Category Archives: vakantie

Plate de Florenville…

Posted on by

Geruime tijd sierde de foto de kop van ons web-log. Hijn maakte hem tijdens een bezoek aan Florenville, in het zuiden van Wallonië, tegen de Franse grens. Het is alweer een paar jaar geleden.

Het Ministerie bezocht het stadje met Ans en Hijn en de Keizer van Monera ter gelegenheid van de Aardappelfeesten die er elk jaar rond het tweede weekend van oktober worden gehouden. De omgeving van Florenville levert namelijk een bijzondere aardappel: de Plate de Florenville (soms ook Platte de F. of Bec de F.) De zaterdag van het feest is voor kleine verbouwers en particulieren. Op zondag wordt de jaaropbrengst van de grote boeren verhandeld en vindt zijn weg, voornamelijk naar het restaurantwezen van België en Noord Frankrijk. De aanbouw is klein en de prijzen zijn hoog. Maar weet je een kilotje te bemachtigen, dan heb je ook wat.

En een bijzondere aardappel is het, die Plate de Florenville. Een vastkoker met een hele delicate smaak. Het kleine zoetje op de achtergrond maakt het een bijzondere begeleider van met name wild.

Tijdens de Aardappeldagen biedt elk restaurant in en om Florenville van die schotels aan zoals op de foto. Aardappelen, uien en worst van de beste kwaliteit, badend in een geurige fond, direct uit de oven. Een glas Orval erbij en je waant je in de hemel.

Dit jaar vinden de Aardappelfeesten plaats op 13 en 14 oktober. We moeten er onze agenda maar op afstemmen…

© paul

Galette des Rois, driekoningenkoek…

Posted on by

6 januari 2007 015
We zijn weer thuis! Na een paar dagen Luxemburg. Dit keer was ons verblijf vooral gericht op boodschappen doen en de caravan winterklaar maken. Keer op keer kwam er iets tussen als we naar onze caravan wilden afreizen, dit keer stond niets ons meer in de weg behalve dan dat we allebei snotverkouden zijn. We hebben toch lekker gegeten bij het Chinese restaurant Zheng, we hebben
bijgepraat met de campingbeheerders Joop en Wilma en vooral hebben we ons fantastisch vermaakt met het boodschappen doen. De supermarkten waren nog min of meer in kerstsfeer en allerlei heerlijke zaken werden nog volop aangeboden. Champagne, prachtige witte en rode wijnen in geschenkdozen nu zelfs in de uitverkoop ( drie mooie flessen Medoc voor € 260,-, mét krukkentrekker en glazen!!!) Ook de Lamborgini sportwagens waren deze week in de uitverkoop! Wie belangstelling heeft; Lamborgini sport nu met 25 % korting.
Wat ik heel leuk vond waren de Drie Koningenkoeken die overal te koop aangeboden worden, van kleine supermarkt tot Patisserie Eerste Klasse verkoopt men deze koeken.
Het is een platte koek van bladerdeeg gevuld met amandelspijs, met een gouden kroontje erop. Ik weet niet of er ook een boontje in verstopt is, we hebben nog maar een klein stukje geproefd.
Wij kochten onze Driekoningenkoek bij Confiserie Namur. De koek smaakt in ieder geval prima, maar we hadden van deze confiserie eigenlijk ook niet anders verwacht!

Hier, bij ons in Brabant, hoor of zie je eigenlijk niets meer van wat met het Driekoningenfeest te maken heeft. Bij onze Zuiderburen echter is Drie Koningen nog echt een feest voor jong en oud. Leeft Driekoningen elders in Nederland nog wel???
Met speciaal gebak?

De rest van het verslag van onze culinaire tocht door de Belgische en Luxemburgse Ardennen volgt morgen.

© ellen-paul

Oeufs en meurette…

Posted on by

vakantie augustus 2006 029

Rommelen met de vacantiefoto’s levert altijd wat op!

Het getoonde gerecht was één van de cullinaire hoogtepunten van ons verblijf in Bourgondië. Een ogenschijnlijk simpel gerecht, maar schijn bedriegt. We aten het op een zonovergoten terras in Beaune als lunch. Het betreft gepocheerde eieren in wijnsaus. Niks apparts zou je denken, ware het niet dat er iets heel speciaals aan die saus was. Een volle saus, de beste grondstoffen gebruikt, úren staan inkoken… Maar afgezien van de topkwaliteit zat er een smaakje aan dat ik niet thuis kon brengen, hoewel ik het vaag meende te herkennen. Ik denk nu dat ik het gevonden heb. Het is chocolade, die op het eind van de breiding wordt toegevoegd.

Chocolade of cacao wordt in verschillende wereldkeukens wel gebruikt als specerij. Ook het Ministerie heeft er in het verleden mee geëxperimenteerd, onder anderen in een saus die gebraden kalkoen begeleidde. Het smaakt prima, en geeft die extra toets die ik ook op vacantie proefde (dat is althans wat ik nu zit te bedenken).

Het recept van de eieren die ik van de zomer at is ontwikkeld door Gérard Vuillemin van restaurant “Le Saint Laurent” te Daix (Côte de Nuits, Bourgogne). Hij creëerde het ten behoeve van zijn meesterproef door welke hij toegelaten werd tot het prestigieuse gilde “Rencontres Gourmandes de Lucullus à la Foire Gastronomique de Dijon”. Dat was in november 2001, en in korte tijd werd het recept zo populair dat het nu op de kaart prijkt van tal van restaurants in Bougondië.

De eieren worden in azijnwater gepocheerd. De saus is een klassieke meurette (rode wijnsaus) met de toevoeging van de chocolade. Als garnituur horen er geglaseerde uitjes bij en paddestoelen, geroosterd brood en knoflook. En natuurlijk platte peterselie.

Nu ik het recept gevonden heb ga ik ervan uit dat we het binnenkort ook zullen gebruiken. We komen er dan uitgebreid op terug.

© paul

Jagen…

Posted on by

21 oktober 022

In Luxemburg wordt tweetalig (soms zelfs drietalig) gejaagd. Het wild maakt dat niet uit, dat doet alleen maar zijn best om zo snel mogelijk weg te komen.

Het Ministerie houdt er een tweeslachtige houding op na, als het gaat om dat jagen. Zo aan het eind van het jaar mogen wij graag een wild beestje verschalken. Het meeste wild op onze tafel is wild tussen aanhalingstekens, met andere woorden gefokt voor consumptie. Vinden we echter hagelbolletjes in het karkas van de fazant of het duifje, (toch het ultieme bewijs van echtheid), wij zitten er niet mee, laat maar komen.

Aan de andere kant waren we toch ook weer zeer voldaan toen we het ree aan zijn belagers zagen ontkomen, vlak in de buurt van bovenstaand bordje. Jagers en drijvers hadden het nakijken… Kwam het door de aaibaarheidsfactor van het hert of door zijn mooie reebruine ogen dat we besmuikt lachend langs de kant van de weg genoten van de mislukte jacht?

We moeten het op het Ministerie nog maar eens uitgebreid hebben over die dubbelhartigheid. In de tussentijd blijven we genieten van “ons” wild.

© paul

Even bijpraten…

Posted on by

14 oktober 017

Je kunt je web-log best even in de steek laten, maar dan zul je het weten ook!
Uit de meest onverdachte hoek kregen we commentaar, de afgelopen dagen.
Of we niet even haden kunnen laten weten dat…, enzoverder enzovoorts.
Lezer, onze excuses, we zullen het niet meer doen! (Dat in de steek laten.)

Vrijdagavond waren we geïnviteerd op het verjaardagsfeest van Sill, dat tot de ochtend van zaterdag duurde.
En diezelfde zaterdag, maar dan ‘s avonds vierden we de 25-jarige bruiloft van Toon en Nita Br. Het bruidspaar werd met schutseer gehuldigd, en daarna barstte er een feest los, zoals wij in járen niet meer mee maakten. Breugheliaans is misschien de juiste typering. Het Ministerie, maar verder alle aanwezigen, genoten met volle teugen, het Bruidpaar nog het meest.

Zondag: houten koppen op het Ministerie, niet in staat tot iets anders dan een lichte maaltijd, maar met het vaste voornemen kond te doen van al het feestelijks op het web-log. En toen vielen de vrienden en vriendinnen bosjesgewijs binnen. Dat dan weer liep uit op een “after-party”.
Maandagochtend grabbelden we snel wat spullen bij elkaar om niet nog meer tijd te verliezen en reisden af. Nog voor Maastricht begon het te knagen: hadden we niet…, hadden we misschien…, en hoe moest dat met Wine Blogging Wednesday. Voorbij Luik waren de plannen gesmeed en de malaise gekeerd. We wisten hoe we het aanpakten. We zouden bloggen bij een bevriende Luxemburger. Alles kwam goed.
En behalve dat bloggen kwam alles ook goed. Er valt weer een hoop te vertellen. Let de komende week maar op!

Gebakken mosselen…

Posted on by

12 oktober 012
Vandaag begint mijn vakantie! De komende week hebben we samen vrij en misschien gaan we er wel even tussenuit!
Vandaag heb ik weer eens in Veghel gewerkt. Collega Angela is al op vakantie, invalkrachten zijn voor Veghel niet te vinden dus ben ik een dag naar onze kleinste Fontys-locatie gegaan. Heel leuk weer eens daar te werken. Het blijft toch een speciale vestiging. Mèt keuken, mèt in de personeelskamer een enorm cognacglas (3 liter inhoud), gevuld met verse noten, mèt pils in de koelkast voor na het werk, mèt een keuken uitgerust om voor zeker 30 mensen te koken en ga zo maar door.

Paul kwam mij vanmiddag na het werk ophalen in en we besloten maar eens naar al onze paddestoelenvindplaatsen te gaan en te kijken of er iets te vinden was. Helaas, niets! Het zal snel moeten gaan regene of we krijgen dit jaar geen verse paddestoelen meer.
Onderweg dronken we een feestelijk kopje koffie met versgebakken appeltaart in Overloon en kochten we nog wat biologische groenten op Bronlaak. (Met een omtrekkende beweging naar huis dus!)

Wat er vandaag gegeten moest worden hadden we niet bedacht. Klein nadeel van ons biologisch vlees is dat we het diepgevroren bewaren: je moet ‘s morgens al bedenken wat er ‘s avonds gegeten wordt. Na thuiskomst maar even naar AH dus. En AH had gekookte mosselen en het waren nog mooie grote ook! Ik koop zoiets eigenlijk nooit maar vandaag toch maar eens geprobeerd.

Gebakken mosselen voor twee personen;
1 bakje voorgekookte mosselen van AH (150 gram)
beetje bloem
partje citroen, wat peterselie, peper en zout
olijfolie om te bakken

Schud de mosselen door de bloem en bak ze in de hete olie even snel bruin. Laat ze uitlekken op keukenpapier en bestrooi ze met wat peper en zout.
Serveer met een partje citroen en wat (liefst zelfgemaakte) mayonaise.
De mosselen waren best lekker, anders dan zelfgekookte, minder kruidig, ik miste ook de groenten, maar prima te verwerken in snelle pasta of zoals ik vandaag deed, gewoon gebakken.

Asti, wat vakantieherinneringen…

Posted on by

asti1
Bij de reacties stond zojuist een vraag over Barberawijnen of ze hier in Nederland te krijgen zijn enzovoorts. Ik moest meteen weer denken aan onze superverregende vakantie in Italie in het voorjaar van 2002. Ten einde raad en helemaal nat, ècht nat, vluchten we naar het stadje Asti, daar zou men op een camping huisjes verhuren. De huisjes bleken een soort containers te zijn. We zijn nog nooit ergens zo vriendelijk en zorgzaam ontvangen als daar in het stadje Asti. Daar, in Asti, dronken we ook een fles Barbera die ik mijn leven niet meer vergeten zal, zo lekker!
We troffen het ook die ene dag dat het droog was was er een optrekdag van de Gilden. De Gilden in ons dorp zijn mooi, maar die in Asti… Prachtige kostuums. Bij deze optrekdag hoorde een mooie traditie, na de mis en het vendelzwaaien was er op het plein een maaltijd voor “de armen”. Ik geloof niet dat er nog echt armen waren in Asti maar de traditie werd gewoon voortgezet; eten èn drinken voor iedereen die honger en dorst heeft! De wijn vloeide rijkelijk uit grote vaten, geschonken in plastic bekertjes.
astiwijn1

We kregen soep van tomaten, knoflook en bonen, daarna pasta en brood met knoflook en als dessert Salame dolce, iets wat wij hier in ons dorp Arretje Noff noemen. Een bijzondere vakantiebelevenis, zo bijzonder dat als iemand het over Barberawijn heeft…

Wij raakten helemaal in de ban van dit mooie stadje, de streek eromheen en de prachtige wijnen.
We gaan er beslist nog eens naar toe.

Cantharellen…

Posted on by

vakantie augustus 2006 054

Ellen nam de foto op de overdekte markt van Avallon in de Bourgogne. Ze werden er volop aangeboden, de cantharellen. En de prijs was goed, zeker wanneer je bedenkt dat ze met de hand in het wild zijn geplukt. Kweken lukt nog steeds niet.

Bij ons liggen ze zelden in de winkel, dus wie schetste haar verbazing toen Ellen de paddestoelen gisterenmiddag aantrof in een schap van een plaatselijke supermarkt. Ze kwamen uit Middeneuropa en de prijs bedroeg slechts luttele euro’s.

Ik schrijf je één dezer dagen wel wat uitgebreider over die paddestoel. Ik ga me de rest van de nacht zitten verkneukelen op de omelet met cantharellen waarop ik me morgenvroeg trakteer.

© paul

Sauerkraut…

Posted on by

vakantie augustus 2006 273

Ik vertelde al eerder over Sauerkraut in de Elzas. En over de nieuwe oogst die zo rond midden augustus op de markt komt. En over de enorme hoeveelheden die Elzassers verstouwen.

Het centrum van de zuurkoolproductie is een klein dorpje, en jij mag raden hoe het heet.

Ellen nam de foto vanuit de auto.

© paul

Update van vele jaren later: Walter zocht muziek voor Maartje, voor de komende Bonte Avond: http://www.youtube.com/watch?v=kX1nJVvaSZ4&feature=related

Parels vissen in een wijnvat…

Posted on by

wbw-schoon

Nog één week om te proeven in het kader van Wine Blogging Wednesday, editie september 2006. Volgende week woensdag dient het oordeel geveld te worden, hier op dit log, maar ook op die van onze Wijnreferenten (en hopelijk op nog veel meer plaatsen). Het Ministerie heeft al zijn best gedaan, je hoort er nog van. Voor alle duidelijkheid, het betreft: Jean Rosen Pinot blanc 2005 (Elzas), te bekomen bij de Plusmarkt voor 4,50 euro.
Michel Schneider Pinot blanc 2004 (Pfalz), en die hebben ze dan weer bij de Mitra, voor ongeveer 3 euro.

vakantie augustus 2006 236“>

Het is zeventien jaar geleden dat ik mijn eerste glas Pinot blanc dronk. Ik weet het heel precies omdat het een bijzondere gelegenheid betrof. We brachten onze voorjaarsvacantie door in Luxemburg met de vriendenkring “Sientje van Loon”. We waren met z’n zestienen. Op één van die zonnige dagen in mei bezochten we de coöperatie van Vinsmoselle, locatie Wellenstein. Ik had nog altijd dat romantische idee over wijn maken. Kleinschalig, stoffige keldertjes, veel spinnenweb, wijnboertje dat rondscharrelt tussen houten vaatjes en hier en daar een pruttelende mandfles. Fout, lezer, helemaal fout. Een high-tec wijnfabriek, dat was de realiteit. O zeker, ze hadden daar in Wellenstein houten vaten, de Grand Cru Riesling lag er te rijpen. Maar de eigenlijke productie vond plaats in gigantische tanks. Rechtop staande metalen kolossen die duizenden en duizenden liters wijn konden bevatten. Om de immensheid van die tanks te tonen nodigde de gids van Vinsmoselle ons uit om erin te kruipen, via een kleine schacht aan de onderkant van een van de tanks. Het hele gezelschap paste er gemakkelijk in. De Jongste Bediende raakte zo in vervoering dat hij in z’n ééntje “Het Duet” uit Bizets Parelvissers zong, dan eens de eerste partij, dan weer de tweede, van tenoor naar bariton en weer terug. Ellen vertelde later dat het ongelooflijk mooi galmde, daar in die container. Ik was er niet bij, ik had last van claustrofobie.

En op de proeverij na afloop van het concert dronk ik dan mijn eerste glas Pinot blanc. Van de Markusbierg in Schengen. Een beetje neutraal die wijn, maar fijntjes en heel elegant. Zo smaakte hij toen, en zo smaakt hij nog steeds.

Ellen nam de foto nabij Heiligenstein in de Elzas. Het zijn (echt waar) Pinotvelden (Klevner).

© paul