Paul belde vanavond en zei dat ik nu toch echt maar weer eens een stukje op ons web-log moest schrijven. Al dagen geen nieuws of recepten. Tja, sinds mijn laatste bericht is er hier veel gebeurd, héél veel! Ik ga jullie maar even bijpraten, dat maakt misschien ook wel duidelijk waaróm ik zo weinig geschreven heb.
Vorige week zat ik hier nog heel alleen met de Hondjes Max en Spot, nu is de hele camping vol en heb ik inmiddels bezoek/gezelschap gekregen van een hele rits mensen. Vorige zondag kwamen als eerste Ons Kind en vriend Andy. We aten een parelhoen met Ricard en Riesling (recept komt nog wel). Maandag kwam Paul na een week werken vanuit Nederland weer terug, hij reed dwars door Belgie om een paar aardige lifters op de juiste weg naar Parijs te zetten. De dagen daarop hielden we ons bezig met boodschappen doen, een visvergunning voor vriend Andy bemachtigen, nog meer boodschappen en gingen we een paar keer lekker ‘uit eten’. Donderdag arriveerde de voltallige familie Eupotours met hun caravan, zij besloten de laatste week van hun vakantie in Luxemburg, in hun optrekje hier tegenover ons, te verblijven. Dat maakte dus negen personen en twee hondjes. Wij maken dan een “potje” waarin iedereen wat geld stort voor de gezamenlijke boodschappen, eten en drinken.
Ik had Neel van Eupotours beloofd om een flinke pan spaghetti te maken, dus gingen de kleine pannetjes in de kast en kwamen de grote-gezinnen-pannen er uit.
Vrijdag kwamen ook Ans en Hijn met Hond Titus, zij starten hun vakantie hier en vertrekken aan het eind van de week naar Frankrijk. We schoven er juist een paar tafels bij toen ook, geheel onverwacht, vriend Peer de camping opreed. Gelukkig is er altijd een hapje eten over en een slaapplaats was ook snel gevonden. Dat maakte dus een gezelschap van twaalf personen en drie honden! Druk druk druk…Maar wel heel erg gezellig! We aten wat, we dronken wat en de piepkleine in onze caravan veranderde in een chaos.
Zaterdag bezochten we een markt die werd aanbevolen in de Luxemburgse @gendalux.lu. De markt was in Heinerscheid. Met het hele gezelschap reden we naar het Noorden en kregen het koud, heel koud. De temperatuur in Heinerscheid was slechts 12 graden, brrr. De artisinale markt viel ook heel erg tegen; een tiental zielige kraampjes met worst spek, bier, goed brood (dat wel!) enzovoorts. Achter, in de meest koude hoek van de markt, stond een kraam van de fanfare van Heinerscheid. Zij bakten worstjes en Gromperenkiecherchen om hun kas wat te spekken.
Het was koud en we hadden honger dus bestelden we een flink aantal porties van deze aardappelkoekjes. Iedereen blij; de koekjes werden met veel zorg gebakken, de fanfare had weer wat geld om leuke dingen mee te doen, en wij werden er warm van… En, ze waren echt heel lekker!
Het familierecept werd gewoon zomaar weggegeven. Bij deze:
- nieuwe gromperen (aardappelen) schillen, wassen en raspen
- een klein uitje erbij, ook fijngeraspt
- flink wat bieslook, fijngesneden
- peper en zout
- ei
- een lepeltje bloem
- hoeveelheden vandaag gewoon zelf bepalen. ik schat op vier middelgrote aardappelen twee eetlepels bloem en één ei.
Meng alles en zet de massa in een afgedekte schaal een paar uur in de koelkast. Verhit een bakplaat of koekenpan. Giet er wat olie in, en schep er, als de olie heet is, een flinke lepel van het mengsel in. Even pletten tot je een mooie platte koek hebt. Eén kant bakken tot goudbruin, omdraaien met een spatel en de andere kant bruinbakken. Even uit laten lekken op keukenpapier en serveren met mosterd of appelmoes (uiteraard,zelfgemaakte, biologische!)
Wij werden er warm van en deden genoeg energie op voor het volgende avontuur. Maar daarover later….
Geen espresso toe!
© ellen.
