Van die eigenzinnige flesjes, met een te lange hals en een ouderwetse stop. De inhoud is 33 cl en ze zijn afgevuld met bier. Ik weet ze al jaren staan in de bierschappen van de Cora supermarkt ten zuiden van Arlon. En dat is dan ook de enige plaats waar ik ze van ken, ik zie ze verder nooit ergens. Ik loop er eigenlijk altijd achteloos aan voorbij, er is daar zoveel ander lekkers te vinden dat ik wél ken. Een geweldig pallet aan Belgische bieren, vooral Waalse. En onbekend maakt onbemind, dus die rare flesjes Bon Secours laat ik maar staan.

Nu wil het geval dat het Kind de laatste jaren steeds meer goesting heeft gekregen in fruitbieren. Wil ik haar een plezier doen dan schaf ik zo her en der wat aan. En dat valt me niet moeilijk, want fruitbieren hebben enorm aan populariteit gewonnen. Er bestonden altijd al de geweldige kriekenbieren uit de Zennevallei en uit West-Vlaanderen. Het merendeel van wat daar nu is bijgekomen hoeft van mij niet gemaakt te worden. De “moderne” fruitbieren overstijgen de status van bier met een scheut ranja niet. En áltijd té zoet. Maar goed, ieder zijn meug. Kennelijk loont het voor een hoop brouwerijen om een productielijn voor die kledder te starten.

Toen we onlangs in Arlon op zoek waren naar kerstbier voor Vriend Jan viel mijn oog op de flesjes Bosbessenbier van Bon Secours. Ze stonden wat verstopt tussen de blonde, de bruine en amber van dezelfde brouwerij. Toch maar een paar flesjes aangeschaft.

De proeverij leverde iets anders op dan ik verwachtte. In alle eerlijkheid, Het Kind vond het niks. Ik daarentegen was bijzonder aangenaam verrast. Het bier geurde overweldigend naar bosbessen. Niet naar bosbessensiroop, maar veel kruidiger en natuurlijker, alsof je rauwe bosbessen tussen duim en wijsvinger kapot drukte. De smaak was vol, wat vettig, absoluut niet zoet, maar bitter en een tikje zurig. Een perfect samengaan van goed bier en fruit. De afdronk had de lengte van een goede Bourgogne. Hier geen geknoei met limonadesiroop, deze drank was écht gemacereerd.

© paul