Monthly Archives: February 2006

SPEK EN GEROOKTE HAM…

Posted on by
Reply

Afgezien van de gewone boodschappen voor de warme maaltijd kochten we ook een stuk gerookt spek en een half hammetje. Fantastisch! Het vlees is goed gerookt boven beukenhout en de smaak is zijdezacht. We hadden al ervaring met de ham. We hangen die in de keuken aan ‘t plafond, dan kan-ie nog wat nadrogen. De ham wordt er absoluut niet te zout door en de hele keuken geurt. De prijs van een hammetje is goed, Parmaham bij de gewone slager (smaakt anders, maar in kwaliteit vergelijkbaar) is duurder. Het spek overstijgt de prijs van goede panchetta niet en is zeker zo fijn. Klein minpuntje: van het hammetje is vet weggesneden. Van ons mag er gerust iets meer aan blijven zitten.

© paul

SUMIRAN VARKENS…

Posted on by
Reply

De laatste voorbereidingen voor het Volksfeest zijn getroffen. Het raam aan de straatkant is versierd, de kostuums (de pèkskes) zijn klaar en alle accessoires verzameld. De ingrediënten voor de dagelijkse soep zijn in huis, alleen het brood moet nog gebakken. De drankvoorraad is op sterkte, het feest kan beginnen! Al met al leek het ons verstandig om vandaag onze maandelijkse inkopen te doen op de Sumiranboerderij. Je weet maar nooit wat er nog aan budget rest op Aswoensdag. De kippen zijn opgehokt in Heusden, tot verdriet van de Sumiranboerin. Het huisvarken (dat hebben ze ook!) vond het prima. Zij vrat onmiddellijk een van de kippen op, die liep tenslotte in háár stal. Slechts een poot en een vleugel restten. Een andere ophokplichtige werd gemolesteerd door de geit. Ze overleefde de aanvaring niet. De ophokplicht geldt overigens niet voor de varkens (die leggen geen eieren). Ze lopen dan ook vrijelijk uit en staan te genieten van het winterzonnetje. Het waait gemeen, maar de varkens maakt het niet uit. Ze hebben een wintervacht.

© paul

VIJZEL 2…

Posted on by
Reply

Voor een meer algemeen verhaal over vijzels kun je terecht op het log van 14 februari 2006. De vijzel van de foto is de tweede in reeks die het Ministerie aan je wil voorstellen. Ik kreeg hem kado als verjaardagsgeschenk van Jack en Leonore, maar Ellen herinnert zich iets anders. Wie zal het zeggen, het is alweer lang geleden. De vijzel is gemaakt van porcelein, dus keihard. De binnenkant is ongeglazuurd en fijn, maar een beetje ruw. De vijzel neemt geen geur-, smaak- of kleurstoffen aan. Je kunt er vochtige substanties in fijn stampen, maar het meest geschikt is hij voor het fijnmaken van zaken als gedroogde kruiden en specerijen. Je breekt als het ware de structuur kapot. Gestampte (verbrijzelde) peper bijvoorbeeld ruikt en smaakt anders dan wanneer hij gemalen is en je hebt de grofheid die je wenst heel precies in de hand. Ook de stamper is van porcelein en de doorsnede van de kom is acht centimeter.

© paul

CEES EN UTE, GEFELICITEERD!..

Posted on by
Reply

bezoekers statistieken algemene statistieken
Totaal aantal pageviews: 125524
Totaal aantal unieke bezoekers: 9999 *

Cees en Ute,
Jullie zijn de tienduizendste bezoeker van ons weblog!!!
De teller stond even stil bij 9999, gelukkig logde jij onder naam in.

Wij vieren een klein feestje, 10.000 bezoekers is meer dan wij ooit dachten te bereiken.
Eerlijk gezegd was het niet de opzet van het weblog om zoveel mogelijk bezoekers te trekken, maar vooral een soort dag-eetboek bij te houden.
Dat anderen er ook plezier aan beleven is mooi meegenomen.
Nu er dagelijks zoveel mensen tijd maken om even te kijken, zijn we toch wel blij met dit resultaat.
Daarom besloten we vanavond dat we de tienduizenste bezoeker een dinertje gaan aanbieden. Komt dus mooi uit dat we een bekende inlogger treffen!

Jullie zijn van harte welkom, een mooi diner staat binnenkort voor jullie klaar!
We bellen nog even om af te spreken wanneer het beste uitkomt.

GEROOKTE ZALM MET GROENE ASPERGES…

Posted on by
Reply

Vanavond pas laat gegeten. Vooraf een beetje gerookte zalm met groene asperges en een beetje tartaarsaus. De asperges 5 minuten koken, afgieten en even onder koud water spoelen. Dan lauwwarm opdienen met de zalm en een beetje tartaarsaus. Over de zalm; Schotse gekweekte zalm op appel- en beukenhout gerookt. (AH) smaakte werkelijk weer eens naar zalm zonder conserveringsmiddelen en andere zout- en zoethouders. Daarna kip uit de oven, ditmaal met een sinaasappel erin. Meestal maken we de kip met citroen maar die waren op vandaag. Sinaasappel gaat ook prima. Een takje rozemarijn bij de sinaasappel in de kip stoppen en per kilo een uur in de oven. Dit was nog een vrije uitloop kip. Ik vraag me af hoe lang deze kippen nog te koop zijn? Alle kippen zijn nu toch opgehokt? Zaterdag gaan we weer naar de Sumiranboerderij om vlees te kopen. Het zal ook daar stil zijn op het erf zonder de grote scharrelkippen.

© ellen

POIRE-PEER…

Posted on by
Reply

Deze metalen peer siert sinds jaar en dag de vensterbank bij het zijraam. We hebben haar in een ver verleden gevonden op een vlooienmarkt in Arlon (de Schoone Stad Aarlen, België). Het is een tafelsierraad en dient ervoor om op een charmante wijze de aperitiefborrel, dan wel de “after diner” likeur te serveren. En zo mogen wij hem graag gebruiken. Het bovenstuk van de peer fungeert als deksel. In de buik bevinden zich zes piepkleine glaasjes. In het midden zou een flesje moeten staan, maar dat is gesneuveld. We hebben nog geen vervanging gevonden. Uit welke traditie de peer komt weten we niet, ook niet uit welke tijd. Feit is dat ze regelmatig tweedehands opduiken in Zuid België en Luxemburg. Toen Evert en Neel besloten er ook eentje aan te schaffen, was die in de kortste keren gevonden. Nieuw, in de winkel, hebben we de peer nooit aangetroffen. Navraag bij bekenden in het Groothertogdom leverde niets op. 

Weet je meer over het verschijnsel, laat het dan weten. Het Ministerie houdt zich beleefd aanbevolen.

© paul

KOKEN VOOR JE HOND 2…

Posted on by
Reply

Dan ook maar even vertellen wat Max vandaag gegeten heeft: zie foto. Max eet elke avond nádat wij gegeten en koffie gedronken hebben, ongeveer twee bekers Smolke brokken. (hoogwaardig gekwalificeerde brokken) Alléén brokken vind hij niet zo lekker, en wij hebben meestal wel iets over. Dat krijgt hij dan ook. Vandaag 1 1/2 beker brokken, 4 eetlepels vlees uit een blikje, 3 lepels Elzasser Spätzle, 4 eetlepels andijvie. Voor de foto een toefje peterselie, voor Max hoeft dat helemaal niet! Hij houdt niet zo van groen spul en gooit het groen naast de bak. Hij is wel helemaal gek van pasta en aanverwante meelspijzen. Slikt lekker makkelijk weg. Het liefste alles goed door elkaar geroerd en overgoten met soep of bouillon. “Kluifjes vormen van het eten duurt veel te lang, laat staan er kaarsjes op zetten”! Aldus Max. Foto’s maken overigens ook!!!

(Zie Koken voor je hond.)

© ellen

VARKENSVLEES MET MOSTERDSAUS…

Posted on by
Reply

Vanavond aten we varkensvlees met mosterdsaus en andijvie met ui en tomaat. 2 karbonaden (schouder) of lapjes varkensvlees. 1 grote ui in ringen boter 2 eetlepels grove mosterd beetje bouillon ¼ room zout, peper, peterselie Het varkensvlees aan beide kanten aanbraden, een flinke ui toevoegen en even meebakken. Een beetje bouillon erbij doen en zo het vlees ongeveer 20 minuten laten stoven. De mosterd mengen met de room en bij het vlees voegen. Laat alles zo nog 30 minuten stoven. De andijvie wassen en goed uit laten lekken. In een grote platte pan een stukje panchetta of ander spek bakken met een fijngesnipperd uitje en teentje knoflook. Dan twee kleine tomaatjes toevoegen even meebakken en dan de andijvie in fijne reepjes kort meebakken. Wij aten er Elzasser Spätzle bij. Espresso toe.

© ellen

KOKEN VOOR JE HOND?!?

Posted on by
Reply

 

Veel mensen zijn al blij als ze iedere dag voor zichzelf een fatsoenlijke maaltijd op tafel kunnen zetten.
Maar we moeten nu ook voor de hond gaan koken! Een nieuw kookboek verscheen bij uitgeverij Tirion;
“Koken voor je hond” Geschreven door Donna Twichel.
Donna Twichel is Amerikaanse, hoe kan het ook anders. Zij is communicatiedeskundige en hondenliefhebster.
Het is volgens de schrijfster belangrijk dat je hond hoogwaardig kwalitatief voedsel voorschotelt. Dat hoeft niet te betekenen dat je moet “rommelen met onsmakelijk snijafval van de slager”, aldus Donna Twichel.

De stoofpot met varkensvlees en appel, de kalkoenkroketten en de tonijn met gesmolten kaas, het ziet er allemaal even heerlijk uit. Toppunt is de wortel/kalkoen/rijst verjaardagstaart mét kaarsjes. Verderop in het boek komen ook nog recepten voor hondenkoekjes en extra ‘luxe’ feestmaaltijden aan bod.

Na deze introducties komen de recepten zelf. Het aantrekkelijke van dit onderdeel is, dat het boek niet onderdoet voor het gemiddelde ‘mensen’-kookboek. Elk recept bevat een lijst met ingrediënten, aanwijzingen voor de bereidingswijze én een mooie foto. Het eten ziet er soms zo aantrekkelijk uit dat je er bijna zelf van gaat kwijlen. Verschil is alleen dat het altijd gefotografeerd is in een gezellig hondenbakje.

Alsof het allemaal nog niet genoeg is heeft de schrijfster ook nog een hoofdstuk gewijd aan zoete tussendoortjes. Omdat de meeste honden zoetekauwen zijn volgens haar.
Dit boek is een must voor degene die voor zijn hond wortelkluifjes, bananenkoekjes of pompoenhondjes wil voorzetten. Je zou er zelf bijna van gaan kwispelen!

Onze Max laat desgevraagd weten niet geïnteresseerd te zijn in deze flauwekul.
Hij wil een stinkend stuk pens en een rondje om de kerk!

INPETTO OLIO DI OLIVA.

Posted on by
1

Spanje is de grootste Europese olijfolieproducent. Het merendeel (60%) wordt gewonnen in Andalusië, met de regio Cordoba als belangrijkste centrum. Een klein gedeelte van de gigantische cultuur bestaat uit de Hojiblanco-olijvenboom met zijn grote vruchten. De soort levert een milde, zuurarme olie op die geurt naar kruiden en bloesems.

In tegenstelling tot wat je zou vermoeden bij de aanblik van de verpakking en het opschrift komt “onze” olie niet uit Italië, maar uit Spanje. En wel uit bovengenoemd gebied. En ze is gemaakt van de Hojiblanca. (Het staat wel in kleine lettertjes vermeld op het blik.)
Volgens Spaanse standaard is de olie van de hoogste kwaliteit.

Proeven deden we door haar te vergelijken met dat wat we kennen. We schonken een borreltje AH-olie (extra vierge) en een borreltje Inpetto. Andere oliën in huis hebben een smaakje (truffel, noten…) en zijn dus niet geschikt voor de proeverij. En dan voorzichtig nippen…

Wat opvalt is de bijzonder zachte smaak van Inpetto, niet zuur, niet bitter, een zweempje notig.
Verder is het ontbreken van geur opmerkelijk. (Hojiblanca: kruiden, bloesem?!)

Inpetto levert een milde tafelolie van hoge kwaliteit, je kunt er gerechten subtiel mee afmaken.
Vergeleken bij de simpele all-rounder van AH hebben we van doen met een veel fijnere olie. En dat is meteen ons probleem: té zacht, té weinig geur. De olie heeft moeite met de geprononceerde smaak van bijvoorbeeld rucola.
Een goede olie, maar het Ministerie wenst zich iets pittigers.