Eerlijk is eerlijk, het blijkt gewoonweg niet mogelijk om écht al onze
avonturen met eten en drinken te beschrijven, het is te veel. Het ontbreekt soms
aan tijd, aan moed, aan lust. En dan ook nog eens elke dag post beantwoorden.
Post die binnenkomt via het web-log, maar vooral toch via de mailbox. Veelal
serieuze vragen en opmerkingen, dus je mag ze niet onbeantwoord laten.
Gelukkig zijn dit soort van dip-gedachten doorgaans van snel voorbijgaande
aard. Want er staat zoveel tegenover. De lol van een digitaal dagboek bijhouden,
de hartverwarmende reacties van een grote lezersschare (gemiddeld
negenhonderdvijftig bezoekers per dag!), het plezier van wéér een prachtfoto te
hebben geplaatst, wéér een aardig artikel te hebben geschreven. En als een soort
van “spin-off” zijn er de talrijke kadootjes die fans, vrienden en kennissen
meebrengen vanaf hun vacantieadres, of gewoon uit hun tuintje. Ik moet er nog
een heel stel beschrijven. Het komt lezer, het komt…
Donderdag avond was ik even bij Toon en Anita. Ik ging Toon feliciteren met
zijn verjaardag. Op het aanrecht in huize Brouwers stond een potje voor me
klaar. Soleier van Dittmann, meegebracht van een vacantie aan de Duitse
oostkust. Ik was aangenaam verrast.
De firma “Feinkost
Dittmann” kende ik al wel. Zij doen in allerlei kleins en fijns voor
de gourmet, Artisjokkenhartjes, olijven, pepertjes op sap, wijngaardslakken.,
dat soort spul (ik kan er even geen Nederlands woord voor bedenken). Ze
produceren op traditionele wijze en doen dat al sinds 1901. Ze werken samen met
een aantal Griekse en Spaanse familiebedrijfjes en ze bewaken hun kwaliteit met
“Deutsche Gründlichkeit”. Zo ook die Soleier.
Het Ministerie maakt zelf haar Soleier (wil je erover lezen dan kun je hier
terecht). We kunnen dus een verantwoorde vergelijking maken.
In het Duitse potje zitten vijf eieren, ze zijn gepeld. Het sap bestaat uit
water en “Branntwein”azijn. Er is een stuk paprika toegevoegd en flink wat
mosterdzaad. Verder dan nog zout en niet nader omschreven kruiderij. Er zijn
geen synthetische smaakstoffen toegevoegd, en ook geen consereveringsmiddelen,
anders dan de azijn. De eieren zijn minder sappig dan die van het
Ministerie,maar dat kan ook nauwelijks anders. Bij ons rijpen ze een dag of
tien, terwijl die van Dittmann maanden, ja zelfs jaren oud kunnen zijn. Verder
is de kwaliteit prima. De smaak van de mosterdzaadjes is het meest prominent in
de eieren gedrongen. Ook de paprika proef je terug, van de rest van de kruiderij
merk ik weinig. De eieren zijn geschikt als borrelhap, als aanvulling bij
salades, als broodbeleg, bedenk het maar…
Conclusie: Eigen maaksel is altijd beter, vooral ook omdat je de smaak geheel
naar je eigen hand kunt zetten. Maar wil je een kant-en-klare borrelhap, dan
zijn deze Soleier een uitstekend alternatief. Lekker bij een glas bier, maar met
een borreltje Schnaps of jenever smaken ze op hun best. Dittmann’s Soleier
worden overigens ook in grotere verpakkingen aangeboden.
© paul
