Wittem brouwden. Een deel van de opbrengst van  het bier komt ten bate van de historische bedevaartskerk Gerardus Majella in Wittem. Het Rijke Roomse Leven en alcohol hebben het altijd al goed met elkaar kunnen vinden…
Vriend Jan is er overigens van overtuigd dat ik het bier in eerste instantie koos omwille van het plaatje van Gerardus Majella. En het is waar lezer, dat plaatje (en die heilige) speelden in onze jeugd een prominente rol.
De Keizer van Monera kende het al. Niet het bier, maar Wittem.
Hij is er in zijn jeugd een aantal keren op bedevaart geweest.

© Paul

Kalfsrolletjes met salie en mozzarella…

 

keukending 009

Lezers van Het Ministerie zijn veel slimmer dan wij!
Waar wij de hele avond moesten gissen naar het gebruik van of voor het Ding, werd het  door een aantal trouwe lezers meteen herkent als hulpje bij het maken van vleesrolletjes.

Goed, ik gebruikte “het ding” dus vandaag om er een kalfslapje met wat salie en ham mee bij elkaar te houden. Vroeger gebruikte ik houten prikkertjes of soms bond ik een draadje om de rolletjes. Nadeel van de prikkertjes is dat je ze moeilijk, of bijna niet, kunt verwijderen. Nadeel van de draadjes; idem.
De klemmetjes werkten perfect. Ik moet eerlijk toegeven dat ik dat helemaal niet verwacht had. Ik dacht dat het metaal zich bij het bakken in het vlees zou vastzetten en dat de klemmetjes net zo moeilijk te verwijderen zouden zijn als prikkertjes of touwtjes… Maar, niets van dit alles. De klemmetjes bleken perfect los te laten. Je kunt ze al vóór het opdienen verwijderen. Kortom, ideaal!
Ik moet erbij zeggen dat het in dit geval om dunne rolletjes ging. Experimenten met een wat dikkere rollade volgen nog.

Vandaag kalfslapjes met salie:
4 kalfsschnitsels, tussen een vel plasticfolie even platkloppen, bestrooien met peper en zout
16 blaadjes salie
4 plakken  ham, bijvoorbeeld Parmaham
1 bolletje buffelmozzoarella
1 eetlepel olijfolie

2 flinke, rijpe tomaten in blokjes gesneden
2 teentjes knoflook, geplet en fijngehakt
een scheut droge witte wijn
een scheutje room

keukending 001 keukending 004

Leg eerst de ham op het vlees en dan een paar blaadjes salie en een paar stukjes mozzarella.
Rol de lapjes op en klem er het ding omheen of, als je niet van die mooie klemmetjes hebt, steek er een prikkertje door.
Bak de rolletjes even aan in de olijfolie. Doe er de knoflook bij en laat even meebakken. Voeg de tomaten toe en laat ze ook even meebakken. Doe de witte wijn erbij en laat het geheel 20 minuten stoven. Voeg eventueel een scheutje room en wat platte peterselie toe.

keukending 015

Serveer er mooie gedraaide pasta bij, en de saus.
Geef vooraf een salade.

En natuurlijk espresso toe.

© ellen

Maccheroncini met lamsgehakt…

 

maccheroncini 004

Paul zou vandaag wat varkenslapjes uit de diepvries halen en dan zou ik daar een stoofpotje van maken. Om de een af andere reden heeft hij gehakt uit de diepvries gehaald. ( Ik denk zin in pasta) En het was ook nog lamsgehakt. Niets mis mee, maar niet zo geschikt om een echte Bolognesesaus mee te maken. Er was ook nog maccheroncini, een lange dikke macaronisoort. Het leek me een goed idee om er dan maar een ovenschotel van te maken.

Maak een saus van;
250 gram lamsgehakt
1 ui en twee teentjes knoflook, fijngehakt
1 eetlepel olijfolie
3 gedroogde pepertjes
1 klein blik tomaten
wat oregano, zout, en op het laatste wat verse basilicum.

Maak een bechamelsaus van
75 gram boter
70 gram bloem
7 dl melk.
Laat de saus even zachtjes doorkoken.

Giet de bechamel in een ovenschaal.
Kook de maccheroncini bijna gaar en giet ze af.
Schep op de bechamel een paar lepels gehakt/tomatensaus. Leg daarop de pasta en dek af met een laag gehakt/tomatensaus. Bestrooi met vers geraspte Parmezaanse kaas en zet de schotel 20 minuten in een voorverwarmde oven op 200 graden.

Eet er een mooie groene salade bij.
En espresso toe.

Keukending…

 

keukending 009

Ik ben weer heel erg verwend met goede wensen, prachtige boeken, bloemen, appels, bonnen voor boeken, dvd’s, flesjes…
Dank je wel allemaal.
Natuurlijk, bijna traditiegetrouw, kreeg ik ook weer een “vreemd apparaat” voor in de keuken. Onmisbaar eigenlijk.
Ans en Hijn, in hun nimmer aflatende speurtocht naar parafernalea die de schijn van onmisbaarheid in zich dragen, vonden dit welhaast ultieme ding voor ons…

Eerdere vondsten waren bijvoorbeeld al het ding om vierkante eieren te maken, de krokettenmachine, de picknick koeltas en ontelbare espressopotjes…

keukending 006

“Maar dit heb je echt nodig, je kunt nu nooit meer zonder!”
Ze zaten met 6 stuks in een nog nieuw doosje.

Morgen zal ik een mooi gerecht klaarmaken met deze dingen.
Ik ben benieuwd of iemand weet waar dit ding voor dient??? Bezoekers van het feestje weten natuurlijk al precies wat dit nu weer voor een ding is en waar je het voor kunt gebruiken. Zij mogen niet meer raden!

© ellen.

Tortillas de patatas…

12 maart 2007 008

Eenmaal thuis warende ergernissen ook weer snel verdwenen. Toch maar iets eetbaars maken. Paul heeft nog steeds niet veel zin in eten, iets heel simpels dan maar. Nog even bij de plaatselijke AH langslopend zag ik dat het BIO-Week of zoiets is bij onze grootgrutter. Ik kocht wat bio-aardappelschijfjes, een halfje BIO-Brood en een nieuwe strippenkaart voor weer nieuwe busavonturen.
Thuis keek ik vertwijfeld naar die aardappelschijfjes, waarom niet een zak hele aardappelen gekocht?
Juist, het leek makkelijk, van die voorverpakte schijfjes, alsof het zo vanzelf iets moois wordt in de pan.

Onzin dus, ik had net zo goed een zak aardappelen kunnen kopen, schillen en in schijfjes snijden, dat kost eigenlijk maar een paar minuutjes!

Tortilla dan maar, voor vier personen:

450 gram bio aardappelschijfjes (rauw) Of gewoon een paar aardappelen schillen en in schijfjes snijden.
3 eetlepels olijfolie
1 ui en 2 teentje knoflook, zeer fijngehakt
wat verse peterselie (plat natuurlijk)
5 eieren
peper, zout

Doe de olie in een platte (gietijzeren) pan en schik de schijfjes aardappel erin.
Smoor de aardappelschijfjes, de ui en knoflook heel zachtjes gaar. Niet bakken of bruinen, alleen zachtjes garen. (Doe een deksel op de pan.)

Na ongeveer 15 á 20 minuten zijn de aardappelen gaar. Schep ze uit de pan.
Veeg de pan even schoon met wat keukenpapier en giet er dan 1 flinke lepel olijfolie in.
Kluts de eieren met wat peper en zout en voeg de aardappelschijfjes erbij.
Laat het ei-aardappelmengsel voorzichtig in de pan glijden en laat het geheel zachtjes bakken tot het ei aan de bovenkant gestold is.
Draai de ommelet nu om: neem een grote deksel waar de ommelet op past, laat hem erop glijden en draai, in één keer de ommelet, omgekeerd, vanaf de deksel terug in de pan.
Laat nog héél even bakken, en klaar…

12 maart 2007 009

Wij aten er een flinke salade van groene sla en tomaatjes bij.
Espresso toe.
Voor mij een glas Domini, Douro doc 2003 uit Portugal.
Een goede combinatie.
© ellen