Spruiten, ach spruiten… De vorst moet er over, dat komt de smaak enorm ten goede, is de gemene mores. Maar wij kunnen niet wachten op de winter. Gisteravond aten we de mini-kooltjes alweer voor de tweede keer dit seizoen. Vorige keer met amandeltjes en spek, nu met walnoten.

Het moet maar eens afgelopen zijn met de verdachtmakingen van deze groente. Ze smaakt gewoon prima. Kindertjes moet je beter maar verschonen van de spruit, ze worden er fysiek onpasselijk van, en daar kunnen ze niks aan doen. En verder heb ik de beruchte spruitjeslucht in ons huis nog nooit geroken. (Die krijg je door, zoals mijn moeder deed, de groente kaki-bruin te koken. Moeder nam altijd zeer ruim tijd om de spruiten te garen.) In overdrachtelijke zin ontstaat er spruitjeslucht door het konsequent bezigen van Nederlandse kneuterigheid. En daar houdt dit Ministerie zich verre van.

Voor twee personen:

• 1 pond spruiten,
• 4 eetlepels gehakte walnoten,
• klont boter,
• snuif nootmuskaat,
• zout.

Kook de spruiten met wat zout “al dente”. Gebruik een beetje boter om de bodem van een ovenschaal in te vetten en stort er de spruiten in. Strooi de gehakte walnoten er over en hussel door elkaar. Snipper de rest van de boter in vlokken en verdeel ze over het gerecht. Rasp er een vleugje nootmuskaat over en zet de schaal in een voorverwarmde oven (200 graden). Na tien minuten is het klaar.

We aten er gestoofde karbonade bij in Gorgonzolasaus. De saus krikte de smaak van de spruiten nog eens extra op.

Karbonades met een gesnipperd sjalotje in boter aan beide kanten bruin bakken. Afblussen met wat bouillon of water en ruim een uur zachtjes laten stoven. Dan het vlees uit de pan nemen en warm houden. Een flinke scheut room bij het braadvocht en even in laten koken. 50 gram in blokjes geneden Gorgonzola pikante erdoor smelten en je saus is klaar.

kopje espresso toe.

© paul

Gisteren was weer eens zo’n dag. Ik was vrij, maar door allerhande
omstandigheden had ik het razend druk (of ik dacht in ieder geval dat dat zo
was…). Het was puur toeval, maar niet geheel onlogisch dat ik door het laantje
reed. Het was een snelle verbinding tussen A en B, maar ik had evengoed voor een
stuk of vier andere mogelijkheden kunnen kiezen. Die waren net zo snel geweest.

Ik kan het nu eenmaal niet laten om in dit soort laantjes met één oog op de
weg te kijken en met het andere in de berm. Op dit soort laantjes bevindt zich
gelukkig nooit verkeer, slecht een enkele landbouwtrekker komt men tegen, dus
mijn rijgedrag brengt nauwelijks gevaar met zich mee. En daar stonden ze, wel
een hele plantage. Heksenboleten. Ik wilde doorrijden, want ik had het druk,
druk en ik zou later wel terug komen. Maar een paar meter verder trapte ik dan
alsnog op de rem en bracht mijn voertuig tot stilstand. Ik vroeg me oprecht af
of ik nog wel goed bij mijn hoofd was. Die prachtige boleten werden me zo in de
schoot geworpen, en ik zou geen tijd hebben om ze te plukken? Belachelijk!

Ik plukte ze lezer, het waren er een hele boel. Ik ben vervolgens naar huis
gegaan en heb de paddestoelen in de relatieve rust van de echtelijke stee schoon
gemaakt en deels versneden om ze te drogen. De rest van de dag verbleef ik
genoegzaam in huis, dronk een glas wijn en schreef een artikel voor het web-log.
Het viel erg mee met de drukte…

‘s Avonds verwerkte Ellen de restanten tot een mooi stoofpotje. Ze bakte een
gesnipperd uitje en wat dobbelsteentjes spek in de hapjespan. Toen de ui glazig
werd en het spek bruinde gingen de paddestoelen erbij. Die bakten even mee. Door
een kelin beetje vocht toe te voegen kon het geheel daarna rustig een goede
twintig minuten stoven. Op het laatst ging er een scheut room in de pan. Ze liet
het geheel nog even doorpruttelen tot de room begon te binden. Wat gehakte
peterselie maakte het schoteltje af.

We aten verder Kemper Landhoen uit de oven, salade en
gegratineerde aardappeltjes. We dronken een hele mooie wijn, daar kom ik nog
over te schrijven.

© paul

Spruitjes; er zijn mensen die er een verschrikkelijke hekel aan hebben. Er
zijn mensen die bij het ruiken van spruitjes de meest gruwelijke
jeugdherinneringen krijgen. Sommigen van hen vertellen van de geur alleen al
misselijk te worden… Anderen maken er achteraf fantastisch proza van. Weer
anderen noemen onze voormalige vorstin de “Spruitjeskoningin”, en nog weer
anderen maakten daar een prachtige sketch over. Spruitjes horen onmiskenbaar bij
Nederland ook al heten ze dan officieel overal “Brusselse spruitjes”.

Er zijn ook voorstanders van spruitjes, ikzelf heb ze altijd lekker gevonden.
Mijn moeder kookte ze kort en de spruitjes kwamen bij ons mooi groen, glanzend,
met een beetje gesmolten boter en wat nootmuskaat, op tafel. Ik had dus niets te
klagen. Paul wel, zijn moeder kookte de spruitjes tot ze zachtgeel/bruin waren.
Dat verspreidde op winterse dagen een verschrikkelijke lucht in huis. Genoeg om
een trauma aan over te houden…In de prille begindagen van ons huwelijk (wij
trouwden in het najaar) was de aankoop van een pond spruitjes dus reden voor de
eerste echtelijke ruzie! Eigenwijs als ik ben besloot ik de spruitjes toch
gewoon klaar te maken zoals ik thuis gewend was; gewoon kort gekookt, klontje
boter erover en wat vers geraspte nootmuskaat. Na enige aarzeling besloot Paul
toch maar eens te proeven en hij was meteen verkocht! Spruitjes staan sindsdien
bij ons vast op het menu in de wintermaanden.

Vandaag lagen ze op de markt, niet uit Kenia, Peru of weet-ik-waar-vandaan
maar gewoon Nederlandse spruitjes, en daarmee is het herfst/winterseizoen echt
geopend wat mij betreft!

Voor alle spruitjeshaters, maar vooral voor de spruitjesliefhebbers een mooi
recept vandaag. Een combinatie van een aantal recepten werd het; Spruitjes met
amandelen en pancetta;

• 500 gram spruitjes, schoongemaakt
• een klontje boter
• 2 eetlepels pancetta, in fijne reepjes gesneden
• 1 teen knoflook, geplet en fijngehakt
• 3 eetlepels geschaafde amandelen
• wat nootmuskaat
• 2 eetlepels Parmezaanse kaas, vers geraspt

Gaar de spruitjes 10 minuten in kokend water met wat zout. Giet ze af en
schik ze in een ovenschaal. Bak de pancetta in de boter en voeg er de knoflook
bij en de amandelsnippers bij en bak ze even mee. Verdeel het
spek/amandelemengsel over de spruitjes, strooi er de Parmezaanse kaas over en
zet de schaal in de oven op 200 graden.

© ellen.