Avondje Marleen…

11 oktober 005

Marleen kwam eten en het Kind kwam op bezoek.
We hadden een mooie kip gegrild. De salade zou opgeleukt worden met beukenootjes, maar dat kwam er even niet van.
Vooraf aten we een eenvoudige pastaschotel. Spaghetti met gebakken spinazie en een plak Parmaham.
Stukje Comté toe.
We dronken een eenvoudige witte wijn. En daarna (op voorspraak van de Wijnerij) een Portugese rode: 2003 Domini Douro D.O.C. Uitstekend!

Marleen bracht overigens ook een mooie fles mee: een Listrac-Medoc 2000, van Château Fourcas Dupré. Die hebben we maar even weg gelegd.

© paul

Gebakken mosselen…

12 oktober 012
Vandaag begint mijn vakantie! De komende week hebben we samen vrij en misschien gaan we er wel even tussenuit!
Vandaag heb ik weer eens in Veghel gewerkt. Collega Angela is al op vakantie, invalkrachten zijn voor Veghel niet te vinden dus ben ik een dag naar onze kleinste Fontys-locatie gegaan. Heel leuk weer eens daar te werken. Het blijft toch een speciale vestiging. Mèt keuken, mèt in de personeelskamer een enorm cognacglas (3 liter inhoud), gevuld met verse noten, mèt pils in de koelkast voor na het werk, mèt een keuken uitgerust om voor zeker 30 mensen te koken en ga zo maar door.

Paul kwam mij vanmiddag na het werk ophalen in en we besloten maar eens naar al onze paddestoelenvindplaatsen te gaan en te kijken of er iets te vinden was. Helaas, niets! Het zal snel moeten gaan regene of we krijgen dit jaar geen verse paddestoelen meer.
Onderweg dronken we een feestelijk kopje koffie met versgebakken appeltaart in Overloon en kochten we nog wat biologische groenten op Bronlaak. (Met een omtrekkende beweging naar huis dus!)

Wat er vandaag gegeten moest worden hadden we niet bedacht. Klein nadeel van ons biologisch vlees is dat we het diepgevroren bewaren: je moet ‘s morgens al bedenken wat er ‘s avonds gegeten wordt. Na thuiskomst maar even naar AH dus. En AH had gekookte mosselen en het waren nog mooie grote ook! Ik koop zoiets eigenlijk nooit maar vandaag toch maar eens geprobeerd.

Gebakken mosselen voor twee personen;
1 bakje voorgekookte mosselen van AH (150 gram)
beetje bloem
partje citroen, wat peterselie, peper en zout
olijfolie om te bakken

Schud de mosselen door de bloem en bak ze in de hete olie even snel bruin. Laat ze uitlekken op keukenpapier en bestrooi ze met wat peper en zout.
Serveer met een partje citroen en wat (liefst zelfgemaakte) mayonaise.
De mosselen waren best lekker, anders dan zelfgekookte, minder kruidig, ik miste ook de groenten, maar prima te verwerken in snelle pasta of zoals ik vandaag deed, gewoon gebakken.

Chocoladefontein.

 DSC01235

Vanuit de Nieuwe Wereld stuurde de Jongste Bediende een foto, getrokken op de Trouwerij die hij bezocht. Een beetje veel licht, maar al met al een prima foto.

Een zuil van keramiek is het centrale thema. Het bruidspaar heeft een vaas kado gekregen. Dacht ik…
Het Kind hielp me uit de droom. Het is een chocoladefontein. Een wat? Een chocoladefontein!

Op de afbeelding zie je het gevaarte in werking.
De metalen container onder de zuil bevat 5 kilo chocolade en een electrisch verwarmingselement om de chocolade te smelten. Via een soort wormsystheem in het binnenste van de kolom wordt de chocolade naar het bovenste schoteltje vervoerd en maakt vandaar af een vrije val naar een volgend schoteltje enzovoorts. Uiteindelijk komt de chocolade weer in de container en het hele spul begint van voor af aan.
In de tussentijd is het de bedoeling dat je een aardbei op een stokje, of een marshmellow of je vingers in de chocoladestroom steekt ten einde te kunnen smullen van het vloeibare goud.

Wat een ding. Hoe krijgen ze het bedacht. Ik probeer me een mening te vormen over het fenomeen, maar ik weet niet wat ik ervan moet denken.
Internet leert me dat het razend populair aan het worden is en met zekerheid niet gemist kan worden op een modern feest. Het Kind beaamt dat.
Ook leert internet dat je een fonteintje voor huishoudelijk gebruik al kunt bekomen voor de luttele prijs van 50 euro. Tja, ik weet niet…

chocoladefontein

© paul

Salade van Flageolets Verts

 9 oktober 006

Het Ministerie publiceert de laatste dagen alsof haar leven ervan afhangt. Maar goed, we ontvangen tegenwoordig ook dag en nacht bezoek. En dan moet het artikel voor Wine Blogging Wednesday morgen gepubliceerd worden, dus vandaag gekookt, gegeten, gedronken en geschreven. Druk, druk, druk…
Overigens ruikt het hele huis nu naar de stoofpot die op het fornuis staat te pruttelen. Lees het morgen.

Door al het getrubbel zouden we haast de maaltijd van gisteren vergeten.
We aten karbonades van het varken z´n haas. Ellen maakte daarbij een prachtige saus met behulp van mosterd uit Beaune; moutarde en grains, vers sinaasappelsap en room. Natuurlijk hielden we weer een hoop over, maar geen nood… Marleen komt gegrilde kip eten en je moet eens kijken hoe het restant van de saus daar bij past.

Als groentegerecht maakte Ellen een salade van Flageolets Verts, die zachte, groene, ietwat zoete boontjes die je koopt in blik of in pot. Het is een klassieker uit de Ministeriekeuken. Heel smakelijk, heel simpel, altijd bruikbaar.
Neem een pot of blik van die boontjes. Stort ze in een zeef en laat ze uitlekken. Zijn ze uitgelekt, dan kan het echt alle kanten uit.
Je snippert er bij voorbeeld een ui door, of je gebruikt uienringen. Teentje knoflook is ook prima, of een combinatie van ui en knoflook. Platte peterselie erbij en kappertjes, altijd goed. Er kan een vinigrette over, of alleen citroensap. Mayonaise kan ook, al dan niet opgeleukt met mosterd. Of die paprika die je nog had liggen en dat tomaatje. Kortom, bedenk het maar…

Toe aten we een stukje Morbier en twee plakjes Comté.
En natuurlijk espresso.

© paul

Salade met Parmaham…

10 november 2006 010
De boeken staan inmiddels weer keurig in de kast. Alles op schijversnaam, taal of onderwerp gerangschikt. Voor de kookboeken hebben we meer plaats gemaakt en een logischer volgorde.Wat een klus!
Natuurlijk moesten we ook nog iets eten tussendoor, iets simpels dan maar…
Een flinke salade van groene sla, eikenbladsla en rucolla met pijnpitjes, een plak Parmaham, een paar krullen Parmezaanse kaas en tomaat.

Koningin!!!

 skut 001

We hebben een nieuwe Koning en Koningin!!!
Ieder jaar vindt in ons dorp het zogenaamde Koningsschieten plaats. Twee plaatselijke gilden, de Grûn en de Rooi Skut, schieten om de titel van Koning en Koningin. Er wordt geschoten op een op de schutsboom geplaatst blok hout en diegene die de laatste splinter eraf schiet mag zich voor twee jaar Koning noemen. Hij kiest dan een Koningin die hem die twee jaar begeleidt naar alle officiële gelegenheden.
Vanmiddag werd ik gebeld door Nieta Br. “We hebben een nieuwe koning en koningin, je raadt nooit wie!!!”

En jawel, de Jongste Bediende is nauwelijks in Canada of zijn vrouw is gevraagd door de nieuwe Koning! En ze zei nog JA ook!!!
Hans Kanters van de Grûn Skut schoot na 274 schoten het blok eraf en vroeg Marleen tot zijn Koningin.

Het was een gezellig feest, een drukke receptie. De Koningin droeg, geheel tegen de conventies van het gilde, een broekpak in plaats van een lange jurk, wél met de zilveren versierselen, hoed met veren en grûne sjerp.

Volgende week zaterdag zal het nieuwe Koningspaar aanwezig zijn op de eerste officiële gelegenheid; De zilveren bruiloft van een van de gildenbroeders. Toevallig ben ik daar ook uitgenodigd, dus meer informatie over het nieuwe Koningspaar volgt!

© ellen

De dag voor Thanksgivingday in Canada

DSC01258

Vandaag heeft de Jongste Bediende in Canada toch maar een werkendag gemaakt, en zijn neef geholpen met het binnen halen van de oogst van 40 ha sojabonen. Daar het deze week enigszins droog is moet het er voor woensdag af, omdat er dan regen wordt voorspelt. Ik moet eerlijk zeggen dat de boeren hier gelijk zijn aan die van in Nederland, ze klagen alleen maar over de prijs, niet over de opbrengst. Na het combinen wordt de oogst op een put gestort om vervolgens opgeslagen te worden in een torensilo, om op betere prijstijden te wachten.

Morgen is het Thanksgivingday, dan een foto van een heerlijke turkey van maar liefst 15 pound.

DSC01261

© vincent

Omelet met cantharellen.

 skut 033

Vanochtend om kwart over zeven begon dan mijn vacantie.
Ik sliep een paar uur en werd wakker met een duf hoofd, maar reuzenhonger.
Ellen kocht in het weekend een maaltje cantharellen. Ze kwamen deze keer uit Polen. Ze begonnen al een beetje in te drogen, dus was het nu de hoogste tijd om ze te verwerken. En het is zo simpel…

Ik poetste een paar handenvol paddestoelen zorgvuldig, en niet onder de kraan. (Ook al doet de mening opgeld dat dat best mag, ik heb betere redenen om het niet te doen. Ik schrijf er binnenkort wel over.)
Een flintertje spek in de koekenpan. Beetje olijfolie erbij. Paddestoelen in de pan en mooi zacht laten bakken. Geen andere smaken erbij, het spek was eigenlijk al teveel.
In een kom klopte ik drie eieren luchtig, met wat peper en zout. Ik stortte het eierbeslag over de paddestoelen en wachtte even tot de struif vaste vorm aannam. Even keren met behulp van een deksel, en klaar was mijn omelet met cantharellen. Zo simpel, zo lekker.

© paul

Thanksgivingday

Vandaag dus Thanksgivingday. Na een dag hard werken moet het dankfeest ook gevierd worden. Hieronder een foto van de Turkey zoals hij hier uit de oven komt. Ik kan wel stellen, zééér smakelijk!

DSC01251

Toen ik hem in de oven zag liggen, moest ik meteen denken aan mister Bean!

Wat blijkt helaas echter! Bij Thanksgivingday hoort ook de pumpkin pie. Ik weet, er is al veel gezegd binnen het Ministerie over pompoentaart, en ik wil het dan ook graag afsluiten met de volgende reakties:

Mijn neef vertelde me dat deze taart echt heerlijk hartig is en ook echt bij Thanksgivingday hoort (waarom weet ik nog steeds niet, maar ik denk persoonlijk alleen maar traditie ). Ik zelf heb hem gepoeft en ik kan echt een eerlijk oordeel geven: HIJ SMAAKT HELEMAAL NERGENS NAAR, behalve dan naar zetmeel!

DSC01262

© vincent