Saffraanrisotto, zonniger kan het niet…

saffraanrisotto

Bij die kwarteltjes van gisteravond past geen stamppot met spruitjes. We houden het zonnig en als ik aan zonnig eten denk denk ik aan saffraan; het kost wel wat, maar dan eet je ook het pure zonnige Zuiden!

  • voor vier personen (een beetje overhouden is niet erg, er zijn prachtige recepten voor de restjes)
  • 2 1/2 liter kippenbouillon
  • 50 gram boter
  • 1 ui, heel fijn gesneden
  • 400 gram carnarolirijst
  • 1 glas droge witte wijn
  • 1 koffielepel saffraandraadjes
  • 1 eetlepel tomatenpassata

maak de risotto romig met;
75 gram boter en 100 gram vers geraspte grana padano of Parmezaanse. Eventueel zout en peper.

Breng de bouillon aan de kook en houd op temperatuur tegen de kook aan. Voeg de tomatenpassata toe aan de bouillon (zet de pan bouillon naast de risottopan).

Smelt de boter in een pan met een dikke bodem. Fruit hierin de ui zachtjes glazig.

Doe de rijst erbij en roer goed tot alle korrels met boter bedekt zijn. Als alle korreltjes heet zijn kun je de wijn toevoegen. Laat de wijn verdampen tot de ui en rijst droog zijn. Doe dan de saffraan erbij.

Voeg nu bouillon toe, telkens een á twee soeplepels per keer. Roer voortdurend over de bodem van de pan. Als de bouillon is opgenomen voeg je weer nieuwe toe.
Ga op deze manier 15 tot 20 minuten door en blijf roeren tot de rijst gaar is. De korrels moeten van buiten gaar zijn en van binnen nog wat ‘beet’ hebben.

Draai het vuur uit en laat de risotto een minuut rusten. Meng dan de koude boter en de kaas door de risotto. Breng verder op smaak met wat peper en zout.

© ellen.

Appeltaart met chilipeper en rozemarijn…

appeltaart met chilipeper en rozemarijn

Vandaag staat er erwtensoep op het menu. Ik heb een flinke pan gemaakt en daarover later meer. Wij eten niet vaak een zoet dessert, meestal beperken we ons tot een stukje kaas, maar na de erwtensoep leek me iets fris wel lekker. Een appeltaartje dus. Dit keer een open appeltaart met chilipeper en rozemarijn. Ik maakte de taart al eens maar dat is al weer een tijdje geleden. Dit keer had ik geen walnoten in huis, vandaag gebruikte ik hazelnoten. Kan allebei prima.

Wat deze taart vooral bijzonder maakt is de geurende rozemarijn en de pittige toets van de pepers in combinatie met de appels.

Serveer de taart lauwwarm. Je kunt de taart van te voren maken en even opnieuw verwarmen, door de notenvuling blijft het deeg mooi knapperig.

Voor het deeg:
200 gram bloem
100 gram boter
70 gram suiker
wat zout
1 eidooier
2 eetlepels zure room

appeltaart met chilipeper en rozemarijn

Meng de ingrediënten voor het deeg. Hak de boter er in kleine stukjes door en kneed alles snel tot je een mooie deegbal hebt.
Verpakt het deeg in plastic en leg het een half uurtje in de koelkast.
Maak intussen de vulling.

Voor de vulling:
6 middelgrote Elstar appels
citroensap
60 gram hazelnoten
1 eetlepel rozemarijnnaaldjes
80 gram lichtbruine basterdsuiker
1 chilipeper, zonder zaad, heel fijn gesneden
60 gram boter

Hak de hazelnoten en de rozemarijn heel fijnen vermeng met 40 gram suiker.
Schil de appels en druppel er wat citroensap over. Snijd ze in dunne schijfjes.

appeltaart met chilipeper en rozemarijn

Rol het deeg uit en bekleed er de bodem en een kleine opstaande rand van een ingevette springvorm mee van 26 cm doorsnee.
Verdeel het noten-rozemarijnmengsel over de bodem. Leg er dan snel de schijfjes appel op.
Strooi de fijngesneden stukjes chilipeper erover en de rest van de suiker.
Verdeel de boter in kleine klontjes en verspreid die over de vulling.
Bak de taart 25 minuten in een voorverwarmde oven op 200 graden.

Serveer met aardbeiensaus en eventueel een bolletje vanilleijs.

© ellen.

 

Savigny-les-Beaune…

Bourgonge
Ik maakte een stoofpot: Boeuf Bourguignon. Ik wist nu hoe het moest. En natuurlijk werd het ook weer een beetje anders. Ander soort vlees, iets meer wortel, iets meer selderie, andere wijn, wat minder ui. Ach, zo blijf je bezig, nietwaar? De smaak was voortreffelijk.

Voor het stoven gebruikte ik een eenvoudige Bourgogne en als begeleider dacht een fles uit de kelder te nemen. Maar dat ging niet zonder slag of stoot. De Bourgognes zijn min of meer Ellens privé-hobby, ze is er zuinig op. En er lagen er nog maar twee. Verwijten over en weer.

Ik: “Doe niet zo flauw mens, wat kun je nu beter drinken bij een Bourgondische stoofpot, zeker met dit winterweer!” Zij: “Kan wel wezen, maar we zijn zowat door de voorraad heen, en ik had met het restant nog een plannetje. Het is je eigen schuld, je had er meer in moeten kopen. Maar jij wilde zonodig die Madiran en Bordeaux.”

En ze had eigenlijk wel gelijk. Ik had mijn eigen voorkeur voor “zware” wijnen weer eens laten preveleren boven die voor de “elegantere”. En dat, terwijl ik die Bourgognes beslist waardeer.

Dat inkopen doen we sinds een paar jaar in de oktobermaand in Luxemburg. De schappen van de wijnhuizen, maar ook van de supermarkten liggen dan vol met de mooiste aanbiedingen. Luxemburg slaat zijn wintervoorraad in.

Traditioneel schaffen wij onze (beperkte) voorraad aan bij de grote supermarkt waar we doorgaans ons andere eten en drinken betrekken. Cactus heet de zaak. In die oktobermaand staan er her en der talloze stalletjes van wijnproducenten en handelaren. Alles is te proeven, alles is te koop. Nooit een Premier Grand Cru gedronken? Ga naar de Cactus en je kunt hem proeven. Écht alles is er, van de goedkope bulk tot de belangrijkste Chateaux.

luxemburg oktober 2009, wijnbeurs in  Belle Etoille luxemburg oktober 2009, wijnbeurs in  Belle Etoille

Enfin, die Bourgogne, dat was een uitgemaakte zaak. Die hadden we al vaker gedronken, we kenden de kwaliteit. En de prijs was meer dan schappelijk. We kochten er een dozijn flessen van: Savigny-les-Beaune van het wijnhuis Maison Champy.

Deze wijn heeft alles wat een goede Bourgogne moet hebben. Ik ga het niet weer eens allemaal omschrijven of benoemen, anderen zijn daar beter in. En als je niet begrijpt wat ik bedoel, schaf je dan eens voor één keer een échte fles Bourgogne aan en alles wordt duidelijk. (Of kijk Ellen lief aan, misschien mag je dan met haar de laatste fles delen…)

Over onze andere wijninkopen van oktober kom ik nog te schrijven. Belangrijk voor nu is te vermelden dat het toch allemaal nog goed kwam met de stoofpot en die wijn. We hebben een fles geopend onder bindende afspraak het komend jaar wat extra geld te reserveren voor de aanschaf van nog meer van dit lekkers.

© paul

Stoofpot van lamsvlees met saffraan, erwtjes en artisjokken…

stoofpot van lamsvlees met saffraan

Het is eigenlijk weer voor stevige winterkost; stamppotten, erwtensoep, bonensoep, maar Paul probeert wat kilo’s kwijt te raken en houdt zich daarom aan een koolhydratenarm dieet. Even geen stamppot en erwtensoep dus.

Ik was vrijdag met de Jongste Bediende op bezoek bij Jan en Ans.Traditioneel wordt daar met vrienden en familie de week afgesloten met een hapje en een drankje. De laatste roddeltjes worden besproken en de wereld verbeterd. Jan had deze vrijdag, ter ere van het winterse weer, een grote pan erwtensoep gemaakt, heerlijk! Mijn behoefte aan winterkost is dus even bevredigd. Maar het blijft koud en om dan een biefstukje met een salade te eten dat is niet echt waar we behoefte aan hebben, een mooie stoofpot leek me dus beter voor dit weekend. Lamsvlees en saffraan, altijd een goede combinatie. Voeg er wat groenten bij en je hebt een zonnig gerecht dat toch goed aan onze winterse behoeften voldoet. Wat couscous erbij voor wie wel koolhydraten wil.

 

  • 1 kilo lamsvlees, (ook wat vlees met bot erbij, dat geeft een rijke smaak) in handelbare stukken gesneden
  • wat olie
  • 2 grote uien, grof gesneden
  • 4 teentjes knoflook, geplet en gehakt
  • 4 grote pomodore tomaten of een blikje tomaten
  • 200 gram doperwtjes (diepvries)
  • 1 blikje artisjokkenharten, uitgelekt en in vieren gesneden
  • 2 ingelegde citroenen, alleen de schil gebruiken, het vruchtvlees kan weg
  • 1 rode peper, fijngesneden, het zaad verwijderen
  • 1 eetlepel ras el hanout kruiden
  • een stuk of 8 draadjes saffraan
  • een beetje kaneelpoeder en een beetje gemberpoeder
  • water
  • zout
  • een handvol zwarte olijven

Verwarm de olie en bak daarin de uien en knoflook goudbruin. Voeg de tomaten, de kruiden en de rode peper en saffraan toe en bak even mee. Doe het vlees erbij en roer goed om. Voeg zoveel water dat alles net onder staat. Laat het geheel zo ongeveer 1 1/2 uur stoven. Voeg er dan de citroenschillen en de olijven bij. Laat nog een kwartiertje zachtjes stoven en doe er dan de artisjokken en de doperwtjes bij. Nog even doorwarmen tot de erwtjes gaar zijn en de saus ingedikt is. Serveer met couscous. Een flinke handvol versgehakte koriander hoort er eigenlijk ook bij maar die kon ik hier gisteren nergens kopen.

Kopje espresso toe.

© ellen.

 

Hamsteren, Hebberigheid en Appeltaart…

appeltaart

Bijna iedere zaterdag gaan wij in Helmond naar de markt en kopen daar dan voor een week groenten en fruit en wat vis. Deze zaterdag was het zo koud dat we besloten maar gewoon thuis te blijven en groenten en fruit bij de dichtstbijzijnde super te kopen. Voor een keertje kan dat best, al is de super erg karig gesorteerd. U kent dat wel; boontjes uit Egypte, asperges uit Peru maar geen knolselderij te bekennen… Nou ja, een beetje behelpen dus deze week. Ik wilde ook een paar appels kopen en zag op de reclametafel zakken met Elstar liggen. Zonder goed te kijken legde ik zo’n zak Elstar in mijn karretje. Bij de kassa aangekomen vroeg het meisje of ik geen tweede zak appels had? “Nee, één is wel genoeg”, zei ik. “De tweede is gratis mevrouw. Het is hamsterweek”. Een collega van de cassière bood spontaan aan even een tweede zak voor me te halen en voor ik er echt erg in had stond ik met twee zakken appels buiten. Véél teveel voor ons. Dat had ik ook meteen moeten zeggen. Ik had de tweede zak appels gewoon aan de bedel-mevrouw bij de uitgang kunnen geven, maar die was er, het slechte weer waarschijnlijk, vandaag niet.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik me een beetje schaamde, gewoon meehamsteren terwijl ik daar eigenlijk een hekel aan heb. Omdat het gratis is!!! Foei! Vandaag dus maar snel een appeltaart gebakken.Vanmiddag is de eerste Pekskesvergadering, dus dan komt die taart wel op.

Ik had geen rozijnen in huis en om de taart toch wat extra smaak te geven gebruikte ik wat abrikozenjam en marsepein in de vulling. Het werd een taart zo ongeveer als het recept van bakker Holtkamp, maar dan iets anders.

  • 1/2 citroen, schoonboenen en de helft raspen, dan uitpersen en 1 eetlepel sap gebruiken
  • 150 gram boter (natuurlijk liefst biologische roomboter)
  • 150 gram witte basterdsuiker
  • 300 gram zelfrijzend bakmeel
  • 1 1/2 kilo Elstar appels, geschild en in plakjes gesneden
  • een handjevol gram krenten
  • wat kaneelpoeder
  • 1 el custard
  • 4 eetlepels abrikozenjam
  • 150 gram marsepein
  • 1 losgeklopt ei.

Wrijf de boter met de suiker en de citroenrasp tot een egale massa. Voeg 1 eetlepel water toe, kneed tot het water helemaal opgenomen is en meng het bakmeel erdoor. Voeg dan nog een eetlepel water toe en laat het deeg dan een uur, afgedekt, rusten in de koelkast.

Doe de appelschijfjes, krenten, custard, de kaneel en vier eetlepels abrikozenjam in een grote kom en schep alles goed door elkaar. De ‘Appelsmort’.

appeltaart

Verwarm de oven tot 160 graden en laat het deeg weer op kamertemperatuur komen. Rol het uit tot een dunne lap. Bedek de bodem en de randen van de vorm en houd een plak apart om de taart mee af te dekken.

Rol de marsepein uit op een met bloem bestoven werkvlak tot de plak groot genoeg is om de deegbodem te bedekken. Leg de spijs op de deegbodem en druk goed aan. Leg hierop het appel/abrikozen/krentenmengsel en sluit de taart af met de tweede plak deeg. Prik een paar gaatje in de deegdeksel en besmeer met een losgeklopt ei.

Bak de taart 60 minuten in de voorverwarmde oven.

appeltaart

De rest van de appels eet ik in de loop van deze week gewoon op! Zo, nu loop/glibber ik met Hond Max én de taart naar de Witte brug om te gaan vergaderen over de carnavalspekskes.

© ellen.

Ibéricoham ofwel Jamón Ibérico de Campo…

ibericozwijn

Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden dat we het hammetje kochten, maar in werkelijkheid is er nog maar een maand voorbij gegaan. De fijne-vleeswaar werd aangeboden door de plaatselijke Lidl voor de prijs van een goede zestig euro, het Kind maakte ons erop attent. En aangezien ik nog op zoek was naar iets lekkers om te serveren op mijn verjaarsfeestje besloot ik tot aanschaf.

Jamón Ibérico heet de ham, ook wel Jamón de pata negra (“ham van het zwarte hoefje”). Je hebt ze in allerlei soorten en maten. De lekkerste is Jamón Ibérico de Bellota. Die ham komt van zwijnen die vrij grazen en zich voor een belangrijk deel voeden met de vruchten van de steeneik. Die ham is écht prijzig, maar onwaarschijnlijk lekker.

Onze ham heet officieel Jamón Ibérico de Campo (“ham van het land”). De varkens die dit vlees produceren lopen wel buiten, maar scharrelen hun kostje niet zelf op. Ze worden door de boer gevoederd, maar eikeltjes komen er niet aan te pas.

Evengoed levert het “zwijn van het land” wonderschoon vlees op. De hammen worden na de slacht korte tijd gedroogd en dan rondom ingesmeerd met zout. Het proces wordt een paar keer herhaald en daarna rijpt de ham ongeveer 12 maanden. (De Bellota soms wel tot 38 maanden!)

De Jamonera, de standaard, kreeg je er voor dezelfde prijs bij. Ik heb doorgaans een hekel aan verplicht meegekochte keukenwaar. Uiteindelijk betaal je dat spul toch zelf en binnen de korste keren zit je met een kelder vol goedbedoelde rommel (bierglazen, oestermessen, kunststof mosselschelpen, kaasplanken). Maar in dit geval zou ik niet geweten hebben wat ik zónder had gedaan.

De verwerking is heel eenvoudig. Je spant het hammetje in de jamonera. Je haalt het overtollige spek weg en snijdt vervolgens met een vlijmscherp mes flinterdunne plakjes van het spierweefsel.

Het vlees smaakt kruidig en notig. Het geurt overweldigend. Onze gasten hadden er dan ook geen moeite mee om het hammetje “tot op het bot” op te smikkelen.

ibericozwijn

Het “zwarte hoefje” is het kenmerk van het Ibérico zwijn.

© paul

 

Crémant de Limoux…

cremant

Liever een goede Crémant dan een slechte Champagne, het is niet voor het eerst dat ik het schrijf.

Ach, Champagne, ik spuug er niet in. Ik mocht een paar maal proeven van “bubbeltjeswijn” van hoog nivo, vaker dronk ik die uit het laagste segment. Ik lust het heus wel. Sterker nog, ik vind het lekker. Overgaan tot het aanschaffen van een fles zal ik echter niet snel doen. Ik vind Champagne gewoonweg te duur. De écht lekkere overstijgt mijn budget, en voor de mindere bestaan prachtige alternatieven voor slechts een luttel deel van de prijs die je voor Champagne moet neertellen.

Een “bubbelwijn” mag alleen Champagne heten wanneer hij uit de Champagnestreek komt, grofweg genomen uit de omgeving van Reims, én uit een gebied iets ten zuiden daarvan. Alle andere mouserende wijnen heten anders, naar gelang land of streek van herkomst. In Frankrijk en in Luxemburg noemt men een aantal wijnen die volgens de “Methode Champenoise” worden gemaakt Crémant. Over onze favoriete Crémant van Poll Fabaire schreven we al talloze malen.

Deze keer kruiste een Franse Crémant mijn pad. Een Crémant de Limoux. Ik had er al eens over gelezen in de Wijnkronieken van Mariëlla Beukers, het stond me wel aan. Ze maken in Limoux al heel lang dit soort wijnen. Er wordt zelfs beweerd dat ze ze allang produceerden voordat Dom Perignon de Champagne uitvond. (Allemaal apocrief natuurlijk, lees het maar na bij de Wijnkronieken.) Ook mevrouw Born prees de wijn aan, las ik in een oud, beduimeld, maar zeer informatief boekje. Reden temeer om tot de aanschaf van een paar flessen over te gaan.

We kochten de wijn om er mee aan te stoten bij de Jaarwissel. Maar toen we ons naar het feestadres spoedden vergaten we met der haast die flessen in te pakken. Een beetje beschaamd hebben we dan maar échte Champagne gedronken om middernacht. Onze gastgevers zorgden goed voor ons.

Onze eigen flessen kwamen evenwel Nieuwjaarsdag alsnog prima van pas. Menig bezoeker schonken we een glas, eenieder was tevreden. De laatse fles hebben Ellen en ik samen gedronken op zondag, als begeleider van een schaal oesters.

Uitstekende wijn. Zacht en rond, prettig zuur en met een heelijk lange afdronk. Wat moet je er meer van zeggen? We betaalden voor één fles nog geen acht euro. Een wel zeer schappelijke prjs, gezien de kwaliteit. Voor die prijs koop niet eens een glás Champagne.

© paul

Confit de canard met zuurkool…

confit de canard zuurkool

Het leven van alledag is weer begonnen, we gaan weer gewoon werken en moeten ook weer ‘gewoon’ eten. Maar wat is nu gewoon eten?

De hele decembermaand lang lagen alle winkels vol met de meest uitgelezen lekkernijen en werden we met z’n allen bijna gedwongen de winkels leeg te kopen. Zelfs op zondag moest onze kooplust gestild worden. En nu, begin januari, is het zoals ieder jaar hetzelfde; Je kunt geen krant of tijdschrift openslaan of we moeten ‘gewoon’ gaan eten. ‘Gezond’, is de andere kreet, of ‘zuinig’, ‘op de centen letten’ en natuurlijk moeten we ook weer massaal ‘op dieet’.

Ik wordt daar altijd een beetje vervelend van, tegendraads bijna. Ik eet met de feestdagen niet meer of minder, dus hoef ik niet op dieet. We eten altijd redelijk gezond en hebben daarom geen behoefte om opeens ‘gezond te gaan eten’. Bovendien ligt onze diepvries nog vol met allerlei heerlijke etenswaren.

Vanavond niets uit de diepvries, maar een snelle maaltijd; Gekonfijte eendenpootjes met zuurkool. De eendenpootjes kocht ik bij de Sligro. In een doosje notabene. Ik heb het niet zo op kant-en-klaar zoals u weet, maar dit leek met het proberen waard.

confit de canard

In het doosje twee vacumverpakte gekonfijte eendenpootjes. De eendjes komen uit het zuid-westen van Frankrijk, zijn duurzaam geproduceerd en hebben een “Origine certificé Sud_Ouest”. Je hoeft ze volgens de verpakking alleen even uit de vacumverpakking te halen en in de oven warm te maken, gewoon in de pan of in de magnetron mag ook, maar ik koos voor de oven.

Het resultaat was werkelijk verbluffend; een zeer smakelijk eendenboutje. Echt langzaam gegaard, fantastisch vlees. Zo lusten wij wel kant-en-klaar. Ik hoop dat de Sligro deze vacumverpakte boutjes vast in het assortiment heeft, of misschien zijn er meer verkoopadressen in Nederland???

Wij aten er, om het toch een beetje ‘gewoon’ te houden, zuurkool bij. Ik gebruik bij voorkeur verse zuurkool. Te koop bij de betere groentenwinkel. Gewoon los uit het vat. Deze zuurkool laat ik dan nog even zachtjes smoren in wat witte wijn met wat kruiden of een paar stukjes spek. Vandaag gebruikte ik een half theelepeltje karwijzaad, wat spekjes en wat zwarte peper. Een flinke scheut witte wijn toegevoegd en 20 minuten zachtjes laten stoven. Een paar gekookte aardappeltjes erbij en we hadden een prima maaltijd.

Stukje kaas toe, (nog over van nieuwjaar) en natuurlijk, een kopje espresso.

© ellen.

Brie de Meaux…

Brie de Meaux

Hanna stelde een vraag over Brie de Meaux:

Ik heb even een vraagje over deze Brie de Meaux.
Heb er gister een gekocht gewoon bij de AH, maar hij is volgens mij nog te jong; van binnen hard, een beetje korrelig en zurig. Hebben jullie tips hoe ik deze verder kan laten rijpen? Alvast bedankt!
Groetjes,
Hanna
.

@ Hanna, deze Brie heb ik ook bij AH gekocht. Vlak voor oud en Nieuw hadden ze daar een leuke aanbieding, een kaasplankje met deze Brie, een stukje Bleu d’Auvergne, een Crottin (geitenkaasje) een klein Munsterkaasje en een potje stroop. Het Munsterkaasje is inmiddels op. De Bleu d’Auvergne half en de Brie heb ik gisteren uit de koelkast gehaald om vanavond te eten. Ik weet niet hoe je Brie verder kunt laten rijpen, maar meestal is het voldoende om de kaas uit de verpakking te halen en rustig op kamertemperatuur te laten komen. Je ziet dat de kaas wat begint te ‘lopen’. Hij wordt dan smeuiger en zacht. Deze smaakte vanavond prima.

© ellen.

Begin van een nieuw jaar en het einde van onze vakantie; oesters om het te vieren…

oesters

Allereerst natuurlijk onze beste wensen voor het nieuwe jaar! Wij hopen dat u allen van een fijne jaarwisseling genoten heeft. Voor ons was het een bijzondere Oud en Nieuw, Paul hoefde na 20 jaar eindelijk een keer niet te werken tijdens de jaarwisseling en dat vierden we, samen met Het Kind, vriend Andy, de Jongste bediende en Marleen en niet de vergeten Hond Max. Speciaal voor Hond Max togen we naar het supergeïsoleerde huis van de Jongste Bediende waar hij minder last van de enge knallen zou hebben. Vanaf de Witte brug zagen we het vuurwerk van Gemert, De Mortel en Beek en Donk, maar het mooiste waren de duizenden sterretjes boven het kasteel. We hadden een genoeglijke avond samen, met een hapje en een drankje en natuurlijk een glas champagne om het nieuwe jaar in te luiden.

Het was voor ons zowiezo een ongekende luxe om samen twee weken vrij te hebben zonder verplichtingen. Gewoon alle tijd voor onszelf, geen gestress, af en toe een bezoekje afleggen, wat boodschapjes doen, lezen, film kijken en lekker eten als we er zin in hadden.

Helaas is het vandaag alweer de laatste dag van onze vakantie en om die maar eens feestelijk af te sluiten maakten we de laatste fles Cremant open en een dozijn oesters. Een mooi afscheid van een heerlijke vakantie.

Vanaf vandaag zullen we ook weer gewoon elke dag op dit weblog gaan schrijven over eten en drinken en alles wat daarmee te maken heeft.

© ellen