Patlijan hunkar…

 

aubergine 019

Er moet zo nodig een en ander beschreven worden. Laat ik met het volgende beginnen:
Een gerecht dat luistert naar de naam Patlijan Hunkar.

We konden niet terugvinden waar het oorspronkelijk vandaan kwam. Het gerecht kwam tot ons via Time/Live en die hadden het weer uit een kookboek dat de wat exotische naam droeg:
Dinner at Omar Khayyam’s.
De schrijver heet George Mardikian. De Keizer van Monera wist ons te verzekeren dat dat een Armeense naam is. En hij kreeg gelijk, naar later zou blijken. Ellen hield zich aardig aan de oorspronkelijke receptuur, maar gaf er toch weer een eigen draai aan.

Patlijan Hunkar, voor vier personen:

500 gram lamsvlees, in blokjes gesneden,
15 gram boter,
1 kleine ui,
2 eetlepels tomatenpuree,
1 eetlepel harissa,
1/4 liter water,
zout en peper,
2 grote aubergines,
flinke hand selderie, gehakt.

Voor de saus:
3 eetlepels geraspte Parmazaanse kaas,
30 gram boter,
2 eetlepels bloem,
1/4 liter melk.

Het vlees wordt aangebraden in een stevige pan. Wanneer de dobbelstenen lam aan alle kanten bruin zijn gaat de ui erbij. Als de ui glazig wordt en een beetje goudkleurig voeg je de tomatenpuree, de harissa, het water en peper en zout toe en mengt alles goed door elkaar. De deksel kan op de pan en het geheel moet één uur stoven. (Bij oud lam of jong schaap duurt het natuurlijk iets langer.)
In de tussentijd kun je de aubergines grillen door ze in een hete oven te plaatsen, liefst onder de gril. Wordt het vel van de aubergines zwart of verbrandt het een beetje, het maakt niet uit. Het gaat erom dat de groenten zacht worden. Is dat het geval dan doe je ze in koud water, zodat je ze kunt schillen. Je pelt de donkere schil van de aubergines en je pureert ze.
Vervolgens maak je een saus door de boter in een pan te smelten en er de bloem bij te doen. Laat het mengsel iets bruin worden en doe er dan de melk bij, beetje bij beetje. Blijf goed roeren tot je een gladde gebonden saus hebt. Klop dan de kaas door de saus. Doe de saus bij de auberginespuree en klop het mengsel tot een licht en luchtig geheel. Warm deze puree op in de oven.
Schep de puree op de borden en schep een grote lepel gebakken lamsvlees over iedere portie. Strooi met gulle hand selderie over het vlees en dien op.

Ach lezer, de foto ziet er niet zo flitsend uit. Het gerecht was echter goddelijk, dat kan ik je garanderen.
Patlijan betekent aubergine in het Armeens. Hunkar zal dan wel (lams)vlees zijn?

aubergine 015

© paul

Asperges, de eerste van dit jaar!!!

 

asperges 009

Het gaat wat beter met Paul zijn rug. Hij kan in ieder geval weer een beetje vooruit, en hij kan ook weer autorijden. Dat is mooi, maar nog veel mooier is dat hij vandaag maar eens voorzichtig naar één van de plaatselijke aspergetelers is gereden om te horen wanneer er nieuwe, verse asperges te koop zouden zijn…

En het beste nieuws van vandaag is dat er al gewoon asperges gestoken worden. Weliswaar steek men uit voorverwarmde bedden, maar toch, daar smaken ze niet minder om. Ik beschouw het altijd een beetje als een voorbode van de lente, deze prachtige groente. Zoveel smaak, weer zo anders dan de wintergroenten…

Voor ons hoeft er verder niet zoveel mee te gebeuren. Zeker deze eerste asperges eten wij het liefste zonder enige opsmuk; gewoon goed geschild en in ruim water met wat zout gaargekookt. Wij houden niet zo van ‘beetgaar’, wij willen ze eigenlijk gewoon lekker zacht!

asperges 004

En erbij, heel klassiek, een hardgekookt ei, wat ham, wat vers geraspte oude kaas, wat gesmolten boter en een glas Pinot Blanc. Weinig gewaagd, zeer klassiek, maar heel lekker! Later in het seizoen gaan we wel weer experimenteren met bijzondere aspergegerechten. Deze eerste aten we gewoon zo, sec. En ze waren heerlijk.

Ik zou zeggen een prachtig idee voor de paasdagen; verras je gezelschap met een paar van die mooie Nederlandse asperges. Er zijn hier in de buurt, en ook in Limburg, al een aantal telers die volop asperges steken!

Voor ons vandaag een stukje kaas toe en natuurlijk espresso.
© ellen.

Lamskarbonaadjes en witlof met balsamico…

lamskarbonaadjes 001

Vanavond zou eigenlijk voor ons een rustig begin van het weekend zijn; Paul heeft vrij, ik moest vandaag nog werken en voor het einde van deze donderdag hadden we zo bedacht om maar eens een mooie fles wijn open te maken, iets lekkers te eten en misschien nog en mooie film te kijken.
Helaas, alle mooie plannen in duigen…er is iets in Paul zijn rug…hij kan niet meer heen of weer…De huisarts zegt: rust, zeker drie dagen niet belasten, daarna zien we verder…het recept voor een aantal pijnstillers lag klaar bij de apotheek…Dus stopte ik wat eerder dan normaal met werken, de Jongste Bediende bracht mij in vliegende vaart naar huis en vervolgens naar de apotheek.
En daar vragen ze dan “wilt u zegeltjes?” Ik dacht nog even “hoor ik dat wel goed”? Zegeltjes bij de apotheek??? Ik was zo verbouwereerd dat ik vergat te vragen waarvoor ik dan die zegeltjes zou kunnen gebruiken!
Eenmaal thuis dacht ik dat ik misschien wel had kunnen sparen voor een rolstoel ( 10000.000 verpakkingen van vloeitjes, of, tegenwoordig, iets met miljoenen verpakkingen van theezakjes???) Zou de apotheek zoiets bedoelen met de zegeltjes, of zou ik gewoon bij grootverbruik korting krijgen op vertoon van die zegeltjes?

Het ging in ieder geval niet over gratis Smurfen, geen smurf te bekennen in deze serieuze winkel!
Ik hoop dat dit zegeltjesgedoe nog heel lang een raadsel voor ons zal blijven; Hoe minder zegeltjes, hoe gezonder je bent, toch???

Thuisgekomen heb ik voor de patiënt én voor de Jongste Bediende en mijzelf, maar een mooie fles wijn opengemaakt, altijd een prima medicijn (over de wijn later meer)

En gewoon een goede maaltijd; lamskarbonaadjes en witlof uit de oven.

Reken per persoon ongeveer 3 á 4 karbonaadjes, marineer ze even in olijfolie met wat kruiden
Bak het vlees snel om en om bruin en paar minuutjes is meer dan genoeg.
Voeg voor de liefhebbers een paar tenen knoflook (in de schil) toe en laat die zachtjes meebakken.
Serveer het vlees met wat verse rozemarijn en de teentjes knoflook.

Ditmaal voegde ik bij de witlof twee eetlepels balsamico azijn. En dat maakte dit gerecht nóg beter, een beetje bitter, een beetje zuur, een beetje zoet, perfect! Heel lekker ook bij het lamsvlees.

Erbij gegratineerde aardappeltjes, met wat peccorino Romano en room, even in de hete oven.
En natuurlijk, espresso toe!

© ellen

Syrische okra’s met tamarinde…

okra's met tamarinde 003

“Wordt vervolgd” schreef Ellen onder het vorige artikeltje en zo is het maar net. Gisteravond al vonden de okra’s een weg naar onze potten en pannen.

Ellen had al eens okra’s klaar gemaakt in een groentenstoofschotel, met tomaat, oubergines en nog een en ander. Ik vond de okra’s eigenlijk maar storende elementen in dat gerecht. Ook kocht ik ze wel eens bij onze Turkse slager, hele kleintjes, geconserveerd op sap in een potje. Ook in dat geval maakte de groente geen overweldigende indruk.

In het voortreffelijke “De Joodse Keuken” van Claudia Roden vond Ellen een recept dat heel bruikbaar leek. Pikant detail: ook hier werd tamarinde als smaakmaker gebruikt. Roden waarschuwt: “Het gerecht ziet er wat modderig uit, maar het smaakt voortreffelijk.” Ze had geen groter gelijk kunnen hebben. Het gerecht zoals hier beschreven komt uit de Joods-Syrische keuken. Ellen hield zich nu eens redelijk aan de receptuur uit het kookboek.

500 gram okra’s, liefst kleine
1 middelgrote ui, fijngehakt
3 eetlepels olijfolie
2 teentjes knoflook, geplet en fijngehakt
1 eetlepel tamarindepasta
peper en zout
1 eetlepel suiker
1/2 theelepel versgestampte of -gemalen piment

Terwijl Ellen de ui en de knoflook in de olijfolie fruitte maakte ik de okra’s schoon door de bovenkanten eraf te snijden en ze even te wassen. Toen ui mooi glazig en zacht was en de knoflook zijn aroma af begon te geven voegde Ellen de tamarinde toe en roerde het geheel tot een egale saus. Daarna gingen de okra’s erbij en zoveel water dat de groente nét niet onderstond. De pimentkorrels had ik inde vijzel fijngestampt. Daarvan werd een halve theelepel toegevoegd, en verder ook peper, zout en suiker. Ellen liet het gercht zo een goede 15 à 20 minuten op een laag pitje en zonder deksel stoven.

Het gerecht wordt doorgaans koud gegeten. Wij aten het lauw-warm. Het was voortreffelijk. De typische smaak van de zure tamarinde, in combinatie met de piment leverde een heel verrassende sensatie op. We zullen dit recept beslist nog vaker gebruiken. Een idiale begeleider om van de zomer bij gegrild vlees te eten. En je kunt het ruim van te voren klaarmaken, het wordt er dan alleen maar beter op.

© paul

Okra’s…

okra's 006

Vanmiddag stond opeens Piet van de tomaten voor de deur. Of ik soms wat okra’s kon gebruiken? Nou ja, altijd leuk zoiets! Piet had grote haast. Hij had teveel okra’s gekregen of gekocht en had bedacht dat wij daar wel iets mee konden doen. Ik was net een spannend boek aan het lezen dus een beetje verbouwereerd stond ik opeens met een kilo okra’s in mijn handen. Nog vóór ik Piet rustig kon bedanken was hij alweer weg! Dan maar langs deze weg; ” Bedankt Piet!”
Door de grote haast weet ik dus helemaal niet waar de groenten vandaan komen, jammer.
In het verleden maakte ik al eens okra’s maar dat is al lang geleden. Ik ga dus maar eens snel zoeken wat ik met de okra’s kan gaan doen.
Wordt vervolgd!
© ellen.

Lamsvlees met saffraan, aardappelen en artisjokken…

 

lamsvlees met saffraan, aardappelen en artisjokken 013

Wij zijn moe, doodmoe! Wij zijn vandaag namelijk wezen shoppen zoals dat heet. Vreselijk vinden wij dat, maar soms moet het. Ik kan uren en dagen slenteren over een markt met mooie vissen en groenten, heerlijk tevreden thuiskomen na een lang bezoek aan een mooie grote Luxemburgse supermarkt, of een half uurtje wachten tot de plaatselijke bakker ergens op het Franse platteland is uitgepraat… Maar het kopen van kleding en schoenen blggg. En dan vooral winkelen in Eindhoven; blllggghh. Toch moest het vandaag, Paul moest nieuwe wandelschoenen en wat kleding, dus togen we vanmorgen opgewekt naar Eindhoven om 6 uur later met inderdaad veel schoenen, laarzen en nog veel meer, doodmoe huiswaarts te keren. Gezellig vind ik het niet, winkelen in Eindhoven. Je zoekt je suf naar een aardig café om even stoom af te blazen, dus na gedane en wel zeer geslaagde aankopen zijn we maar snel even over Helmond terug gereden. Bij slagerij Sabir kochten we wat lamsvlees, een flesje granaatappelsiroop en een flinke bos kraakverse platte peterselie.
De siroop is voor zondag. Dan gaat Paul een bijzonder Iranees gerecht klaarmaken met kip, walnoten en de siroop. Het resultaat lees je hier nog wel.
Vandaag maakte ik het lamsvlees klaar, een mooie stoofpot en terwijl het vlees stond te geuren en te pruttelen konden wij uitrusten met een mooi glas wijn…

Lamsvlees met saffraan en artisjokken voor vier personen;

1 kilo lamsvlees, in grote stukken gesneden
1 ui, 4 tenen knoflook
1 chilipeper
500 ml lamsbouillon of water met een bouillonblok
rozemarijn, oregano
1 verpakking saffraan
een handvol zwarte olijven
400 gram vastkokende aardappelen
4 rijpe tomaten of een half blikje gepelde tomaten
1 blik artisjokkenharten
2 eetlepels doperwten (diepvries)
een flinke handvol fijngehakte platte peterselie

Braad het vlees met de peper, ui en knoflook even aan in wat olijfolie. Als alles wat bruin gebakken is water of bouillon toevoegen, de saffraan en de kruiden. Een keer goed omscheppen en het geheel ongeveer een uurtje laten stoven.
Doe er dan de aardappelen bij en laat nog 20 minuten zachtjes stoven. Voeg de artisjokken, tomaat, olijven en doperwten toe en laat nog een paar minuten goed doorwarmen.
Neem de deksel van de pan en laat het vocht nog wat indampen.
Strooi er voor het opdienen nog wat vers gehakte platte peterselie over.
Natuurlijk was er espresso toe en nog een lekker glas wijn.
Rest ons nog een rondje met hond Max, op de nieuwe schoen zal dat prima lopen…Jammer dat het inmiddels regent dat het giet…
© ellen.

Jacobsmossel en zeekraal…

 

rosbief 001

Een simpel maar zeer smakelijk voorgerecht vandaag; jacobsmossel met wat zeekraal.

Ik doe al dagen pogingen om de diepvries leeg te maken, eigenlijk al weken. Het ding is te oud, verbruikt te veel stroom en ga zo maar door. Kortom we moeten een nieuwe diepvries maar eerst moet de oude leeg! We doen alsmaar dappere pogingen, maar als het ding bijna leeg is hebben we even geen tijd om en nieuwe te kopen en dan moet er toch weer nieuwe oogst in, mooie verse vissen, vlees van de biologische Sumiran varkens en noem maar op.  Onmisbaar voor ons die diepvriezer.
Maar goed, er was nog een zakje met jacobsmosselen, teveel gekocht voor het kerstdiner. Mooi voor een klein voorgerecht vandaag, samen met wat verse zeekraal.

Voor twee personen;
6 á 8 jacobsmosselen (als je diepgevroren gebruikt, langzaam ontdooien en droogdeppen)
100 gram zeekraal
een flinke klont boter
1 klein gesnipperd uitje
Zwarte peper

Laat de boter smelten en fruit het gesnipperde uitje zachtjes aan.
Voeg de schoongemaakte zeekraal toe en smoor ze even aan .
Voeg de jacobsmosselen toe. Even om en om bakken. Schuif de zeekraal naar de rand van de pan.
De mosselen zijn in een paar minuten klaar. Bak ze niet te lang dan worden ze taai en verliezen smaak.

Natuurlijk zou er dan een mooie saus bij mogen. Wij vonden het vandaag genoeg om deze zeevruchten zo, sec te eten. Een glas witte wijn erbij is mooi genoeg!
© ellen.

Kip met boursinsaus en gestoofde andijvie…

kip en boursinsaus
Vanavond kip. Drumsticks van de Sumiran boerderij, een paar gebakken aardappeltjes en gestoofde andijvie.
Bij de kip Boursinsaus, dit maal zonder champignons.
De kip even rondom bruin bakken in wat olie of boter, een beetje bouillon toevoegen en dan zachtjes een half uurtje laten stoven.

De andijvie smoor ik meestal, gewoon gekookt vinden wij niet zo lekker.
Voor twee personen; 500 gram andijvie in reepjes gesneden
1 teen knoflook, geplet en fijngehakt
2 tomaten
50 gram gerookt spekt in blokjes
wat olijfolie

Bak de knoflook en de spekblokjes even aan en voeg de tomaten toe. Smoor even en doe er dan de fijngesneden andijvie bij. Schep op een hoog vuur om en om tot de andijvie wat geslonken is. Bestrooi met zwarte peper en dien meteen op.

Espresso toe.
© ellen

Broccoli met gedroogde tomaatjes…

eend 001

Met de grote klapper met het Pools geld werd het dus helemaal niks vandaag. Ik beloofde een Pools recept maar kwam niet verder dan “iets lekkers met een eend”. Ik zocht in boeken, las nog eens bij Edith, maar het werd toch weer iets heel anders!
Het recept van de eend volgt morgen.
Vandaag de begeleidende groenten; broccoli met zongedroogde tomaatjes en zwarte olijven.

Een lauwwarme salade voor twee personen;

450 gram broccoli, schoonmaken, de stronkjes eraf snijden en de roosjes 3 minuten blancheren in kokend water. Afgieten en even laten schrikken in ijskoud water. Schep de broccoli uit het water en schik de roosjes op een schaal, voeg er wat zongedroogde tomaatjes bij en een paar zwarte olijven.

Maak een dressing van:
3 delen olijfolie
een deel citroensap
wat peper en zout
een teentje knoflook (geplet en heel fijngehakt)
Goed mengen en over de groenten sprenkelen.
Deze salade was prima bij de eend.

Stukje kaas toe, een mooi geitenkaasje, een Crottin de Chavagnol. Gemaakt van rauwe geitenmelk, mét Appelation d’origine.
En natuurlijk espresso toe!
© ellen.

Stuttgarter Riesen uit De Hoef…

nieuwe uien;Stutgarter Riesen

Wij komen wel eens bij mensen die nooit uien in huis hebben. Hoewel…, eens in de maand kopen ze er twee, voor de zondagse soep. Want soep trekken zonder een ui is zelfs hen te gortig. Maar verder…
En dat terwijl ik ervan overtuigd ben dat het enige recept dat uien kan ontberen dat van appeltaart is. Nou ja, borstplaat misschien ook wel…
Ik bedoel te zeggen, hoe kun je in godsnaam zonder uien? Snap jij het?
Op het Ministerie liggen ze altijd, én in verschillende soorten.
Rode uien voor de salade, sjalotjes voor als het fijner en pittiger moet, bosuitjes voor de groenvoorziening en de smaak, zilveruitjes om te stoven of te glaceren. En de Stuttgarter Riesen voor huis-tuin-en-keuken-gebruik. Dat wil zeggen: letterlijk voor dagelijks gebruik. Het mogen overigens ook best andere “gewone” zijn, maar deze zijn ons wel zo lief.
We waren al weer even door de voorraad heen, maar gelukkig had Marleen dat feilloos aangevoeld. Zaterdag middag bracht ze weer een goed gevulde tas. Ze zijn van de zomer zonder gif of drijfmest tot wasdom gekomen, gewoon met groene vingers en wat geduld. En keurig kwamen ze de winter door. Ze lagen dan ook zorgvuldig opgeslagen.
Hoe Marleen aan die uien komt? Kijk maar eens hier…

© paul