PIET’S APPELTAART…

 Hier beginnen? Ja dus! Vandaag heeft Piet een appeltaart mee naar het werk gebracht. Deze taart is gebakken van goudreinetten uit onze boogaard. Hieronder volgt het recept;
Appeltaart.

Deeg:
300 gram bloem
175 gram witte basterdsuiker
200 gram boter
2 zakjes vanillesuiker
½ zakje bakpoeder
1 ei

Vulling:
1 kilo appels (goudrenetten)
rozijnen
kristalsuiker
kaneel
paneermeel

springvorm, beslagkom, deegroller.

werkwijze:
Oven voor verwarmen op 200 graden, het rooster een plaats onder het midden plaatsen. Bloem, basterdsuiker, vanillesuiker en bakpoeder mengen boter in blokjes en de helft van een losgeklopt ei toevoegen, goed door elkaar kneden tot het een bal wordt.
Verpakken in huishoudfolie en 1 à 2 uur laten rusten in de ijskast.
Springvorm invetten en bestuiven met een beetje bloem.
Aanrecht goed bestuiven met bloem, een kwart van het deeg achter houden voor de boven kant, de rest in twee stukken verdelen. Een deel uitrollen en op de bodem leggen, het tweede deel in drie stukken verdelen en met de hand rollen voor de zijkant.
De appels schillen en de klokhuizen verwijderen, in plakken snijden. Op de bodem een beetje paneermeel strooien voor de vochtopname van de appels. De helft van de in plakken gesneden appels verdelen over de taartbodem, bestrooien met een eetlepel suiker, kaneel en rozijnen, dit een keer herhalen. Het achtergebleven deeg uitrollen tot een dunne lap en over de vulling leggen de zijkanten met een mes voorzichtig aandrukken en insmeren met het restant van het ei.
De taart in 50 minuten bakken op 200 graden, na het bakken de taart laten afkoelen op een rooster.

Smakelijk eten.

VOOR HET LAATST (DIT JAAR)…

De fles heeft even moeten wachten op de opening, maar uiteindelijk is het er dan toch van gekomen. Samen met Vriend Jan, een eclatant biergenieter, wiens oordeel ik hoog acht, heb ik het Leute Bokbier geproefd. En het was weer fantastisch. Wij beiden zijn het er roerend over eens dat Leute ook dit jaar met kop en schouders boven de andere bokbieren uitsteekt. Prachtig donkerrood bier van de hoge gisting, nagistend op de fles. Heel aromatisch, mild van smaak, bitterzoet. De purist zal je vertellen dat dit Vlaamse bokbier weinig van doen heeft met wat we daar in Nederland onder verstaan, maar dat kan ons niet bommen! Koop dat bier en probeer zelf…  

Leute wordt geproduceerd door Brouwerij Van Steenbergen te Ertvelde in Oost-Vlaanderen. Maar liefst 70% van hun brouwsels bestaat uit bieren van de hoge gisting, de rest is pils. In de jaren twintig maakten ze het Leutebok al, maar zoals zo vaak gebeurd is met Vlaamse streekbieren, meende men dat het niet meer in de moderne tijd paste en dus werd de productie halverwege de vorige eeuw gestopt. Het was een gouden greep (de tijd was er ook rijp voor) om in 1997 het Leutebok opnieuw te introduceren.

© paul

WILDZWIJNROLLADE…

Nu maar even in het heden; vanavond aten we rollade van wildzwijn, meegebracht uit Luxemburg.

Erbij rode kool en aardappelen.
De rollade even aanbraden, een flinke ui in grove snippers erbij doen en even laten bakken. Dan afblussen met een scheutje Eau de Vie de Prunelles (ook uit Luxemburg, maar daarover later meer).
Een flinke scheut rode wijn erbij en gelijke hoeveelheid wildbouillon. Kruiden met peper, zout en een blaadje laurier. Dan rustig een uurtje laten stoven. Het vlees uit de pan nemen en in plakken snijden. Voeg aan de saus 1/4 slagroom toe en laat de saus op hoog vuur inkoken.
Opdienen met wat confitur

KASTANJEGEBAKJES EN OESTERS…

Ik heb van de week mijn voet gekneusd dus dat gesjouw door die enorme supermarkt was een beetje te veel. We besloten maar snel weer naar de camping te gaan en oesters mee te nemen. Een mooie lunch, buiten want het is nog steeds prachtig weer. Eerst oesters en als toetje een kastanjegebakje met espresso. Deze gebakjes hebben een bodem gebakken van kastanjemeel een vulling van crème afgedekt met kastanjecrème. In het noorden van Italie wordt kastanjemeel gebruikt om brood te bakken maar ook in het beroemde dessert “Monte Bianci” worden kastanjes verwerkt. Dit gebakje is daarvan een soort afgeleide. Er is één patissier in Luxemburg dit het maakt, Patissier Namur (sinds1863). 

Het gebakje is mooi maar het tafelkleed vinden wij nog steeds hééél bijzonder. Nadeel is dat alles kwijt raakt wat erop ligt. Een verdwaalde tomaat vind je nooit meer en zwarte espressokopjes kunnen we ook niet meer gebruiken.

© ellen

DE SUPERMARKT…

Ik ben gek op grote supermarkten, endan vooral in het buitenland. In Luxemburg zijn een paar gigantisch grote, met inpandig, ook nog een heel winkelcentrum. Het dorpje waar onze caravan staat heeft helaas al 25 jaar geen winkel meer, dus moeten we zo’n 20 kilometer rijden voor de boodschappen. Maar dan heb je ook wat. Wat daar allemaal te koop is aan eten en drinken, daar wordt het hele ministerie stil van. Er zijn in de loop der jaren een aantal boodschappen die we altijd in Luxemburg kopen, óf omdat het goedkoop is (drank, shag) óf omdat we het thuis niet kunnen krijgen. Bijvoorbeeld tubes tomatenpuree doppio, driedubbel sterk, potjes mosterd, gedroogde trompet de la mort enz enz.

Elke maand wordt in de hal een soort thematentoonstelling gehouden. Dat variëerd van motoren tot babykamers. Deze maand was het thema Franse wijn. Bij de witte-wijn was plaats gemaakt voor een oesterbar. Aan een paar hangtafels kan je hier oesters eten of andere zeevruchten.
6 oesters met een glas witte wijn of champagne en een broodje voor € 6,- . Een prima lunch waar druk gebruik van werd gemaakt.

PORTUGEES…

Omdat ik toch wil volhouden elke dag op te schrijven wat we gegeten hebben, nu maar even snel door de ontbrekende dagen. Donderdag 27 oktober zijn we naar Luxemburg vertrokken. We hebben daar een stacaravan waar we nogal eens een weekend naar toe gaan. De caravan staat op een kleine camping in het zuiden van Luxemburg. Bijna geen toeristen, heerlijk rustig. Ons favorite restaurant als we daar zijn is het Portugese Restaurant Ribathejo in Wandhaff. Het is eigenlijk van oudsher een chauffeurs restaurant, maar ook steeds meer mensen uit de omgeving komen hier eten. Portugezen uit de verre omtrek komen hier als ze iets te vieren hebben. De prijzen zijn prima en het eten ook. Geen poespas maar alles vers. Een dagelijks wisselend menu van de dag, met keuze uit vis of vlees. Paul at er donderdag gegrilde kip op zijn Portugees met sla en frietjes en ik at Picana. Dat is een Braziliaans gerecht, (daar komt één van de koks vandaan) Ik kreeg 4 schijven entrecôte, een schaal met boontjes, gekookt in bouillon en rode wijn, een garnering van gegrilde verse annanas en gebakken banaan, en rijst erbij. Het was heerlijk. Wel erg veel vlees. (de porties zijn berekend op hardwerkende chauffeurs.)

 

MIJN VERJAARDAG…

 

 Vandaag dus mijn verjaardag. Vanmorgen eerst naar de bouw de rommel opruimen, en het meest belangrijke, de rommel opstoken. Daarna douchen en onmiddellijk weer op weg naar het volgende feest. Mijn oud werkgever is vandaag 40 jaar getrouwd, vond dat ik echt aanwezig moest zijn. Hier hebben we dus een uitgebreid buffet gehad. Zeker niet mijn eten, maar de jonge genever met cola smaakte ook daar prima. Daarna weer snel naar huis en nu zitten we de visite af te wachten. Als ze niet opschieten ben ik dadelijk echt te dronken om nog mensen te ontvangen, en dan moet ik echt naar bed. We zien wel, tot morgen! ( dan is de webmaster ook weer thuis )

PROOST

ALLES OKE OP HET MINISTERIE?..

Vandaag heeft Ellen mij diverse malen ge -sms’t vanuit Luxemburg. De eerste die binnen kwam, was, dat ze aan de oesters zaten en kastanjegebakjes toe.

‘s Avond zijn ze gaan eten bij Zheng ( de chinees in Luxemburg ), waarna een heerlijke ” bel ” cognac ( halve liter ). Daarna moest ik haar bellen i.v.m. de mooiste ringtone van Nederland, waarbij ze me mededeelde dat de consumpties toch iets groter zijn dan in Nederland, te veel misschien. De oesters kosten per 6 stuks met een glas champoepel of witte wijn maar € 6.00. Wat hou ik toch van Nederland, tot morgen, mijn verjaardag!

DE VERLOREN RING!..

 

 We waren vanavond dus bij de buren van Paul en Ellen. De buurman had nog meer gasten, let op, nu komt het. De buurman is 2 jaar geleden zijn trouwring verloren in een supermarkt bij ons in het dorp. Een vrouw in een nabij gelegen stad had deze ring 2 jaar geleden gevonden, maar kon met de inscriptie eigenlijk niets. Ze heeft 2 keer een advertentie op de plaatselijke kabelkrant gezet en 3 maal een advertentie in de regionale krant. Ook heeft ze 4 advertenties gezet in een plaatselijke krant, maar geen respons. Ze was zelfs bij de politie geweest die haar voorstelde om de ring in bewaring te nemen, maar dat was deze vrouw geenzins van plan. Wanneer iemand zich zou melden had de politie haar adres om het te verifiëren. Affijn deze vrouw kende iemand in ons dorp waar ze iedere vrijdag op bezoek ging ( toevallig dat de ring ook op vrijdag was verloren ), maar diegene had met heeeel moeilijk combineren van naam en data toch zijn adres achterhaald. De beloning was een etentje, vandaar dat deze mensen ook hier aanwezig waren. Ik mocht op mijn reportage zijn trouwring fotograferen, vandaar bovenstaande foto.

© vincent