Na een verblijf van ruim vier en een halve week in Luxemburg is Ellen weer thuis. (Hond Max ook!) Op de dag van Maria Hemelvaart reed ik haar door de Waalse heuvels en het vlakke Vlaanderland terug naar huis. Heel Europa had een vrije dag, Nederland niet. Calvinisten doen niet aan Maria.
Bij thuiskomst werden we begroet door het Kind, dat op het eigenste moment kwam aangefietst. Ze had het niet precieser kunnen plannen. Later op de avond waren daar Vriend Jan en Ans om een groet te brengen, alsmede een stapel vakantiekado’s waar we stil van werden. En natuurlijk viel de Keizer van Monera ook even met de deur in huis.
Tussendoor waren er dan ook nog Marleen en de Jongste Bediende. En op het moment dat ze binnenkwamen bedacht ik dat ik helemaal vergeten was om over de “nieuwe oogst” te schrijven. Want toen ik Ellen de eertse keer opzocht in Luxemburg kreeg ik van JB en Marleen een grote zak aardappelen mee, zo uit de grond.
Vorig jaar pootte de Jongste Bediende voor het eerst Red Barons, samen met nog andere soorten. Het succes van de oogst én de kwaliteit van de Red Barons deed hem besluiten om dit jaar alleen nog dié aardappelen te telen. En wij kregen de eerste opbrengst.
Het Rode Wonder is een allemansvriend. Gekookt, gebakken, gepureerd, als Auflauf, bedenk het maar, de Red Baron is op alle fronten in te zetten. Gromperekichelger, dat hebben we nog niet geprobeerd. Moet ook mogelijk zijn…
© paul
