Oud en Nieuw hapjes 1: Bourgondische soesjes (Gougères)…

20 augustus

Oudejaarsavond vind ik altijd een echte hapjesavond. We eten wat we drinken wat. Een echte maaltijd komt er meestal niet van want natuurlijk moeten er oliebollen gebakken worden. Ik ben zelf niet zo’n “zoetmens” en na een paar uur oliebollen bakken snak ik meestal naar iets hartigs.
Ik zal de komende dagen een aantal hapjes voor oudejaarsavond publiceren, hartig, zoet en natuurlijk oudejaarsdag verslag van de oliebollenbakkerij.

Vandaag Bourgondische kaassoesjes ofwel Gougères, makkelijk te maken en heerlijk bij een glas wijn. Drink er een mooie Bourgogne bij of een Bourgondisch aperatief Kir; schenk een flinke scheut crème de cassis in een wijnglas en vul het dan aan met een witte Bourgogne of een andere droge witte wijn of maak een Kir Royale, dan neem je in plaats van witte wijn een cremant of champagne.

2,5 dl melk
50 gram boter een snuifje zout
150 gram bloem
4 eieren
50 gram Comté of Gruyère kaas in blokjes gesneden ter grote van een doperwt
50 gram geraspte kaas
Breng de melk met de boter en het zout aan de kook.
Voeg de bloem in één keer toe en en verwarm het mengsel al roerend tot het van de bodem van de pan loslaat.
Laat het nu even afkoelen en roer er dan één voor één de eieren door. Je moet roeren tot je een mooi glanzend mengsel hebt.
Roer er dan de blokjes kaas door.
Vorm met twee eetlepels kleine balletjes van het deeg en leg die op een ingevette bakplaat.
strooi nog wat geraspte kaas over de soesjes en bak ze in een voorverwarmde oven op 170 graden in 20 minuten gaar. Met het deeg kun je ongeveer 20 soesjes maken.

Ravioli met spinazie en ricotta…

 

ravioli 012

Soms zijn er van die dagen dat alles helemaal verkeerd gaat…vandaag was zo’n dag voor mij. Ik werd te vroeg wakker, sliep nog even, en werd vervolgens zo vervelend wakker dat ik er de hele dag last van  heb gehad. Uitslapen is dus echt niets voor mij! Vervolgens ging ik later dan anders naar mijn werk en werd beloond met een forse regenbui. Nou ja, dat kan iedereen deze dagen gebeuren. Op het werk ging het nog even prima. Tot de jongens van ICT kwamen met mijn nieuwe pc! De oude pc werd meedogenloos gekild. Ram, stekkers eruit, toetsenbord eraf… en toen hadden ze pauze! Ik ook, want ik kon niet meer werken. Na de pauze volgden ingewikkelde upgrades en ander onbegrijpelijk gedoe, maar de pc was niet meer bruikbaar.
Collega Elma kan práten met de jongens van ICT, ik niet.

Onze studenten hadden vandaag allemaal een vrije dag, dus ik kon best gemist worden. Ik besloot het voor vandaag maar voor gezien te houden! Natuurlijk regende het weer pijpenstelen toen ik vertrok en natuurlijk zag de eerste bus die langs kwam mij niet staan. Ik wachtte gewoon nog 20 minuten in de stromende regen, ik was toch al nat dus wat maakt dat nog uit!

Om een lang zeurverhaal kort te houden; ik heb ook nog heel gezellig met Hond Max boodschappen gedaan, uiteraard regende het gewoon door maar ik was toch al nat, Hond Max maakt het allemaal niet veel uit. Natuurlijk kocht ik gewoon helemaal de verkeerde dingen voor het eten vandaag. Normaal eet je bij dit soort weer zuurkoolstamppot of erwtensoep, ik kreeg opeens visioenen van zelfgemaakte pasta met een mooie luchtige vulling…

Ik kocht spinazie, ricotta en bio-eieren, Parmezaanse kaas was nog op voorraad.
Meel voor de pasta heb ik altijd in huis dus dit moest gewoon lukken!
Zelfgemaakte ravioli met spinazie en ricotta:

Maak een vulling van 250 gram spinazie
200 gram ricotta
2 eidooiers
150 gram vers geraspte Parmezaanse kaas
100 gram vers geraspte oude kaas
wat zout, peper en nootmuskaat
De spinazie even blancheren in kokend water en uit laten lekken. Druk het vocht er zoveel mogelijk uit en hak de spinazie fijn.
Meng dit alles tot een zalvige massa.

Maak pastadeeg van 300 gram bloem en drie eieren en steek er rondjes uit met een doorsnee van 7 centimeter.
Leg op ieder plakje deeg een lepeltje vulling. Bestrijk de randen met losgeklopt eiwit, en leg er een rondje deeg op. Druk de randen goed aan en leg de ravioli op een schone doek.

Kook de ravioli in ruim water enkele minuten. Ze zijn gaar als ze boven drijven!
Schep ze met een schuimspaan uit de pan en leg ze op voorverwarmde borden.

Smelt een flinke klont boter  en laat daarin een handvol salieblaadjes even meesmoren.
Schep de salieboter over de ravioli en dien ze snel op.

Ik moet eerlijk bekennen dat de pasgepoetste keuken er na dit ravioli-avontuur uitzag alsof er een bom ontploft was. De ravioli was heerlijk, de keuken is weer schoon. Toch een goeie dag.

© ellen

Bladerdeeghapje met spinazie-ricotta vulling…

 

ravioli 001

Ik hield wat vulling over van de ravioli en bedacht een voorgerechtje. Er waren nog een paar plakjes bladerdeeg in de diepvries. Ik heb ze even laten ontdooien en gewoon op de bakplaat gelegd. De randen  een beetje omvouwen, een schepje vulling van de ravioli erop en een restjetomatensaus. Klein beetje geraspte kaas erover en 20 minuten in de oven op 200 graden.

Kaasfondue uit de Jura…

 

kaasfondue 008
Sinterklaas komt vanavond niet bij ons. Jammer, ik vind het altijd wel een heel leuk feest. Toch een reden om maar iets bijzonders te eten vanavond. Vorig jaar maakte Paul een echt Sinterklaasgedicht bij een te nuttigen fles wijn. Dit jaar bedacht ik iets lekkers bij een mooie fles uit de kelder. We hadden nog een mooie Jura wijn, uit Arbois.

Mijn gedachten gingen naar die zomerdag in de Jura. We zouden een wandeling maken en verdwaalden een beetje. En het was héét, zeer héét…Ons doel, een klein plaatsje St Anne, konden we niet eens vinden, zo heet was het…We besloten maar even te stoppen om ergens iets te drinken en vonden na nog een paar kilometer een gehucht. Een paar huizen en een zeer bouwvallige herberg, St Anne sûr Poste!!! Zonder er erg in te hebben hadden we ons doel zo ongeveer bereikt. Het zag er allemaal niet super de luxe uit, maar we hadden dorst en honger dus we besloten maar te wachten wat er kwam.
En dat was boven verwachting! Zelden heb ik zo lekker gegeten en gedronken dan daar in die krakkemikkige herberg. Kaasfondue was de specialiteit, met kaas van de kaasmakerij aan de overkant.
Salade erbij met ham uit eigen schouw. Sla uit de tuin. Wijn kwam van een paar dorpen verder. Ik zou nooit bedacht hebben dat ik ooit bij 36 graden kaasfondue zou eten en dat ik dat dan ook nog zó lekker zou vinden!
Met die gedachten haalde ik vandaag de fles uit Arbois uit de kelder. We kochten kaas en brood en besloten er een gezellige maaltijd van te maken.

Ik raspte de kaas, Paul ontkurkte de fles en…gedver…kurk… en niet zo’n beetje. De wijn was echt niet meer te drinken. Jammer, soms kan dat gebeuren. Gelukkig hadden we nog een andere (eenvoudige) fles witte wijn… en de kaasfondue was prima!

voor vier personen
1 teentje knoflook, pellen en pletten en heel fijnhakken
500 gram kaas, ik gebruikte vandaag 250 gram Gruyère, 250 gram Comté, grof geraspt  raspen, zelf raspen.
3 dl droge witte wijn
nootmuskaat, peper
2 theelepels maizena
1 eetlepel Kirsch

Neem een aardewerk fonduepan, die zetten minder snel aan.
Doe de knoflook en de wijn in de fonduepan en zet die op een zacht vuurtje.  Voeg de kaas beetje voor beetje toe en laat langzaam smelten. Als het begint te pruttelen de maizena aanmaken met de Kirsch en bij de kaasmassa doen. Goed roeren, nootmuskaat en peper toevoegen en even door laten pruttelen.

Maak een salade met groene sla en een paar hardgekookte eieren en een paar plakken goede gedroogde ham en geef er stevig brood bij.
Espresso toe.
@ ellen

Reblochon…

hazenrug en spruitjes 023

Eén van de voordelen van het wonen in een uithoek van Nederland is dat je met een beetje moeite kaas-boter-eieren betrekt van de boer. Zo ook vlees en groenten. Een kortere weg van producent naar consument bestaat niet. En door de juiste boer te kiezen verzeker je je van kwaliteit. Een nadeel van uit het centrum wonen is dat je verstoken blijft van allerlei lekkers dat dan weer heel gewoon is voor de culinair geïnteresseerde Randstedeling. De exotiek moet je bij ons met een zaklampje zoeken. Maar soms zit het mee…

Zo ontdekte ik afgelopen week bij de plaatselijke super een heel mooi Frans kaasje. Opmerkelijk, want supers zijn doorgaans niet zo scheutig met artisinale kaasjes van rauwe melk. Die zijn kwetsbaarder dan fabriekskazen van gepasteuriseerde melk en de smaak is meer prominent, dus voor minder klanten weggelegd.

Dit kaasje komt uit de Haute Savoye en het heet Reblochon. Het is een AOC kaas. Dat wil zeggen dat plaats van herkomst en traditionele manier van maken heel precies zijn omschreven en door de Franse Staat streng worden gecontroleerd. Het wordt gemaakt van rauwe koemelk uit de bergen. Ons kaasje komt niet van de boerderij maar uit de fabriek. Het behoort tot het type gewassen roodschimmmelkaas. Het rijpen gebeurt in twee etappes. Uiteindelijk houd je een ivoorkleurig kaasje over met een safraangele korst. De smaak is pittig, romig en vol. Het geurt sterk. Wanneer je het op tijd uit de koeling legt dan zal de zuivel prachtig gaan vloeien. Ellen snoept zo’n kaasje het liefst met een lepeltje, ik mag de korst ook graag opeten.

hazenrug en spruitjes 022“>

De kaas werd al in de dertiende eeuw gemaakt. Zijn naam dankt hij aan het volgende: In de middeleeuwen, maar ook nog daarna, was de Alpenboer verplicht om een deel van zijn melk af te staan aan de landheer. Kwam de belastinginner langs, dan werden voor dit doel de koeien gemolken. De boeren molken de koeien echter nooit helemaal uit. Was de belastinginner weg dan werden de koeien opnieuw gemolken (re-blocher) en van die melk werd de kaas gemaakt.

Ik kocht het kaasje bij AH en betaalde voor 250 gram ongeveer €4,50.

© paul

Preischoteltje met ei, kaas en spek

 

prei1

Alexandera gaf een reactie op het geitenkaasje, ze gaf een goede tip om het spek dat overbleef te gebruiken. Een prima idee! Toevallig bracht Paul deze week weer wat van die heerlijke groenten van collega Skukhorzel mee. Onder andere mooie jonge prei. Iemand schreef: “net zo lekker als de eerste asperges”.

Snijd  de prei in stukjes van ongeveer 7 centimeter en kook ze even in wat water met een scheutje witte wijn gaar.
Laat ze goed uitlekken.
Leg de stukjes prei in een ovenschaaltje en giet er een mengsel van één geklutst ei en wat geraspte oude kaas over.
Ik vergat het spek! Stom, daar ging het om! Dus heb ik het spek er maar bovenop gelegd.
Voor  vegetariërs kan dit recept ook heel goed zonder spek.
Een beetje nootmuskaat erover raspen en 15 minuten in de hete oven op 200 graden.

We aten er een paar lamskarbonaadjes bij en aardappeltjes met wat rozemarijn.
En natuurlijk espresso toe!
© ellen.

Geitenkaasjes met spek…

 

16 oktober 012

Ze zijn intussen alweer een paar weken van de schappen verdwenen, de geitenkaasjes met spek.
Het gebeurt wel vaker dat onze plaatselijke AH besluit spulletjes te verwijderen uit het assortiment, doorgaans omdat er in ons dorp te weinig belangstelling voor is. In dit geval kwam er wel iets voor in de plaats, kaasjes uit hun Excellent-serie. Kleiner en duurder (over kwaliteit kan ik niks zeggen, ik heb ze niet geproefd).

Toch vervelend. Wij waren per slot vaste afnemer. Graag mochten we de kaasjes gebruiken om snel een salade mee aan te kleden.
De oplossing voor het probleem lag echter zo voor de hand dat het eigenlijk te dom is voor woorden: je maakt ze zelf!

We schaften een plakje zachte geitenkaas aan en een ons ontbijtspek.
Van de kaas draaiden we ballen, het spek wikkelden we eromheen.
Even in de koekenpan en klaar. En weet je wat? Ze waren lekkerder dan de pre-fab kaasjes, echt waar.
De rest van het ontbijtspek gaat om de andijvie, of bij de gebakken eieren, het komt wel op.
Soms liggen oplossingen zo voor de hand dat je ze eenvoudigweg niet ziet…

16 oktober 001    16 oktober 005

© paul

Kalfsrolletjes met salie en mozzarella…

 

keukending 009

Lezers van Het Ministerie zijn veel slimmer dan wij!
Waar wij de hele avond moesten gissen naar het gebruik van of voor het Ding, werd het  door een aantal trouwe lezers meteen herkent als hulpje bij het maken van vleesrolletjes.

Goed, ik gebruikte “het ding” dus vandaag om er een kalfslapje met wat salie en ham mee bij elkaar te houden. Vroeger gebruikte ik houten prikkertjes of soms bond ik een draadje om de rolletjes. Nadeel van de prikkertjes is dat je ze moeilijk, of bijna niet, kunt verwijderen. Nadeel van de draadjes; idem.
De klemmetjes werkten perfect. Ik moet eerlijk toegeven dat ik dat helemaal niet verwacht had. Ik dacht dat het metaal zich bij het bakken in het vlees zou vastzetten en dat de klemmetjes net zo moeilijk te verwijderen zouden zijn als prikkertjes of touwtjes… Maar, niets van dit alles. De klemmetjes bleken perfect los te laten. Je kunt ze al vóór het opdienen verwijderen. Kortom, ideaal!
Ik moet erbij zeggen dat het in dit geval om dunne rolletjes ging. Experimenten met een wat dikkere rollade volgen nog.

Vandaag kalfslapjes met salie:
4 kalfsschnitsels, tussen een vel plasticfolie even platkloppen, bestrooien met peper en zout
16 blaadjes salie
4 plakken  ham, bijvoorbeeld Parmaham
1 bolletje buffelmozzoarella
1 eetlepel olijfolie

2 flinke, rijpe tomaten in blokjes gesneden
2 teentjes knoflook, geplet en fijngehakt
een scheut droge witte wijn
een scheutje room

keukending 001 keukending 004

Leg eerst de ham op het vlees en dan een paar blaadjes salie en een paar stukjes mozzarella.
Rol de lapjes op en klem er het ding omheen of, als je niet van die mooie klemmetjes hebt, steek er een prikkertje door.
Bak de rolletjes even aan in de olijfolie. Doe er de knoflook bij en laat even meebakken. Voeg de tomaten toe en laat ze ook even meebakken. Doe de witte wijn erbij en laat het geheel 20 minuten stoven. Voeg eventueel een scheutje room en wat platte peterselie toe.

keukending 015

Serveer er mooie gedraaide pasta bij, en de saus.
Geef vooraf een salade.

En natuurlijk espresso toe.

© ellen

Ovenschoteltje met broccoli en geitenkaas…

 

tomaat 007

Gisteren geen tijd meer om nog een stukje te schrijven, maar we aten een smakelijke groentenschotel die ik toch niet wil vergeten. Broccoli, tomaat en geitenkaas, een mooie combinatie;
Voor twee personen
400 gram broccoli
3 rijpe tomaten
1 teen knoflook
80 gram zachte jonge geitenkaas
een paar plakjes ontbijtspek
11/2 eetlepel olijfolie
peper en zout

Kook de borccoli een paar minuten en laat ze afkoelen in koud water. (dan blijft de kleut mooi)
Laat de groenten goed uitlekken en schik ze in een ovenschaal. Leg er de plakjes tomaat tussen. kruimel de geitenkaas in kleine stukje en verdeel die over de groenten.
Meng peper, zout en de fijngehakte knoflook door de olie en giet dat over de groenten.
Leg er een paar plakjes spek bovenop.
Plaats de schotel 10 minuten in een voorverwarmde oven op 200 graden.

Wij aten er een biefstukje bij en wat aardappelpuree.
En natuurlijk espresso toe.
@ ellen.

En pecorino toe…

 

kaas 026

Ergens in de namiddag rinkelde de deurbel. Alex van Ans stond aan de deur. “Ach, hallo, kom binnen…” “Nee, druk, druk, druk, moet verder, kwam even wat afgeven…” Het bleek een stukje Pecorino te zijn, meegebracht uit Italië. We waren aangenaam verrast.

Mooie kaas is dat, die Pecorino. Vroeger, toen ons dorp nog een echte kaasboer had, kochten we hem regelmatig. Het is schapenkaas en hij wordt in verschillende delen van Italië gemaakt. Hij kan scherp zijn en hard, maar ook half-hard en mild. Hij kan uit Sardinië komen, of uit Lazio, Umbrië of Toscane. De plaatselijke of regionale verschillen zijn legio.

Dit kaasje was gewassen met de most van ??? (Alex noemde de wijn, maar ik ben het even kwijt.) Bij aansnijden bleek dat de kaas ook met most was geïmpregneerd. De mildheid van deze Pecorine deed vermoeden dat hij uit Umbrië of Toscane kwam. De kaas was half-hard, en mooi rul van stuctuur. Deze variant was bij uitstek geschikt om te eten als toegerecht, en dat hebben we dan ook gedaan.

Pecorino heeft altijd een uitgesproken smaak, vaak zout en scherp. Daar is niks mis mee hoor. Het maakt de harde Pecorino’s tot uitstekende kazen om te raspen of anderszins te gebruiken in de keuken. Bij deze half-harde, milde variant is de scherpte naar de achtergrond gedrongen. Vol is de smaak en zoet. En de toevoeging van de most blijkt een heel gelukkige combinatie op te leveren. Een heerlijk kaasje. Niet mee koken, lekker zo oppeuzelen!

© paul