Eigenlijk had je een afbeelding van een Chinees potje verdiend lezer, want we aten gisteravond weer van de afhaalchinees. Maar omdat ik deze foto zo mooi vind krijg je dié gepresenteerd.

Het gerecht heet Bami Rasa Sayang. Daar is geen woord Chinees aan. Het is een samengestelde schotel die vaag geïnspireerd lijkt door de Indonesische keuken. Je krijgt gegrild varkensvlees in een zoete rode saus, kip met kleine garnaaltjes in een pittige rode saus, het gesmoorde runsvlees van de foto in een pittige rood-bruine saus en twee stokjes sate in een plens pindasaus. En daarbij bami. Ach, het vult, maar het houdt niet echt over… We betalen voor één portie € 11,-. Dat is voldoende voor ons twee.

© paul

Wat vreemd… Ik zou toch zweren dat we het gerecht nog niet zo heel lang geleden gegeten hebben. En ook zou ik er een eed op doen dat het sinds aanvang van dit web-log al talloze keren gepasseerd zou zijn. Niets is minder waar. Ik vind het slechts één maal terug, en wel in het hele prille begin van ons digitale dagboek. Wel het afgeleide recept met ossenstaart, dat verschijnt regelmatig. Wat vreemd…. Laat ik het erop houden dat we het dan toch vóór die tijd heel vaak aten.

Ossobuco Milanese, zo heet deze vleesschotel. Het is een klassiek Italiaans recept, en er bestaan tal van varianten. Ik geloof dat Ellen altijd vrij aardig bij de bron blijft met haar bereiding. We hadden de schenkels en de groenten maandagavond al laten stoven, zodat het op dinsdag alleen een kwestie was van opwarmen en afwerken. Dat kwam wel zo goed uit, want Ellen besteedde die dinsdag afwisselend aan het thuiswerk voor de baas en de verdere afwerking van een deel van de carnavalskostuums. Van de prille ochtend tot laat in de avond. De beide klussen vorderen gestaag.

We aten pasta bij de ossobuco en dronken een simpele Barbera d’Asti. Witte wijn was beter geweest, maar er was even niets van dien aard op temperatuur. Kaas en espresso toe. De beschrijving van het gerecht vind je hier

© paul

Bij de paksoy een Kantonees gerecht.
Voor vier personen;
450 gram runderbiefstuk, (ik gebruikte vandaag rosbief. Ik kocht een stuk en sneed dat in fijne plakjes)
1 eetlepel olie
1 rood pepertje, in fijne reepjes gesneden
2 theelepels sojasaus
2 theelepels rijstwijn
1 theelepel sesamolie
1 theelepel maizena
3 eetlepels verse gemberwortel, heel fijn gesneden
2 theelepels olie
2 eetlepels bouillon
zout en peper
2 bosuitjes, schuin gesneden

Maak een mengsel van de sojasaus, het pepertje, rijstwijn, sesamolie en maizena en laat het vlees hierin 30 minuten marineren.
Stook de wok zeer heet. Giet de olie erin en laat die zo heet worden dat het begint te dampen. Schep het vlees uit de marinade en roerbak het ongeveer 2 minuten. Schep het vlees uit de wok. Maak de wok even schoon met keukenpapier. Giet er nu 2 theelepels olie in en bak daarin de gember heel even aan. Voeg de bouillon toe, breng verder op smaak met peper en zout en laat het mengsel even koken. Doe het vlees weer in de wok, strooi er de bosuitjes over en verwarm al roerend.
Wij aten er paksoy bij en witte rijst.

Na deze maaltijd zou je thee moeten drinken.

Wij niet!
Espresso toe!
© ellen.

Klapstuk wordt gesneden uit de borst van het rund. Het is grof vlees en vrij vet. Het wordt gestoofd, maar vaker nog gekookt. Het vlees moet lang opstaan. Ziedaar een aantal redenen waarom ik denk dat het nog zelden wordt aangeboden, de moderne consument zoekt iets anders…
Klapstuk ligt nooit zomaar in de vitrine. Je moet er altijd om vragen en de kans is niet gering dat de slager je het gewenste niet zomaar kan leveren.
Ik had vanochtend geluk, ik kon zomaar een mooi stuk kopen.
Het recept is voor vier personen.

Klapstuk op herfstige wijze:

700 gram klapstuk
100 gram gerookt ontbijtspek in plakjes
1 grote ui in ringen
1 winterwortel, klein gehakt
3 takjes tijm
2 kleine laurierblaadjes
1 handvol grof gehakte peterselie
2 flesjes bockbier (66 cl)
peper en zout

Ik sneed het vlees in forse dobbelstenen en ik verwijderde een deel van het vet. Ik werkte wat peper en zout door het vlees.
Ik nam een aarden pot met deksel (ovenschotel of braadpan mag ook, als-ie maar afsluitbaar is) en bekleedde de boden met de helft van het gerookte spek. Daarop legde ik een deel van het klapstuk. Dan de groenten en kruiderij en daarop de rest van het vlees. Ik dekte het geheel af met de rest van het spek. Vervolgens goot ik er zoveel bier bij dat het vlees nét onder stond. Dat bleek door de vorm van de pot precies twee flesjes te zijn.
Ik sloot de pot af met een deksel en zette hem in een voorverwarmde (hetelucht)oven. Bij 170 graden gaarde het vlees in twee uren.

Het recept is een afgeleide van iets dat Wina Born “Klapstuk uit Brugge” noemt.
In haar recept gebruikt ze licht bier en veel minder wortel. Wel gaat er dan weer een schep suiker bij.
Ik heb die schep suiker ondervangen met de wortel en het bockbier, die in mijn recept fungeren als zoetmakers.
Achteraf bedenk ik dat de smaak nog veel herfstiger had gekund, bijvoorbeeld met jeneverbessen en gedroogde paddenstoelen. Zoals beschreven was het echter ook prima.

We aten er een stamppotje bij van rauwe andijvie.

© paul