De lange weg naar Santiago de Compostella, etappe 18…

Cremant de Bourgogne 00313-04-2014. De etappe liep van Sézanne naar Méry-sur-Seine, 32 kilometer.

De wandelaars lopen zo zoetjes aan het land van de Champagne uit en dat van de Crémant in. Het laatste woord is daar nog niet over gezegd, maar voor nu volstaat de link naar het crémantartikel.

Deze zondagochtend stonden de pelgrims vroeg op, om 05.45 uur. Na een gezamelijk ontbijt namen ze afscheid van Vriend Jan en begonnen hun lange dagtocht.

De stad Troyes lag twee en een halve dagmars verder en Jan en Ans hadden zich voorgenomen om de tocht in twee dagen te doen, dat kwam allemaal wat beter uit in de planning.

Er werd deze dag 32 kilometer gelopen. Het was goed te doen met inachtneming van voldoende rust onderweg. Werden de wandelaars aan het begin van de etappe uitgezwaaid door Vriend Jan, aan het eind van de tocht werden ze opgewacht door Ties en Puk. Was Ans al aangenaam verrast, Jan was het nog veel meer.

De avond en nacht werden met Ties en Puk doorgebracht, de maaltijd gezamelijk genoten.

Hoe, wat en waar? Ik weet het niet, het ontbreekt me aan verdere informatie.

© paul

Klik bij Catagories (in de rechter kolom), of onder dit artikel op reis naar Santiago voor alle artikelen en voor het overzichtskaartje volg deze link.

<iframe src=”https://mapsengine.google.com/map/embed?mid=zdjs6EO5tq8A.klZPafK3sUQo” width=”640″ height=”480″></iframe>

De lange weg naar Santiago de Compostella, etappe 17…

koolzaad

12-04-2014. De etappe liep van Provincieweg D933 naar Sézanne, 25 kilometer.

Ik weet werkelijk niet wat ik met het verhaal aanmoet. Ik acht mezelf een redelijk denkend mens. De fantasie mag dan wel eens met mijn gedachten aan de haal gaan, ik dicht mezelf, als het erop aan komt, toch een gezonde mate van rationaliteit toe. En ik heb nooit in kabouters geloofd. Nooit.

De verhalen die digitaal vanuit Frankrijk binnensijpelen doen vermoeden dat Ans en Jan daar anders over denken. Wat wil namelijk het geval: ook deze dag liet de bewegwijzering weer te wensen over, soms bij het gevaarlijke af. En iedere keer, op het punt waar het gemis van aanwijzingen precair begon te worden, was er dan toch weer zo’n schildje, zo’n geel-groen bordje dat de pelgrims verder leidde, de goede richting in.

Geritsel deed Ans omkijken. En verdomd, ze zag nog juist een klein mannetje wegvluchten, het struikgewas in. Twee kleine emmertjes verf bungelden aan zijn armen. Jan nam de proef op de som en betastte het wegwijzerschildje dat voor zijn neus op een boom was gespijkerd. En wat dacht je, de verf was nog nat…

Nu mag je van Pelgrims verwachten dat ze de dingen die niet te verklaren zijn en de magische hulp die onderweg geboden wordt, toedichten aan Sint Jacobus, misschien zelfs aan Sint Christoffel. Pelgrims zijn ten slotte ook reizigers. Maar hulp van kabouters? Ik geloof er geen fluit van!

De tocht van deze dag startte om 07.40 uur, op het punt waar Vriend Jan de wandelaars gisteren had opgepikt, ergens aan de provincieweg D933. Belangrijke verschillen met voorgaande waren er wel Op de eerste plaats liep Zoon Bert de etappe van deze dag mee. En verder kon er gewandeld worden zonder rugzak, de spullen lagen veilig op de camping in Sézanne.

Het werd een ontspannen wandeling (behalve dan het gemis van die bordjes). Glooiend landschap, voor een deel dicht bebost. In de diepere dalen was het ondanks de droogte van de afgelopen dagen nog modderig en nat. Maar ook ging de wandeling over hoger gelegen paden door graslanden en koolzaadvelden. Onderweg werd volop botanische kennis uitgewisseld tussen moeder en zoon. Zonnig weer met een verkoelend windje.onderweg naar de Bourgogne

Het enige nadeel van een wandeling door eenzaamheid is dat je onderweg niet een aardige monsieur of madame tegenkomt die je koffie aanbiedt. Laat staan dat je kans maakt om een vers brood aan te schaffen. (De linker schaduw behoort toe aan Zoon Bert…)

De tocht verliep zo voorspoedig dat al om 13.30 uur de camping in Sézanne in zicht kwam. Vriend Jan zat te wachten met een vers groetensoepje. Heerlijk knapperig brood erbij…

Zoon Bert vertrok dan ergens in de middag weer naar Gemert. Hij wilde de voetbalwedstrijd van de volgende dag niet missen. (Zoon Bert lijdt aan de moderne aandoening die tegenwoordig nagenoeg alle kindertjes krijgen aangemeten. Maar Zoon Bert heeft het écht!)

De nachten zijn koud schrijft Ans. Gelukkig heeft de slaapgelegenheid (de bus van Vriend Jan) een kacheltje.

Dikke kus, JAns…

© paul

Klik bij Catagories (in de rechter kolom), of onder dit artikel op reis naar Santiago voor alle artikelen en voor het overzichtskaartje volg deze link

<iframe src=”https://mapsengine.google.com/map/embed?mid=zdjs6EO5tq8A.klZPafK3sUQo” width=”640″ height=”480″></iframe>

De lange weg naar Santiago de Compostella, etappe 15…

Reims-Épernay 

10-04-2014. De etappe liep van Reims naar Épernay, 30 kilometer.

Reims mag dan de Champagnehoofdstad heten, het zwaartepunt van de productie en de verhandeling van het kostelijk vocht lag eigenlijk altijd in Épernay. En daar liepen de wandelaars deze dag naartoe.

De monnik Dom Perignon leefde in de 17e eeuw in deze streken. Zijn arbeidzaam leven besteedde hij aan het veredelen van druivenrassen en het verbeteren van de bereidingswijze van de Noord-Franse wijnen. Het verhaal wil dat hij op zekere dag een grove fout maakte bij het bereiden. Het gevolg was dat na enige tijd bleek dat de wijn op de fles was doorgegist. Dat had niet mogen gebeuren. Maar toen Dom Perignon de wijn proefde beleefde hij het ultieme geluk. In pure vervoering riep hij naar de andere paterkes: Kom toch gauw, ik proef sterren!.. En hup, de Champagne was geboren.

Van het verhaal klopt natuurlijk geen jota. Het is zo apocrief als de Lucaspassie van Johann Sebastian Bach… Het is net zo verzonnen als het verhaal dat de ronde doet in Sainte-Ménehould, de geboorteplaats van Dom Perignon, waar door een stommiteit van een plaatselijke kok de beste bereiding van varkenspootjes zou zijn ontstaan.Épernay

Enfin,.. Ook deze dag troffen de wandelaars het met het weer. De tocht naar Épernay leidde hen voor een deel door eeuwenoude wouden, over kleine paadjes. En dan weer open landschap met kilometers lange goudgele koolzaadvelden en natuurlijk wijnranken, wijnranken, wijnranken. We liepen dwars door de champagnevelden! schrijft Ans. (Door champagnevelden loop je niet Ans, je zwemt erdoor…) De bewegwijzering liet regelmatig te wensen over.

Om 16.00 uur trokken de wandelaars een dorpje binnen, vlak bij Épernay. Daar ontmoetten ze Vriend Jan, die naar deze verre oorden was afgereisd om met echtgenote en zwager zijn verjaardag te vieren. Deze dag tweeënzestig jaren geleden werd hij op dit ondermaanse geworpen. (Hurray, hurray, hurray…) Er werd een kelk Affligem gedronken op de hereniging.reims

Vervolgens diende er een onderkomen te worden gevonden voor alledrie. Dat werd nog en heel gepuzzel, en uiteindelijk belandden de reizigers een heel stuk zuidelijker, in het stadje Sézanne. De volgende ochtend zou Vriend Jan de wandelaars dan weer terug in Épernay afzetten, aan de Camino de Santiago, het Pelgrimspad.

En dan loop je door een streek die aanschurkt tegen de Bourgogne, met recht het culinair centrum van de wereld genoemd. Dus waar ga je eten? Juist, bij de plaatselijke Chinees! Enfin…

Schoondochter Saskia (Sas van Toon) houdt een digitale landkaart bij van de Lange Mars. We gebruikten hem al eens. De kaart wordt dagelijks geactualiseerd, je hebt in één blik het overzicht op de Reis. Het zou nuttig en aangenaam zijn om die kaart ook aan deze web site te hangen. Ik heb dat echter nog niet voor elkaar, ik ben een gekend digibeet. Maar ook dat zal wel goedkomen…

© paul

Klik bij Catagories (in de rechter kolom), of onder dit artikel op reis naar Santiago voor alle artikelen.

Zondagmiddag…

gesmoorde venkel

Terwijl Vriend Jan en Ellen bleven inzetten op Nikkie Terpstra hoopte ik tot ver in de koers op Tom Boonen. Het werd dan uiteindelijk tóch weer Fabian Cancellara die de 98e editie van de Ronde van Vlaanderen op zijn palmares bijschreef… Maar wat een mooie wedstrijd!

We keken de koers aan de keukentafel. Vriend Jan kwam deze zondagmiddag een beetje bijpraten over de Lange weg naar Santiago. We dronken een glas goed bier en op enig moment nodigde ik Vriend Jan uit om te blijven voor de maaltijd. Het zou een goede zondagse maaltijd worden. Zoiets wat Duitsers Gutbürgerlich noemen of ook wel Hausmannskost.

Nog onlangs schreef ik dat in bouillon gesmoorde venkel tot mijn meest favoriete groetengerechten behoort. Ook gisteren maakte ik het gerecht weer met het grootste plezier klaar. Erbij schouderkarbonades, gestoofd in de Noilly Prat. Over die Marseillaanse vermouth stak ik al eens de loftrompet. Zonde toch dat daar nog zo weinig mee wordt gekookt.

schouderkarbonade in noilly prat

Veel ui laten meestoven in het gerecht maakt het er alleen maar beter op.

Bij de maaltijd hoorde dan nog een getruffeerde aardappelpuree, grof van structuur (uit de knijper…). Ook had ik nog een soepje staan, van kip en paprika, dat hebben we maar overgeslagen, het werd teveel.

Een goed glas witte Loirewijn en espresso met kersenbonbons toe. En afgesloten met een glas Laphroaig.  Zondagse maaltijd…

© paul