Tomatensoep…

15 september 007

Het lijkt wel of iedereen verlangt naar de herfst. Als ik zo de weblogs langs ga lees ik over zuurkoolstamppot, zware wijnen, kaasfondue, winterse stoofpotten en knapperende haardvuren.
Buiten is het hier 29 graden en de tomaten zijn rijp!!!
Tijd voor tomatensoep dus.
500 gram rijpe tomaten (liefst uit de tuin van vrienden die er nu toch veel te veel hebben)
3 eetlepels olijfolie
1 ui en 2 teentjes knoflook fijngehakt
1 liter water (je kunt ook bouillon gebruiken maar het hoeft niet)
wat verse basilicumblaadjes en wat gedroogde oregano
een kneepje tomatenpuree
peper en zeezout.
Fruit de ui met de knoflook in de olijfolie zachtjes aan.
Snijd de tomaten in grove stukken. Voeg ze bij de ui en knoflook en laat alles zo zachtjes 20 minuten stoven, voeg het water toe en de kruiden en laat 10 minuten koken.
Draai de soep door de passe-vite met een grove zeef.
Breng op smaak met peper en zeezout.
Je kunt er natuurlijk ook nog wat balletjes gehakt in doen.

© ellen

Kip in dragon-roomsaus…

15 september 013
Het is hier al dagen rommelig druk. We eten op vreemde tijden, krijgen veel bezoek, ontmoeten oude bekenden enzovoorts. Kortom enige regelmaat is ver te zoeken. Vanmiddag tomatensoep gemaakt, dat was maar goed ook want daarna kwam er een ware explosie aan bezoek. Gelukkig was er toch nog een moment van rust de WBW te proeven en er iets bij te eten.
Tijdens het koken hebben ook de Keizer van Monera en de Jongste Bediende de beide wijnen geproefd en beoordeeld. Daarover in een volgend log meer. Nu eerst het eten;
We aten kip, het onderste deel van de poot, drumsticks heet dat. Van de Sumirankippen natuurlijk.
Bak de kippenpootjes in wat boter aan. Voeg een fijngehakt uitje en een teenje knoflook, ook fijngehakt toe. Smoor alles lichtbruin. Blus af met een glas witte wijn. Ik gebruikte vandaag de WBW van Michel Schneider, een Pinot blanc.
Laat dit licht inkoken en voeg dan een eetlepel fijngehakte verse dragon toe. Roer goed om en voeg er 1/4 room bij. Laat de kip zo in ongeveer 45 minuten gaar worden. (tijd is moeilijk te zeggen, deze biologische kip heeft langer geleefd en moet ook wat langer garen dan industriële kip).
Leg de kip op een schaal en maak de saus af met wat beurre manié. (mijn saus was iets te gebonden, ik heb er wat vocht bijgedaan, een schepje van de tomatensoep)
Maak op smaak met peper en zeezout en wat gehakte platte peterselie.
Wij aten er pasta bij.
Espresso toe.

© ellen

Wat eten we vandaag?..

vakantie augustus 2006 249“>

Wat eten we vandaag? Ik zou het niet weten.
Ach, denk ik, laat ik eens langs de fellow-bloggers surfen, wie weet…
Het is alles fris en zomers wat de klok slaat. Heel begrijpelijk, maar ik zit er niet meer op te wachten. Ik heb last van de warmte (ik moet met Eric een kuil graven aan de voordeur ten behoeve van een aanstaande rioolrenovatie) en ik verlang naar de herfst. Ik heb zin in runderstoofschotels, in wild, in robuste winterwijnen.
Ik duikel een foto op uit het vacantiearchief en kijk, dat is nu precies wat ik bedoel. Gekookte varkenspoot, overbakken met Munsterkaas. (De foto toont de restanten…) We aten die ergens in de Elzas. Wat we erbij dronken weet ik niet meer. Het water loopt me in de mond. Maar dan, wie gaat er met dit weer lang in de keuken staan? En laat de oven en de pitten uren branden?
Ik leg maar een paar drumsticks uit de vriezer…

© paul

Pinot blanc…

wbw-schoon

Woensdag: Wine Blogging Wednesday . En de hele maand september gaat het over Pinot blanc.

En ach lezer, je hebt hem beslist al wel eens gedronken. Die witte wijn uit de Elzas, uit de Pfalz of van de Moesel. Makkelijke wijn doorgaans, lichtjes geurend naar appeltjes, een klein zoetje op de achtergrond.
Ze noemen hem in Frankrijk Pinot blanc, naar de druif waarvan hij gemaakt is. In Duitsland en Oostenrijk heet-ie Weissbourgonder, Italië bezigt de naam Pinot bianco en in Luxemburg is het dan weer gewoon Pinot blanc.

Op het Ministerie is de Pinot blanc al tijden de vaste begeleider van de asperge en de mossel , hoewel hij het laatste jaar zijn plaats moest delen met de Muscat. Voorts gebruiken we hem bij visschotels, zolang die maar niet te zwaar zijn. Fijn vlees van kalf en kip, hij past er prima bij. vakantie augustus 2006 234

Gaat het om doordrinken, op een feest of een zwoele nazomeravond, dan heb je aan de Pinot blanc goed gezelschap. Sterker nog: ik verkies hem dan boven een Riesling. Aardig is ook dat het een betaalbare wijn is.

Zoals voor alle wijn geldt ook hier dat de plaats waar de druif groeide, de manier waarop de wijnboer zijn wijn maakte en de omstandigheden waaronder je de wijn dronk bepalend zijn voor je oordeel.
In Italië dronken we Pinot bianco op een terras. Verderlicht, nauwelijks smaak, maar o zo verfrissend. We waren dolenthousiast. Waarschijnlijk zou die wijn thuis, aan tafel, nauwelijks door de beugel kunnen.
In Duitsland dan weer, in Wachenheim in de Pfalz, dronken we een Pinot blanc van een kwaliteit die zich kon meten met de beste wijnen van de wereld.Alle eigenschappen van de Pinot blanc, maar dan dieper en fijner. Ook de ambiance speelde daarbij een grote rol. Zestiende eeuws pand, inrichting uit de achttiende eeuw, knapperend houtvuur.
Op een grillfest in Luxemburg werd bij gebrek aan Riesling en Rivaner een Pinot blanc geschonken. Ik vond het geweldig. Maar het gezelschap was dan ook groots en het feest uitbundig.
De omstandigheden bepalen in belangrijke mate het plezier dat je aan wijn beleefd. Dat geldt voor het Ministerie, en het zal jou niet anders gaan.

Het belangrijkste criterium is en blijft echter je smaak. En om erachter te komen hoe het zit zul je zélf moeten proeven, zélf moeten drinken.

Het Ministerie gaat zich de komende dagen bezig houden met de wijnen van deze maand. Je kunt meedoen, kom langs op het Ministerie of schiet zelf even naar de winkel. Ter opfrissing van het geheugen: het gaat deze maand over de volgende wijnen.

Jean Rosen Pinot blanc 2005 (Elzas), te bekomen bij de Plusmarkt voor 4,50 euro.
Michel Schneider Pinot blanc 2004 (Pfalz), en die hebben ze dan weer bij de Mitra, voor ongeveer 3 euro.

© paul

Gegrilde tonijn met een kruidenpasta…

TONIJN
Vanavond, na een lange warme werkdag, een snelle maaltijd. Tonijnbiefstukjes met een flinke laag kruidenpasta even onder de gril van de oven. Het is warm hier en dan kun je kiezen voor de barbeque, of gewoon buiten gaan zitten en de oven of gril zijn werk laten doen. Wij kozen voor het laatste, even voorbereiden in de keuken, vis onder de gril en klaar.
Voor twee personen;
2 tonijnbiefstukjes (niet te dun, anders worden ze erg droog)
1 bosje platte peterselie, een plukje tijm, zo’n 20 blaadjes basilicum, een teentje knoflook, de geraspte schil van een halve citroen.
zeezout en peper
3 eetlepels olijfolie
1 eetlepel pijnpitjes
Leg de tonijn op een ingevette ovenschaal
Hak de kruiden met de knoflook heel fijn. Giet de olijfolie in een vijzel en voeg de gehakte kruiden toe. Meng alles goed door elkaar, voeg zout en peper toe en de citroenrasp en roer tot je een mooie smeuïge pasta hebt.
Dek daar de tonijn helemaal mee af, strooi er de pijnpitjes over en zet de schaal in de oven onder de hete gril, op 220 graden. Laat de tonijn nu ongeveer 8 minuten grillen, afhankelijk van de dikte.
De vis moet van binnen nog mooi roze zijn.
Een tomatensalade smaakt er heel goed bij. Neem 6 Tasty Tom tomaatjes en snijd die in kleine blokjes. Voeg wat kappertjes, fijngehakte ui, basilicum, peper, grof zeezout en olijfolie toe.
Als de tomaatjes mooi rijp zijn laten ze wat vocht los als je ze zo fijn snijd. In combinatie met de tonijn smaakt dat heel goed.
Serveer de tonijn met wat van de olie die uit de pasta vrijkomt tijdens het grillen.
Wij aten er kleine pasta, farfalle, bij.
Een stukje Morbier kaas toe.

En de Wine Blogging Wednesday wine van deze maand; 2005 Pinot blanc Jean Rosen.
Helaas konden we de twee wijnen niet vergelijken, alleen de Elzasser was te koop hier. Zaterdag wordt de Duitse Pinot weer geleverd. Dan een uitgebreide proef.
Ik wil wel vast verklappen dat ik mijn glas met een scheut cassis gemengd heb na de maaltijd.
Espresso toe.

© ellen

Flickr account…

zalm met citroen
Ik had gisteren geen tijd om een stukje te schrijven dus vandaag maar. Ik ben uren bezig geweest met het verhogen van mijn Flickr account. Helaas lukte dat niet meteen en moet ik het nu even met kleine foto’s doen.
Gegeten hebben we natuurlijk wel, we aten gegrilde zalm met dille boter. Grootgrutter AH verkoopt heerlijke gezouten Normandische boter uit Isigny. Wat dille en peterselie fijngehakt erdoor roeren en je hebt pefecte begeleiding voor een mootje zalm. Een glas witte Bourgogne uit Asquins erbij, een grote salade en wat gebakken aardappeltjes.
Espresso toe.
En we konden buiten eten, we genieten van de prachtige nazomer!

 

Créme de Cassis…

wijn 019

Buiten meet de thermometer een goede 30 graden, en binnen is het al nauwelijks minder warm. We maakten een ferme ochtendwandeling, de hond en ik. We liepen door de Pandelaarse kampen en via de gerenoveerde zandweg terug naar de Deel. Hond Max houdt het de rest van de dag voor gezien, hij ligt in de gang te slapen. Jan kwam op bezoek en we dronken samen koffie. Daarna moest er nog van alles in de tuin en het eind van het liedje was dat dit artikel het tot laat in de middag zonder tekst moest doen. Terzake nu:

Crème de cassis of Bessenlikeur, ik heb het altijd flauwe kul gevonden. Zelfs de beroemde Champagne-bessen cocktail heb ik altijd als een grapje beschouwd. Het goedje is me te zoet en te chemisch van smaak. Ons verblijf in Bourgondië zou daar geen verandering in brengen, dachten we, ook al is Crème de cassis één van de specialiteiten van het land. Ik had verder ook geen enkele moeite gedaan om iets meer van de Cassiswereld te begrijpen. Tot die ochtend van die wandeling. Dat plastic bekertje met dat rode vocht. Dat goedje, dat zo lekker smaakte bij ons vlees . Dat heerlijk en eerlijk geurde. En dat gemaakt bleek van een mix van jonge witte wijn en uitmuntende Crème de cassis.

Hoe zat het: Crème de cassis wordt op verschillende plaatsen gemaakt in Frankrijk, maar komt hij uit de Bourgogne, dan heet-ie (meestal) Crème de cassis de Dijon. Het betekent dat hij onder bepaalde omstandigheden en met de nodige beperkingen is gemaakt. Het woord Crème voor vruchtenlikeuren betekent in Frankrijk altijd dat het vruchtensap is verkregen door macereren, dat is het op natuurlijke wijze laten trekken van de vruchten (op pure alcolhol, op wijn, op azijn). Dit in tegenstelling tot Nederland en de rest van de wereld, waar een Crème zo kan heten zonder dat er ook maar één vrucht aan te pas is gekomen. Vandaar ook dat de Franse cassis geurt naar bessen. Verder leerden we dat Crème de cassis wordt aangeboden in sterktes van 16 en 20 % alcolhol. De cassis met het alcolholpercentage van 20 % bevat twee maal zoveel bessen als een crème met 16 %, maar slechts een achtste deel meer suiker. Vandaar de rijkere, vollere en fruitigere smaak. Een belangrijk deel van de Crème de cassis wordt nog door kleine producenten gemaakt en je kunt ze overal krijgen.

Traditioneel werd Crème de cassis altijd al met wijn gedronken, niet in de laatste plaats om de slecht wijn van een bepaald jaar toch drinkbaar te maken. Men noemde het gewoon blanc-cassis. De oudburgemeester van Dijon, Félix Kir, heeft in grote mate bijgedragen aan het weer populair maken van dat drankje, kort na de oorlog. Tegenwoordig heet de wijn-cassis mix dan ook Kir. En doe je het met Champagne dan heet het Kir Royal.

Op het Ministerie gebruikten we een lichte witte Portugese landwijn. Dat gaf met de cassis een voortreffelijk resultaat. Verder schonken we Kir Royal met behulp van Crèmant de Luxemburg en werd er geëxperimenteerd met diverse bieren. De uitkomsten waren meer dan bevredigend.

We schaften de Cassis van de foto aan in Beaune. Het is de beste die je kunt krijgen, en hij is ook nog eens van biologische oorsprong. Hij blijkt op een paar plaatsen in Nederland te krijgen (Amsterdam en Maastricht), en ook in Vlaanderen (o.a. Antwerpen.) En dat is goed te weten, want we zijn zo door onze flessen heen.

© paul

 

Stop fout vlees, teken het burgerinitiatief!..

Sumiran 008

Millieudefensie en haar jongerenorganisatie Jongeren Milieu Actief (JMA)starten vandaag een burgerinitiatief om een eind te maken aan de bio-industrie. De organisaties willen dat de Tweede Kamer kiest voor een veehouderij zonder dierenleed, zonder milieuvervuiling en zonder import van veevoersoja die ten koste gaat van het Amazonewoud. Als 40.000 burgers dit initiatief ondersteunen is het parlement verplicht om het voorstel te behandelen. De nieuwe Tweede Kamer moet zich dan uitspreken over de toekomst van de veehouderij.

Maak een einde aan de bio-industrie

Dierenleed, ruimingen, mestoverschotten, ontbossing in het Amazonewoud…

De bio-industrie kan écht niet meer. Met het burgerinitiatief Stop fout vlees roepen we de nieuwe Tweede kamer op om een einde te maken aan de bio-industrie. Een veehouderij zonder dierenleed, zonder milieuschade en zonder massale import van veevoersoja ís mogelijk. Aldus Millieudefensie.

Een prima initiatief vind ik. Via de speciale campagnewebsite kun je het burgerinitiatief ondertekenen.

En laten we dan meteen ook stoppen vlees te kópen van dieren uit de bio-industrie. Biologisch vlees kost maar zo’n klein beetje meer, maar smaakt zoveel beter!

Wij kopen rund- varkens- en kippenvlees alleen nog bij de Sumiranboerderij in Heusden. Maar door heel Nederland zijn met een beetje moeite plaatsen te vinden waar op een goede manier met dieren omgegaan wordt en waar je eerlijke waar kunt kopen!

biggetjes drinken

Deze foto heb ik vorig jaar gemaakt op de ‘kraamafdeling’ van de Sumiranboerderij. Hier lopen de biggetjes met moeders in hun eigen modderpoeltje. De grote varkens hebben op een ander terrein een eigen modderpoel. De poel is door de Stichting Wakker Dier uitgeroepen tot de “Mooiste modderpoel van Nederland”!
Ik ga hier geen enge foto’s van fokbatterijen laten zien, probeer zelf de verschillen maar te bedenken.

© ellen

Paté…

vakantie augustus 2006 171

Volgens onze zegsman kon je in dit winkeltje in Beaune de beste Jambon persillé bekomen van heel Bourgondië. En dat wil wat zeggen, de ham in peterselieaspic is samen met de wijngaardslakken een van ‘slands meest befaamde delicatessen. Er was geen woord van gelogen.

Een uitgelezen assortiment had de winkel. Worst, ham, koud vlees en een keur aan paté’s. En alles uit eigen keuken. We kwamen voor de Peterselieham en die kochten we dan ook. De verleiding om nog veel meer aan te schaffen was haast ondraaglijk, maar het kleine koelkastje van onze BIOD Bambi puilde al uit van de bederfelijke waar. We zagen er dus vanaf en zouden op een gepast moment terug komen. En dat kwam er natuurlijk niet meer van. Doodzonde!

Het gebeurt zelden dat huisgemaakte paté’s worden aangeboden, en ze zijn in niets te vergelijken met die uit de grote vleesfabrieken. Er zit niks anders op dan zelf weer aan de slag te gaan. In het verleden zijn er al prachtexemplaren uit de oven van het Ministerie gekomen. Over de grondstoffen hebben we afspraken gemaakt met de biologische varkensboer.

In de tachtiger jaren kochten we regelmatig paté bij een slager in Amsterdam. Da Costa heette die als ik me het goed herinner. De slagerij bestaat niet meer. Beste lezer, weet je een ambachtelijke slager die zijn paté’s zelf maakt (en ook echt goed), laat het ons weten.

© paul

Bisque van garnalen…

9 september 002
Gisteren aten we soep van Hollandse garnalen. Wel een beetje bewerkelijk maar het resultaat mag er zijn.
Voor vier personen:
500 gram ongepelde grijze garnalen
1 1/2 liter water
1 sjalot
selderij en tijm
1 theelepel tomatenpuree
zout peper
1/4 liter room
1 eetlepel boter 1 eetlepel bloem
Pel de garnalen.
Doe de schillen in een ruime pan met het water, de sjalot, selderij, tijm tomatenpuree en laat dit 30 mintuen zachtjes koken.
Draai dan de schillen door een passevite. Het gaat erom dat de sappen van de koppen en lijfjes er uit geperst worden.
Giet het vocht tijdens het draaien ook door de passevite.
Zeef de soep heel zorgvuldig, eerst door een puntzeef, dan nog een keer door een doek.
Maak een roux van de boter en bloem en voeg hierbij de soep. Voeg een scheutje room erbij en maak op smaak met wat perper en zeezout.
Klop de rest van de room bijna stijf.
Leg op de borden 2 eetlepels garnalen. Schep de soep erover en schep in het midden een lepel geklopte room. Strooi er nog wat gehakte platte peterselie over.

© ellen