Gevulde speculaas…

21 nov. 2010

gevulde speculaas

Het Kind zocht een klein cadeautje om mee te nemen naar vrienden. Zo’n stuk gevulde speculaas, dat vinden ze zóó lekker…Nu kan het Kind natuurlijk ook zelf speculaas bakken, maar ja, geen tijd, bla bla…

Vooruit dan maar, ik bak wel wat. Ik had er ook wel zin in een lekker stuk speculaas én, wat al zeker de helft van het genoegen is, een heerlijk naar speculaas geurend huis. Ik bakte twee porties vanmorgen. Eén voor het cadeautje en één voor onszelf.

  • Voor één portie:
  • 200 gram bloem
  • 125 gram donkere basterdsuiker
  • 2 eetlepels speculaaskruiden
  • 150 gram koude boter
  • 1 half zakje bakpoeder
  • snufje zout
  • 2 eetlepels melk
  • vulling
  • 300 gram amandelspijs ( te koop bij een goede banketbakker, of zelf maken)
  • amandelsnippers om te garneren
  • 1 losgeklopt ei

Meng bloem, zout, bakpoeder, suiker en speculaaskruiden. Hak er de boter met twee messen door tot piepkleine stukjes. Voeg de melk toe en kneed er een mooie deegbal van. Zet het deeg een half uur in de koelkast.
Verdeel de deegbal in twee gelijke stukken. Rol elke stuk deeg met de deegroller uit tot een lap van ongeveer 15 x 30 cm. Leg 1 lap op de bakplaat. Smeer het amandelspijs erover uit en laat rondom een randje deeg vrij. Leg de tweede deegplak erop en druk de zijkanten goed op elkaar.
Bestrijk de bovenkant van het deeg met de rest van het ei. Druk de amandelsnippers in het deeg als versiering. Schuif de bakplaat in het midden van de oven. Bak de gevulde speculaas in 40-45 minuten gaar.

De vriend waar de speculaas voor bedoelt is, is wegracer. Zijn startnummer is 33. Ik maakte met een restje deeg twee drieen en een ster.

speculaas

Van de tweede portie deeg maakte ik een klein stuk gevulde speculaas (ik had niet meer zoveel amandelspijs) en twee speculaaspoppen. Ik kocht de vormen in Duitsland.

© ellen.

Variatie op de tian van Elizabeth…

tian

 

Ik eet vandaag alleen, Paul maakt een uitstapje met zijn collega’s. Soms best wel eens aangenaam om alleen te eten. Je hoeft met niemand rekening te houden, niet te haasten, eten wat je lekker vind en…’eetlezen’! De krant van vandaag had ik nog niet helemaal gelezen, maar die blijkt helaas alweer bij het ‘oud papier’ beland. Eén bericht trof mij namelijk vanmorgen al; De Traditionele gastronomische Franse maaltijd is door Unesco uitgeroepen tot immaterieel erfgoed! Mijn ‘eigen’ krant, Het Eindhovens dagblad gaf een voorbeeld. Volgens deze krant heeft president Mitterrand zijn laatste maaltijd met een aantal goede vrienden op traditionele wijze genuttigd. Ortolaan stond er op het menu. En volgens de traditie worden de ortolanen in een schotel aan tafel éérst levend verdronken in de Armagnac, waarna ze naar de keuken gaan en worden bereid. Vervolgens worden de vogeltjes aan tafel door de gasten ‘onthoofd’, waarna de rest in één hap opgegeten dient te worden. Een mooie dood waarschijnlijk; sterven in de Armagnac…

Ik bedacht vandaag maar een iets minder gewaagd traditioneel gerecht; ik maakte een variatie op de Tian van Elizabeth David. Zo’n Tian uit de Provence hoort nu dus echt bij het traditionele erfgoed van Frankrijk.

Vandaag had Paul wat gekookte aardappeltjes voor mij klaar gezet en een mooie biefstuk gekocht voor mijn avondmaal. Ik maakte nog zo’n Tian in plaats van de aardappeltjes gewoon te bakken en paste dan meteen de hoeveelheden wat aan. Ook deze tian was nog veel teveel voor mij alleen maar laat zich koud prima eten…

  • drie middelgrote gekookte aardappelen, in blokjes
  • 1 theelepel paprikapoeder
  • 1 mespunt chilipoeder
  • 1 teentje knoflook, geplet en fijngehakt
  • 1 grote tomaat (ik had nog een coeur de boeuftomaat) in blokjes
  • 2 eetlepels verse peterselie en basilicum
  • 3 ansjovisfilets, fijngehakt
  • 3 eieren
  • 3 eetlepels geraspte kaas
  • peper en zout

Verwarm de oven voor en schik de aardappelstukje met de blokjes tomaat in een met olijfolie ingevette ovenschaal. Verwarm dit mengsel 10 minuten in de oven. Voeg de knoflook en de gehakte ansjovisjes toe. Klop in een grote kom de eieren los. Doe de kaas erbij, de kruiden en tot slot het aardappel/tomaatmengsel. Verhoog de oventemperatuur tot 190 graden, schep het mengsel in de schaal, besprenkel met wat olie en zet de schaal onafgedekt in de oven. Bak de Tian 25-30 minuten.

tomatensalade

Voor mij geen ortolaan vandaag, ik at er een biefstukje bij en een salade van een grote coeur de boeuf tomaat met wat ui en basilicum, wat olijfolie en een beetje peper en zout.

Kopje espresso toe en mijn boek! Ik lees: “De hondeneters”, van Maria De Sterck en ben diep onder de indruk!

© ellen.

linzen met runderworstje…

linzenschotel met runderworstjes

Ik had nog net genoeg van de linzen uit Berry om een maaltijd voor ons twee te maken. Ik vind een linzenschoteltje altijd wel lekker makkelijk. Een frisse salade erbij en eventueel wat vlees, een lekker stuk knapperig brood en klaar. Vandaag aten we er een paar runderworstjes bij en maakte ik de linzen klaar met veel groenten. Meestal voeg ik ook wat spek toe maar dat had ik niet meer in huis. Er lag nog wel een half chorizzo worstje, dat bleek ook heel geschikt.

  • Linzen met groenten voor twee personen:
  • 1 kop groene linzen
  • 1 uitje, fijngehakt
  • 2 teentjes knoflook, fijngehakt
  • 1 winterwortel in kleine blokjes
  • 1/4 knolseldrie in kleine blokjes
  • een stuk chorizzoworst in dunne plakjes
  • 2 tomaten in blokjes
  • 1 blaadje laurier
  • een mespuntje chilipoeder
  • peper en zout
  • wat versgehakte platte peterselie
  • wat verse basilicumblaadjes

Smoor de knoflook en het uitje even goudbruin in de olijfolie. Voeg de knolselderie, wortel, het chilipoeder en de plakjes worst toe en bak ze even zachtjes mee. Dan mogen de linzen en het blaadje laurier erbij en zoveel koud water tot de linzen onderstaan. Laat de linzen zo ongeveer 30 minuten zachtjes koken. Voeg in de laatse 5 minuten de tomaten erbij. Giet eventueel overgebleven water af.
Strooi er wat verse peterselie en basilicum over. Breng verder op smaak met peper en zout. Doe het zout er pas door als de linzen gaar zijn anders worden ze taai.

Een paar rundersausijsje erbij en een groene salade.

En natuurlijk espresso toe!

© ellen.

Boterkip met nootmuskaat, een recept van Klary Koopmans…

kip met nootmuskaat

Het was pestweer, een heel weekend regen, regen en nog meer regen. Als je niets hoeft te doen eigenlijk best lekker. Je kruipt op de bank met een mooi boek en wie doet je wat! Helaas moest ik wél van alles buiten de deur zodat ik vier keer drijfnat van de regen thuiskwam. Brrrr…, dat vraagt om troostrijk eten. Een pannetje op het vuur dat langzaam heerlijke geuren begint te verspreiden…

Gelukkig had ik een Kemper hoen gekocht. (Hier in onze buurt te koop bij de Sligro en een poelier in Uden.) Een voortreffelijke kip van goede komaf. Je kunt haar grillen, bakken, stoven, het maakt niet uit. Ik wilde wel eens iets nieuws met deze kip en zocht wat rond op de diverse weblogs. Bij Klary Koopmans trof ik een recept voor kip met nootmuskaat; “Een oefening in zelfbeheersing” staat er boven haar artikel. Zelfbeheersing om niet hele lijsten ingrediënten te gebruiken.

Klary deed inspiratie op bij het weblog van Jules Clancy, the Stone soup. Een weblog over ‘Minimalist Home Cooking’. Jules Clancy zegt dat de meeste gerechten gewoon lekkerder smaken als je het simpel houd. Zij gebruikt, peper en zout niet meegerekend, in de meeste gerechten slechts vijf ingrediënten en dat zijn dan vaak ook nog gerechten die in een minuut of tien op tafel staan. Een inspiratiebron, beslist de moeite waard om zo af en toe eens door te lezen!

Ook het recept voor deze boterkip is simpel, heel simpel. En ook ik had de neiging om er toch maar wat aan toe te voegen; wat salie, witte wijn, een uitje (ik maak zelden een stoofpotje zonder ui). Ik besloot nu eens gewoon te doen wat er in het recept stond, er niets bij te verzinnen en af te wachten.

En het was de moeite waard; de licht gebruinde boter in combinatie met de versgeraspte nootmuskaat vulde de keuken met een heerlijke geur, de smaak was voortreffelijk, een uitstekend troostrijk gerecht voor regenachtige dagen!

Ik ga hier het recept niet kopiëren, lees het gewoon zelf bij Klary Koopmans!

© ellen.

Tian á la Elizabeth David…

Tian á la Elizabeth David

Ik ben een fan van de boeken van Elizabeth David (1913-1992). Paul schreef er al een over en haar recepten duiken regelmatig op in onze keuken en dus ook op dit weblog. Haar Lemmoncurd pie is één van onze favorieten. Ik was dus ook heel blij te lezen dat een van haar boeken opnieuw is uitgegeven. Ik ga het volgende week beslist kopen. Het tijdschrift Delicious publiceerde deze maand een artikel over Elizabeth David met een aantal van de recepten uit het boek. De Tian stond ons wel aan en gelukkig was ook alles wat ik ervoor nodig had gewoon in huis. Elizabeth zegt over dit gerecht: “Dit is een door mij verzonnen en sterk vereenvoudigde variant van de Tian, een boerengerecht uit de Provence. De Tian dankt zijn naam aan de ronde aardewerken schaal waarin hij wordt gemaakt. De ingredienten die worden gebruikt zijn sterkt afhankelijk van induviduele smaak en familietradities. Groene groenten en eieren zijn constante factoren, net als tomaten rijst en aaardappelen. De Tian wordt net zoals de Spaanse omelet of tortilla en de Italiaanse frittata heel vaak koud gegeten als onderdeel van een pick-nick of een zomerse lunch. Voor het mengen van de groente geldt dat de groenten het best warm kunnen zijnwanneer ze bij de losgeklopte eieren worden gevoegd. Verder is het van belang dat het mengsel zodra het klaar is in de ovenschaal wordt overgedaan, die dan meteen de warme oven ingaat. Als je het mengsel laat staan hebben de eieren de neiging naar boven te komen, zodat je een gerecht in twee lagen krijgt in plaats van één samengestelde, fraai gemarmerde koek”.

  • Tian dus van Elizabeth, voor vier personen:
  • 250 gram in de schil gekookte aardappelen
  • olijfolie
  • 500 gram verse spinazie
  • 6 ansjovisfilets
  • 6 eieren
  • 3 eetlepels geraspte kaas
  • Ik deed er ook nog een rood pepertje bij, voor wie van pittig houdt!

tian

Verwarmde oven op 150 graden. Pel de gekookte aardappelen en snijd ze in blokjes. Doe ze met de olijfolie in een aardewerken schaal met een doorsnee van 20 cm. Bestrooi ze met zout en peper en laat ze onafgedekt in de oven warm worden. Blancheer de spinazie 1 minuut en breng op smaak met wat zout. Hak de spinazie en voeg de knoflook en de gehakte ansjovisjes toe. Klop de eieren los. Doe de kaas erbij en de spinazie en tot slot de aardappelblokjes. Verhoog de oventemperatuur tot 190 graden, schep het mengsel in de schaal, besprenkel met wat olie en zet de schaal onafgedekt in de oven. Bak de Tian 25-30 minuten.

We aten er een lekkere entrecôte bij en natuurlijk was deze Tian veel te veel voor twee personen. De rest aten we de volgende dag koud als lunch en ‘savonds als borrelhapje.

Elizabeth Davids beste recepten. Uitgeverij Uniboek / Het Spectrum. € 39,99. ISBN 9789077330098.

© ellen.

Sucadelapjes van het Irish Angus rund…

stoofvlees met zilveruitjes

Je ziet ze ook vaker in de Nederlandse wei staan, die Angusrunderen. Prachtig zwart vee, wat aan de ruige kant. Er is overigens ook een rode lijn. Oorspronkelijk komt het ras uit Schotland. Het heet dan Aberdeen Angus, naar de omgeving en “oude” rassen waaruit dit vee in het midden van de negentiende eeuw is ontwikkeld. Maar het heeft zijn weg gevonden over de wereld. Het is een bij uitstek vleesras.

Ellen had sucadelapjes gekocht van Irish Angus, prachtig dooraderd vlees. Ik had me voorgenomen er iets speciaals van te maken. Ik zocht wat recepten bij elkaar en maakte een keuze. Maar steeds weer ontbrak het me aan één of meerdere ingrediënten en tijd of mogelijkheid om naar de winkel te gaan had ik niet. Ik heb dan uiteindelijk maar gekozen voor een eenvoudige en weinig spectaculaire oplossing met de spullen die ik wél in huis had. Uiteindelijk smaakte het er niet minder om. Voor twee personen:

 

  • 2 sucadelapjes (van elk twee ons),
  • 1 ui in ringen gesneden,
  • 2 tenen knoflook, grof gehakt,
  • 1 blik tomatenblokjes,
  • 2 gedroogde pepertjes,
  • tomatenpuree,
  • 1 glas rode wijn,
  • olijfolie,
  • 16 zilveruitjes,
  • 1 takje tijm,
  • peper en zout.

Wrijf het vlees in met peper en zout. Verhit de olie in een stoofpan en bak het vlees aan weerskanten bruin. Neem het vlees uit de pan en bak in het achtergebleven braadvet de uienringen en de knoflook op een matig vuur tot ze mooi glazig worden. Doe dan het vlees terug in de pan, stort er de tomatenblokjes bij, de rode wijn, de tijm en de pepertjes. Doe de deksel op de pan en laat het geheel één uur stoven op een laag pitje. Na dat uur mogen de geschilde zilveruitjes erbij en een flinke kneep tomatenpuree. Laat het gerecht vervolgens op een laag vuurtje nog één uur stoven. Maak eventueel af met peper en zout. De bedoeling is dat de saus indikt en geleiachtig wordt. Blijft het te nat, dan op het laatst even op hoog vuur inkoken.

We aten het vlees samen met een aardappel-spinazietaartje, Ellen zal het nog beschrijven. We dronken er een verschrikkelijk mooie Côtes du Rhône bij bij. Kopje espresso toe.

© paul

De Paddenstoelenman van Arlon…

paddenstoelenman arlon

“Verdichtung”, ik ben er goed in. Ik schreef je enige tijd geleden over de Paddenstoelenkabouter wiens getruffeerde boter ik regelmatig kocht. Lang pluizig haar en een ruig baardje dichtte ik hem toe. Ik gaf hem een klein en mager postuur. Ik had een tamelijk duidelijk beeld van hem voor ogen, al had ik hem sinds jaren niet gezien.

Gisterenavond kwam Ellen dan ineens met een plaatje op de proppen. Ze had het opgediept uit een van de oude schoendozen die dienst doen als pre-digitale foto-archiefkast. En weer bleek dat mijn fantasie een loopje met me had genomen.

Het vreemde is dat ik onmiddellijk het vergeten beeld over mijn zelf ontworpen herinnering schoof. (Ja, zo was het!) En dat ik daarna nog nauwelijks terug kon halen hoe ik het mannetje al die jaren in gedachten had uitgetekend. Voer voor psychologen, een case-studie voor Dauwe Draaisma…

Ik las mijn artikel terug. Stond er mogelijk nog meer gefantaseer in? Het valt geloof ik wel mee. De paddenstoelen liggen netjes voor hem uitgestald, zowel de “wilde” als de gekweekte. De potjes met getruffeerde boter zijn duidelijk zichtbaar. En de gesprekken die we voerden zijn dan wel niet letterlijk zo verlopen, de strekking is correct.

Enfin…, Ellen is van zins om de fotocollectie op te schonen. Wie weet wat we nog tegenkomen. Ik ben blij dat ik mijn Paddenstoelenmannetje terug heb.

© paul

Bon Secours Myrtille (Bosbessenbier)…

bier

Van die eigenzinnige flesjes, met een te lange hals en een ouderwetse stop. De inhoud is 33 cl en ze zijn afgevuld met bier. Ik weet ze al jaren staan in de bierschappen van de Cora supermarkt ten zuiden van Arlon. En dat is dan ook de enige plaats waar ik ze van ken, ik zie ze verder nooit ergens. Ik loop er eigenlijk altijd achteloos aan voorbij, er is daar zoveel ander lekkers te vinden dat ik wél ken. Een geweldig pallet aan Belgische bieren, vooral Waalse. En onbekend maakt onbemind, dus die rare flesjes Bon Secours laat ik maar staan.

Nu wil het geval dat het Kind de laatste jaren steeds meer goesting heeft gekregen in fruitbieren. Wil ik haar een plezier doen dan schaf ik zo her en der wat aan. En dat valt me niet moeilijk, want fruitbieren hebben enorm aan populariteit gewonnen. Er bestonden altijd al de geweldige kriekenbieren uit de Zennevallei en uit West-Vlaanderen. Het merendeel van wat daar nu is bijgekomen hoeft van mij niet gemaakt te worden. De “moderne” fruitbieren overstijgen de status van bier met een scheut ranja niet. En áltijd té zoet. Maar goed, ieder zijn meug. Kennelijk loont het voor een hoop brouwerijen om een productielijn voor die kledder te starten.

Toen we onlangs in Arlon op zoek waren naar kerstbier voor Vriend Jan viel mijn oog op de flesjes Bosbessenbier van Bon Secours. Ze stonden wat verstopt tussen de blonde, de bruine en amber van dezelfde brouwerij. Toch maar een paar flesjes aangeschaft.

De proeverij leverde iets anders op dan ik verwachtte. In alle eerlijkheid, Het Kind vond het niks. Ik daarentegen was bijzonder aangenaam verrast. Het bier geurde overweldigend naar bosbessen. Niet naar bosbessensiroop, maar veel kruidiger en natuurlijker, alsof je rauwe bosbessen tussen duim en wijsvinger kapot drukte. De smaak was vol, wat vettig, absoluut niet zoet, maar bitter en een tikje zurig. Een perfect samengaan van goed bier en fruit. De afdronk had de lengte van een goede Bourgogne. Hier geen geknoei met limonadesiroop, deze drank was écht gemacereerd.

© paul

Risotto uit een pakje!

risotto

 

Uitgebreid ontbijten en koffiedrinken, de diverse weblogs bijlezen, zo luierden we door deze druilerige zondagmorgen. Bij Aan tafel met Tanja las ik een recept voor risotto met groene asperges en daar kreeg ik opeens verschrikkelijke zin in, maar natuurlijk waren er allerlei ingredienten even niet in huis. Risotto met groene asperges, daar heb je groene asperges voor nodig…Hoewel, opeens schoot me een zakje te binnen dat ik in een ver verleden eens bij de Lidl kocht; jazeker; risotto met groene asperges. Nu weten trouwe lezers wel dat ik helemaal geen fan ben van pakjes en zakjes maar soms ben ik gewoon nieuwsgierig en experimenteer wat.

risotto

 

Na lang zoeken vond ik het zakje ergens achter in één van de keukenkastjes. Het bleek minder kant-en-klaar dan ik dacht. In de gebruiksaanwijzing las ik gewoon de klassieke methode voor het koken van risotto. Ook de kooktijd is volgens de verpakking niet veel korter dan wanneer ik de risotto zelf maak. Het enige verschil is dat er in dit pakje gedroogde stukjes asperge en gedroogde peterselie aan de rijst zijn toegevoegd. Bouillon, olijfolie, kaas en eventueel witte wijn moet je zelf toevoegen. Proberen dus maar!

risotto

  • Bereiding letterlijk volgens het pakje:
  • Verhit 3 eetlepels olijfolie in een grote pan. Doe de inhoud van het zakje in de pan, braad het aan tot het goudgeel is en voeg eventueel naar smaak witte wijn toe.
  • Voeg geleidelijk ca. 800 ml bouillon toe en voeg zout toe. Ca. 16-18 minuten laten koken, regelmatig doorroeren.
  • Maak het geheel eventueel af met boter en parmezaanse kaas.

Ik gebruikte boter in plaats van olijfolie en roerde er, toen de risotto helemaal klaar was, nog een handjevol grijze garnalen door.

We proefden weinig terug van de groene asperges, misschien maar goed ook. De garnaaltjes waren lekker en de rijst had precies de goede consistentie. Soms valt zo’n pakje/zakje wel mee…

Kopje espresso toe.

© ellen.

Amandeltaartje met amarenakersen

amandeltaart met amarenekersen

Zaterdag is hier bezoekdag, dat begint zo’n beetje traditie te worden. Zo rond vier uur arriveert de Keizer van Monera en daarna komt de rest van de vriendenclub druppelsgewijs binnen. We drinken wat, we eten wat, we kletsen wat en verbeteren de wereld. Tijd om een echte maaltijd klaar te maken is er meestal niet. Ik begin er gewoon maar niet meer aan. Meestal bak ik een taartje en maak ik een flinke pan soep.

Gisteren maakte ik een taartje met amandelmeel en amarenakersen. Een bijzonder smakelijke soort kersen. Ze worden verkocht in blikjes, meestal in een dikke siroop. Ik kocht ze bij de Sligro.

amarenakersen

  • 175 gram amandelmeel
  • 175 gram fijne suiker
  • 175 gram boter
  • 175 gram zelfrijzend bakmeel
  • 2 eieren
  • 1 blikje amarenakersen op siroop

Smelt de boter au bain marie. Voeg suiker, amandelmeel, bakmeel en de eieren toe en meng met de mixer op de laagste stand tot je een mooi egaal deeg hebt. Giet de helft van het deeg in een ingevette bakvorm. Laat de kersen goed uitlekken en bewaar de siroop. Leg de kersen op de eerste deeghelft en dek af met de rest van het deeg. Zet de bakvorm in de voorverwarmde oven en bak het taartje op 160 graden in 60 minuten gaar. Laat het gebak afkoelen en serveer puntjes taart met een schep van de siroop erover.

© ellen.