Hoe je het doet met die grijze garnalen, met Tomate Crevette we beschreven het al op log 26-09-2005 en log 04-06-2006. Je kunt het daar nalezen. Feit is dat vandaag (32 graden in de schaduw) de garnalen schier weigerden gepeld te worden. Het kostte me eens zoveel tijd. Affijn… de smaak had er gelukkig niet onder geleden.
We aten daarna spaghetti Bolognese en een mooi Munsterkaasje toe. En espresso.
We dronken pseudo-champagne. De bubbeltjeswijn van Pol Fabaire (Lux.)
© paul
Nu zit zelfs Paul voetballen te kijken! Het eten wordt dus nog even uitgesteld. Laat ik dan intussen maar iets lekkers maken, zo hoort dat toch, snacken bij de tv ? (Er wordt al voorspeld dat de WK-kijkende fans deze WK ongeveer 3 kilo in gewicht toenemen, (snacks, pils enzovoorts)
Bij deze, bijna gezond; 1 zakje oranje paprika’s sweet bite
gekookte broccoli
scheutje room
Parmezaanse kaas.
De paprika’s halveren, de broccoli met de staafmixer pureren en op smaak brengen met peper, zout en wat nootmuskaat. Meng er dan 100 gram geraspte Parmezaanse kaas door en een scheutje room om het smeuig te maken. Smeer het mengsel op de papria’s. Voilá; WK hapje!
Of, als je niet van rauwe paprika’s houd; de gevulde paprika’s even onder de gril in de oven zetten.
Een verfrissende mousse voor warme dagen. Zomaar tussendoor of als voorgerecht. Dat de kleur ook nog oranje is was me aanvankelijk niet opgevallen, maar het Kind riep enthousiast dat het een echt WK-hapje is!
Voor 6-8 personen;
500 gram rijpe tomaten
500 gram rijpe paprika’s
2 eetlepels tomatenpuree
suiker
1 teentje knoflook
5 blaadjes witte gelatine
200 gram room
zeezout
Citroensap, tabasco en verse mint.
De paprika’s halveren, van de zaadlijsten ontdoen en in kleine stukjes snijden.
De tomaten in stukjes snijden en met de paprika’s, de tomatenpuree, het teentje knoflook en een theelepeltje suiker in een pan doen. Laat het mengsel zo een uur zachtjes koken. Roer af en toe om aanzetten te voorkomen.
Week de gelatine in ruim water en los de blaadjes op in de warme massa.
Wrijf het mengsel door een haarzeef. Je hebt nu een fijne puree.
Voeg nu de helft van de room aan puree toe, heel voorzichtig, beetje bij beetje, onder goed roeren.
Breng de mousse op smaak met wat zeezout, citroensap en een paar druppels tabasco.
Voor het serveren de rest van de room stijfslaan. Verdeel de mousse over 6-8 mooie glazen. en laat de mousse zo minstens 3 uur in de koelkast staan.
Schep een laagje van de geslagen room op de mouss
Ik schreef in het vorige artikel al over het “zondagse eten”, dit was voor mij vroeger zo’n echt “zondags gerecht”. Garnalen in een tomaatje. Wel echt garnalen, grijze dus. En zelf pellen! Het pellen heeft Paul vanmorgen ‘even’ gedaan. Een geduldwerkje, maar dan heb je ook iets lekkers. De Hollandse of grijze garnalen die je in de supermarkt koopt zijn vaak ‘even’ naar Marokko op en neer geweest om daar gepeld te worden! Goedkoper dus om het gewoon even zelf te doen!
Tomaat garnaal.
Koop vier stevige, rijpe grote vleestomaten, kapje eraf snijden en uithollen. (bewaar de inhoud en kapje van de tomaat. Daar kun je prima tomatensaus meer maken)
Bestrooi de tomaat van binnen met peper en versgemalen zeezout.
mayonaise; Er is één gouden regel voor het maken van mayonaise: alle ingredienten moeten op kamertemperatuur zijn!
3 eidooiers, mosterd, zonnebloemolie en, eventueel, een scheutje oijfolie samen ongeveer 350 ml,
citroensap
peper en zout.
De dooiers en de mosterd in een grote kom doen, de mixer in de hoogste stand, en dan druppel voor druppel de olie erbij doen tot het begint te binden. Als de massa eenmaal gebonden is kun je de olie er in grotere hoeveelheden tegelijk bij gieten. Zout peper en citroensap toevoegen en eventueel wat versgehakte kruiden.
Meng de garnalen met de mayonaise en schep het mengsel in de tomaten.
Strooi er nog wat garnalen over en wat fijngehakte peterselie, zet de tomaat op een bordje met wat fijne sla.
© ellen.
Toen het Kind nog kind was en regelmatig mee naar Luxemburg ging gebeurde het al. Bij druilerig weer werden wijngaardslakken verzameld. En een paar logs terug is te zien dat dat nu nog steeds geldt.
In een ver verleden besloten we dat er een voorraad wijngaardslakken mee naar huis moest om ze ten burele van het Ministerie klaar te maken. Het verzamelen ging snel en gemakkelijk. Het bereiden was niet moeilijk, maar wel een hoop gedoe. En niet altijd even prettig. Met name het ontslijmen van de beestjes met keukenzout was een rotklus, voor de beestjes, en voor ons. Ze dienden gekookt te worden in goede bouillon. En daar was dan ook meteen de winst te behalen. (De kwaliteit van de bouillon bepaalt voor een belangrijk deel de smaak van de slakken.) Voorts moesten de beestjes van hun huis worden ontdaan om ze schoon te kunnen maken. Het spijsverteringsstelsel diende verwijderd, zodat je alleen vlees over hield. Vervolgens werd het vlees weer terug gestopt in de huisjes. De opening werd afgesmeerd met boter, verrijkt met knoflook, tijm en peterselie. Daarna gingen ze in de oven. We hadden ruim een gros slakken, dus werk zat.
De smaak, evenwel, was de beloning voor al het geploeter. Het vlees was veel malser dan de restaurantslak, bijna zacht zelfs. En de slakken hadden smaak! (Restaurants gebruiken altijd slakken uit een potje of uit blik, geprepareerd door de vleesverwerkende industrie en die zijn waarlijk niet te vergelijken met de zelfbereide.)
Een gezelschap van 10 mensen hadden we uitgenodigd. We aten de slakken met zelfgebakken brood. Wat we er bij dronken kan ik me niet herinneren. De kans dat het sloeberwijn uit Velletri was is groot.
Het Ministerie heeft zelf wijngaardslakken gekweekt. Dat was niet moeilijk, de slakken verrichtten de belangrijkste handelingen. Wel was het ingewikkeld om aan goed voedsel te komen, dat moet namelijk kalkrijk zijn. Een van de buurkinderen stootte op een dag het glas van de slakkenbehuizing stuk zodat de hele kweek zich verspreidde over de wijk waar we toen woonden. Nog jaren doken er her en der wijngaardslakken op in aanpalende tuinen. Er zijn er zelfs een paar mee verhuisd naar onze nieuwe woning, alweer zo’n 15 jaar geleden. En geloof het of niet, gisteren middag kwam ik er weer eentje tegen in de tuin.
Hoe groot de wijngaardslakken wel zijn kun je aflezen aan de gewone tuinslakjes die de Kids liefdevol tussen de kudde hebben gestald. Zou je er aan willen beginnen zelf je slakken klaar te maken, houd er dan rekening mee dat je ze een paar dagen laat ontgiften. Slakken eten met graagte planten die voor de mens schadelijk zijn. Je kunt ze in die ontgiftingsperiode voeren met pasta. Daar zijn ze gek op, en het komt de smaak van de beestjes ten goede. (de Romeinen deden dat al.)
© paul.
Nog even een snel snackje voor de pasen, of gewoon zomaar. Ik zag in de supermarkt schattige kleine komkommertje liggen. Formaat augurk. De komkommertjes in de lengte doorsnijden, een beetje uitlepelen en vullen met bv: zalm uit een blikje, vermengd met wat mayonaise. Of tonijn met stukjes tomaat. Of zachte roomkaas met wat bieslook, enzovoorts.
Vandaag vooraf carpaccio van runderhaas. Onze slager heeft, voor feestdagen, gesneden carpaccio. De runderhaas wordt dun gesneden in een portie van ongeveer 80 gram, en verpakt tussen 2 laagjes folie zodat je het thuis makkelijk op een bordje kan schikken. Beetje goede olijfolie erover druppen en naar keuze wat pijnpitjes, sla, basilicum, lente-ui, Parmezaanse kaas, enzovoorts. In ieder geval wat vers gemalen peper en zeezout.
© ellen
Ik geef het ruiterlijk toe. Ik ben een lui mens! Ik vind dat overigens geen diskwalifiekatie, eerder een voldongen feit. Mijn voorgerecht bestond vandaag uit gekochte spullen. Koken hoefde dus niet, alleen snijden, schikken en opdienen. Allerhande vleeswaar zijn geschikt om een mooi bord te maken, een klein beetje behoren de zaken evenwel bij elkaar te passen. Ik koos voor: Hausmacher, zult, paté en salami. En voor de frisse toets rucola, bladsla en blanke pepertjes uit ‘t zuur. Daarbij een lepeltje mierikswortel (uit ‘t potje). Zoals je ziet lezer, simpel. Probeer wel een beetje kwaliteit ín te kopen. De zult en de hausmacher kwamen van slagerij Snijders (de Proist) uit Gemert. Beiden werden aan huis gemaakt, en ik ken géén betere hausmacher in Zuidoost Brabant (de zult mag er ook zijn).
Voorts aten we biefstuk en lamsgehakt. Daarbij gebakken aardappeltjes en salade. Geen kaas, wel espresso en een stukje chocolade. Er stond nog een fles Torres in de kelder, die moest eraan geloven.
© paul
Het weekende is vandaag voor ons al vroeg begonnen. Feierabend, zoals men in Duitsland zegt. Reden om een goede fles wijn te openen en een hapje vooraf te maken. Anti pasti, Tapas, Borrelhapjes, geef het maar een naam en maak iets met wat je in huis hebt; olijven, gedroogde tomaatjes in olijfolie, kappertjes, geroosterde uitjes in balsamico azijn, een hardgekookt eitje met een ansjovisje , een tomaatje gevuld met tonijnmayonaise variaties genoeg!
De tonijnmayonaise is de saus die je ook kunt gebruiken voor Vitello Tonnato. Plakjes gekookt kalfsvlees, zeker 24 uur gemarineerd in deze tonijnsaus. 1 blikje tonijn in olijfolie, 1 teentje knoflook, 4 ansjovisjes, 1 koffielepel kappertjes, 1 eetlepel olijfolie, 1 eetlepel citroensap. Meng alle ingrediënten in de keukenmachine, voeg 3 eetlepels eigengemaakte mayonaise toe en roer alles goed door elkaar. Recept voor het kalfsvlees volgt nog een keer, maar deze saus is ook lekker om een tomaatje te vullen of gewoon op een stukje brood.
© ellen
Om een uur of vier gingen we naar Sam. Die was hééél jarig. We aten zelfgemaakte Mon-chou-taart, koffie, bier, borreltje… De verjaardag van Sam is ook altijd een bijna nieuwjaarsborrel, iedereen die je nog niet gezien hebt enzovoorts… Intussen heeft de jarige toch een prima feest met de nichtjes, zij voeren een play-back show op die zijn weerga niet kent. Om zes uur was er bonensoep en turks brood. Lekker, met veel worst. Paul is uit de wacht en moet nog een beetje overschakelen, we gaan vroeg naar huis. Thuisgekomen geen honger, maar nog zin in iets. We hebben nog de lekkere dim sum van de Chinese groothandel, snel klaar. Beetje zwarte bonensaus, sojasaus, kruiden, wat groente onderin de stoommandjes… Het aardige van dit soort eten is dat er verschillende smaken zijn, je kunt er zo een paar uit de diepvries halen, tussendoor wat bijpraten… En ontdekking; de pelmeni (Siberisch) van gisteren had ik ingevroren op een plat bord. Ik wilde ze vandaag in een diepvries zakje doen en dacht: een in de stoommand… Het gaat prima, was lekker, zelfde tijd als de dim sum laten stomen, diepgevroren 12 minuten. Ook Max heeft gegeten, nu nog een rondje om de kerk en dan naar bed.
© ellen