SCHELVISFILET IN TOMATEN-ROOMSAUS…

Vanavond hebben we schelvis gegeten uit de oven. Ik koop vis altijd op de markt en vries die dan in. Hier in het dorp is wel verse vis te krijgen, maar héél duur, niet zo vers en erg beperkt in keuze. Dan maar liever vers in de diepvries. Vandaag gefileerde schelvis of zoals de Engelsen zeggen Haddock. Je kunt voor dit recept ook andere soorten vis gebruiken, bv pollock of kabeljauw.
Vier 4 personen 600 gram gefileerde vis, 1 ui, 1/4 liter slagroom, 1 eetlepel, tomatenpuree, zout, peper, peterselie, selderij (fijngehakt), klontje boter, De boter in een steelpan smelten, de ui in ringen snijden en even uitzweten in de boter. De room toevoegen en de tomatenpuree erdoor mengen. Laat deze saus afkoelen. Verwarm de oven voor op 200 graden. Leg de visfilets (bestrooid met zout, peper,selderij en peterselie) in een ovenschaal, giet de saus erover en zet de schotel zo ongeveer 20 minuten in de oven.

Wij aten er aardappelpuree bij en een frisse salade. Wij dronken een Pinot Blanc Elzas. Kaas toe, mag wel even vermeld worden, we kochten vorige week in België Maaseiker kaas. Een halfzachte, type abdijkaas. Werkelijk heel lekker kaasje. Jammer is nu op. en daarna koffie.

©  ellen

HAWIE? HAWELKA!..

In de Midden-Europese cultuur neemt Wenen een centrale plaats in. Ik wil niet tekort doen aan steden als Praag, Boedapest of Warschau, maar Wenen is nu eenmaal dé plaats. Gaat het over beeldende kunst, filosofie, muziek, wetenschap of literatuur, Wenen is het centrum. (Politiek is het allemaal wat belabberder.) En zoals elk cultureel centrum kent ook Wenen zijn “places to be”, ontmoetingscentra waar gelijkgestemden elkaar tegen komen, of waar men zijn gezicht laat zien om te bewijzen dat men erbij hoort. Hét literair café van Wenen heet Hawelka. Eigenlijk is het een gewoon, traditioneel Weens koffiehuis. Stefan Zweig kwam er voor de oorlog. Elfriede Jelinek komt er nu. Twee jaar geleden maakte het Ministerie een reis naar de Oostenrijkse hoofdstad. Geloof het of niet, het Ministerie belandde in genoemd café zonder te weten waar te zijn. Een mooi stoffig etablissement, vergane glorie, trijp op de stoelen zo dun al het Eindhovens Dagblad, muren hard toe aan een lik verf van welke aard of kleur dan ook. Kortom, de mate van verval die romantisch stemt. Niet ontging ons het mannetje dat aan de ingang van het café iedereen begroette en een plaatsje zocht voor deze of gene. Waar kenden we hem van? Hij kwam ons familiair voor, niemand kon ons daar vanaf brengen! Weer thuisgekomen bladerden we, om andere reden, in het kookboekarchief (Culinaria Europa) en plots was hij daar… Meneer Hawelka, de trotse en zelfbewuste eigenaar van gelijknamig café, alleen dan tien jaar jonger. Hoe zou het met hem zijn, zou hij nog leven?

© paul

Chinees lamsvlees…

vlees1
500 gram lamsvlees in reepjes gesneden. 1 eetlepel hoi sin saus, 1 eetlepel chinese rijstazijn, 4 eetlepels sojasaus, 2 tenen knoflook fijngesnipperd, 1 rode peper fijngesneden. Maak een marinade van deze ingrediënten en laat het vlees hierin minstens 3 uur marineren. Dan 1 ei losgeklopt en bloem. Vul een wok met een vierde met olie. Verhit de olie tot 180 graden (= een stukje brood in 15 seconden bruin.) Haal de stukjes vlees snel door het ei en de bloem en bak ze bruin. Bak het vlees in een aantal porties, niet in één keer. Laat de gebakken stukjes vlees uitlekken op keukenpapier.

 Als al het vlees gebakken is de wok schoonmaken. Vervolgens één eetlepel sesamolie in de wok gieten en daarin snel: 2 lenteuitjes, 2 teentjes knoflook en één pepertje, fijngesneden. Dan 2 eetlepels sojasaus erbij, omscheppen en het vlees toevoegen. Even verwarmen en snel opdienen.

© ellen

Posted in lam

VREEMDE DINGEN IN DE PANNEN…

Alles komt weer op z’n plaats vandaag, iedereen is weer veilig thuis, filmploeg van ‘Man bijt hond” was bij Gerard (de Keizer van Monera) en alles ging goed, grote feest bij Hendrikje was gezellig, boodschappen in huis, wat wil een mens nog meer… Zaterdag is bezoekdag bij ons, het huis was weer vol.

Vandaag sukadelapjes met witlof, al met het oog op “zaterdag bezoekdag” maar wat meer gemaakt. (Ik maak overigens stoofvlees altijd met wat grotere hoeveelheden, stoofvlees is de volgende dag zeker zo lekker.) De lapjes stoven gezellig pruttelend terwijl wij buurten. Wie honger heeft kan aanschuiven.
Sukadelapjes met witlof uit de oven met spek en kaas. Erbij aardappel-, knolselderijpuree.

De jongste bediende moet vanavond muziek maken, maar z’n blaasinstrument moet nog even worden ontsmet van rook, spuug en vreemde gebruikers!!! (Vandaag niet, maar soms moet zelfs het hele gevaarte in bad om de confettie en andere vreemde zaken eruit te spoelen.)

DOLLE BOEL OP HET MINISTERIE…

Soms zit het mee, soms zit het tegen… Het Ministerie kreeg enige tijd geleden alweer een partij wijnen aangeboden, gratis en voor niets, vanwege schoonmaak. De gulle gevers hadden de goedbedoelde presenten, relatieschenken en anderszins overbodige flessen achter in hun keldertje geparkeerd (sommige voor respectabel lange tijd al). Het Ministerie ging uiteraard op het aanbod tot overname in, hoewel het niet zich niet al te veel voorstelde van de resterende kwaliteit. Des te groter was dan ook de verrassing over de staat van de wijnen. Vooral ook omdat een en ander zich nogal a-typisch had ontwikkeld. Een middelmatige Spaanse evalueerde door de jaren tot een bijna-topwijn, een landwijn uit de Gironde kon zich na 10 jaren meten met die van het betere Château. Die van een ander beter Château was echter niet eens meer te gebruiken om de azijnvoorraad van het Ministerie aan te vullen. Rare ontwikkelingen en geheel niet conform “de boeken”. Acht van de veertien flessen dronk het Ministerie met plezier, twee uit noodzaak en de rest vond een eerloze afgang via riool. Gisteravond vernietigde het Ministerie de laatste fles. Behalve de inhoud van de fles, verdween ook de tekst van dit log, vandaar dat er enige tijd een afbeelding zonder tekst te zien was.

© paul

Mosselsoep…

Er blijft altijd wel wat over na zo’n mosselmaaltijd. Het vocht in de pan, wat groenten en soms zelfs een paar mosselen. (of koop er wat meer dan je nodig hebt, dan blijft er zeker iets over) Nooit eten weggooien was het devies van mijn moeder, dus dat doe ik ook niet. Met het vocht dat van de gekookte mosselen overblijft kun je de volgende dag (voor de lunch?) een prima soep maken. Verwarm het vocht mét de groenten, zet de staafmixer erin en pureer de soep. De pan van het vuur halen en een klein bekertje créme fraiche toevoegen. Nog even verwarmen en snel opdienen. (Niet meer laten koken.) Mooi als er dan nog een paar mosselen in rond drijven.

© paul

MOSSELEN…

Vanavond hebben we mosselen gegeten. Vroeger moesten we wachten tot de R in de maand was, dan waren er pas mosselen te koop. Tegenwoordig kun je al vanaf eind juni mosselen kopen, maar toch denk ik dat ze nu op zijn best zijn. Ze waren prachtig vandaag, lekkere grote mosselen. Om mosselen gekookt te eten zijn er volgens mij niet veel verschillende recepten. Mijn recept zie log 24 september. Je kunt dan hooguit variëren met witte wijn, of verschillende soorten bier.

Ook de groenten kunnen wat verschillen, maar ik vind dat het zo simpel mogelijk moet.
Wij eten een deel van de groenten erbij en meestal frietjes, zelfgebakken. En dan natuurlijk de eigengemaakte knoflookmayonaise.

YOHO AND A BARREL OF RHUM…

Vandaag op de kop af 200 jaar geleden vond de slag om Trafalgar plaats. De Engelse vloot onder leiding van Horatio Nelson versloeg een Frans-Spaans eskader En daarmee werd de hegemonie van Engeland (Britain Rules the Waves) een feit, voor de komende anderhalve eeuw. Nelson overleefde het gevecht evenwel niet. Hij heeft de uitslag van de zeeslag nog meegekregen, stervend op het dek van zijn vlaggenschip. In tegenstelling tot wat te doen gebruikelijk was (één-twee-drie-in-godsnaam, en dan overboord gekieperd worden) was het zijn laatste wil om thuis te worden begraven. Het probleem dat zich onmiddellijk voordeed was de conservering van het stoffelijk overschot. Trafalgar ligt immers voor de Spaanse kust en er dienden nog dagenlang oorlogszaken afgehandeld te worden.

Men vond een oplossing in het geniale idee om het lijk in een vat rum te conserveren. Wat er bij thuiskomst met de rum gebeurde is in troebelen van de tijd verloren gegaan. Het mag morbide zijn, maar ik vraag me al tijden af of het lijk niet eerder gemarineerd dan geconserveerd was, en hoe zou dat ruiken? Horatio kreeg zijn staatsbegrafenis en zijn standbeeld op Trafalger Square.

© paul