Ik heb zojuist nog een ommetje gemaakt met hond Max. Het is barstens koud, het vriest. Niet dat de temperatuur echt diep onder het nulpunt is gedoken, maar er staat een schraal windje. Ook de lectuur draagt bij aan het wintergevoel. Ik sluit daarnet de roman van Meek, “Uit liefde van het volk”, gesitueerd in Siberië en ik zal me zometeen nog even bezig houden met Napoleons fatale veldtocht in Rusland, het immer te weinig geprezen werk van de Pool Zamloyski (“1812”, uitg. Balans). Ook al bevindt het Ministerie zich op de enige plek in Nederland waar je geografisch van (‘n héél klein beetje) landklimaat mag spreken, toch went men er niet echt aan, aan de winter! Onze Oosterburen zijn wat dat betreft iets beter uitgerust. Onze Man in Duitsland deed ons de bijgevoegde foto toekomen. En wat nu de bedoeling van het gedoe is: zie linkerbovenhoek.
