Er waren nog wat artisjokkenhartjes over van een eerdere maaltijd en tomaatjes zijn er altijd wel. Twee geitenkaasjes met spek eromheen waren speciaal gekocht vandaag.
Een uitje in fijne ringetjes snijden, wat peper en zeezout door de sla mengen. De kaasjes zachtjes in wat olijfolie verwarmen met de artisjokkenhartjes.
De sla, tomaatjes en ui over de bordjes verdeeld. Kaasje erop, olie erover. Artisjokkenpartjes erbij,… en klaar, een mooi voorgerecht.
© ellen
Je ontkomt er niet aan bij ons. Aan Carnaval…
Het bouwt altijd langzaam op. Je denkt er eens over na, je hebt zo je bezwaren tegen de verplichtingen. Het is een tamelijk slopend feest, vijf dagen is voor de ouder wordende medemens nog nauwelijks vol te houden. Je overweegt hoe je een en ander korter en minder vermoeiend kunt organiseren, je raadpleegt je vrienden en vriendinnen.
En al doende komen de herinneringen aan de mateloze feesten weer boven. Je praat je bezwaren weg, jij, en zij ook.
Gefeest moet er worden, gedronken en geflirt. Gelachen en gejankt, gezongen en gemusiceerd. Zo zit dat…
Maar eerst heb je de praktische problemen: de “pèkskes” moeten bedacht, ontworpen en gemaakt. Want een degelijke verkleedpartij is de helft van het plezier.
Gisteravond was de eerste bijeenkomst ten huize van Eupotours .
Hijn en Ans vonden in een Belgiesche uitdragerij ( bij ons net over de grens) een partij armbandjes uit Zuid-Amerika, zes honderd stuks. Daar moet je wat mee, met Carnaval…
De vergadering verliep tamelijk warrig, en de gemoederen raakten al snel aan de kook toen “Het Nieuwe Leren” zich opdrong als belangrijker gespreksthema. Toch behield één van ons de positieven en ontwierp een Carnavalsorde die uitgedeeld en opgespeld kon worden. De armbandjes worden aan één zijde voorzien van een sluitspeld, en aan de andere van een dubbelgenepen biercapsule. Het klinkt wat flauw, zoals ik het nu schrijf, maar het ziet er prachtig uit. (We zitten nu dus verlegen om zeshonderd biercapsules, maar dat probleem laat zich ook wel oplossen.)
Hoe de kostuums eruit gaan zien is nog niet geheel duidelijk. Legio gedachten, nul overeenstemming. Maar ook daar komen we uit!
De maaltijd gebruikten we thuis op het Ministerie, tussen onze zaterdagmiddagverplichtingen en de vergadering ‘s avonds. De Keizer van Monera mocht aanschuiven aan de dis.
Ellen maakte kalfsschenkels in tomatensaus en een mooie salade met spekjes.
© paul
Het is er niet echt de tijd voor. Voor verse sla bedoel ik. Maar ik ben er dol op, in elk seizoen.
Gisteravond was de avondmaaltijd een vluggertje. Ellen kocht een mooie pizza bij de lokale Italiaan, voor mij maakte ze snel wat sla. Met gerookte zalm, met ‘n uitje, met kappertjes. Afgemaakt met (een beetje teveel) citroensap en olie, en flink wat zwarte peper uit de molen. Verder at ik het overgebleven vlees van eergisteren.
Vanavond wordt het waarschijnlijk weer een snelle maaltijd. Ellen moet naar Utrecht en ik heb andere zaken te doen. We zullen het zien.
© paul
Vanavond Haringsalade, een eenvoudig gerecht om van te voren klaar te maken. Sterker nog, dit gerecht móet je een paar uur van te voren klaarmaken zodat alle geuren en smaken zich rustig kunnen samenvoegen. Dat is dus een uitstekend recept voor onze zaterdagen; dan is het hier druk, veel bezoek en je weet maar nooit wanneer en hoe laat we kunnen en willen gaan eten.
Er zijn eindeloos veel recepten voor salades met haringen en bietjes; uit Polen, uit Rusland, uit de voormalige DDR, uit Franken en Saksen, uit Mainz en uit Frankfurt. In mijn kookboek “Aus Deutschlands Küchen” staat bij Heringssalat te lezen;
Wie alle wahrhaft volkstümlichen Spezialitäten hat auch diese viele Namen; Heringssalat, Polnischer Salat, Roter Salat, sowie Konfettisalt in Mainz, weil er genau so bunt aussieht und sum Rosenmontag waschbüttenweise angemacht wird.
De schrijver gaat verder; für uns daheim in Frankfurt war er in meiner Kindheit der Weihnachtssalat, denn ihn gab es am Heiligenabend traditiongemäs mit Frankfurter Würstchen als Vorspeise.
Dit nog even voor wie denkt dat het eten van zoute haringen alleen aan Nederlanders voorbehouden is! Het is nu de goede tijd voor haringen én voor winterbiet.
Een smakelijke, bijna vergeten groente! Kost bijna niets, vaak zelfs biologisch te koop, in een aantal winkels ook gekookt en geschild aangeboden. Op vele manieren te verwerken, bijvoorbeeld in haringsalade;
Voor 4 personen;
4 flinke vastkokende aardappelen, geschild, gekookt en in kleine blokje gesneden
2 flinke rode bieten, gekookt, geschild en in blokjes gesneden
4 zoute haringen, schoongemaakt, en in stukjes gesneden
1 uitje, fijngesneden
4 middelgrote augurken, in kleine blokjes
1/2 goudreinet, in kleine stukjes gesneden
1 eetlepel kappertjes
1 bekertje zure room
2 eetlepels wijnazijn
2 eetlepels goede (niet zoete) mayonaise
een flinke draai versgemalen peper
Klop de wijnazijn, zure room en mayonaise met de peper tot een smeuige saus. Meng alle andere ingrediënten in een kom.
Roer er de saus voorzichtig door. Dek de kom af met folie. Zet de salade zo minstens 6 uur op een koele plaats.
Dien de salade op met hardgekookte eieren, knapperig stokbrood en mooie boter.
Een goed recept om te onthouden voor de carnaval; Rosenmontag Heringssalat! Weer eens iets anders dan soep!
Aus Deutschland Küchen…
Überlieferte Rezepte aus 16 Regionen gesammelt und präsentiert von;
Horst Scharfenberg
@ 1980 Hallwag AG Bern
ISBN 34410362x
© ellen
Gisteren aten we wat restjes van kerstmis. Van het kerstdiner bleef nog een mooie portie wildragout over. Dit soort restjes kun je in de diepvries best een paar weken bewaren. Prima te gebruiken op een moment dat je even geen zin of geen tijd hebt om te koken. We aten er wat tagliatelle bij.
Vooraf een salade met gerookte eendenborst. De salade heb ik aangemaakt met een dressing van mooie olijfolie, frambozenazijn en wat grofgemalen peper en zeezout. Erbij een klein beetje gelei op basis van rode port.
We aten een stukje kaas toe.
Een luxe maaltijd zo op een gewone zaterdag!
© ellen
Vanavond aten we witlofsalade en kleine kippetjes, poussins. Over de kippetjes later meer.
De witlof is nu goedkoop en op z’n lekkerst. Koop voor salade mooie kleine stronkjes witlof.
Per persoon één stronkje.
Maak eerst een dressing van;
een paar lepels super goede olijfolie
een flinke kneep citroensap
peper en zeezout
Snijd de witlof in hele dunne schijfjes en leg de groente op een schaal. Schik rondom de witlof een paar zwarte olijven, een gepelde madarijn, een uitje in hele dunne ringen gesneden en een heel dun gesneden pepertje. Meng er snel de dressing door en dien op.
© ellen
Een huis vol volk, dat is zo’n beetje regel op zaterdagnamiddag. Ellen houdt daar meestal rekening mee. Soms wordt er extra gekookt voor de gaande en de komende. Soms ook zorgt ze dat de maaltijd grotendeels klaar is zodat we alsnog kunnen eten nadat de laatste gast is vertrokken. Dit nu was vanavond het geval.
We aten runderlapjes, gestoofd met uien en tomaat. Gebakken aardappeltjes erbij en de eenvoudige, maar kostelijke koolsalade van de foto. Stukje Stilton en espresso toe.
Ans en Hijn, in hun nimmer aflatende speurtocht naar parafernalia die de schijn van onmisbaarheid in zich dragen, vonden er wéér een! En dien ten gevolge werd het Ministerie bedacht met een nieuw koffiepotje. Een heel bijzonder exemplaar, morgen verschijnt het op dit web-log.
© paul
update;
Op verzoek het recept van de koolsalade.
300 gram gesneden witte kool.
3 kleine tomaatjes
1 ui in fijne ringen gesneden
een paar olijven gevuld met feta
een paar pepertjes op sap (Turkse winkel)
peper, zout, versgehakte platte peterselie, 1 1/2 lepel olijfolie, 1 kleine lepel citroensap.
De kool 1 minuut in kokend water blacheren, dan afgieten in in ijskoud water dompelen. Goed uit laten lekken en op een schaal schikken.
De rest van de groente erbij doen en een dressing maken van peper, zout, olie en citroensap.
Je kunt deze salade best een tijdje voor het eten maken dan trekken de smaken lekker door.
Kaasfondue, daar had ik zin in vandaag! Pestweer buiten, binnen lekker knus met de kaarsjes aan.
Wij hebben allebei een hekel aan geknoei aan tafel; gourmetten, steengrillen enzovoorts is aan ons niet besteed. Ik herinner me nog de dagen toen ons Kind nog klein was, vleesfondue was helemaal “in”. Dat wilde het Kind ook wel eens. Ik stond doodsangsten uit met die hete olie op tafel, en het resultaat was nou ook niet je dát; vlees in olie gebakken met kledderige sausjes! Alleen voor kaasfondue maken wij een uitzondering. Dat vinden wij allebei zo lekker dat we het gepeuter aan tafel voor lief nemen. Sterker nog, we vinden het wel gezellig. Maar kaasfondue is dan ook gewoon klaar als het op tafel komt, je hoeft er alleen maar stukjes brood in te dopen. Redelijk veilig en, mits je goede kaas gebruikt ook heel lekker!!!
voor vier personen
1 teentje knoflook, pellen en pletten met een mes
500 gram kaas (100 gram Emmenthaler, 150 gram Gruyère, 250 gram Comté), grof geraspt (wel zelf raspen, vlak van te voren. Supermarkten proberen droge restanten voorbewerkt voor veel geld te verkopen! Niet doen, dat is niet lekker)
3 dl droge witte wijn
nootmuskaat, peper
2 theelepels maizena
1 eetlepel Kirsch
Doe de knoflook en de wijn in de fonduepan en zet die op een zacht vuurtje (het beste aardewerk, die zetten minder snel aan)
Roer beetje voor beetje de kaas erbij en laat langzaam smelten. Als het begint te pruttelen de maizena aanmaken met de Kirsch en bij de kaasmassa doen. Goed roeren, nootmuskaat en peper toevoegen en even door laten pruttelen.
Serveer de fondue met een mooie salade en stevig brood.
Espresso toe
De boeken staan inmiddels weer keurig in de kast. Alles op schijversnaam, taal of onderwerp gerangschikt. Voor de kookboeken hebben we meer plaats gemaakt en een logischer volgorde.Wat een klus!
Natuurlijk moesten we ook nog iets eten tussendoor, iets simpels dan maar…
Een flinke salade van groene sla, eikenbladsla en rucolla met pijnpitjes, een plak Parmaham, een paar krullen Parmezaanse kaas en tomaat.
Een eenvoudig, maar o zo lekker voorgerecht, en in een mum van een tijd klaar. Het recept is voor vier personen, dus we hadden wat te veel. Maar geen nood, de Keizer van Monera viel binnen en die mocht graag een vorkje meepikken. En zo kwam alles toch weer goed…
4 nieuwe haringen.
1 appel
125 cl crème fraiche
1 eetlepel gehakte bieslook
peper naar smaak
Snijdt de haringen in hele kleine blokjes. Doe hetzelfde met één helft van de appel. Dit in een schaal, samen met de bieslook en de crème fraiche. Omscheppen en klaar is je gerecht. De andere helft van de appel in schijfjes op de borden schikken en het geheel opdienen met nog wat extra versiering.
Een glas genever of korenwijn hoort erbij.