Het is augustus en Bourgogne heeft vakantie; men is en route elders of men houdt zijn middagslaapje. Stilte en loomheid alom. En ook jij, buitenlandse gast, deelt in het kabbelende bestaan van de omgeving. De weinige passanten groeten vriendelijk, verder is het stil. Je slentert door het dorpje, zoekt als het kan de koele schaduwkant van de smalle straatjes. Geen monumenten, geen grootse architectuur, slechts eenvoudige bouwwerkjes onderhevig aan een prettige mate van verval: Franse slag…
De wandeling maakt je wat gevoeliger voor het gewone. Je ziet dingen waaraan je doorgaans achteloos voorbij gaat. Een gat in een muur blijkt een oude broodoven te verbergen. Allang niet meer in gebruik, maar toch… Niet alleen werd daar brood gebakken, ook stonden er kruiken met bonenstoof te garen. Of een winterse daube, met het beste vlees van de slacht.
Je blijft staan bij de vensterbank van een scheefgezakt onderkomen. Iemand heeft de moeite genomen om ogenschijnlijk nutteloze zaken uit te stallen en te rangschikken, al ontgaat je de logica. Een langwerpige fles uit de Elzas in Bourgogne. Het zal best, maar waarom? Een ijzeren kookpot. Ooit deed-ie dienst, maar de staat van onderhoud maakt hem voor eeuwig ongeschikt om nog te gebruiken. De platte fles bevatte mogelijk rozé uit het zuiden des lands, maar evengoed zat er oorspronkelijk Calvados in, Armagnac misschien? Dat witte schaaltje is onmiskenbaar een bonsai-pot. Is het bijbehorend boompje overleden? En dan dat spaarvarken. Opgetuigd met de faienceroosjes uit Lunéville. Het zal wel leeg zijn, je wilt er niet aan schudden. Maar voor hetzelfde geld zit het vol met oude franken. Het spaarbeest woont al geruime tijd buiten. Een deel van het glazuur is eraf gevroren.
Ook de rest van het onnut staat daar met reden. Maar welke?…
© paul
