HET SCHIET AL OP!..

Posted on by

De voorbereidingen voor het feest vanavond zijn in volle gang.
Gelukkig heeft het Kind geen tijd om langs te komen, zij mag in dit soort situaties graag fijntjes opmerken: “Al een beetje kookstress?”
Het valt overigens best mee met de stress, het tijdschema klopt. De vis pruttelt, zo ook het lamsvlees. De soep moet geklaard en het toetje kan pas vanavond, ter plekke, gemaakt worden.
Dat ik de auto moet poetsen (er moet ten slotte voedsel in vervoerd worden) is minder.

Kleine correctie; de vis pruttelt niet! De vis wordt gepocheerd, en dat moet niet pruttelen

EL PATIO ANDALUZ…

Posted on by

Paul schreef het al, vanavond een etentje met mijn collega’s. Het was een afscheidsetentje voor Monique. Zij is werkt nu in een andere Fontys mediatheek in Eindhoven. Niet zo’n echt afscheid dus, maar reden genoeg om samen weer eens te gaan eten. Spaans ditmaal. Een aardig Spaans restaurant aan de Woenselsemarkt in Eindhoven. Zonder al te veel pretenties, redelijke prijzen, redelijk eten, hele aardige, attente bediening. We waren met acht, allemaal vrouwen, en het was een gekakel van jewelste, maar heel gezellig. We aten het menu van de woensdag, speciale prijs € 19,50. Voorgerecht en hoofdgerecht, keuze uit 5 verschillende gerechten. Dessert, keuze uit twee gerechten. Huiswijn was goed en betaalbaar. Ik koos vooraf gegrilde garnalen met veel knoflook en pepertjes en een gegrilde entrecote als hoofdgerecht. Was lekker, veel knoflook en een Spaans pepertje bij de garnalen. Een smakelijke, goed gegrilde entrecote. Erbij aardappeltjes met Spaanse ham, en salade. Een zoet dessert eet ik bijna nooit maar mijn collega’s vonden het een heerlijk toetje; kleine flan caramel, room, bolletje kaneelijs op een mooi opgemaakt bordje. Voor mij een espresso. Kortom een prima avond. Lekker gegeten in goed gezelschap. En Monique, zo’n afscheid is het nu ook weer niet. We zien elkaar nog vaak, onze werkplekken liggen hemelsbreed maar 600 meter uit elkaar!!! nog een paar foto’s op Flickr (mapje etentje Monique)

© ellen

QI BAISHI…

Posted on by

 

 Ellen is naar een etentje met collega’s. Je zult er later op de avond nog wel van horen en zien, ze heeft de camera mee. Ik beperkte me tot een fast-food maaltijd van de Chinees. Er viel geen eer aan te behalen en dus doe ik er het zwijgen toe. Evenals een vorige keer (log 14 februari 2006) wil ik je echter niet helemaal teleur stellen. Ook nu heb ik een plaatje uitgezocht van de Chinese schilder en drukker Qi Baishi (1864-1957). Een beetje oneerbiedig mag je hem de Chinese Picasso noemen. Zowel Baishi als Picasso zijn fenomenale tekenaars. Sinds Baishi doorbrak in het westen in 1930 is hij niet meer weg te denken in het wereldje van de liefhebbers van oosterse schilderkunst. Hoewel zijn werk op het eerste gezicht traditioneel aandoet is het dat niet. De losse toets en expressionistische manier van schilderen was (is?) uniek in China. Zijn thema’s komen nagenoeg altijd uit de natuur, maar hebben ook verwantschap met de Europese traditie van het stilleven. Mooi hè?

© paul

WIJNSCHIP VAN NEUMAGEN….

Posted on by

Berry neemt morgen afscheid van ons team. Ellen zal bij die gelegenheid koken, en ik mag hand en spandiensten verrichten. De boodschappen voor de maaltijd heb ik binnen, zo ook de wijn. Bij de gestichtskeuken kon ik een zalmplank lenen en dat was ook nodig. De zalm voor morgenavond meet 80 centimeter en ik kon hem nergens op kwijt. Na al het geboodschap zat ik dan eindelijk aan de welverdiende koffie. Rommelend in een doos met oude trivialia, kaarten en reisgidsjes viel mijn oog op een entreekaartje van het Rheinisches Landesmuseum Trier. Het beeldmerk van dat museum is een plaatje van een grafsteen uit de Romeinse tijd. Het stelt het wijnschip van Neumagen voor. De grafsteen waar het om gaat dateert uit het jaar 220. Je ziet een schip met zes roeiers en twee roergangers. Er steken tweeëntwintig roeispanen uit de buik van het schip. Verder is het beladen met wijntonnen. Oorspronkelijk bestond het grafmonument uit twee van deze schepen, maar het andere is jammerlijk verloren gegaan. De afbeelding symboliseerde het beroep van de gestorvene, hij was wijnhandelaar. In de vierde eeuw vond er een grote opleving plaats van de Gallo-romeinse cultuur in het Moezelland, te beginnen bij Constantijn de Grote. Er werd volop gebouwd, en het vreemde is dat men daarbij onder anderen relatief jonge grafmonumenten gebruikte als bouwmateriaal. Ons schip diende als funderingssteen van een fortificatie in Neumagen en kwam pas bij opgravingen, eind negentiende eeuw, weer tevoorschijn. Het schip bevindt zich nu dus in het Rheinisches Landesmuseum in Trier. Er staat een kopie van het grafmonument bij de Peterskapelle in Neumagen. Het Ministerie ging ook dáár kijken, maar dat viel toch wat tegen. Het beeld is niet alleen nagegoten, maar de ontbrekende delen van het origineel zijn ook aangevuld. Het is niet goed gedaan, het ziet er lullig uit. Daarom maar de afbeelding van het origineel, de beschadigingen ten spijt. Het is geen groot beeldhouwwerk, eerder aandoenlijk. Toonbeeld van degelijke Gallo-romeinse, burgerlijke kunst. Overigens wordt het schip, samen met nog wat archeologische vondsten, gezien als het bewijs voor de vroege wijnbouw in dat gedeelte van Duitsland. Neumagen (Noviomagus) is heden ten dage nog een belangrijk wijnbouwcentrum.

© paul

PAARDENSTOOF…

Posted on by

Toen ik gisteren inkopen deed voor mijn assiette zag ik bij Slagerij Snijders (de Proist) prachtig paardenvlees liggen. Van huis uit zijn het paardenslagers bij de Proist. Ze doen dat intussen niet meer, maar het paardenvlees (ook het rookvlees) dat ze aanbieden is altijd van topkwaliteit. Ik kocht een kilo paardenstoofvlees. Het recept is voor 4 personen.

1 kilo paardenstoofvlees, 4 eetlepels olijfolie, 50 gram spekjes, 2 uien, 2 tenen knoflook, 2 tomaten, 2 eetlepels pepertjes uit “t zuur (potje), 2 blaadjes laurier, 1 tak rozemarijn, 1 flinke scheut rode wijn, 1 flinke hand versgehakte bladpeterselie, 1 dessertlepel crème fraiche (per bord), zout naar smaak.

Laat de uien in de olijfolie glazig worden. Dan de spekjes erbij en de grof gehakte knoflook. Voeg het vlees toe en laat het op een hoog vuur het aanbakken. Zet dan de pan op een lager vuur en voeg de in blokjes gesneden tomaten toe en de kruiderij. Scheut wijn erbij en zouten. Op een laag vuurtje het vlees in 2 uur gaar laten sudderen. Bij het opdienen een lepeltje crème fraiche over het vlees, het is niet noodzakelijk maar oh, zo lekker. En natuurlijk afmaken met versgehakte bladpeterselie.

We aten er in de schil gekookte aardappeltjes bij (lenteaardappeltjes uit Mallorca) en broccolipuree. We dronken die wijn van Torres. Een overrijp Epoisseskaasje als toetje en daarna espresso. Als aperitief een voortreffelijk glas donker Croybier.

© paul

SURSTRÖMMING, DE ONTPLOFTE HARING…

Posted on by

Ik mag me (ook op dit web-log) graag beklagen over het Eindhovens Dagblad. Je hebt al een tweede krant, of in ieder geval dan toch het Radio Eén Journaal nodig om aan je dagelijkse portie nieuws te komen. Maar ja, de Baas van het Ministerie en de Jongste Bediende zijn fan, vandaar… Waar de krant wel goed in is is berichtgeving als deze: ZWEEDSE HARING ONTPLOFT IN DE LUCHT. Wat wil het geval: In Zweden heeft men (zoals overal in de noordse landen) een conserveringsmethode ontwikkeld om buiten het haringseizoen de vis te kunnen bewaren. Het principe komt er op neer dat de melksuikers in de vis vernietigd worden door de melkzuurbacterie, een fermentatieproces dus. Hiertoe worden de oostzeeharingen licht gezouten en dan opgeslagen in open tonnen. Na achtdagen worden de tonnen omgekeerd zodat de onderste boven komen. Vroeger vond het proces overigens plaats in speciaal daarvoor gegraven kuilen in de grond. Ten gevolge van de omzetting komt er een helse stank vrij, die ten eeuwigen dage aan het product blijft kleven. Tegenwoordig wordt de haring in blik aangeboden. Gaat het blik bol staan dan is de fermentatie voltooid en kan de vis worden geconsumeerd. Zelfs liefhebbers raden aan de blikjes onder water te openen en de vis bij voorkeur in de open lucht te consumeren. Slechts door de echte liefhebber gewaardeerd, waarschuwt ons Zweeds kookboek. Verschillende luchtvaartmaatschappijen (waaronder de KLM) hebben de lekkernij op dezelfde zwarte lijst geplaatst als messen, schietwapens en springstoffen. De afgelopen tijd hebben er wat ongelukjes plaats gevonden met de haring. Passagiers dachten een lekker en onschuldig Zweeds souvenier in hun tas te hebben, maar het tegendeel bleek waar. De cabinedruk in een vliegtuig kan er voor zorgen dat de bolstaande blikjes gistende vis uit elkaar knallen. Onbehaaglijk voor de reizigers, en de vliegtuigmaatschappij moet het vliegtuig desinfecteren. Natuurlijk komen er onmiddellijk tegenkrachten aan het werk. De Zweedse Haringacademie (Surströmming Academie, het bestaat ècht!) laat weten dat er simpele methoden zijn te nemen tegen de mogelijke overlast. Ze noemt de vliegtuigmaatschappijen dan ook “onwetende culinaire analfabeten”. Je eet de haring overigens met brood, ui, zure room en kaas. De traditie wil dat de vis met name in de Bartholomeusnacht (24 augustus) wordt geconsumeerd. Is die haring ook in ons land te koop?

© paul

ASSIETTE BRABANDE…

Posted on by

Ik geef het ruiterlijk toe. Ik ben een lui mens! Ik vind dat overigens geen diskwalifiekatie, eerder een voldongen feit. Mijn voorgerecht bestond vandaag uit gekochte spullen. Koken hoefde dus niet, alleen snijden, schikken en opdienen. Allerhande vleeswaar zijn geschikt om een mooi bord te maken, een klein beetje behoren de zaken evenwel bij elkaar te passen. Ik koos voor: Hausmacher, zult, paté en salami. En voor de frisse toets rucola, bladsla en blanke pepertjes uit ‘t zuur. Daarbij een lepeltje mierikswortel (uit ‘t potje). Zoals je ziet lezer, simpel. Probeer wel een beetje kwaliteit ín te kopen. De zult en de hausmacher kwamen van slagerij Snijders (de Proist) uit Gemert. Beiden werden aan huis gemaakt, en ik ken géén betere hausmacher in Zuidoost Brabant (de zult mag er ook zijn).

Voorts aten we biefstuk en lamsgehakt. Daarbij gebakken aardappeltjes en salade. Geen kaas, wel espresso en een stukje chocolade. Er stond nog een fles Torres in de kelder, die moest eraan geloven.

© paul

WIJNKANNETJE…

Posted on by

Ik dacht dat ik het kocht in Bad Dürkheim in de Pfalz, maar bij nader inzien blijkt het uit de Elzas te komen. Van een hele gewone Blokker in Obernai. Dat moet dus zomer 2004 zijn geweest. Het is zo’n niemendalletje, zo’n heel gewoon ding, een massaproduct. En kom je het tegen dan loop je er meestal aan voorbij, zo gewoontjes, zo onopvallend. Het kost ook niks: 3 euro maximaal. En toch… Sinds het kannetje onderdeel van ons huishouden is gaan uitmaken hebben we het nagenoeg elke dag in gebruik. Bij elke warme maaltijd staat het op tafel als waterkan en in de zomer gaat het mee het terras op, gevuld met witte wijn. Een snelle berekening leert dat het kannetje al ruim zeven honderd keer dienst heeft gedaan. Zo’n eenvoudig kannetje! Toch kleeft er ook iets magisch aan het kannetje. Het groene handvat spreekt voor zich: dit is een kannetje voor witte wijn. Uit Duitsland, uit de Elzas, uit Luxemburg. Geen vergissing mogelijk. Ik schonk er op een dag rode wijn uit. Betrouwbare landwijn was het, we dronken hem met regelmaat (maar dan uit de fles). Geloof het of niet, de wijn smaakte niet… Vreemd toch?

© paul

LAMSKARBONAADJES MET GRENOLATA…

Posted on by

Vanavond helemaal alleen gegeten. Saai. Paul is naar een feestje met oud-collega’s. En ik was dat helemaal vergeten. Heb voor mezelf maar snel eten gemaakt. Een paar gekookte aardappeltjes met lamskarbonaadjes en een salade van ruccola. Lamskarbonaadjes wel even bestrooien met een mengsel van peterselie en knoflook, heel fijn hakken, en daar een beetje geraspte citroenschil bij doen. Goed mengen en over de karbonaadjes strooien, nog een tel meebakken en opdienen Espresso toe. En een kluifje voor Max.

© ellen

KIP MET VEERTIG TEENTJES KNOFLOOK 2…

Posted on by

Op het laatst van de braadtijd wil de deegkorst nog wel eens een scheurtje vertonen. Dat maakt dat de kip een klein beetje bruin wordt. Na 1 ½ uur of als je een erg grote kip hebt, 2 uur, mag de pan uit de oven. Tik de deegrand stuk en open de deksel. Een werkelijk kostelijk aroma van citroen, knoflook en kruiden. Open de pan aan tafel en snijd dan de kip in delen. Eet deze kip met de teentjes knoflook, aardappel en wat salade of gestoofde tomaatjes. 

De knoflookteentjes zijn nu supergaar. Druk de knoflookpulp gewoon met een vork uit het schilletje. Op een aardappeltje met een beetje van de olie uit de pan, heerlijk….

Zie ook: Kip met veertig teentjes knoflook 1.

Wij aten toe een klein stukje kaas. En espresso toe.