Paul schreef al over onze hernieuwde contacten met Boer (Heer) Skukhorzel… Deze week had hij onder andere verse jonge prei. Lekker om te stoven.
De prei goed wassen en in stukjes van ongeveer 6 centimeter snijden.
20 minuten stoven in een bodempje droge witte wijn (ik gebruikte een Chardonnay uit de Gascognestreek).
De preistukjes uit de pan nemen en er rijkelijk gesmolten boter over gieten. Simpel, maar heel lekker.
We aten er karbonaden bij en een paar aardappeltjes.
Stukje Brie de Meaux toe.
En natuurlijk espresso.
@ ellen.
Author Archives: Ellen Bouckaert
Ovenschoteltje met broccoli en geitenkaas…
Gisteren geen tijd meer om nog een stukje te schrijven, maar we aten een smakelijke groentenschotel die ik toch niet wil vergeten. Broccoli, tomaat en geitenkaas, een mooie combinatie;
Voor twee personen
400 gram broccoli
3 rijpe tomaten
1 teen knoflook
80 gram zachte jonge geitenkaas
een paar plakjes ontbijtspek
11/2 eetlepel olijfolie
peper en zout
Kook de borccoli een paar minuten en laat ze afkoelen in koud water. (dan blijft de kleut mooi)
Laat de groenten goed uitlekken en schik ze in een ovenschaal. Leg er de plakjes tomaat tussen. kruimel de geitenkaas in kleine stukje en verdeel die over de groenten.
Meng peper, zout en de fijngehakte knoflook door de olie en giet dat over de groenten.
Leg er een paar plakjes spek bovenop.
Plaats de schotel 10 minuten in een voorverwarmde oven op 200 graden.
Wij aten er een biefstukje bij en wat aardappelpuree.
En natuurlijk espresso toe.
@ ellen.
De groenten van Boer Skukhorzel…
De Langjarige Bezoeker van het Ministerie kent hem misschien nog. Boer Skukhorzel uit Langerak. Strijder tegen de Onrechtdoeners uit “Den Haag”, Beschermer van de Hobbykip, Teler van Biologische Groenten.
Járen geleden waren Boer Skukhorzel en ik elke arbeidzame nacht tot elkaar veroordeeld. Dat gaf soms wat ongemak, meestentijds echter groot genoegen. Wij runden samen een gesloten opname-afdeling van een Psychiatrisch Ziekenhuis, en we deden dat goed!
Het Ministerie betrok in die tijd een deel van haar groenten en al haar eieren van Boer Skukhorzel. Dat kon ook gemakkelijk, we zagen elkaar ten slotte elke nacht.
Toen ik een betrekking aanvaardde in het Zuiden des Lands raakte ik verstoken van die levensbron. De afstand Gemert-Langerak mag je gerust ramen op zo’n honderd kilometer. Aangezien het Ministerie al vóór het bestaan van het web-log de strijd had aangebonden met de “Food-miles” (de verschrikkelijke afstanden die voedsel af moet leggen om bij de consument te geraken) ging het natuurlijk niet aan om de dagelijkse groenten te halen of te laten brengen over zulke afstanden.
Nu lezer, nu breken weer andere tijden aan.
Mijn nieuwe standplaats bevindt zich hemelsbreed slecht een paar kilometers van die van Boer Skukhorzel.
En hier komt dan een oude bekende in het spel: Onze Man in Duitsland …
Onze Man heeft in het ingenieuse concept van mijn nieuwe baas een min-of-meer ambulante functie. Hij komt ‘s nachts zowel bij mij alsook bij Skukhorzel en is gaarne genegen bestellingen en boodschappen over te brengen.
Vanochtend ontving ik mijn eerste goederen: 20 eieren (waaronder twee van de Maranskip ), prachtige preitjes (met uitbundig lover) en sla die Skukhorzel Lollo rosso noemd, maar waarvan ik denk dat er een andere naam aan dient te hangen. De doos was verder afgevuld met verse walnoten.
We gaan weer grootse tijden tegemoet.
Ik drink nog een glas bokbier, het eerste van dit seizoen!
Ik ga zo naar bed, want ik wil een beetje op tijd opstaan. We eten namelijk mosseltjes…
© paul
De Langjarige Bezoeker van het Ministerie kent hem misschien nog. Boer Skukhorzel uit Langerak. Strijder tegen de Onrechtdoeners uit “Den Haag”, Beschermer van de Hobbykip, Teler van Biologische Groenten.
Járen geleden waren Boer Skukhorzel en ik elke arbeidzame nacht tot elkaar veroordeeld. Dat gaf soms wat ongemak, meestentijds echter groot genoegen. Wij runden samen een gesloten opname-afdeling van een Psychiatrisch Ziekenhuis, en we deden dat goed!
Het Ministerie betrok in die tijd een deel van haar groenten en al haar eieren van Boer Skukhorzel. Dat kon ook gemakkelijk, we zagen elkaar ten slotte elke nacht.
Toen ik een betrekking aanvaardde in het Zuiden des Lands raakte ik verstoken van die levensbron. De afstand Gemert-Langerak mag je gerust ramen op zo’n honderd kilometer. Aangezien het Ministerie al vóór het bestaan van het web-log de strijd had aangebonden met de “Food-miles” (de verschrikkelijke afstanden die voedsel af moet leggen om bij de consument te geraken) ging het natuurlijk niet aan om de dagelijkse groenten te halen of te laten brengen over zulke afstanden.
Nu lezer, nu breken weer andere tijden aan.
Mijn nieuwe standplaats bevindt zich hemelsbreed slecht een paar kilometers van die van Boer Skukhorzel.
En hier komt dan een oude bekende in het spel: Onze Man in Duitsland …
Onze Man heeft in het ingenieuse concept van mijn nieuwe baas een min-of-meer ambulante functie. Hij komt ‘s nachts zowel bij mij alsook bij Skukhorzel en is gaarne genegen bestellingen en boodschappen over te brengen.
Vanochtend ontving ik mijn eerste goederen: 20 eieren (waaronder twee van de Maranskip ), prachtige preitjes (met uitbundig lover) en sla die Skukhorzel Lollo rosso noemd, maar waarvan ik denk dat er een andere naam aan dient te hangen. De doos was verder afgevuld met verse walnoten.
We gaan weer grootse tijden tegemoet.
Ik drink nog een glas bokbier, het eerste van dit seizoen!
Ik ga zo naar bed, want ik wil een beetje op tijd opstaan. We eten namelijk mosseltjes…
© paul
Salade Skukhorzel…
Het is een feestje om te koken nu er steeds vrienden en bekenden hun oogst komen aanbieden op Het Ministerie. Rijpe tomaten, sla, prei zo vers en mals, noten, appeltjes, het kan niet op allemaal!!
Paul schreef al over onze betrekkingen met Heer Skukhorzel. Vandaag aten we een heerlijke verse salade als voorgerecht. Met eieren en sla van Heer Skukhorzel.
Skukhorzelsalade:
mooie verse sla, flink wassen, drogen en in plukjes scheuren
2 super eitjes van eigen kip, of van een bevriende kip, hardgekookt
4 plakjes biologisch spek, even uitgebakken en op het laatst op de salade schikken
1/2 ui in flinterdunne plakjes gesneden
een paar olijven
1 oranje paprika, in dunne reepjes gesneden (ook al gekregen, van tomatenkweker Piet)
maak een dressing van:
2 lepels super olijfolie
1 koffielepel honingazijn
snuifje zout en peper
Schik sla, uiringen, spek, paprika, olijven op een mooie schaal. De dressing goed mengen en over de salade gieten.
Met een stukje knapperig brood erbij is dit een prachtig voorgerecht.
@ ellen.
Pikante mosselen…
Na de salade aten we mosselen. Dit keer lekker pittig, met een pepertje en tomaat.
1 eetlepel olijfolie
1 ui, fijngehakt
1 teen Smokey Al knoflook, fijngehakt ( Hoera, de nieuwe oogst Smokey Al gerookte knoflook is vandaag gearriveerd!!! Later meer hierover)
1 rode peper, doormidden snijden, het zaad verwijderen en dan in fijne reepjes snijden
1 kleine wortel, in fijne blokjes gesneden
1 prei, in dunne ringen gesneden
een flinke pluk fijngesneden verse selderie, wat oregano, peper en wat zout
2 kleine rijpe tomaten, in blokjes gesneden
1 glas droge witte wijn.
Smoor alle groenten en kruiden in de olie even aan tot je een mooie ‘bodem’ hebt voor de mosselen.
Maak de mosselen schoon en controlleer ze. Gooi open exemplaren weg.
Voeg de mosselen bij de groenten, giet er een glas witte wijn over en laat snel aan de kook komen. Schud één keer om en laat de mosselen nog even, nèt tot aan de kook komen, tot de schelpen open zijn.
Dien de mosselpot dan snel op.
Eet er wat mooi brood en eventueel, zelfgemaakte, knoflookmayonaise bij.
In ieder geval espresso toe!
@ ellen.
Ibericoham…
Ik vertelde al over het feest in Bourg. De Spaanse afvaardiging verzorgde paëlla-maaltijden. Op de achtergrond kun je nog net één van de gigantische pannen zien waarmee ze werkten. Ze hadden er zo vier in gebruik. We hadden echter juist een Portugeese maaltijd achter de kiezen en moesten daarom even overslaan. Gelukkig hadden de Spanjaarden ook iets voor de kleine trek. En dat konden we absoluut niet laten schieten.
De Jambon Marque National uit Luxemburg is voortreffelijk en voor mooie Parmaham mag je me ‘s nachts wekken. Maar het lekkerste varkensvlees komt uit Spanje. Van het Ibericozwijn. En dat nu staat de man op de foto te versnijden. Je kunt het zien aan het zwarte hoefje.
Het Ibericozwijn loopt vrij rond. Het voedt zich met de vruchten des velds en de hele herfst en winter door met eikels van de steeneik. Het wordt geslacht na een leven van ruim 14 maanden. Dit in tegenstelling tot de batterijvarkens bij ons, die slechts 6 maanden te leven hebben. Door het vrij rondlopen én het speciale voedsel (vooral de eikels) ontwikkelt het Ibericozwijn een heel exquise smakend, licht dooraderd vlees. Je weet niet wat je proeft. Het vlees wordt vers gegeten, maar vooral ook tot vleeswaren verwerkt. Het vlees is natuurlijk niet goedkoop, maar wat deert het…
Ibericoham is de lekkerste ham ter wereld. Wij weten dat, want wij hebben het zelf geproefd. De foto laat nog iets zien van de sappigheid van de ham. Mooi dooraderd vlees met een rand spek. De broodknabbels waren eigenlijk overbodig. Het bordje werd op het feest aangeboden voor € 1,-
© paul
Mag Dat?
Mag dit? Zo maar een poppetje van eikels en kastanjes maken?..
Is dit de goede manier om kinderen weer een beetje terug naar de natuur te brengen en ze daarmee te leren wat kan en wat niet kan? Of dienen de eikels en kastanjes onder de boom te blijven liggen om zo opgenomen te worden in de eeuwige cyclus van afsterven en leven geven?
Een reactie deze week op ons weblog;
“jammer dat jullie die prachtige paddestoelen niet gewoon in het bos laten staan,toevallig ben ik met een reportage bezig over een bos waar ik woon, waar een heleboel paddestoelen en nog veel meer mooi’s staan. stel dat we dit allemaal gaan doen dan blijft er helemaal niets van de natuur over. paddestoelen koop je bv in een supermarkt, een smartshop of wat maar blijf eens van dat beetje natuur wat er nog staat af. goed voorbeeld voor je kinderen ook !!!
Anja.”
Ik werd boos toen ik deze reactie las, verontwaardigd ook. Ieder jaar is er wel iemand die ons even de les wil lezen over het plukken van paddenstoelen. En nu ook nog een sneer over “het goede voorbeeld aan kinderen geven”! Pffft.
Ik zal proberen uit te leggen wat ik van deze reactie vind;
A: Paddenstoelen zijn vruchten, als je ze deskundig plukt blijft het mycelium gewoon in de grond. Er komen gewoon weer paddenstoelen op dezelfde plaats terug!
Er is helemaal niets mis met het, op kleine schaal, plukken van paddenstoelen. Net zomin als met het plukken van bramen of wilde frambozen of weet ik wat de natuur nog meer aan moois te bieden heeft.
B. Deze eetbare paddenstoelen plukken we meestal langs wegkanten en aan de randen van bospaden.
Het jaarlijks afschrapen van wegkanten door gemeenten en provincies doet meer schade aan het paddenstoelenbestand dan het plukken van paddenstoelen! Zij vernietigen namelijk de moederplant. Definitief en grondig! Op onze vaste plukplaatsen verschijnen vandaag-de-dag nog evenveel paddestoelen dan dertig jaar geleden. We plukken slechts strikt voor eigen genot. Wij vernietigen geen natuur, wíj niet…
C. In de ons omringende landen worden al sinds mensenheugenis paddestoelen geplukt. In Duitsland, Polen en Tsjechië trekken families in het weekende de bossen in om een maaltje bij elkaar te zoeken én te genieten van de natuur.
En, over het opvoeden van kinderen en cultuur gesproken: in Tsjechië worden op scholen kleurboekjes gebruikt om kinderen te leren wat eetbare en wat niet eetbare paddenstoelen zijn. En bij veel apothekers kun je, bij twijfel, je paddenstoelen laten testen.
Het ergste van deze reactie vind ik wel dat je zegt dat je “paddenstoelen gewoon in de supermarkt of smartshop” moet kopen. Goed voorbeeld voor je kinderen!!! Waar groeien de paddenstoelen; In de supermarkt!!! Net zoals de sliertjes kool, plukjes sla en andere, op groente lijkende smurrie die in de supermarkt aangeboden wordt. De bakjes “bospaddenstoelen” die AH ons wil verkopen hebben helemaal niets met het bos te maken! Dat moeten we vooral onze kinderen als voorbeeld geven! Meneer Albert en Meneer Aldi maken melk en kool en paddestoelen. En als Meneer Albert het niet kan maken komt het gewoon per vliegtuig uit Kenia of een ander ver land. Goed voorbeeld!?! Om over de smartshop maar niet te spreken.
Onze dochter is opgegroeid met de natuur, weet wat er in de bossen te vinden is. Weet hoe verse bramen smaken, weet hoe je daar heerlijke jam van kunt maken. En ze weet ook dat je respectvol moet omgaan met wat de natuur ons te bieden heeft.
Wijzelf plukken al zo’n 35 jaar paddenstoelen. Wij hebben ons 35 jaar lang verdiept in het hoe en waarom van de groei van deze natuurschatten.
Dat betekent boeken lezen, naar deskundigen luisteren, proberen te begrijpen hoe de plant met de omgeving in symbiose leeft. Dat heeft ons geleerd waar welke paddenstoelen te vinden zijn. Dat gaat niet zomaar. Dat heeft veel studie en verdieping gekost én het heeft ons geleerd respect te hebben voor de natuur. Ik laat me dan ook niet zomaar even wegzetten als de eerste de beste natuurvernietiger!!!
En, zoals gezegd, sneuvelen veel paddenstoelenpopulaties door het “afschaven” van wegkanten ten behoeve van een “opgeruimd” landschap. Ook verzuring van de grond en verregaande ruilverkaveling is een van de oorzaken dat er bijvoorbeeld bijna geen cantharellen meer voorkomen in Brabant.
Anja, misschien moet je eerst nog maar eens te rade gaan bij een aantal deskundigen voor je je reportage gaat maken over het bos! Het IVN is een mooi begin lijkt me.
Overigens is het nog niet zo heel lang geleden dat er een publicatie van het IVN verscheen waarin het plukken van paddestoelen als NIET schadelijk werd geclassificeerd. (Voor écht geïnteresseerden wil ik het artikel wel proberen op te graven, nú kan ik het even niet vinden. Het artikel was geschreven door een Mycoloog, een paddestoelengeleerde dus!)
© ellen.
Antwerpse bonbons…
Ons Kind maakte een bedrijfsuitstapje naar Antwerpen. Er was een fotospeurtocht georganiseerd. De fototocht voerde door de mooie Vlaamse binnenstad en behalve de foto’s, die een plaatsje moesten krijgen, werd er natuurlijk wat hier en daar wat gedronken en rondgewinkeld.
Het Kind heeft een zeer fijne neus voor lekkernijen en ze wist dan ook feilloos een van de beste bonbonmakers van Antwerpen te vinden!
Het was zo’n mooi klein winkeltje…, en het rook zooo lekker…
Ze bracht voor ons een doosje mee en ze waren werkelijk heeeerlijk!!!
Op de foto niet meer zoveel bonbons, we hadden er al een aantal opgegeten voor ik aan de foto dacht.
Zeer de moeite waard deze Antwerpse bonbonmaker; Devina.
Mooi vormpjes, allemaal verschillende vullingen. Met marsepein, met champagne, met nootjes, verschillende likeuren, chocolade…
Kortom, heerlijk!
Dank je wel Hendrikje!
© ellen.
Entrecôte met in room gestoofde paddenstoelen…
Paul vond vanmorgen een stuk of vier paddenstoelen. Mooi voor een lekkere saus bij de entrecôte.
Deze saus is natuurlijk het lekkerste als je wilde paddestoelen gebruikt maar ook goed te maken met bijvoorbeeld biologische kastanjechampignons. De bedoeling is de saus mooi in te laten dikken.
Gebruik wel echte room en geen light- of kookroom, dat werkt niet goed en is ook niet zo smakelijk.
250 gram paddestoelen, schoongemaakt en in stukjes of plakjes gesneden
1 ui, fijngesnipperd
75 spek, in blokjes gesneden
1 eetlepel olijfolie
125 ml room
peper, zout en een handvol versgehakte peterselie
Verhit de olie en fruit daarin ui en spekblokjes aan.
Voeg de paddestoelen toe en bak ze lichtbruin.
Voeg de room toe en laat alles op een heel laag vuur in ongeveer 20 minuten tot een mooie saus indikken. Doe de peterselie erbij en laat even meestoven. Breng verder op smaak met peper en zout.
Heel lekker om hierbij een entrecôte te eten. Ik koop meestal één flinke entrecôte voor twee personen.
Het vlees ruim van te voren uit de koeling halen en licht bestrijken met olijfolie. Inwrijven met grof zeezout en tussen de hete gril naar smaak grillen. Ik reken voor rosé vlees 4 minuten aan elke kant.
Laat het vlees even rusten en snijd er dan dunne reepjes van. Serveer op een voorverwarmde schaal.
@ ellen
Slopen en andere genoegens…
Het slopen van de tussendeur, eergisteren, bleek geen daad op zich. Het was slechts onderdeel van een verregaande opknapbeurt van de keuken. Alle koffiepotten, kruidenpotten, voorraadpotten en resterend keukengerei werden grondig ontvet en een deel van de keuken opnieuw geschilderd. En dat allemaal binnen de tijdsspanne van één etmaal. De Jongste Bediende tekende voor het sloopwerk, en Ellen voor de rest. Mijn aandeel in het hele gebeuren was nihil. Ik besloot dan maar voor Ellen te koken. Ik maakte een snelle, eenvoudige doch smakelijke en voedzame saus voor bij de pasta.
Ik liet een uitje in wat olijfolie glazig worden. Daarbij voegde ik een flinke teen knoflook(gesnipperd). Ik sneed een flinke tomaat uit de collectie van Piet in kleine blokjes en liet die vervolgens meesmoren. Toen het het vocht bijna verdampt was deed ik er de inhoud van een blikje tonijn bij. Op het allerlaatst ging er dan nog fors wat grof gehakte basilicum bij. Klaar was de saus. Geen peper, geen zout. De saus was zo prima van smaak. Intussen had ik de spaghetti gekookt en afgegoten. Ik schepte de pasta door de saus en het gerecht kon op tafel. Eenvoudiger kan het toch niet, zou je denken. Wat kan hiér nu mee fout gaan?
De spaghetti lezer, de spaghetti… Het simpelst te bereiden onderdeel van dit simpele gerecht… De spaghetti was niet gaar! Even probeerde ik het nog te verkopen als “al dente”, maar ik moest toch snel toegeven dat ik het gewoon had verpest. Het gedoe leverde de hilarische situatie op van samen de bruikbare sliertjes, één voor één, uit de pan peuteren. Maar ik had er intussen behoorlijk de pest over in. Zodanig zelfs dat ik vergat een foto te maken.
Daarom schenk ik de lezer van dit artikel dan maar bovenstaand prachtbeeld. Ellen nam de opname op de ochtend dat we die mooie fles Crémant de Bourgogne dronken, een paar weken geleden. Het ging haar bij de foto speciaal om dat metalen dopje. Het heet Plaque de Muselet. Er schijnen hele volksstammen te bestaan die die dingen verzamelen. Er wordt zelfs voor zeldzame exemplaren grof geld geboden. Mij wordt overigens verboden wéér een nieuwe verzameling te starten! Ik gehoorzaam met tegenzin…
© paul











