Het was allemaal heel gezellig vandaag, het slachtfeest, nog veel bezoek daarna, enz. maar we moeten toch ook gewoon eten. Vanavond een varkenshaasje, gewoon van “onze eigen Sumiran varkens”. (Misschien moeten ze in Heusden ook maar eens slachtfeest houden?)
Recept voor 4 personen: 2 varkenshaasjes, 1 klontje boter, 1 teentje knoflook fijngesnipperd, 1/4 liter room, 150 gram Munsterkaas, peper, zout, nootmuskaat, peterselie, basilicum.
Braad het haasje in een open pan ongeveer 20 minuten (afhankelijk van dikte en grootte) Intussen in een sauspan de knoflook in de boter even smoren, de room erbij en aan de kook brengen. De kaas in kleine flintertjes snijden en bij de room voegen. Blijven roeren tot alle kaas gesmolten is. Kruiden met peper, zout, nootmuskaat en even zachtjes laten pruttelen. Het haasje uit de pan nemen en warmhouden onder folie. De aanbaksels in de braadpan losroeren met een scheutje witte wijn, en de kaassaus erbij doen. Goed roeren en een beetje fijngehakte peterselie / basilicum toevoegen. Het haasje snijden, op een mooie, voorverwarmde, schaal leggen en een beetje van de saus erover scheppen. Snel opdienen.
Wij aten er witlof bij en aardappelen. Espresso toe. Dit recept is “een beetje uit de Elzas, en een beetje van mij”, wil je meer Elzas serveer er dan zuurkool bij!
© ellen
Luxemburg. Het principe is simpel. Je laat fruit vergisten, het wordt als het ware wijn. Die wijn verstook je dan in een alcoholketel en je houdt eau de vie over. De finesse zit ‘m in het verfijnen, de foezels uit het stooksel halen, de aromaten optimaliseren en het op de juiste manier laten rijpen. Eau de vie wordt meestal aangeboden met een sterkte van 45% alcohol. Zoals gezegd, in Luxemburg zijn nog 39 stokers actief. Dat wil zeggen: officieel, door de Staat erkend, gecontroleerd en van een nationaal keurmerk voorzien. Uit eigen ervaring weet ik dat er her en der nog thuis wordt gestookt, en lang niet beroerd. Op allerlei plaatsen, in weilanden, langs de openbare weg, in plantsoenen, staan fruitbomen. Kinderen verdienen een zakcent met het rapen van het valfruit. Die onooglijke vruchtjes worden dan door de stoker getransformeerd tot de heerlijkste drank. Ook graan wordt gebruikt als grondstof, zelfs het geheel vergeten spelt. Na buitenlands verblijf behoort het tot onze traditie één of meer flessen in te slaan. Ellen houdt van Poire Williams, ik ben dol op Mirabelle. Dit keer kocht ik een fles Eau de vie de Prunelle, sleedoorn dus. Wilde sleedoorn. De fles is leeg, iedereen wilde wel even proeven en oordeelde lovend. Ik zal nog vaak “Sleedoornjenever” kopen!
