“Pens in witte bonen”, zo luidt de letterlijke vertaling van de titel van dit stukje. Zo nu en dan wil ik nog wel eens een blik geconserveerd voedsel inslaan. Het betreft dan meestal zaken die zo een-twee-drie niet voor handen zijn in de winkel van alle dag.
In Luxemburg wonen veel Portugezen. Zo’n 20 % van de bevolking komt van het westelijk deel van het Iberisch schiereiland. Elk jaar rond 1 augustus vindt er een massale uittocht plaats uit het Groothertogdom, dan gaan alle Portugezen op vacantie naar het moederland en Luxemburg stroomt een beetje leeg. Je merkt daar weinig van in toeristenplaatsen als Clerveaux of Vianden, maar de industriesteden in het zuiden raken in die dagen aardig ontvolkt.
Het is niet verwonderlijk dat je in Luxemburg overal Portugese waar kunt kopen. Ik maak daar dankbaar gebruik van. Wijnen, worsten en witvis. Bacalhou, bonen en bikas. Een enorme diversiteit aan etenswaar van Portugese oorsprong wordt op een of andere manier aangeboden. En natuurlijk ook dat prachtige boerse aardewerk!
Vanavond at ik dan Dobrado com Feijão branca, Pens met witte bonen. Uit blik.
De werkwijze was als volgt: ik verwarmde het (geopende) blik “au bain Marie” gedurende 20 minuten. Daarna stotte ik de inhoud uit op een bord. Klaar!
Ik had deze schotel wel eens in een restaurant gegeten, ik vond het heerlijk. Als “instant” kon het natuurlijk alleen maar tegenvallen. Over de inhoud en smaak: witte bonen vormden de hoofdmoot, gestoofd in ui en tomaten. Er was redelijk wat vlees terug te vinden. De gerookte varkensworst en de schijfjes bloedworst waren zelfs lekker. De pens minder, maar smaakte in ieder geval nog naar pens. Verder zat er nog wat spek in. Al met al niet echt voor herhaling vatbaar.
Ik at er brood bij en een frisse salade vooraf. Kopje koffie toe.
© paul
