Vlam in de pan… niets ernstigs hoor, Paul flambeerde hier de lamsbout die we met Kerstmis aten. Het flamberen verliep precies zoals het hoorde. Het kerstdiner trouwens ook, maar daarover later. Eerst even bijpraten want dat is wel nodig. Het was een weekje heel stil op deze website; geen beloofde Kersttips, geen verslag van het Kerstdiner, geen Kerstwens, helemaal niets! Dat was dus niet omdat we geen zin of tijd hadden, het was een puur technisch probleem. Paul schreef nog tijdens zijn werkweek al over de gesneuvelde laptop. Het bleek dus allemaal ernstiger dan we dachten. Het ding is helemaal naar de vaantjes. Het duurde een paar dagen voor dat definitief vastgesteld kon worden. Zjak nam de laptop mee naar zijn werk en heeft geprobeerd hem in een speciale droogkast te drogen. Helaas mocht dat niet meer baten. Gisteren zijn we dus maar een nieuwe laptop gaan kopen en daar zit ik nu, nog zeer onwennig, op te typen. Op de oude laptop was Vista geïnstalleerd, de nieuwe werkt met Windows 8. Wij zijn geen van tweeën erg technisch, dus is het een hele klus om uit te vinden hoe alles werkt. Even overschakelen naar een andere app, zoals dat in windows 8  heet, en alles lijkt kwijt… Maar goed, gewoon maar veel oefenen.

De kerstweek is hier overigens verder prima verlopen; zondag 23 december vierden we om te beginnen de verjaardag van Lotte en Flora; zoals ieder jaar groot feest! En zoals al jaren gebruikelijk kregen ze als cadeau een uitstapje mét bon naar de stripverhalenwinkel. Maandag deden we nog een paar boodschapjes en keken we de beroemde lijstjes nog eens na of alles voor het grote kerstdiner geregeld was. En toen was het eerste kerstdag; de dag van het grote diner.

Ook dit jaar aten we met 20 mensen dus s’morgens zo rond 12 uur kwamen de eerste gasten om te helpen onze huiskamer te verbouwen. Twee grote tafels van Zjak en twintig stoelen (nog uit de erfenis van Café Allleman) werden verhuisd. Onze meubels naar boven en één grote lange tafel gemaakt.

Dit jaar was het thema Retro, dus dekten we de tafels met witte damasten tafelkleden, rode linten en echte retro kerststukjes. Ook het menu was een beetje retro;

• een zalmcocktail,
• dubbelgetrokken bouillon,
• lamsbout met Spaanse aardappeltjes, gestoofde selderijknol, broccoli puree en letterlijk, vergeten groenten
• een kaasplateau bestaande uit Munster van rauwe melk, Brilliat Savarin met truffel, Gorgonzola met druiven
• omelet Sibérienne
• Café, pousse café, cigar

En daarna was het tijd voor de cadeautjes; een mooie traditie inmiddels als afsluiting van het diner. Ieder zoekt van te voren wat spullen die hij/zij niet meer gebruikt maar die voor een ander nog heel geschikt kunnen zijn. Neel sorteert,  bedenkt wie welk cadeau krijgt en pakt alles mooi in. De berg cadeautjes wordt ieder jaar groter en groter, zonder dat we er bergen geld aan uit geven. Boeken en krultangen verwisselen zo van eigenaar en dat prachtige Sake kannetje heeft ook weer een goede bestemming gekregen…

Kortom; het was een geweldig feest, we hebben lekker gegeten en genoten van elkaars gezelschap!

© ellen.

Een nieuwe laptop kopen is de snelste optie, maar we laten de oude toch eerst even nakijken. De kans is niet denkbeeldig dat het besproeien met witte wijn slechts het stroomgedeelte van het apparaat heeft aangetast. Bedankt voor de wijze raad Teun (en anderen)…

(Je moet er toch niet aan denken dat ik rode wijn over de laptop had gemorst, of Dubbele Bock, laat staan zoete Portwijn… Getverderrie!)

Intussen komt er weinig van Ellens voornemen terecht om nog wat Kersttips te schrijven. Ze heeft het druk met ons eigen Kerstmaal, en het ontbeert eenvoudigweg aan tijd om bij bevriende computerbezitters stukjes te gaan zitten maken.

En dat, nu de bezoekersaantallen (zoals altijd rond deze dagen) weer sterk stijgen. Gisteren kwamen er een goede zesduizend lieden langs. Vandaag zullen het er nog wel meer zijn en dat blijft oplopen tot aan Eerste Kerstdag. 

Elk jaar verwonder ik me er weer over. Zó kort voor Kerst zijn mensen kennelijk nog op zoek naar oplossingen voor hun feestelijke kookproblemen. Terwijl het nog nauwelijks mogelijk is op tijd een goed stuk vlees in te slaan. Het marineren van een haas of een bout zou vandaag moeten beginnen, Kerstpudding moest al een maand geleden zijn gemaakt.

Is het misschien nieuwsgierigheid wat mensen drijft rond deze tijd langs te komen op het Ministerie, of is het gewoon beleefde belangstelling? Je zegt het maar lezer, je zegt het maar…

© paul

Ellens verjaardag stond dit jaar nog meer in het teken van eten en drinken dan andere jaren. Voor haar gasten maakte ze een Vlaamse stoofpot. Erbij Dutchmans-coleslaw en goed Turks brood. Druiven en meloen toe. Dat alles besproeid met rode wijn uit Calabrië en witte uit de Loirestreek, port uit Porto en bier uit Lieshout en Jupille.

De cadeaux voor de jarige waren van botanische, literaire en culinaire aard. Dat is elk jaar zo. Beslist geen zwaktebod van de gulle gevers, men weet waarmee men de jarige kan plezieren. Een keur aan wijnen, eeuwenoude spiritualiën, saffraan uit de Mediterranee, een imago van de inmiddels slachtrijpe kalkoen, wereldliteratuur in vier banden, een najaarsbouquet uit de Handelse pluktuin. Tsja…

Neel is al jaren onze steun en toeverlaat, daar waar het gaat over het verbeelden van bijzondere gebeurtenissen in onze kring. De menukaarten voor onze Kerstdiners, de geboorte van een mensje, het jubileum van de veertig-, vijftig- of zestigjarigen. Neel levert een kaart. (Het is haar vak, ze kan het goed, ze doet het graag…)

Voor Ellens verjaardag schaften Neel en Evert een Ardens worstje aan. In Bastogne (Bastenaken). Onvervalst Ardens wildzwijnvlees. De mevrouw op de foto maakt de worsten zelf, en ze is er trots op. Ze hebben de vorm van een varkentje, die worstjes; een zwijntje. Neel vroeg de worstmevrouw of ze wilde poseren, en natuurlijk wilde ze dat. (Neel fotografeerde al eerder alle frietkotten tussen Arlon en Bastenaken en vroeg de uitbaters  te poseren voor hun bedoening. Ze deden allemaal mee. Het leverde een prachtige reportage op…)

Enfin…, die mevrouw van de worstjes; het Ministerie bezocht ook al eens haar bedoening. Wij kochten er toen bloedworstjes. Topkwaliteit! Dat worstje van Neel en Evert (and the kids) bewaren we nog even. Maar dat het uitzonderlijk is zul je op deze site kunnen lezen. Zoveel voorschot nemen we blind.

De foto; © Neel van Eupen

Ergens in de misdaadroman Diamant van de Vlaamse Meester Jef Geeraerts komt een scène voor waarin een man en een vrouw dineren in een extreem chique hotemetoterestaurant in de Brugse binnenstad. Het gesprek tussen de twee loopt niet. Wat een romantisch treffen had moeten worden mondt al snel uit in een knallende ruzie. Nog tijdens het voorgerecht steekt de vrouw een sigaret op. Ze kijkt woest naar haar overbuurman, drukt de sigaret vervolgens uit in de garnalencocktail, staat op en loopt weg.

Tot op de dag van vandaag herinner ik me dit als één van de smerigste scènes uit de Nederlandstalige lireratuur. Wie doet nou zoiets?…

Het schoot me allemaal weer te binnen toen ik de foto zag die Ellen maakte op de late avond tijdens het feest van Vriend Jan. Wie doet nou zoiets?…

Er moet nog een hoop beschreven worden lezer, een hele hoop. Het feest van Jan, de waaiervormige aubergines, de bieren uit Hulst, de rog in tomatensaus, de saté van Froukjes vader, de toetjes van Monera. Enfin, het komt allemaal wel. Maar nu even niet.

Huiver inussen maar even bij die malle sigaret in satésaus. Wie doet nou toch zoiets???

Het affiche is klaar en wordt nu overal in de buurt verspreid. Op 17 mei, vanaf 11 uur is er een Vlooienmarkt op de camping in Septfontaines.

Al jaren brengen wij de dagen rond hemelvaart door op de camping in Septfontaines in Luxemburg. Meestal met het voltallige Sientje van Loon gezelschap. Eén van de vaste bronnen van vermaak voor ons gezelschap was altijd de grote vlooienmarkt in het naburige dorpje Tuntange. In het plaatselijke schoolgebouw lag daar de koopwaar keurig uitgesorteerd; één lokaal voor huisraad, één voor boeken, de kelder vol met ijzerwaar en in de hal een stand met zelfgebakken taarten en de prijzen voor de loterij. Buiten in de tent vóór de school de bar. Natuurlijk was er ook een grote gril voor de karbonaadjes en worsten en een kraam met wafels met aardbeien en slagroom. Opbrengst van dit alles was altijd voor een goed doel, een school of een ziekenhuis ergens in Afrika. Was, zeg ik want helaas is er in Tuntange niet meer genoeg animo om de organisatie van dit jaarlijkse festijn te dragen.

Toen we hier vorig jaar in de herfst herinneringen ophaalden kwam spontaan het idee op om dan maar hier op de camping iets te organiseren. Joop en Wilma, de beheerders van de camping vonden het een goed idee, een aantal dorpsbewoners waren ook enthousiast en zo nam het plan vaste vorm aan. Joop zorgt voor eten en drinken, ieder die wil bouwt een kraampje op en er zal beslist ook nog ander vermaak zijn. Het museum 40 – 45 op de zolder van het campingcafé is zeker een bezoekje waard.

Camping An der Ho, Mierscherstroos 65 Septfontaines Luxembourg. Tel +352 26300666. email: anderho@pt.lu

Als je wilt camperen is reserveren aanbevolen.

Zo, ik stop met mijn reclamecampagne anders wordt het hier veel te druk! Wij gaan vandaag naar het museum Villa Vauban in Luxemburg stad. Daar loopt tot oktober een tentoonstelling met werken van Brueghel, Cranach, Titien, en Van Eyck.

© ellen.