Author Archives: Ellen Bouckaert
Lamsschouder met knoflook en rozemarijn…
Ons Paasmenu bestond vandaag uit een in de oven gebraden lamsschouder met
veel rozemarijn en knoflook. We aten er nieuwe aardappeltjes met tomaat en safraan bij en biologische grotchampignons.
Daarna een stukje
kaas.
Aardbeien met room.
Espresso toe.
Lamsschouder voor vier personen;
Een lamsschouder van ongeveer 1 1/2 kilo,
op een aantal plaatsen inkerven, in de openingen een teentje knoflook stoppen
met een plukje verse rozemarijn en het vlees met zeezout inwrijven.
Verwarm
wat olijfolie in een braadslede en bak het vlees rondom bruin.
Voor wie
durft, even flamberen met een scheut cognac, armagnac of calvados en dan
afblussen met een glas witte wijn.
Zet de braadslede daarna in een voorverwarmde oven op 220 graden.
Draai na
een half uur de temperatuur terug tot 160 graden en laat het vlees langzaam
garen. Voeg na ongeveer een uur een handvol knoflookteentjes toe. Bedruip het
vlees regelmatig met het braadvocht.
Laat het lam zo ongeveer 2 uur in de
oven garen.
Haal het vlees uit de oven, laat het even rusten.
Maak
intussen de saus. Giet het braadvocht, mét de knoflook door een zeef en druk de
teentjes knoflook fijn. De knoflookpulp doe je terug in de saus. Giet er nog wat
room bij en klop goed op met een garde.
© ellen
Makreel…
Het gebeurde al weer een week geleden, en het recept en gerecht zijn niet
beschreven. De reden dat ik er alsnog op terug kom is omdat ik de foto zo aardig
vind.
We kochten verse makrelen op de markt in Helmond, vier stuks. Met de vis leek
niks mis, gewoon vers. Ik heb ze zelf schoon gemaakt, daar was ook niks mis mee.
Vervolgens nam Ellen een Spaans recept als basis en verfraaide dat, zoals ze
meestal doet. Ook niks mis mee. Het gerecht kwam na bereiding heerlijk geurend
uit de oven. Nog steeds niks mis. Na een paar happen keken we elkaar aan. Het
smaakte ons in het geheel niet. Aan de meegestoofde groente lag het niet, aan de
saus ook niet. Het was de vis. Niét te eten…
Uitputtend onderzochten we de oorzaak van het geval. We kwamen er niet uit.
De vis was vers en rook vers bij aanschaf die ochtend. We maakten wel vaker
verse makreel klaar, meestal op Indonesische wijze, als pepesan. We kenden dus
de smaak van verse makreel, daar lag het niet aan. De vis was goed schoon
gemaakt. Achtergebleven bloed wil nog wel eens een bittere smaak geven aan een
visgerecht. Daar was in dit geval geen sprake van.
We hebben de vissen, zorgvuldig ontdaan van de graten, aan de hond gevoederd.
Die vond er niks mis mee, die vond het allemaal best. Wij bleven met een groot
vraagteken zitten, wat was er fout? Om met de Jongste Bediende te spreken:
“Shit happens!”
Het plaatje van de vissenkoppen mag er echter zijn. Het was al enige dagen te
bekijken via Flickr. Een van Ellens vaste fans op die foto-site noemde het “een
schilderij van Braque”. Dat is toch een mooi compliment, niet waar?
© paul
Kip met saffraan en tomaten…
Een beetje vreemde maaltijd vandaag. Ik wilde nog voor ik ging koken een
nieuw paasgerechtenstukje schrijven maar wist even zo snel geen
Paastip te bedenken, behalve dan die gefrituurde eieren, maar die had ik alleen
een keer op televisie gezien. Het leek me wel bijzonder maar ik kon natuurlijk
geen stukje met recept schrijven over wat ik zo eens op tv gezien had. Ik
besloot de gefrituurde eieren te maken.
Dat werd, met een salade, ons voorgerecht vanavond.
Daarna stond er kip op het menu. Ik ben aan het experimenteren met saffraan,
dus het werden kipdrumsticks in tomaat/saffraansaus. De kip, natuurlijk van
onbesproken biologische afkomst;
De Samuran boerderij.
Ik gebruikte voor 2 personen;
4 drumsticks
1 eetlepel olijfolie
1/2
blikje tomatenstukjes (over van gisteren)
6 kleine tomaatjes
1 ui
2
teentjes knoflook
1 pakje saffraan
een scheutje rosé (was ook nog over
)
4 kleine gedroogde pepertjes (wij houden van pittig)
peper, zeezout en
wat versgehakte peterselie
Ik heb de kip even rondom bruin gebakken in de olie. Toen de kip bruin was
heb ik er de uien en knoflook bij gedaan en even mee laten bakken. Daarna deed
ik er eerst de verse tomaatjes bij, die liet ik ook even mee laten bakken en
daarna heb ik de tomaatjes uit blik en de saffraandraadjes toegevoegd.
Dat
alles liet ik even smoren.
Met een scheutje wijn bluste ik het geheel af en
liet het zo 30 minuten stoven.
Na 30 minuten heb ik de deksel van de pan
genomen en het stoofpotje nog 5 minuten laten indikken.
Nog even geproefd,
wat zout en peper toegevoegd én de versgehakte peterselie.
We aten er witlof bij en nieuwe aardappeltjes, gewoon in de schil
gekookt.
(ik geef toe, een rare combinatie, die witlof. Maar dat was alles
wat ik nog aan groente op voorraad had. De laatste witlof van dit seizoen.)
Espresso toe.
© ellen
100.000
Afgelopen nacht was het dan zover. Om 03.36 uur kwam via Google de
honderdduizendste bezoeker binnen. Hij of zij zoch op “Pasta aglio, olio e peperoncino” Hij of zij was anoniem en zal dat ook wel blijven.
Natuurlijk keek het ministerie al enige tijd uit naar het moment. Een
voorzichtige schatting leerde dat het heuglijk ogenblik zou vallen in een
periode waarin ruimte was om een en ander te organiseren (elke argument voor een
feestje is er een!). De bezoekersaantallen namen echter elke dag toe en het
bezoek verliep grilliger dan we verwachtten, zodat het moment veel sneller kwam
dan konden bevroeden.
Aan de linkerkant van het web-log zie je de OneStat-teller staan. Je kunt die
aanklikken en bij voorbeeld de bewegingen van een bepaalde dag op het web-log
volgen. Ook vind je er informatie over de geografische achtergrond van
bezoekers, en zo nog een en ander. De OneStat-teller is operabel sinds mei 2006.
Voor de definitieve bezoekerscijfers en de bekeken pagina’s hanteren we echter
de teller van Web-log.nl. Die is voor de lezer niet openbaar. Zouden we je
toegang verschaffen tot die teller, dan zou je meteen ook vrijelijk in onze
teksten kunnen werken. Dat staan we niet toe, dat begrijp je ongetwijfeld.
Het eerste artikel verscheen op 14 augustus 2005 onder de titel: “De eerste paddenstoelen.” Zonder foto, zonder inleidende tekst. Die eerste maand
kwamen er gemiddeld 5 mensen per dag kijken op het web-log, met een uitschieter
naar boven: 9 lezers op 24 augustus. Maar vanaf toen gingen de bezoekerscijfers
gestaag omhoog. In de maand oktober van dat jaar waren het er al ruim 1000, het
maandgemiddelde is nu ongeveer 16.000. De stijging heeft zich doorgezet tot de
dag vabn vandaag, we vragen ons af waar het eindigt. De 100.000 bezoekers
bekeken overigens te samen zo ongeveer 340.000 artikelen.
We zijn er een beetje beduisd van, van al die belangstelling voor wat toch op
de eerste plaats een privé hobby is. We hebben nog steeds mateloos plezier in
het schrijven en zijn er tegelijkertijd ook heel trots dat we zoveel bekeken
worden. Wij houden het nog wel een tijdje vol, hopelijk jij ook. Bedankt
lezer!
Dat feestje houd je nog te goed. En wat ons betreft: we trekken een mooie
fles open.
© ellen paul
Papas ganitanas, nieuwe aardappeltjes met saffraan en pijnpitten…
Gisteren kregen we bezoek, het kwam er niet meer van om dit stukje te
schrijven. Toch vandaag maar even want dit was een heerlijk stoofpotje dat ik
niet wil vergeten.
Bij Mr. Ooijer las ik een recept voor konijn met nieuwe aardappeltjes en
saffraan , dat stond me wel aan, behalve dan dat ik even geen konijn bij de
hand had. Ik had wél nieuwe aardappeltjes en pakte nog maar eens het nieuwe
Spaans / Portugese kookboek. Ik vond een recept dat veel leek op dat van Mr.
Oijer, maar dan zonder konijn!
Voor vier personen;
1 kilo nieuwe
aardappeltjes, geschrapt
1 grote rode ui, in halve ringen
4 eetlepels
olijfolie
1 blikje gepelde tomaatjes
een dozijn saffraandraadjes
1 glas
sherry
zeezout
2 eetlepels zwarte olijven
1 eetlepels pijnpitten.
Fruit ui en knoflook zachtjes in de olijfolie, zonder ze te laten kleuren.
Voeg de tomaten en saffraan toe, laat even meebakken en doe er dan de sherry
bij. Laat het mengsel inkoken tot een dikke puree. Voeg de aardappeltjes toe en
zoveel water dat de aardappeltjes net onder staan. Breng alles weer aan de kook
en laat het op een hoog vuur inkoken tot de aardappeltjes gaar zijn en de saus
is ingedikt.
Voeg de olijven toe en laat nog een paar minuten doorsudderen om
de smaken goed te laten mengen.
Rooster intussen de pijnpitjes. Schep de
aardappelen op een schaal en strooi er de pijnpitjes over.
We aten er een karbonaadje bij en een flinke salade van veldsla.
Espresso
toe.
Paasgerechten deel 4, gefrituurd ei…
Wie zo’n gewoon gekookt eitje maar saai vindt zou dit eens moeten proberen,
een gefrituurd ei!
Ik zag het in de paasuitzending van Essen und Trinken, een
WDR kookprogramma. Ik heb het net even snel uitgeprobeerd en het was de moeite
waard. Paul ruimt nu de keuken op (ik ben niet zo goed in ruimen én koken én
stukjes schrijven…
Je hebt nodig:
1 ei per persoon
room
bloem
1 losgeklopt ei
gekruid met peper, zout en wat nootmuskaat
paneermeel
een frituurpan met
olie.
Kook de eieren 3 minuten, ze moeten nog zacht zijn. Laat ze even schrikken en
pel ze heel voorzichtig.
Wentel ze eerst door de room, dan door de bloem,
vervolgens door het losgeklopte ei en tenslotte door het paneermeel. Bak ze dan
meteen in de hete olie tot ze rondom bruin zijn.
Laat het ei even op keukenpapier uitlekken en serveer het dan op een salade.
Snijd vlák voor het opdienen het ei door zodat de nog vloeibare binnenkant mooi
te zien is.
Paashaas…
Vorig jaar rond deze tijd deed ik verwoede pogingen om een artikel te
schrijven over de Paashaas. Het leverde allerlei aardige stukjes op over Pasen,
eieren, klokken en de Osterkaninchenbeutler. Maar Paashazen, ho
maar. Ik kreeg mijn informatie niet op orde. Nu zijn we een jaar verder en ik
ben in feite nog even ver van huis. Ik moet me er bij neerleggen, er is geen
sluitende verklaring te vinden over het onderwerp. De afgelopen dagen bezocht ik
een fors aantal web-sites en -logs. Sommigen hebben de wijsheid in pacht, vinden
ze, en verklaren met stelligheid “de waarheid” die anderen dan weer met een
zelfde stelligheid tegenspreken. Wat ik vond voegde weinig toe aan dat wat ik al
wist uit papieren bronnen. Ik leg je dan maar een aantal mogelijkheden voor, al
dan niet van commentaar voorzien. Ik volg daarbij min of meer de indeling die
Wikipedia geeft onder het lemma Osterhase.
Zoveel is duidelijk: in 1682 publiceert de arts Johannes Richier (en niet
Georg Franck von Franken, zoals Wikipedia en anderen vermelden) een dispuut
over het paasei. Ovis Paschalibus. Hij toont daarin aan dat het ongezond is
paaseieren te eten. Ergens vemeldt Richer: “En men maakt eenvoudige luiden en
kleine kinderen wijs dat de Paashaas die eieren uitbroedt en in de tuin
verstopt.” Het dispuut verscheen in een serie die de Universiteit van Heidelberg
toentertijd uitgaf: de Satyrae Medicae, en is dan ook als een satiere te lezen.
Maar daarmee is nog niks verklaard…
Ons woord Pasen is afgeleid van het Joodse Pesach. In het Duits en Engels
wordt het feest aangeduid met Ostern of Easter. En dat zou dan weer verwijzen
naar heidense tijden. Naar de Angelsaksiche voorjaarsgodin Eostre of haar
Germaanse equivalente Ostara en ook naar de Germaanse godin van de aarde Holda,
die de haas en het ei als vruchtbaarheidssymbool droeg. Ook de Griekse
vruchtbaarheidsgodin Aphrodite voert de haas als symbool. (Heel aardig bedacht,
denk in dan. En het past prachtig in het moderne New-Age denken. Maar waarom
zijn er geen geschreven bronnen van vóór 1682, terwijl er vanaf de vroege
middeleeuwen is gepubliceerd over Pasen, het paaslam en al dan niet gekleurde
paaseieren?)
Het Driehazenmotief (drie hazen, drie oren. Zie de
kopfoto van dit web-log!) geldt al sinds lange tijd als symbool voor de
christelijke Drieëenheid, hoewel de oorspronkelijke betekenis niet bekend is. De
schilder Tischbein, en met hem meerderen, beschrijft geverfde eieren waarop ook
het driehazenmotief voorkomt. Mogelijk zouden in de loop der tijd de hazen óp de
eieren zijn geëvalueerd tot eierbrengende hazen. (Beetje ver gezocht?)
In Byzantium was de haas het symbool voor Jezus Christus. Mogelijk is de
relatie Pasen-Jezus Christus-haas via het volksgeloof onze kant op komen
drijven. (Ook hier is het vreemd dat er geen geschreven bronnen zijn, waar het
toch een zaak betreft van Kerkelijk belang.)
Dan is er nog een theorie die verhaalt van de Paashaas als protestantse
uitvinding. Ook zou een en ander te maken kunnen hebben met fouten die in
bijbelvertalingen zijn geslopen. Waar oude teksten spreken van de klipdas zouden
nieuwere vertalingen het woord haas gebruiken. Ook wordt geopperd dat het feit
dat de paasdatum aan de hand van de maankalender wordt bepaald de weg opent voor
de haas als paasbeest. De haas is immers symbool voor de maan. En zo zijn er nog
tal van twijfelachtige verklaringen in omloop. Ik weet het niet, lezer. Je mag
zelf je keus maken.
Een leuke verklaring is de volgende: het christelijk symbool voor het
Paasfeest is van oudsher het lam. In onze streken prijkt her en der het boterlam
op de paastafel. In delen van Duitsland, Frankrijk en Luxemburg bakt met sinds
mensenheugenis paaslammeren. (Zie de foto boven dit artikel.) Een lekkernij die
het midden houdt tussen brood en cake. Men gebruikt daarvoor stenen of metalen
vormen. Het verhaal wil dat die vormen niet altijd even goed sluitend zijn. Er
ontstaan dan tijdens het bakken uitstulpingen en aanbaksels die het brood
transformeren tot een fabeldier dat meer gelijkenis vertoond met de haas dan met
het lam. En als dat maar vaak genoeg gebeurt dan krijgt de haas op den duur van
zelf de status van paasbeest. Ook ver gezocht, ik geef het toe. Maar op de een
of andere manier staat het mij wel aan.
Eieren komen overigens met de Paasklokken en ook met de Paaskoekoek. Ik schreef al eerder over de Paaseieren zelf.
© paul
Paasgerechten deel 3; Zalm met een gepocheerd ei…
En nóg een Paasrecept; een gepocheerd ei op een plakje gerookte zalm. Een
mooie klassieke combinatie. Ik maak dit gerecht meestal voor een uitgebreid
ontbijt maar het is ook goed in te passen in een Paasbrunch of -lunch.
Neem
per persoon een snee van een rond brood (ik gebruikt een kaiserbroodje, de
korsten wegsnijden, of neem een gewone snee brood en snijd die mooie
rond)
Rooster het sneedje brood heel lichbruin.
Leg er een passende plak
gerookte zalm op en het gepocheerde ei . Strooi wat gehakte
peterselie of dille op het bord en dien snel op. Voor de liefhebbers van een
oosters tintje kun je in plaats van dille of peterselie ook een klein spoortje
sojasaus op de bordjes druppelen.
Simpel en heel smakellijk.
ellen
Paasgerechten deel 2: Asperges met zalm…

Wat is er feestelijker voor een Paasbrunch of diner dan verse asperges uit
ons eigen land?
Extra feestelijk met roomsaus en gerookte zalm. Maak een saus van; 1 eetlepel
boter, 1 krappe eetlepel bloem, 3 soeplepels aspergebouillon (de schillen van de
asperges opzetten met koud water en 15 minuten laten trekken), ¼ l.room, 2
lepels gehakte peterselie. De boter smelten en de bloem erbij doen. Goed roeren.
Langzaam de bouillon toevoegen. Aan de kook brengen en de room toevoegen. Op
smaak brengen met peper en zeezout. De gehakte peterselie erdoor roeren. De
asperges gaarkoken. en op de borden schikken met een plak gerookte zalm en wat
saus.
Ik las vanmorgen in de krant dat op 12 maart, 70 liefhebbers de Rivaner,
Cotes de Remich (luxemburg) tot “Aspergewijn 2007” hebben gekozen.
Geen slecht idee van die liefhebbers. Wij ontdekten deze prima combinatie al
jaren geleden, maar… vertel mij waar je in Nederland Rivaner kunt kopen!
© ellen









