VERWARMEND?..

Ik heb zojuist nog een ommetje gemaakt met hond Max. Het is barstens koud, het vriest. Niet dat de temperatuur echt diep onder het nulpunt is gedoken, maar er staat een schraal windje. Ook de lectuur draagt bij aan het wintergevoel. Ik sluit daarnet de roman van Meek, “Uit liefde van het volk”, gesitueerd in Siberië en ik zal me zometeen nog even bezig houden met Napoleons fatale veldtocht in Rusland, het immer te weinig geprezen werk van de Pool Zamloyski (“1812”, uitg. Balans). Ook al bevindt het Ministerie zich op de enige plek in Nederland waar je geografisch van (‘n héél klein beetje) landklimaat mag spreken, toch went men er niet echt aan, aan de winter! Onze Oosterburen zijn wat dat betreft iets beter uitgerust. Onze Man in Duitsland deed ons de bijgevoegde foto toekomen. En wat nu de bedoeling van het gedoe is: zie linkerbovenhoek.

ERWTENSOEP?..

Vandaag eten wij erwtensoep! Iemand moet proeven of het wel goed is. Paul eet de erwtensoep, zoals altijd, met nog een lepel sambal in zijn bord. Een beetje vind ik ook wel lekker, maar morgen moeten er een heleboel mensen, en ook kinderen, van eten dus beperk ik het pepergebruik. Max is helemaal blij met een kluifje. Beetje heet nog, we moeten voor hem blazen. Espresso toe met een stukje chocolade. En dan een mooie film, we hebben al dagen geen televisie meer gezien.

ERWTENSOEP VOOR VEELGEBRUIKERS…

We maken vandaag een pannetje soep op het Ministerie. Erwtensoep voor het onthullingsfeestje van de jongste bediende. Hij geeft morgen een feestje op een afgelegen bouwplaats in een, nog lang niet af huis. Dat zal koud zijn! Ze hebben wel twee verwarmingspaddestoelen te leen gekregen. Van onze vaste leenbuur voor stoelen, tafels, warmhoudbakken, ijsklonten enzovoorts: Café Alleman (ofwel een goede buur is beter dan een verre vriend). Om beter gewapend te zijn tegen de kou: Erwtensoep! Voor de statistieken.

Recept voor 15 liter erwtensoep: een groooote pan (ergens even lenen), 2500 gram spliterwten, 3 grote winterwortelen, 1 hele grote knolselderij, 1 1/2 kilo prei, 3 grote uien, 4 tenen knoflook, 1250 gram hamvlees, 500 gram ribbetjes, 3 rookworsten, 4 eetlepels zout, 1 theelepel peper, 1 eetlepel Italiaanse kruiden (met veel gedroogde pepertjes), 10 liter water.

Alle groenten fijnsnijden. De erwten, het vlees in de pan doen, aan de kook brengen en blijven roeren. Af en toe proeven, misschien minder zout of meer… Blijven roeren… De soep is klaar als het vlees helemaal gaar is. Het vlees in kleine stukjes snijden. De vette drelletjes eruit halen en apart houden voor de liefhebbers. De rookworst in plakken toevoegen, en de soep koud zetten tot morgen. We serveren de soep met roggenbrood met boter en katenspek en verder is er véél bier en wijn om warm te blijven. De soep is, op de erwten na, biologisch!!!

Arretje Nof…

Op de terugweg van de vleesinkoop besloten we een omweg te maken. We sukkelden door de Peel, via Meyel en Helenaveen naar Griendtsveen . Daar stopten we bij uitspanning “De Morgenstond”. ‘s Zomers is het er een gedoe van heb ik jou daar, altijd stampvol dagjesmensen, met alle herrie van dien. Nu was het er heerlijk rustig. Een paar eters, een eenzame wandelaar en een warme kachel. Ellen nam een kop voortreffelijke erwtensoep en ik vroeg om koffie met gebak. Tot mijn grote verbazing stond er Arretje-cake op het menu. Al twintig of meer jaren niet gegeten! Ik heb het in aangepaste vorm nog eens voor het Kind gemaakt, lang geleden. Arretje Nof was een reclamefiguurtje. Nof staat voor Nederlandse Olie Fabriek. Op de Calvé pindakaasetiketten pronkte nog tot voor kort het NOF-embleem. Arretje Nof was een Arabisch jongetje dat spannende avonturen beleefde. De eerste verhalen verschenen vanaf 1927, geschreven door Johan Fabricius. Tot in de jaren vijftig werden de avonturen regelmatig uitgegeven door Calvé-NOF. Prachtig geïllustreerd door de Toonder studio’s. Piet Wijn nam het leeuwendeel voor zijn rekening. Ik heb de boekjes nooit bezeten, ik was stik-jaloers op de jongens van Van Doorn bij ons uit de straat. Die hadden ze allemaal. Arretje Nof-cake was een luxe zoetigheid in de jaren vijftig en had wel enige status in Nederland. Het recept is een versimpeling van een mooi nagerecht uit Emilia-Romagna, genaamd Salame di chioccolato. De Nof-bonzen vervingen alles wat er maar mooi was aan ingrediënten door simpele Hollandse kost. En natuurlijk in plaats van goede boter gebruikte men plantaardige margarine van de firma Calvé-NOF.

Het gaat als volgt: 250 gram Mariakaakjes, 250 gram margarine, 300 gram suiker, 60 gram cacao, 1 ei Verkruimel de kaakjes. Bekleed een bakvorm met bakpapier. Meng in een kom de suiker, cacao en het ei. Laat ondertussen de margarine op een laag vuur smelten. Roer de gesmolten margarine door het cacaomengsel en doe er dan de gebroken kaakjes bij. Stort het mengsel in de vorm en laat minimaal een nacht in de koelkast opstijven. Op internet vind je recepten met lange vingers, met échte boter, met van alles en nog wat. Stoor je daar niet aan. Allemaal onzin en modernistisch gedoe. Óf je maakt een mooie luxe chocoladesalami (recept volgt) of je maakt Arretje Nof-cake. Doe je dat laatste dan doe je het zoals boven beschreven. De Arretjecake van “De Morgenstond” voldeed precies aan mijn verwachting.

© paul

EN DE GROETEN VAN DE VARKENS!..

Ze waren vandaag buiten, de varkens van de Sumiran boerderij. Ik dacht dat ze de hele winter in de stal verblijven maar dat is niet zo. Ze kunnen zelf kiezen of ze naar buiten gaan. Vandaag waren er een aantal druk bezig met gezellig in de grond wroeten, dat doen varkens nu eenmaal graag. Helaas krijgen de meeste varkens daar nooit de kans toe! Deze wel! Ook bezoek vinden ze wel leuk, ze komen allemaal naar ons toe geknord. Op de boerderij verkopen ze nu ook zelfgerookte ham, we hebben een paar plakjes geproefd, heerlijk! En de prijs € 25,00 de kilo is beslist niet teveel. (te koop aan één stuk, of gesneden per ons) Kortom, denk nog drie keer na voor je weer van dat waterige, opgefokte vlees koopt van gestreste varkens zonder staarten en tanden!!!

SUMIRAN; BIOLOGISCH VLEES.

We hebben nog vakantie, tijd voor een uitstapje. De diepvries is bijna leeg dus we gaan naar Heusden vlees kopen. Voor wie nog maar pas op dit log leest; wij kopen varkens-, rund-, en kippenvlees bij de Sumiranboederij, zie eerdere logs. De Sumirandieren krijgen volwaardig biologisch voer, en hebben een prima leven. De varkens hebben zelfs de mooiste modderpoel van Nederland!!! Zie ook het log van 18 augustus 2005

KYSLYJE SJTSJE ( ZURE KOOLSOEP)…

Vanavond met de jongste bediende en zijn vrouw een aantal voorbereidingen getroffen voor het feestje dat ze zondag gaan houden. Er wordt iets onthuld. Er is bier, wijn, gezang, een blaaskapel en erwtensoep. Moeten er lijstjes worden gemaakt, of juist niet? Hoeveel bier? Mag er wijn zijn? Mogen de hondjes los? En de kinderen in de kelder? Nou ja, gewoon van die zaken die besproken moeten worden vóór een feestje. Glazen genoeg? Hoeveel prei? Veel worst? Frisdrank??? Hoeveel vuurpotten? Asbakken? Watervaste slingers zijn er al! Kan die band wel blazen in de kou? Het werd wat laat om te eten op het Ministerie, en daar had ik nu net het goede eten voor: Zure koolsoep, ofwel Kyslyje sjtsji,  ideaal voor een souper op de late avond.

400 gram runderpoulet, 250 gram zuurkool, 3 tomaten, 3 middelgrote aardappels, 2 fijngesneden bosuitjes, 2 fijngesneden wortelen, 2 fijngesneden tenen knoflook, 50 gram boter, 5 eetlepels zure room, 5 eetlepels fijgehakte peterselie, 1 laurierblad, versgemalen peper, zout.

Maak bouillon van het rundvlees. (de bouillon was al klaar vanavond, soms moet je vooruit denken) Verwarm de boter in een braadpan en snijd de zuurkool met twee messen heel fijn. Laat de zuurkool in de boter warm worden en voeg al roerend de ham, de bosuitjes, de knoflook, de stukjes tomaat, wortelen en aardappelen toe. Zet het vuur laag. Verwarm de bouillon met het runderpoulet en de laurier en voeg dit bij het zuurkoolmengsel. Breng het geheel aan de kook en laat de soep nog even zachtjes doorkoken. Pan van het vuur halen, de room er voorzichtig doorroeren, de peterselie toevoegen en de soep meteen serveren. Wij aten er grof granenbrood bij met gezouten boter.

Mozartkugeln…

In het kader van het Mozartjaar draagt ook het Ministerie haar steentje bij. Het Ministerie heeft zich gisteren een kleine verpakking Mozartkugeln aangeschaft. Niet dat het Ministerie de Grote Meester wil reduceren tot een toefje suikerwerk, integendeel! Het was meer dat we zin hadden in zoetigheid. Op Mozarts geboortedag, 27 januari, zal het Ministerie een waardige homage aan hem brengen. Het luxesnoepje is door de banketbakker Paul Fürst ontwikkeld in het jaar 1890, in Salzburg, de geboortestad van Wolfgang Amadeus Mozart. In 1905 kreeg hij er internationale bekendheid mee omdat Fürst in Parijs op de Patisserie-beurs een eerste prijs werd toegekend voor zijn creatie. Na de Eerste Wereldoorlog werd de bonbon wereldwijd bekend dankzij de Salzburger Festspiele. Al vanaf het jaar 1905 bootsten diverse Koekenbakkers het snoepje na en allemaal voerden ze het (sommigen tot op de dag van vandaag) in hun pakket als “origineel”. De enige echte zijn evenwel: de “Original Salzburger Mozartkugeln” van de firma Fürst. Die zijn altijd handgemaakt, en behalve in Salzburg, Wenen en deze en gene exorbitant dure speciaalzaak in enkele andere wereldsteden niet aan te komen. Oktober 2003 waren wij in Wenen en daar proefden we de échte! De bonbon dient te bestaan uit een kern van marsepein van pistaschnoten, daaromheen een nougat van hazelnoot en amandelen en ook nog groene pistasch en als buitenste schil fijne praline chocolade. Zoals gezegd zijn er een aantal firma’s die Mozartkugeln aanbieden. Wij kochten die van de firma Reber. De eerste bonbon was lekker, de tweede ging ook, maar na de derde hielden we er een kleffe smaak aan over. En dat gebeurt ons nou nooit bij échte top-bonbons. Niet de allerbeste dus, maar ook niet de slechtste. We betaalden drie euro voor zes stuks en vinden dat de prijs klopt met het gebodene.

© paul

DDR Kochbuch…

 

 

In de boekhandel in Kleef natuurlijk even op de koopjestafel gekeken, daar lag dit boek. Alles over het eten in de toenmalige DDR. Het boek voegt cullinair niet veel toe aan onze kookbibliotheek maar geeft 60 bladzijden productinformatie en heel veel prachtige nostalgische foto’s. Zo opent het register met dit schattige Trabantje, je zou er bijna een willen hebben…

DDR Kochbuch; door Barbara und Hans Otzen. Uitgeverij Komet GmbH Verlag Köln, 2 ISBN 3898363503 Het kost (in Kleef) € 14,00

© ellen

Gutbürgerliche Küche…

Vandaag was zo’n kerstvakantiedag, grauw, somber en koud. Paul heeft nu ook een paar dagen vrij, tijd voor een uitstapje! Eigenlijk moeten we allebei kleren kopen, maar daar hebben we geen zin in. Eindhoven in de vakantie; verschrikkelijk. We besluiten maar eens even over de grens te wippen naar onze oosterburen. Kleef, altijd aardig om een paar uurtjes door te brengen. We kregen meteen al trek in iets lekkers. Er zijn in Kleef verschillende restaurants zonder kapsones, waar je gewoon rond het middaguur kunt eten. Gutbürgerliche Küche noemt men dat daar. Dit soort restaurants stelt ons zelden teleur. Niet duur, gewoon een mooie biefstuk of varkensfilet, saus aardappeltjes. Maar vandaag was er wild!!! Paul at wildragout en ik Hirschbraten, hert dus. We kregen er lekkere rode kool bij, spruiten, gekookte aardappelen, een peertje wat bessencompote en geklopte room. Een prima roomsaus met catharellen erin. !/2 liter Müller-Thurgau (aus Baden) en espresso toe. Rekening € 34.50. Geen superhoogstandjes maar wel eerlijk zelfgemaakt eten en geen ragout van de groothandel en rode kool uit een pakje. Daarna nog even in het kleine centrum van Kleef rondgewinkeld en zowaar, als je er niet naar zoekt, 3 nieuwe jasjes gekocht in 5 minuten tijd! Ik kan er weer even tegen. Bleek er ook nog een nieuwe boekhandel met een enorme voorraad… Toch nog een paar tassenvol gewinkeld. Mooie fles wijn voor vanavond, dat was een prima dagje uit.

© ellen