Knoflooksoep uit la Mancha

knoflooksoep
Met die geweldige streng knoflook die ik van Bert kreeg moest natuurlijk meteen iets lekkers gemaakt worden. Carla roept op Facebook al smachtend om het recept. Wel eerst even knoflook kopen bij je neefje, Carla, want deze soep wordt met slechte knoflook een teleurstelling!

Prachtige tenen knoflook. Een goed teken , bij het pellen van de tenen begonnen mijn handen te plakken. Mooi vers dus en vol etherische oliën.
Dit gerecht komt oorspronkelijk uit La Mancha, in Castilië, Spanje. Er wordt daar op grote schaal knoflook geteeld die ze onder andere in dit streekgerecht verwerken maar met de Franse gerookte knoflook van Bert gaat het ook prima.

Voor vier personen:

De oven voorverwarmen op 200 graden.
◾4 flinke sneden oud witbrood
◾1 liter bouillon
◾75 gram gerookte ham in kleine sliertjes
◾1 theelepel paprikapoeder mild
◾1/2 theelepel chilipoeder
◾4 eetlepels olijfolie
◾zeker 8 ferme tenen gerookte knoflook, fijngehakt
◾1 eetlepel vers gehakte platte peterselie
◾4 eieren

Snijd het brood in kleine dobbelsteentjes. Verwarm de olijfolie en bak daarin het brood goudbruin. Voeg de knoflook toe en de reepjes ham en laat ze even meebruinen. Doe er het paprikapoeder en de chili bij, roer even goed om en giet er de bouillon bij. Laat de soep zo ongeveer 20 minuten zachtjes pruttelen.

Verdeel de soep over vier ovenvaste kommen of schaaltjes en laat in elk schaaltje voorzichtig een ei glijden. (zonder de schaal natuurlijk!) Zet de kommen dan 10 minuten in de hete oven, strooi er wat peterselie over en dien meteen op. Deze soep moet gloeiend heet gegeten worden. De bedoeling is dat het eiwit gestold is en het geel nog wat zacht en vloeibaar.
knoflooksoep

© ellen.

Eindelijk weer gerookte knoflook…

gerookte knoflook

We vinden het heel spijtig, maar onze “oude” leverancier van gerookte knoflook is al geruime tijd uit de running. We betrokken er jarenlang onze knoflook. Knoflook van prima kwaliteit, geconserveerd door middel van een rookproces, dus langer houdbaar. Tot in het voorjaar bleef-ie goed.

Sinds het verdwijnen van onze leverancier moeten we het doen met spullen van aanmerkelijk minder kwaliteit. En tegen het voorjaar is de kans op muffe knof niet denkbeeldig.

Wie schetste onze verbazing toen Bert aan de voordeur stond met een streng gerookte knoflook. Hoewel, helemaal verwonderlijk was het niet. Bert kenden we al vanaf zijn wieg en door de jaren heen was er altijd wel contact. Hij wist van onze voorkeur voor gerookte knoflook.

Sinds jaar en dag voert Bert een hoveniersbedrijf, samen met collega Peer. Het bedrijf floreert, daar niet van: werk zat. Maar er zijn ook rustiger tijden voor een hovenier en als goed ondernemer zochten de maten naar mogelijkheden om die beter te benutten. Intussen is dan een proefproject opgezet met gerookte knoflook. Een initiatief waar het Ministerie oprecht blij van wordt. We zullen dan ook doen wat in ons vermogen ligt om er een succes van te maken.

Voorlopig is het allemaal nog wat kleinschalig. Een web-winkel moet nog verder ontwikkeld worden. Maar er zijn al wel zaken te doen met de Knoflookhoveniers. Het assortiment is klein, maar een en ander is al wel beschikbaar.

De knoflook komt uit het Noord-Westen van Frankrijk, uit de streken waar van oudsher traditioneel wordt gerookt. Het importeren is eigen werk.

  • Een streng zoals op de foto bevat twaalf middelgrote bollen, met forse tenen. De prijs is € 16,95.
  • Een streng met 20 iets kleinere bollen kost € 18,95.
  • Dan zijn er nog strengen met vijfenveertig bollen, de prijs daarvan moet ik nog opvragen.

Bestellen kan voorlopig via email: info@vanderveenbuitenprojecten.nl

Woon je in de buurt van ons dorp dan kun je de gerookte knoflook zelf afhalen, of hij wordt op afspraak aan huis afgeleverd. Bestellingen kunnen ook per post worden bezorgd. De gangbare portokosten zijn € 7,-

We gaan je op de hoogte houden lezer. Zoals gezegd is er ons veel aan gelegen dat die onderneming slaagt.

© paul

 

 

 

Eenvoudige karbonade in uienroomsaus…

DSC_0041

Ik weet niet wat jij ervan vindt, maar ik prefereer een lapje varken boven een lapje rund. En uiteindelijk zal ik kiezen voor een karbonaatje boven de luxere delen van het varken. Een schouderkarbonade wel te verstaan.

Een eenvoudig lapje vlees, een eenvoudige bereiding. We beschreven het hier al vaak, we doen het nog maar eens. En altijd zeggen we erbij: zorg wel dat je vlees van blije varkens komt. Wij betrekken ons vlees van de Sumiran boerderij.  Biologisch, dus diervriendelijk geproduceerd en kwa smaak topkwaliteit.

  • 2 karbonades,
  • 1 ui, in ringen gesneden,
  • 2 tenen knoflook, gehakt,
  • flinke lik mosterd,
  • olijfolie,
  • peper en zout uit de molen,
  • 1 glas witte wijn,
  • scheut room.

Wrijf het vlees in met peper en zout en smeer er flink mosterd over. Doe olie in een braadpan en bak het vlees aan twee kanten bruin. Laat in een andere pan de ui en de knoflook bakken tot ze glazig worden. Neem het vlees uit de braadpan en zet het even weg. Schenk de witte wijn in de braadpan, breng aan de kook en roer dan de aanbaksels op de boden los (de mosterd laat bij het bakken een en ander achter). Schud de uien in de braadpan en leg het vlees er weer in. Deksel op de pan en op een zacht vuurtje laten stoven. Na een goed uur is het vlees klaar, maar ik laat het doorgaans langer gaan. Het wordt zo mals als boter. Let er wel op dat er voldoende vocht in je pan blijft. Indien nodig aanvullen met een scheutje water. Wanneer je bepaald dat je vlees klaar is neem je het uit de pan en legt het op een voorverwarmde schaal. Dek het eventueel af met aluminiumfolie. Kook de uiensaus op een hoog vuur op en giet er de room bij. Laat de saus inkoken tot je de consistentie hebt die je je wenst. Giet wat saus over het vlees en de rest in een kom en dien op.

We aten er aardappelpuree bij en gesmoorde venkel.

© paul

Druivenoogst…

druivenoogst

De paar druiven die er nu nog hangen laten we achter voor het gevogelte. Het is mooi geweest, we hebben genoeg geoogst. Het was een uitzonderlijk druivenjaar in onze tuin. Zelden smaakten de vruchtjes zo zoet.

Zondag plukten we de laatste lading van het jaar om er de feesttafel mee te versieren. Ellen vierde haar verjaardag. Tussen de schalen pirosjki de kaassoezen, de perentaarten en de kilo’s Hachis Parmentier speelden de druifjes een bescheiden rol, maar strikt decoratief was die niet. Zoals gezegd smaakten ze heerlijk zoet. En dat had de goegemeente snel door.

© paul

Dierendag 2013…

dierendag met Jaros

Dat lullig kluifje, dat was nog wat. Maar het feit dat wij kosten nog moeite spaarden om die hond fashionable te maken ter viering van Werelddierendag deed hem geen zier. Sterker nog, hij vrat onmiddellijk een stuk van het Chanellint weg, nog voordat we hem ordentelijk konden fotograferen… We hebben er dan maar van afgezien hem te bespuiten met de bijbehorende parfum. Hij zou het toch niet waarderen.

Morgen linzensoep lezer!

© ellen-paul

Parelhoen, gestoofd in groentesaus…

DSC_0006

In de Volkskrant van woensdag schreef Onno Kleyn een verhaaltje over paprika’s en pepers. Uiteindelijk mondde de geschiedenis uit in de beschrijving van een recept. Poulet basquaise heet het en het is een klassieker. In het uiteindelijk gerecht dienen de kleuren van de Baskische vlag terug te keren. Het rood van paprika, het groen van paprika en het wit van ui. Wel paste Kleyn het recept aan; hij gebruikte kwartel in plaats van kip, voegde spekjes toe en liet de tomaat weg.

Wat een goed idee dacht ik, rommelen met een klassieker is altijd leuk. Laat ik zien wat ik ervan kan maken met wat ik zoal in huis heb. Enfin, het is dan uiteindelijk iets geheel anders geworden. Anders, maar wel smakelijk. Indien je het recept min of meer origineel wilt maken, kijk dan op de website van Onno Kleyn. Ik beschrijf hier wat ik vanavond kookte. Het gerecht voldoet voor twee personen.

  • 2 parelhoenpoten,
  • 1 groene paprika in reepjes,
  • 1 ui in halve ringen,
  • 2 tenen knoflook, gehakt,
  • 2 tomaten in achten gedeeld,
  • 1 tak tijm,
  • scheut bouillon,
  • olijfolie,
  • zwarte peper uit de molen,
  • zout.

Wrijf de poten in met peper en zout. Bak ze dan in een stoofpan aan tot ze mooi bruin worden. Voeg de paprika, ui, knoflook en tijm toe en laat het geheel op een halfhoog vuur een goede vijf minuten doorbakken. Doe er nu de tomaat en een scheut bouillon bij en laat het geheel stoven op een laag vuurtje. Na 45 minuten zijn de poten gaar en is de saus klaar. Breng op smaak met peper en zout. Klaar!

  • Zoals je ziet is het iets geheel anders geworden dan het gerecht van Kleyn.
  • Na de vijfentwintig minuten die Kleyn geeft waren de poten gewoonweg niet gaar (oude vogels?). Noodgedwongen verlengde ik de gaartijd.
  • Aangezien ik nogal wat vocht gebruikte stoofden de groenten tot een dikke saus. Heerlijk geurend en prima van smaak, maar nog weinig rood-wit-groen.

Evengoed een prima hoofdgerecht. Gekookte aardappeltjes erbij (ratten!) maakten een prima combinatie. Volgende keer laat ik de aardappelen meestoven in de saus.

Trek een fles Côtes du Rhône open, besluit Onno Kleyn zijn artikel. Wij hielden het bij een glas Pays d’Oc. Ook best.

Espresso en een glas armagnac toe.

© paul

 

Zomer in Bourgogne…

vakantie zomer 2013 Asquins

Het is augustus en Bourgogne heeft vakantie; men is en route elders of men houdt zijn middagslaapje. Stilte en loomheid alom. En ook jij, buitenlandse gast, deelt in het kabbelende bestaan van de omgeving. De weinige passanten groeten vriendelijk, verder is het stil. Je slentert door het dorpje, zoekt als het kan de koele schaduwkant van de smalle straatjes. Geen monumenten, geen grootse architectuur, slechts eenvoudige bouwwerkjes onderhevig aan een prettige mate van verval: Franse slag…

vakantie zomer 2013 Asquins

De wandeling maakt je wat gevoeliger voor het gewone. Je ziet dingen waaraan je doorgaans achteloos voorbij gaat. Een gat in een muur blijkt een oude broodoven te verbergen. Allang niet meer in gebruik, maar toch… Niet alleen werd daar brood gebakken, ook stonden er kruiken met bonenstoof te garen. Of een winterse daube, met het beste vlees van de slacht.

vakantie zomer 2013 Asquins

Je blijft staan bij de vensterbank van een scheefgezakt onderkomen. Iemand heeft de moeite genomen om ogenschijnlijk nutteloze zaken uit te stallen en te rangschikken, al ontgaat je de logica. Een langwerpige fles uit de Elzas in Bourgogne. Het zal best, maar waarom? Een ijzeren kookpot. Ooit deed-ie dienst, maar de staat van onderhoud maakt hem voor eeuwig ongeschikt om nog te gebruiken. De platte fles bevatte mogelijk rozé uit het zuiden des lands, maar evengoed zat er oorspronkelijk Calvados in, Armagnac misschien?  Dat witte schaaltje is onmiskenbaar een bonsai-pot. Is het bijbehorend boompje overleden? En dan dat spaarvarken. Opgetuigd met de faienceroosjes uit Lunéville. Het zal wel leeg zijn, je wilt er niet aan schudden. Maar voor hetzelfde geld zit het vol met oude franken. Het spaarbeest woont al geruime tijd buiten. Een deel van het glazuur is eraf gevroren.

Ook de rest van het onnut staat daar met reden. Maar welke?…

© paul

Ambree de Bourgogne Thomas Becket…

fin de vacance

Ik word een oude man en ik mag graag een en ander vergeten. Zo bracht ik voor onze bierproeverij een mooie fles mee uit Bourgondië, daar had ik in ieder geval nog aan gedacht. Geen fonkelende wijn, nee, best bier had ik gevonden. In Bourgondië waren ze er trots op en thuis presenteerde ik het als nieuw, nieuw, nieuw

Vriend Jan mag bogen op een iets beter geheugen. Hij wist zich te herinneren dat we op een mooie zomerzondag, een jaar of zeven geleden, iets dergelijks dronken. Thomas Becket? Zeker weten!…

Ik zocht het na op de website. En ja hoor: onder het kopje Frans bier vond ik een beschrijving door mijzelf. Over het Amberbier uit de Thomas Becketserie. Alleen de brouwerij was een andere, en daarmee ook het voorkomen van het etiket.

Ik schreef destijds het bier de hemel in: Thomas Becket van La Brasserie de Champs uit Saint Martin du Tetre (Bourgogne). Traditioneel gebrouwen, hoge gisting, 6,5%, amberkleurig. Mooie volle, wat moutige smaak. Vriendelijk bitter en niet zoet, misschien te zeggen discreet zoet (ze verwerken honing bij het brouwproces). Zachte, maar lange afdronk. Veruit het mooiste bier van de drie. Depot op de fles. Wat zou het mooi zijn om een paar flessen op te leggen en, laten we zeggen, over een jaar of twee bij een knapperend haardvuur enzoverder, enzovoorts…

Gut, en dit hadden we nu wéér op tafel staan? En zou de brouwerij die de Becketserie had overgenomen de kwaliteit hebben gewaarborgd? Enfin, dan maar snel onderzoeken.

Het bier stelde niet teleur. Integendeel, je hoopte dat je zoiets vaker kon drinken. Traditioneel gebrouwen, niet gefilterd, niet gepasteuriseerd. Mooie amber-rode kleur, een fruitig aroma. Dat delicate zoetje komt van honing uit de Yonne. Vriendelijk schuim, nét genoeg. Het alcoholpercentage is gelijk gebleven. Kortom, dat van die romantiek, dat haardvuur en dat opleggen staat nog steeds als een huis. Wat een geweldig bier.

De “nieuwe” brouwerij heet Brasserie Larché en is gevestigd in het plaatsje Sens, Bourgogne. Met enig gezoek op internet vind je wel een kleine importeur, hier ten lande. In Vlaanderen is het iets eenvoudiger. En wie was nou Thomas Becket?

Al met al heeft het wat weg van een jacht, dat beerspotting  Doe je best lezer…

© paul