COURGETTE…

Ik schreef het tijdje geleden al, we hebben één courgetteplant. Gekocht met de bedoeling de bloemen te vullen. Helaas bloeien er niet genoeg bloemen tegelijk om een gerecht mee te maken. En toen ging ik ook nog even op vakantie! Resultaat; we hebben nu al 3 courgettes! Nu ze toch groeien zal ik ze maar zo snel mogelijk plukken, kleine exemplaren zijn het lekkerste. Eén eten we zelf de andere twee deel ik uit. Wat een oogst van zo’n klein plantje!!! Als we volgende week op vakantie zijn zullen De Jongste Bediende en zijn Vrouw vaak courgette moeten eten. Ik zal een morgen paar recepten in voren schrijven.

Vanavond een ovenschoteltje met courgette uit eigen tuin.

1 courgette in blokjes gesneden

1 ui en 2 teentjes knoflook fijngesnipperd 75 gram spek in blokjes gesneden

10 kerstomaatjes (of een half blikje)

al dente gekookte, korte, stevige pasta

Parmezaanse kaas, peper zout en voor de liefhebbers een spaans pepertje in fijne reepjes gesneden.

Bak de stukjes spek, ui en knoflook in wat olie even aan.

Doe er de courgette bij en roer even om en om. Dan de tomaatjes toevoegen en heel kort meebakken.

Kook intussen de pasta al dente. Giet de pasta af en schep het courgettemengsel voorzichtig door de pasta. Schep het geheel in een ovenschaal, strooi er wat Parmezaanse kaas over en zet de schotel 5 minuten onder de gril van de oven tot de kaas gesmolten is.
Wij aten er een schnitsel bij van de Sumiranvarkens, even door een losgeklopt ei en dan door de bloem wentelen. Frituren in olie en opdienen met wat salieblaadjes.

LAMSGEHAKBALLETJES…

Slagers doen in deze warme dagen goede zaken, heel Nederland is aan het barbequen geslagen. Het is al dagen warm en dan willen we buiten eten, en het eten liefst ook buiten klaarmaken, op de barbeque. Ik ben niet zo’n barbeque-fan, het duurt zo lang voor je een echt goede roosterlaag hebt. Zeker een klein lunchgerecht bereid ik net zo lief in onze, redelijk koele, keuken. Wij hebben een mooie, kleine, elektrische gril die in een mum van tijd warm is die gebruikte ik vandaag om lamsgehakballetjes te grillen. Maar je kunt ze natuurlijk ook prima buiten op de barbeque grillen.

500 gram lamsgehakt (ongekruid)
1 fijngesneden sjalot
2 teentjes knoflook
1 theelepeltje chilipoeder
1 handvol gehakte platte peterselie, 1/2 handvol gehakte koreander
versgemalen zeezout.
Meng alles goed door elkaar en vorm er kleine platte balletjes van.
Gril de gehaktballetjes ongeveer 8 minuten.
Wij aten ze vanmiddag met het tapenadebrood, wat sla, en tomaat.
Een kopje espresso toe en nu óp naar de tv voor de finale van de Tour de France

HAPJES VOOR WARM WEER…

Vanmiddag hebben we de finale van de Tour de France gekeken en daarna kwamen de Jongste Bediende en zijn Vrouw op bezoek. Volgens een bijzonder ingewikkelde constructie hebben zij hond Spot (van Eupotours) vrijdag bij ons gebracht, die logeert nu een paar weken in ons huis. De Jongste Bediende paste op huis en haven van Eupotours. Vanmiddag heeft hij de sleutel van huize Eupotours overgedragen aan Nicht Marleen van Eupen en haar man en kinderen. Ná volgende week gaan wij op vakantie en dan zorgen de Jongste Bediende en zijn Vrouw voor ons huis én Hond Spot én Hond Max én het weblog. De katten van Eupotours worden verzorgd door buurvrouw Mary. Voor wie het niet meer kan volgen; alle huisdieren worden prima verzorgd, de planten krijgen water en er blijft iets te lezen op dit weblog.
Maar zover is het nog niet, vandaag hebben we alvast maar het een en ander doorgesproken voor onze vakantie; welke planten water nodig hebben, wat er mogelijk op het weblog geschreven kan worden, wat Hond Max eet, waar de thee tegenwoordig te vinden is enzovoorts. Dat alles natuurlijk onder het genot van een verfrissend drankje.

Het klaarmaken van een hele maaltijd kwam er niet meer van dus hebben we maar allerlei hapjes gegeten;
Het tapenadebrood, tomaten met wat olijfolie een paar blaadjes verse basilicum en wat krulletjes Parmezaanse kaas, een salade van tonijn kappertjes en wat peterselie,gefrituurde artisjokkenhartjes, eigengemaakte mayonaise met veel knoflook, peterselie en basilicum, gezouten boter, en gegrilde uitjes. Al met al een genoeglijke avond. Espresso ook dat kwam er vandaag niet van, we lopen nu eerst met Spot en Max een rondje om de kerk.

© ellen

BROOD MET TAPENADE…

Eén van de vaste klusjes als ik vakantie heb is; kasten opruimen. Dat zijn zo van de dingen waar ik anders niet aan toe kom. Vanmorgen was het nog redelijk koel dus besloot ik de keukenkastjes en het bovenste gedeelte van de kelder maar eens op te ruimen. Ik trof er allerlei dingen aan waarvan ik het bestaan al bijna vergeten was. Gekregen potjes tapenade, confiture, en flessen Glühwijn, nog uit een kerstpakket waarschijnlijk. Vandaag dus maar begonnen met “restverwerking”. Tapenade maak ik meestal zelf maar deze zag er wel goed uit, met gedroogde tomaatjes en zwarte olijven vermeldt de verpakking. Ik vond ook nog een grote voorraad bloem en gist in de kast, een brood bakken dan maar!

1 kilo bloem
2 zakjes gedroogde gist, 400 ml lauw water
1 potje tapenade
1 eetlepel olijfolie
zout.

 

Ik laat de gist altijd even oplossen in lauw water, volgens de verpakking hoeft dat niet maar ik vind dat je alles dan beter mengen kunt.Ik doe de bloem in een grote kom en meng het zout dor de bloem.
Ik voeg het gistmengsel bij de bloem en werk het er dan langzaam doorheen.  Als het na wat kneden een mooi deeg is geworden doe ik er de tapenade bij en de olijfolie. Dan kneed ik, of ik laat Paul kneden, ongeveer 10 minuten en zet het deeg met een doek erover weg. Ik laat het deeg ongeveer 1 uur rijzen. Dan kneed ik het deeg nog een keer lichtjes en vorm er één of twee mooie broden van. Ik bak de broden in een voorverwarmde oven ongeveer 20 minuten op 200 graden.

© ellen

DORADE MET LAURIER…

Vandaag maar weer eens een lekker visje; Dorade dit keer. Deze vis is te herkennen aan de gouden streep die dwars over de neus loopt. In ons land een te weinig gewaardeerde vis vind ik. Misschien komt dat omdat er geen filets van worden gemaakt. Alles moet in hapklare brokken aangeleverd worden; stukjes kip, gefileerde vis, sla in plukjes, gesneden brood en ga zo maar door! Alsof we zelf geen tanden meer hebben. Kinderen weten nauwelijks nog hoe een hele kip of vis eruit ziet. De meeste kinderen krijgen dus ook nooit meer een hele vis op hun bord en leren dan ook nooit meer hoe je zo’n vis kunt ontgraten en eten!

Wij waren een paar jaar geleden in Septfontaines waar een grote archeologische opgraving was. Archeologiestudenten uit allerlei landen waren daar om veldervaring op te doen. Ook zo’n 6 á 8 Amerikanen. Traditie is dat er één avond in het plaatselijke café-restaurant gegeten wordt. Prima eten altijd, die keer waren er superverse forellen, uiteraard mét kop én staart. De Amerikaanse studenten vielen bijna van hun stoelen; VIS MET GRATEN!!! Dat vonden ze supergevaarlijk! Een van hen riep naar de kok; “Aren’t you afraid they sue you?” Ofwel ben je niet bang dat ze je aanklagen wegens graten…Sindsdien is deze uitspraak bij ons blijven hangen, we steken er de gek mee. Maar hoelang kunnen wij nog hele vissen kopen?

Maar goed, genoeg gemopperd voor vandaag. Wij aten een hele vis, netjes op ons bord zelf ontgraat, dat valt best mee. Ik heb de dorades klaargemaakt naar het recept van Lea Linster.

Neem (per persoon één dorade,)maak ze schoon, schub de buitenkant en wrijf ze in met grof zeezout.
Snijd de dorade aan de bovenkant drie maal in tot de graat. Steek in elke inkeping een laurierblad.
Smeer een bakplaat in met wat olijfolie en leg de dorades erop. Bak de vis in een voorverwarmde oven op 180 graden in ongeveer 25 minuten gaar.
Serveer de dorades met nog een paar druppels van beste olijfolie die je kunt krijgen en een schijfje citroen.

We aten er gebakken aardappeltjes bij en een groene salade. Een glas Elbling rosé ging prima samen.

Espresso toe en een stukje chocolad

De eerste cantharellen!..

vakantie zomer 2013
Ik ben al weer helemaal “thuis”. Na 10 dagen rust, stilte en luieren is het hier op het Ministerie weer een drukte van belang. Het Kind heeft nu ook vakantie, de Jongste Bediende en zijn Vrouw brengen  Hond Spot van Eupotours, die komt hier logeren. De koelkast moet weer gevuld worden en ga zo maar door.
Maar waar het hier om gaat is natuurlijk het eten van alledag. Vandaag verse cantharellen, nog niet zélf geplukt, maar gekocht in de supermarkt in Luxemburg. Cantharellen hebben een scherper geparfumeerde geur dan bijvoorbeeld eekhoorntjesbrood, wat delicater zou ik bijna zeggen.
Ik kocht, ook in de supermarché, een portie verse Spätzle. De Spätzle kwamen van Zahner Traitteur en ze waren in combinatie met de cantharelllen heerlijk. Ik heb de Spätzle met cantharellen als volgt klaargemaakt;

1 ui fijngesnipperd en 1 teentje knoflook fijngesnipperd
75 gram spek of pancheta in blokjes gesneden
boter
een bekertje room
een flinke handvol fijngehakte, platte peterselie, grofgemalen peper en zeezout.

Ik bak de spekjes licht aan en voeg dan de ui en knoflook toe en laat alles zachtjes nog even zachtjes smoren.
De catharellen heb ik met een borsteltje afgepoetst, in stukjes gesneden en bij het ui-spekmengsel gevoegd.
Dat laat ik zo even op een laag vuur bakken en dan voeg ik er de room bij. Ik laat de saus dan ongeveer 10 minuten pruttelen tot het geheel wat ingedikt is. Op de verpakking van de Spätzle stond alléén verwarmen dus heb ik ze bij de saus gevoegd. Een klein beetje zout en peper en de peterselie erdoor geroerd en we hadden een heerlijke maaltijd!
Kopje espresso toe met een stukje chocolade.

WEER TERUG…

 

Dag lezer;
Ik was er even niet, ik moest Ellen ophalen in Luxemburg. De reacties van jullie worden morgen beantwoord, vandaag komt het er niet van. De namiddag en vroege avond brachten we door met Jan en Ans. En met koele, frisse Elblingrosé. De laatste, want hij was kas-uitverkocht bij onze vaste wijnhandel.
Nu zitten we op ons thuisterras, het Kind komt even bijpraten en we openen een mooie fles Pommerol. En dat zou niet smaken bij dit soort weer? Nou, reken maar van yes!
Tot morgen.

© paul

DOBRADO COM FEIJÃO BRANCO (INSTANT)…

“Pens in witte bonen”, zo luidt de letterlijke vertaling van de titel van dit stukje. Zo nu en dan wil ik nog wel eens een blik geconserveerd voedsel inslaan. Het betreft dan meestal zaken die zo een-twee-drie niet voor handen zijn in de winkel van alle dag.

In Luxemburg wonen veel Portugezen. Zo’n 20 % van de bevolking komt van het westelijk deel van het Iberisch schiereiland. Elk jaar rond 1 augustus vindt er een massale uittocht plaats uit het Groothertogdom, dan gaan alle Portugezen op vacantie naar het moederland en Luxemburg stroomt een beetje leeg. Je merkt daar weinig van in toeristenplaatsen als Clerveaux of Vianden, maar de industriesteden in het zuiden raken in die dagen aardig ontvolkt.

Het is niet verwonderlijk dat je in Luxemburg overal Portugese waar kunt kopen. Ik maak daar dankbaar gebruik van. Wijnen, worsten en witvis. Bacalhou, bonen en bikas. Een enorme diversiteit aan etenswaar van Portugese oorsprong wordt op een of andere manier aangeboden. En natuurlijk ook dat prachtige boerse aardewerk!

Vanavond at ik dan Dobrado com Feijão branca, Pens met witte bonen. Uit blik.

De werkwijze was als volgt: ik verwarmde het (geopende) blik “au bain Marie” gedurende 20 minuten. Daarna stotte ik de inhoud uit op een bord. Klaar!

Ik had deze schotel wel eens in een restaurant gegeten, ik vond het heerlijk. Als “instant” kon het natuurlijk alleen maar tegenvallen. Over de inhoud en smaak: witte bonen vormden de hoofdmoot, gestoofd in ui en tomaten. Er was redelijk wat vlees terug te vinden. De gerookte varkensworst en de schijfjes bloedworst waren zelfs lekker. De pens minder, maar smaakte in ieder geval nog naar pens. Verder zat er nog wat spek in. Al met al niet echt voor herhaling vatbaar.

Ik at er brood bij en een frisse salade vooraf. Kopje koffie toe.

© paul

Elbling Rosé…

 

Van de maaltijd heb ik weinig werk gemaakt. Koud vlees, sla, brood, stukje kaas. Ellen belde vanuit Luxemburg, ze was bezig lamskarbonaatje te bakken. Volgende week zul je er meer van horen. Dat gezegd hebbende kan ik me met een stukje bezig houden over rozé.

Op het web-log van Mariëlla Beukers kwam ik een artikeltje tegen waarin verwezen wordt naar de site van Perswijn ( het wijnmagazine voor liefhebbers en professionals). Daar wordt een stelling geponeerd, en het is de bedoeling dat je reageert. De stelling luidt: Rosé is geen serieuse wijn!  Via een tiental punten probeert één van de redacteuren(?) van Perswijn, René van Heusden, zijn stelling te “bewijzen”.

Ik kan me uitstekend vinden in de reactie van Mariëlle Beukers, ik zou me alleen minder beschaafd hebben uitgedrukt. Wat een baarlijke nonsens, die stelling, wat een gelul…

Er bestaat goede wijn, er bestaat slechte wijn. En hoe dàt zit is al moeilijk genoeg om uit te vinden. En dan nog: hoe vaak gebeurt het niet op het Ministerie dat er grote verschillen van mening zijn over smaak en kwaliteit. De een vindt iets heerlijk, de ander verafschuwt het. (Overigens: appelsap is geen serieuse wijn, zo ook niet jus d’orange. Maar rozé is wijn, dus ook serieus te nemen!)

Rosé is een hype, dus moet er wel iets heel ergs mee aan de hand zijn, aldus René van Heusden. Ja, zo lust ik er nog wel een fles of tien… Rembrandt van Rijn wordt vandaag op de kop af 400 jaar en is op dit moment een hype. Er moet dus wel iets héél erg mis zijn met die man!

Op de wijntechnische aspecten van de stelling kan ik niet ingaan, ik heb er geen benul van. Wel voel ik op mijn klompen aan dat ik elitair getackeld wordt. En daar heb ik een hekel aan. Afijn, men bekijkt het maar. (Overigens is de stelling niet de mening van Perswijn, maar dat begreep je al wel.)

Vorige week schafte ik me een doosje Elbling Rosé aan van  de grote coöperatie Domaines de Vinmoselle in Luxemburg. Bezoekers van het Ministerie weten dat ik verzot ben op Elbling. Eenvoudig, fris, met een hoge zuurgraad. (En het liefst een beetje “spritzig”.) Over Elbling maak ik komende nacht een artikeltje. Ik beperk me nu tot de Rozé.

Sinds een jaar of tien maken ze hem, die Elbling Rosé. Het is een simpele wijn, van een simpele druif. Maar daar is niks mis mee. Al dat simpels levert een wijn op die heel fris en ongecompliceerd smaakt. En zonder het zoet dat andere rosé’s nog wel eens minder verteerbaar wil maken. De wijn geurt licht naar fruit. (Appel? Citroen? Ik weet het niet.) Het Elblingzuur is niet overdadig of onaangenaam. Fors gekoeld drinken is een voorwaarde. Deze wijn kan stevige smaken aan en is daarom te gebruiken aan tafel. Maar het lekkerst is-ie op warme avonden op je terras. Ik betaalde voor zes flessen zestien euro.

Ik dronk hem gisterenavond met Ans, we waren heel tevreden.

© paul

WORST, SPEK EN SALIE…

Ik had vandaag de worst willen grillen boven een houtskoolvuurtje, maar angezien de buren aan beide kanten op hetzelfde idee waren gekomen, en de rookontwikkeling achter in de tuin zeer ernstige vormen aannam, besloot ik dan maar de oven te gebruiken. Ging ook, hoor… Het recept is eenvoudig en smakelijk, ik vond het bij Mevrouw Born.

Voor twee personen: 350 gram verse worst (van de beste soort), 5 blaadjes salie en 5 plakken ontbijtspek. Ik welde de worst 5 minuten in flink warm water. (Ellen vindt dat maar niks, maar het moest van Mevrouow Born.) Daarna depte ik de worst droog en legde de blaadjes salie erop. Dan omwikkelde ik de worst met het ontbijtspek (ik kwam iets te kort aan spek, zoals je kunt zien). De over verwarmde ik voor op 225 graden, grillstand. De grilltijd was een minuut of twaalf. Halverwege heb ik de warmte iets getemperd omdat het spek nogal hard ging.

Ik at er gestoofde paddenstoelen in room bij en een frisse salade. (Wat, alweer sla? Ja, alweer sla! Het is nu de tijd, de sla is op z’n best en ik eet die iedere dag.) Verder een glas Elblingrosé. Espresso en bittere chocolade toe.

© paul