Het lijkt er nu eindelijk aan te komen… het verhaal van de groene fee. Al drie, vier, vijf keer een aanzet gemaakt. Staat er morgen weer: “plaatje komt later”. Vandaag een plaatje. Tekst komt later… Paul; á vous..
Category Archives: vakantie
Gutbürgerliche Küche…
Vandaag was zo’n kerstvakantiedag, grauw, somber en koud. Paul heeft nu ook een paar dagen vrij, tijd voor een uitstapje! Eigenlijk moeten we allebei kleren kopen, maar daar hebben we geen zin in. Eindhoven in de vakantie; verschrikkelijk. We besluiten maar eens even over de grens te wippen naar onze oosterburen. Kleef, altijd aardig om een paar uurtjes door te brengen. We kregen meteen al trek in iets lekkers. Er zijn in Kleef verschillende restaurants zonder kapsones, waar je gewoon rond het middaguur kunt eten. Gutbürgerliche Küche noemt men dat daar. Dit soort restaurants stelt ons zelden teleur. Niet duur, gewoon een mooie biefstuk of varkensfilet, saus aardappeltjes. Maar vandaag was er wild!!! Paul at wildragout en ik Hirschbraten, hert dus. We kregen er lekkere rode kool bij, spruiten, gekookte aardappelen, een peertje wat bessencompote en geklopte room. Een prima roomsaus met catharellen erin. !/2 liter Müller-Thurgau (aus Baden) en espresso toe. Rekening € 34.50. Geen superhoogstandjes maar wel eerlijk zelfgemaakt eten en geen ragout van de groothandel en rode kool uit een pakje. Daarna nog even in het kleine centrum van Kleef rondgewinkeld en zowaar, als je er niet naar zoekt, 3 nieuwe jasjes gekocht in 5 minuten tijd! Ik kan er weer even tegen. Bleek er ook nog een nieuwe boekhandel met een enorme voorraad… Toch nog een paar tassenvol gewinkeld. Mooie fles wijn voor vanavond, dat was een prima dagje uit.
© ellen
Wandeling en late lunch…
Vanmorgen hebben we een wandeling gemaakt door de Grote Peel. Het was er precies het goede weer voor; niet te koud, een beetje grauw en lekker rustig. Van zo’n wandeling krijg ik altijd enorme honger dus thuisgekomen maar snel iets te eten gemaakt. Gewoon boterhammen is dan ook niet alles, dat had ik vanmorgen voor we vertrokken al bedacht.
Hamburgers voor na een stevige wandeling; Gehakt flink kruiden met peper, zout, fijngesnipperde ui knoflook en verse peterselie en selderij . Het gehakt kneden en er platte ‘ballen’ van maken. Aanbraden en een flinke ui in ringen erbij bakken. Garneren met sla, tomaat augurkjes. Kopje espresso toe en dan een mooi boek. Een prima recept voor een aangename vrije dag!
© ellen
Schwarzwälder Kirschtorte…
De grootste bedreiging van kuur- en dieetprogramma’s in de talloze Schwarzwaldklinieken en Badische Staatsbaden is niet de minder appeteitelijke reformkost, maar de Schwarzwälder Kirschtorte. Deze verlokking, geboren uit eieren, suiker, meel, zure kersen, chocolade, room en Kirschwasser torent sinds jaar en dag uit boven al die andere verrukkingen uit de Duitse “Tortenhimmel”. En internationaal steekt hij de Oostenrijkse Sachertorte in populariteit naar de kroon.
We waren afgelopen zomer in het Schwarzwald. We hadden onze zinnen gezet op een bezoek aan het Deutsches Uhrenmusem Furtwangen. Een klein, maar wondermooi museum. Van tijdsmeting uit vóórchristelijke periode tot het atoomklokwerk uit onze tijd. En alles daar tussenin. Met als zwaartepunt in de verzameling: de appel- en koekkoeksklok. Ja, ja…
Na die vermakelijke middag in het museum streken we neer op een beschaduwd terras. (In tegenstelling tot die van de meeste landgenoten was onze vakantie doordrenkt van hitte en zonneschijn.) Op dat koele terras dronken we espresso en aten we onze eerste echte Schwarzwälder Kirschtorte, in sito, zogezegd. Wat je er ook over probeert te zeggen, je schiet altijd te kort om de grootsheid van dit gebak te beschrijven. Ik doe er dan ook maar het zwijgen toe. We werden bediend door een meisje uit Oost-europa, erg vriendelijk, erg beleefd. Wel vertrouwde ze ons op het laatst nog even toe dat we maar beter terug konden gaan naar waar we vandaan kwamen. In het hele Schwarzwald, en in Furtwangen in het bijzonder, was in de zomer niks te beleven, meende zij. Aan de taart lag het in ieder geval niet. Bij een kleine slager in de buurt van het museem kochten we daarna nog mooie Hausmacherleberwurst, gerookte ham en ingemaakt varkensvlees. Want ook daar hebben ze verstand van in het Schwarzwald.
© paul
LUXEMBURG LAATSTE DEEL…
Ik was gebleven bij de kalfslever op zaterdag. Zaterdagavond brood, Luxemburgse ham, paté en een paar soorten kaasjes gegeten. Daarna naar het café op de camping om afscheid te nemen van Florrie en Claude, de beheerders. De nieuwe beheerders komen speciaal voor ons ook even naar het café. Lijken aardige mensen, we zien wel wat het gaat worden. In ieder geval blijft de camping voorlopig bestaan! Het is om 23.00 uur nog zo’n mooi weer dat we besluiten een vuurtje te maken en nog even buiten te blijven zitten. Borreltje erbij en je denkt dat het mid-zomer is.
De volgende dag na een uitgebreid ontbijt, nog eens afscheid genomen en onder een stralende zon naar huis gereden. Een tussenstop gemaakt even voor Bastogne, bij het beroemde frietkot. Ondanks het verzetten van de klok was het er stamvol met eters, maar de friet is dan ook heerlijk daar, met échte mayonaise. Thuis natuurlijk veeeeel bezoek. Om de boodschappen te halen (wij krijgen altijd hele bestellijsten mee) en om nieuws te horen. Nog net op tijd om bij de overburen (Café Alleman) te eten. Vincent schreef er vrijdag dd 28 oktober al over, wij aten precies hetzelfde.
© ellen
LUXEMBURG DEEL 2: CHINEES RESTAURANT ZHENG…
Ik ga maar weer verder met het verslag van ons weekend. Vrijdagavond hebben we gegeten in het Chinese restaurant Zheng in Septfontaines. ik schreef er al eerder over in log dd 6 oktober. Nu een paar foto’s. De inrichting is echt heel bijzonder en totaal anders dan de meeste Chinese restaurants die ik ken. We aten een amuse; loepiaatjes, stukjes kip, een kopje zeer pikante soep. Daarna dim sum. Vervolgens pikant lamsvlees en geroosterde eend met pruimensaus. Erbij een fles Pinot Gris, uit Wormeldange.
KASTANJEGEBAKJES EN OESTERS…
Ik heb van de week mijn voet gekneusd dus dat gesjouw door die enorme supermarkt was een beetje te veel. We besloten maar snel weer naar de camping te gaan en oesters mee te nemen. Een mooie lunch, buiten want het is nog steeds prachtig weer. Eerst oesters en als toetje een kastanjegebakje met espresso. Deze gebakjes hebben een bodem gebakken van kastanjemeel een vulling van crème afgedekt met kastanjecrème. In het noorden van Italie wordt kastanjemeel gebruikt om brood te bakken maar ook in het beroemde dessert “Monte Bianci” worden kastanjes verwerkt. Dit gebakje is daarvan een soort afgeleide. Er is één patissier in Luxemburg dit het maakt, Patissier Namur (sinds1863).
Het gebakje is mooi maar het tafelkleed vinden wij nog steeds hééél bijzonder. Nadeel is dat alles kwijt raakt wat erop ligt. Een verdwaalde tomaat vind je nooit meer en zwarte espressokopjes kunnen we ook niet meer gebruiken.
© ellen
DE SUPERMARKT…
Ik ben gek op grote supermarkten, endan vooral in het buitenland. In Luxemburg zijn een paar gigantisch grote, met inpandig, ook nog een heel winkelcentrum. Het dorpje waar onze caravan staat heeft helaas al 25 jaar geen winkel meer, dus moeten we zo’n 20 kilometer rijden voor de boodschappen. Maar dan heb je ook wat. Wat daar allemaal te koop is aan eten en drinken, daar wordt het hele ministerie stil van. Er zijn in de loop der jaren een aantal boodschappen die we altijd in Luxemburg kopen, óf omdat het goedkoop is (drank, shag) óf omdat we het thuis niet kunnen krijgen. Bijvoorbeeld tubes tomatenpuree doppio, driedubbel sterk, potjes mosterd, gedroogde trompet de la mort enz enz.
Elke maand wordt in de hal een soort thematentoonstelling gehouden. Dat variëerd van motoren tot babykamers. Deze maand was het thema Franse wijn. Bij de witte-wijn was plaats gemaakt voor een oesterbar. Aan een paar hangtafels kan je hier oesters eten of andere zeevruchten.
6 oesters met een glas witte wijn of champagne en een broodje voor € 6,- . Een prima lunch waar druk gebruik van werd gemaakt.
PORTUGEES…
Omdat ik toch wil volhouden elke dag op te schrijven wat we gegeten hebben, nu maar even snel door de ontbrekende dagen. Donderdag 27 oktober zijn we naar Luxemburg vertrokken. We hebben daar een stacaravan waar we nogal eens een weekend naar toe gaan. De caravan staat op een kleine camping in het zuiden van Luxemburg. Bijna geen toeristen, heerlijk rustig. Ons favorite restaurant als we daar zijn is het Portugese Restaurant Ribathejo in Wandhaff. Het is eigenlijk van oudsher een chauffeurs restaurant, maar ook steeds meer mensen uit de omgeving komen hier eten. Portugezen uit de verre omtrek komen hier als ze iets te vieren hebben. De prijzen zijn prima en het eten ook. Geen poespas maar alles vers. Een dagelijks wisselend menu van de dag, met keuze uit vis of vlees. Paul at er donderdag gegrilde kip op zijn Portugees met sla en frietjes en ik at Picana. Dat is een Braziliaans gerecht, (daar komt één van de koks vandaan) Ik kreeg 4 schijven entrecôte, een schaal met boontjes, gekookt in bouillon en rode wijn, een garnering van gegrilde verse annanas en gebakken banaan, en rijst erbij. Het was heerlijk. Wel erg veel vlees. (de porties zijn berekend op hardwerkende chauffeurs.)
HERFSTVAKANTIE OP HET MINISTERIE…
Het hele ministerie heeft herfstvakantie, er moet dus van alles gebeuren;
achterstallige correspondentie wegwerken, wassen, strijken, kasten uitmesten, lege flessen naar de glasbak brengen, het bureau van het ministerie opruimen, enz enz.
Er kwam geen eind aan; want toen moest er een stekkertje aan de lamp, en dat moest nog weggewerkt in de kast, en daar moest een gat voor geboord worden, en toen was de boormachineaccu leeg, dan maar met een beitel, dat geeft ook weer rommel, de stofzuiger erbij, stekker kan nu door het gat! He, he, even pauze en garnaalloempia’s gemaakt (zie vorig log).
Het bitje om de trafo vast te schroeven paste niet, dus weer zoeken naar het goede bitje of de goede schroef, Paul zoekt intussen een mooie kist voor de cullinaire prentbriefkaarten, en kiept een lade met lang vergeten foto’s om, die zouden we ook nog kunnen scannen, maar de printer/scanner doet het niet, ook gerepareerd, even uitlijnen, moeten toch nieuwe inktpatronen in, dan maar naar de winkel, lusten ook wel een glaasje wijn straks, hond blaft, er komt iemand; belangrijk, Neel met Julia, drinken een kopje thee. Pauze.
Boekenkasten opruimen, dat ook nog, eindelijk wat boeken wegdoen? De afdeling kookboeken puilt uit. Sommigen al jaren niet meer gebruikt, achterhaald of te triviaal bevonden. Die moeten nu maar eens weg!!! Daar moet natuurlijk zwaar over gediscusieerd worden op dit ministerie. Even tijd voor een glaasje. Hendrikje komt, en Vincent. Hendrikje neemt een paar boeken mee naar huis. Tussendoor de aubergines in het zout gezet, zie volgende keer…..
Al met al een hectische vakantiedag, soms kun je beter gewoon gaan werken.
Resultaat uiteindelijk een opgeruimd ‘schoon’ bureel, goed voor vele verse logs.