Evert en Neel van Eupotours waren hier dit weekend om hun carravannetje op te halen en om nog een paar dagen van de vakantie te genieten, reden om wat lekkers te koken en samen te eten. We hoopten dat het mooie weer het nog even vol zou houden tot de avondmaaltijd, maar helaas, we moesten met de borden naar binnen vluchten. Ik had beloofd om te koken dus togen we nog maar eens naar de Cora in het winkelcentrum City Concorde. Ik had er geen vast idee van wat ik zou willen koken maar in zo’n goed geassorteerde supermarkt doe ik altijd wel een ideetje op. Er lagen prachtige aubergines, wel vijf soorten en ik koos voor deze mooie paars gestreepte. In Italie vind je ze wel op de markten, bij ons in Nederland heb ik ze nog nooit in de winkel of op de markt gezien. Groot was dan ook de verbazing dat op het kaartje dat het land van herkomst vermeldt te lezen stond dat deze aubergines uit Nederland kwamen!

Ik maakte ze als volgt klaar:

• Voor vier personen:
• 2 flinke aubergines in plakken gesneden
• zout
• wat bloem
• 2 losgeklopte eieren
• peper en zout en wat knoflookpulp
• broodkruim
• arachideolie

Snijd de aubergines in plakken en bestrooi ze met wat zout. Laat ze zo even staan. Spoel ze af en dep ze droog. Verhit de olie. Klop de eieren los en meng er peper, zout en knoflookpulp door. Wentel de plakken eerst door wat bloem, daarna door de losgeklopte eieren en vervolgens door het fijne broodkruim. Bak ze met telkens een paar tegelijk in de hete olie en laat ze uitlekken op keukenpapier.

Of het aan het soort aubergines lag of aan de bereiding weet ik niet maar we vonden ze allemaal heel erg lekker.

We aten er konijn bij met artisjokken, ik beschreef het recept al eens Ik maakte het konijn bijna hetzelfde klaar maar dan zonder de tomaten. Een mooie campingmaaltijd!

Kopje koffie met heerlijke macarons toe en daarna nog even zingen in het Café.

© ellen.

Vandaag een drukke dag gehad op het werk. Relatief laat thuis, honden uitlaten, en dan nog……..eten.Dat moet wel iets makkelijks worden. Vandaag macaronie met ham, kaas, paprika, prei, ui en knoflook.

Niet alleen wij zijn daar dol op, maar ook de honden. Helaas heb ik mijn fototoestel niet bij me, waardoor ik de foto niet kan publiceren, maar het zag er allemaal echt goed uit. De honden hebben zeker zo lekker gegeten als wijzelf.

© vincent

De familie Eupotours is op vakantie. Zij verblijven ergens in de buurt van Heidelberg. De poezen van Eupotours zijn gewoon thuis, onder de hoede van Mary. Voor Hond Spot is een andere oplossing bedacht. Hond Spot mocht wel logeren op Het Ministerie, maar ja, Het Ministerie zou naar Luxemburg gaan… Dus pakten we potten, pannen en boeken in, én Hond Spot én Hond Max en vertrokken we vorige week al naar Septfontaines. Paul is inmiddels weer naar huis, hij moet een weekje werken en komt maandag hier weer terug. Ik blijf voorlopig hier. Je krijgt de komende weken dus berichten te lezen vanuit Brabant én vanuit Luxemburg beste lezer.

Familie Eupotours vertrok zondag richting Heidelberg en volgens de sms berichten maken zij het prima. Ze missen Hond Spot natuurlijk wel, vandaar dat dit berichtje even niet over eten gaat. Hoewel Hond Spot en eten…Het beest eet ALLES, van brokken tot hondenriemen, van tassen tot nieuwe schoenen…Je ziet het niet af aan het lieve beestje maar hij knaagt in één onbewaakt moment de zoom uit je leren jas. Hij heeft dan wel een paar dagen nodig om de zware kost te verteren maar dat mag de pret niet drukken! Maar goed, tot nu toe is de schade bijna nihil, kwestie van opletten en veel wandelen. De foto is gemaakt na de middagwandeling. Hond Max wil buiten blijven, Hond Spot vindt het snel te koud op de natte grond (ook hier veel regen tussendoor). Hond Spot verkiest het bed…Lekker een dutje na de wandeling…en dan ETEN.

Evert, Neel, Julia, Lotte en Flora, Spot maakt het prima! Hij mist jullie wel een beetje maar een kluifje op zijn tijd helpt goed tegen de heimwee! Veel plezier in Heidelberg (en verlies je hart niet daar). Pas op in Freiburg, als je daar in het water gaat staan moet je alsmaar terug…

Kopje espresso met een stukje chocolade en dan nog een avondwandelingetje door het dorp…

© ellen.

Ik zit me al dagen te ergeren. Bij de beelden van de Tour de France, jaargang 2011, uitgezonden door de NOS. Ik word voortdurend geconfronteerd met de darmen van Sanchez, de trubbel van Gesink, het prikkeldraad van Hoogerland, de knie van Contador… En verder alle perikelen en pijntjes van landgenoten, die veeleer dienen als vulling voor het peleton. En ik begrijp het wel. Er zijn in de eerste tourweek ook erbarmelijk veel renners tegen het asfalt gesmakt. Het zal je maar gebeuren. Met een beetje pech ben je in een mum van je broodwinning beroofd.

Intussen ken ik de ellende van renners uit nagenoeg elk continent van deze aardkloot. Ik ben er, geloof ik, niet zo heel erg in geïnteresseerd. Ik zit gewoon te wachten op nieuws van het volk waar ik al sinds mensenheugenis fan van ben, de broeders Schleck. En ik hoor er potjandorie (quote Maarten Ducrot) niks van terug. Alsof ze niet bestaan… En worden de broeders dan eens vernoemd dan heet het: De Slekjes!

Hoezo de Slekjes? Wat is dat nu voor badinerend gedoe, de Slekjes. En denk erom, ze doen het allemaal. Martje Smeets, Herbertje Dijkstra, Maartje (ik had hem altijd hoog omwille van de correcte behandeling van zijn onderwerpen) Ducrot.

Bedoeld als koosnaampje? Ga nou toch heel snel op het dak zitten! Waar zijn Contadortje, Gesinkie, Thommie, Markje?… Kadelletje, of misschien Torretje, dat zou nog om te lachen zijn. Maar Slekjes?

En dat terwijl zowel de Broeders, alsook hun hele ploeg, er altijd zijn, nooit te beroerd om te werken, echt niet. Cancellara, kampioen van Zwitserland en oud-wereldkampioen fietst de longen uit zijn lijf voor de ploeg. Hoor jij er ooit iets van? Of “onze” Joost? Of nog zoiets: Jens Voigt klettert een paar keer tegen de grond, maar hij is er wel bij om het volk op gepaste manier af te zetten voor de eindklim. Had jij er iets van mee gekregen?.. Ja, een beetje een meewarig verhaal over “oh, oh die Jens”…

Dit artikeltje begint te lijken op een stukje van een verongelijkte fan, ik realiseer me dat. Maar ik eis het gelijk op! Ik heb (vorige week al) voor de t.v. zitten turven, met pen en papier. En echt waar, het ging altijd over anderen. Al sleurde de complete Leopard-Trek ploeg de goegemeente deze of gene bult op, het ging echt altijd over anderen ( hun pijntjes, hun moraal of hun familiale omstandigheden), snap je nu wat ik bedoel?

Wie zat er nu te “linkeballen” (quote Maarten Ducrot)? Misschien waren dat toch de Nederlandse commentatoren van mijn NOS. Noodgedwongen luister ik de afgelopen dagen naar Duitse, Franse en Luxemburgse verslagen. Zij doen in ieder geval recht aan mijn behoeften.

Onze favoriete Cremant de Luxembourg snapte in ieder geval wat wij wilden zien: en gele tui en een aanmoediging: Go Andy, Go!.

Ik zag in de etappe van vandaag Laurens ten Damme een beroerde smak maken. Mijn hart stond stil, ik droeg geen horloge maar om me heen tikte alles gewoon verder, ik vond het verschrikkelijk. Mijn enige RABO-favoriet… Ik wens hem het aller-aller beste.

Overigens ben ik van mening dat Andy de tour gaat winnen, een stille hoop. Ellen daarentegen is er van overtuigt. En dat is andere koek!

Trouwens, van Frank Schleck waren wij altijd al fan…

Kopje espresso toe!

©paul