Het gaat er al dagen over en het houdt maar niet op.. Families raken verscheurd, echtelieden praten niet meer met elkaar, kinderen besmeuren elkander met modder. Gisteren kwam het tot een handgemeen in de plaatselijke herberg, ik was erbij. Het is toch wat…
Wij afreizen naar Frankrijk? Het zou wat. Hier in Septfontaines is het veel spannender. De gemeentelijke herindeling houdt de gemoederen gaande, iedereen heeft het er over, iedereen is er mee bezig. Vandaag was er dan een volkstribunaal, een referendum.
Op vooraf aangekondigde tijden reed de schoolbus vanuit elke uithoek van de gemeente naar de stemlokalen in Koerich. Iedereen werd in staat gesteld zijn stem uit te brengen.
Septfontaines is de hoofdstad van de gemeente Septfontaines. Ze hebben 380 inwoners. De twee kerkdorpen die bij de gemeente horen hebben respectievelijk 140 en 120 inwoners. Alles bij elkaar gaat het dus om een goede 700 mensen die samen een bestuurlijke entiteit vormen, met alles erop en eraan. Je begrijpt het lezer, die situatie wordt zoetjesaan onhoudbaar voor de Staat Luxemburg. Té klein, té duur.
De autoriteiten bedachten een leuk plannetje, waarbij er werd ingezet op een vergroting van de gemeente door Septfontaines samen te voegen met de gemeente Koerich (Kaërsch). En precies zoals de Nederlandse bewindvoerders een paar jaar geleden dachten dat heel Nederland in zou stemmen met een Europese grondwet dachten de Luxemburger Bovenbazen dat een gemeentelijke herindeling “kat in het bakje” was. Ze maakten een pracht-drukwerk, waarin in bloemrijke taal werd beschreven waarom het niet anders kon zijn dan te stemmen vóór een Groot Septfontaines. De gemeentebegroting omvatte een overschot van bijna één miljoen euro, die van Koerich was nog eens dubbel zoveel. Mooi niet…
Die van Kaërsch (Koerich) hebben ons afgewezen. En niet nipt, maar met grote meerderheid van stemmen. Waarom? Het is ons niet geheel duidelijk. De argumenten worden ons in aanvang duidelijk gemaakt in het Duits, maar al snel vervalt men in het eigen Luxemburgs, en liefst nog in het dialect van de streek. Kwestie van emoties. En wij, op onze beurt, zijn die taal niet écht machtig..
We hoorden de Minister van Staat van het Groothertogdom Luxemburg vanavond op de radio. Hij was ontdaan. “De gemeentelijke herindelingen gaan so-wie-so door, linksom of rechtsom!” Dat zei hij. Hij opperde dat ons dorpje dan mogelijk zal worden ingedeeld bij een te ontwikkelen gemeente “Aischtal”.
Wij snappen er vooralsnog weinig van. Ons dorpje is het mooiste dorpje van Luxemburg. Wie wil dat nou niet op zijn gemeentegrond hebben? Die van Koerich? Hullie met hun tuttige villa’s, met hun aangehakte grasperken, met hun dorpskern van niks, met een kasteelruïne die niet in de schaduw mag staan van die van ons?
We aten vanavond overigens voortreffelijk. Bij de Portugees in Wandhaff. Maar die hoort dan weer bij de gemeente Capellen…
En dan dat geitenbruggetje! Het stamt uit de Romeise tijd! En zoals het er nu bij ligt is het onvervalst middeleeuws. Zo’n mooi bruggetje, zo’n mooi dorp! Stom volk van Kaërsch…
Foto: élèves de lécole fondamentale de Koerich.
© ellen-paul
