Buiten meet de thermometer een goede 30 graden, en binnen is het al nauwelijks minder warm. We maakten een ferme ochtendwandeling, de hond en ik. We liepen door de Pandelaarse kampen en via de gerenoveerde zandweg terug naar de Deel. Hond Max houdt het de rest van de dag voor gezien, hij ligt in de gang te slapen. Jan kwam op bezoek en we dronken samen koffie. Daarna moest er nog van alles in de tuin en het eind van het liedje was dat dit artikel het tot laat in de middag zonder tekst moest doen. Terzake nu:
Crème de cassis of Bessenlikeur, ik heb het altijd flauwe kul gevonden. Zelfs de beroemde Champagne-bessen cocktail heb ik altijd als een grapje beschouwd. Het goedje is me te zoet en te chemisch van smaak. Ons verblijf in Bourgondië zou daar geen verandering in brengen, dachten we, ook al is Crème de cassis één van de specialiteiten van het land. Ik had verder ook geen enkele moeite gedaan om iets meer van de Cassiswereld te begrijpen. Tot die ochtend van die wandeling. Dat plastic bekertje met dat rode vocht. Dat goedje, dat zo lekker smaakte bij ons vlees . Dat heerlijk en eerlijk geurde. En dat gemaakt bleek van een mix van jonge witte wijn en uitmuntende Crème de cassis.
Hoe zat het: Crème de cassis wordt op verschillende plaatsen gemaakt in Frankrijk, maar komt hij uit de Bourgogne, dan heet-ie (meestal) Crème de cassis de Dijon. Het betekent dat hij onder bepaalde omstandigheden en met de nodige beperkingen is gemaakt. Het woord Crème voor vruchtenlikeuren betekent in Frankrijk altijd dat het vruchtensap is verkregen door macereren, dat is het op natuurlijke wijze laten trekken van de vruchten (op pure alcolhol, op wijn, op azijn). Dit in tegenstelling tot Nederland en de rest van de wereld, waar een Crème zo kan heten zonder dat er ook maar één vrucht aan te pas is gekomen. Vandaar ook dat de Franse cassis geurt naar bessen. Verder leerden we dat Crème de cassis wordt aangeboden in sterktes van 16 en 20 % alcolhol. De cassis met het alcolholpercentage van 20 % bevat twee maal zoveel bessen als een crème met 16 %, maar slechts een achtste deel meer suiker. Vandaar de rijkere, vollere en fruitigere smaak. Een belangrijk deel van de Crème de cassis wordt nog door kleine producenten gemaakt en je kunt ze overal krijgen.
Traditioneel werd Crème de cassis altijd al met wijn gedronken, niet in de laatste plaats om de slecht wijn van een bepaald jaar toch drinkbaar te maken. Men noemde het gewoon blanc-cassis. De oudburgemeester van Dijon, Félix Kir, heeft in grote mate bijgedragen aan het weer populair maken van dat drankje, kort na de oorlog. Tegenwoordig heet de wijn-cassis mix dan ook Kir. En doe je het met Champagne dan heet het Kir Royal.
Op het Ministerie gebruikten we een lichte witte Portugese landwijn. Dat gaf met de cassis een voortreffelijk resultaat. Verder schonken we Kir Royal met behulp van Crèmant de Luxemburg en werd er geëxperimenteerd met diverse bieren. De uitkomsten waren meer dan bevredigend.
We schaften de Cassis van de foto aan in Beaune. Het is de beste die je kunt krijgen, en hij is ook nog eens van biologische oorsprong. Hij blijkt op een paar plaatsen in Nederland te krijgen (Amsterdam en Maastricht), en ook in Vlaanderen (o.a. Antwerpen.) En dat is goed te weten, want we zijn zo door onze flessen heen.
© paul
