Voor wie zin heeft in een leuk uitstapje; vandaag is er in
ons dorp Gemert van alles te doen. Op het Ridderplein wordt van 10.45 tot 17.00
uur de jaarlijke aspergemarkt gehouden en om 14.00 vertrekt vanaf het
Ridderplein een historische optocht van het Boerenbondsmuseum.
De foto is van
de optocht van vorig jaar.
Ik zal vanavond verslag doen van het
evenement.
Category Archives: geruchten, roddels en achterklap
Noodgedwongen,…vanavond een stoofpotje!
Ik wilde vandaag een uitgebreid verslag schrijven van ons
weekend in Luxemburg. Maar eerst even de kippenboutjes aanbraden, uitje erbij
en…, rats!
Dat komt ervan als je de messen niet tijdig slijpt…Het was
een diepe jaap, en ik moest even gaan zitten met een lap om mijn vinger tot de
snee dichtgetrokken was en er een pleister op geplakt kon worden.
Intussen
hadden we wél honger! Paul maakte op aanwijzing de rest van het eten klaar,
simpel, gewoon alles in één potje.
Recept volgt, even nieuwe pleisters
plakken.
© ellen
Ministerie heeft last van de warmte…
Wanneer de zon zich maar even laat zien dan zal het bezoekersaantal van dit
web-log fors dalen.
Steigt de temperatuur naar tropische waarden dan kun je
spreken van een kleine ramp (nou ja, ramp…).
Ik heb het in het archief na
gekeken, het is een steeds terugkerend fenomeen. Mooi weer betekent minder
bezoekers. Agelopen weekend bij voorbeeld was het lezerspubliek gehalveerd
vergeleken bij de dagen vóór Pasen.
De temperatuur klimt nu al ras naar de
voorspelde 28 graden en ik zit alweer drijfnat achter het toetsenbord. Het zal
ongetwijfeld gevolgen hebben qua aanloop.
Gisteren reden we door het Zuid-Limburgs heuvelland naar huis. Het was één
witte zee van bloesems. Het leverde een fantastisch schouwspel op. Alles
bloeide. Het zal in de Betuwe en in Haspengouw niet anders zijn.
Wel maken de
extreme temperaturen dat het allemaal ook weer snel voorbij is. De kerselaar van de achterburen is zijn bloesems al weer kwijt.
© paul
We waren even weg…
We waren even weg. Maar ben gerust lezer, we hebben goed gegeten.
We
sprokkelden het afgelopen weekend nieuwe verhalen voor het web-log, voornamelijk
in Luxemburg.
Jan-Ans-Ans-Alex, dank voor de mooie dagen.
© ellen-paul
100.000
Afgelopen nacht was het dan zover. Om 03.36 uur kwam via Google de
honderdduizendste bezoeker binnen. Hij of zij zoch op “Pasta aglio, olio e peperoncino” Hij of zij was anoniem en zal dat ook wel blijven.
Natuurlijk keek het ministerie al enige tijd uit naar het moment. Een
voorzichtige schatting leerde dat het heuglijk ogenblik zou vallen in een
periode waarin ruimte was om een en ander te organiseren (elke argument voor een
feestje is er een!). De bezoekersaantallen namen echter elke dag toe en het
bezoek verliep grilliger dan we verwachtten, zodat het moment veel sneller kwam
dan konden bevroeden.
Aan de linkerkant van het web-log zie je de OneStat-teller staan. Je kunt die
aanklikken en bij voorbeeld de bewegingen van een bepaalde dag op het web-log
volgen. Ook vind je er informatie over de geografische achtergrond van
bezoekers, en zo nog een en ander. De OneStat-teller is operabel sinds mei 2006.
Voor de definitieve bezoekerscijfers en de bekeken pagina’s hanteren we echter
de teller van Web-log.nl. Die is voor de lezer niet openbaar. Zouden we je
toegang verschaffen tot die teller, dan zou je meteen ook vrijelijk in onze
teksten kunnen werken. Dat staan we niet toe, dat begrijp je ongetwijfeld.
Het eerste artikel verscheen op 14 augustus 2005 onder de titel: “De eerste paddenstoelen.” Zonder foto, zonder inleidende tekst. Die eerste maand
kwamen er gemiddeld 5 mensen per dag kijken op het web-log, met een uitschieter
naar boven: 9 lezers op 24 augustus. Maar vanaf toen gingen de bezoekerscijfers
gestaag omhoog. In de maand oktober van dat jaar waren het er al ruim 1000, het
maandgemiddelde is nu ongeveer 16.000. De stijging heeft zich doorgezet tot de
dag vabn vandaag, we vragen ons af waar het eindigt. De 100.000 bezoekers
bekeken overigens te samen zo ongeveer 340.000 artikelen.
We zijn er een beetje beduisd van, van al die belangstelling voor wat toch op
de eerste plaats een privé hobby is. We hebben nog steeds mateloos plezier in
het schrijven en zijn er tegelijkertijd ook heel trots dat we zoveel bekeken
worden. Wij houden het nog wel een tijdje vol, hopelijk jij ook. Bedankt
lezer!
Dat feestje houd je nog te goed. En wat ons betreft: we trekken een mooie
fles open.
© ellen paul
Vierkante eieren (het ultieme paasgevoel)…
In hun nimmer aflatende speurtocht naar parafernalea die de schijn
van onmisbaarheid in zich dragen hebben Ans en Hijn eergisteren de ultieme
aanschaf gedaan. Ze kochten een huis op de Rijpel. Met een tuintje, een
schuurtje, rust en bos. Ze zullen er gelukkig zijn.
Van eerdere datum stamde de aanschaf van bovengetoond apparaat. Ook dit ging
gepaard met de verzekering dat het een onmisbaar apparaat betrof, en dat wij er
heel gelukkig mee (van?) zouden worden.
Keukengesprek:
Hij: “Met dit apparaat los je eindelijk dat eierprobleem
op!”
Zij: “Eh…”
Hij: “Ja, want je kunt er gekookte eieren vierkant mee
maken.”
Zij: “Eh ja, en dan?”
Hij: “Nou, dan kun je ze bij voorbeeld
stapelen…”
Zij: “Sodemieter nou ‘n end op, man!”
Afijn lezer, je begrijpt het al: een reuze handig apparaat. Zeker met Pasen
in het verschiet.
© paul
Hertog Jan Proeverij, Arcen…
We gingen rozen kopen in Lottum, dat Noord-Limburgese rozendorp aan de Maas. Een paar perken moesten aangevuld worden en er was intussen ruimte gekomen voor vier klimmers. We kopen al jaren bij dezelfde rozenboer, want die biedt een groot aanbod, deels eigen kweek en altijd superkwaliteit. Zijn specialteit zijn de Engelse Austinrozen. En dat tegen prijzen die vooroorlogs lijken.
Het is ook traditie geworden om na gedane aanschaf met het pontje van Broekhuizen de Maas over te steken. Richting Arcen rijdend kom je dan langs de Arcense Bierbrouwerij “De Vriendenkring”, tegenwoordig “Hertog Jan Brouwerij”. Ben je er nog nooit geweest dan is de brouwerij zeker een bezoek waard. Maar ons was het vandaag te doen om het Proeflokaal, gelegen aan de andere kant van de weg. Niet alleen Hertog Jan bier wordt er geschonken. Nee, ze voeren een grote kaart met speciaalbieren. En wat meer zij, ze behandelen de bieren met de grootste egards. De bieren worden gekoeld aangeboden of op keldertemperatuur, al naar gelang de wens van de klant. In het juiste glas geschonken, naar believen mét of zonder gistdepôt. Een vriendelijk praatje erbij en de nodige productkennis. Enfin, precies zoals dat hoort. (Kom daar in de doorsnee horecaf maar eens om, daar wordt wat afgeklooid met bier.)
De Proeverij houdt er ook een mooie lunchkaart op na. En daarop vind je nog een aantal streekgerechten: kaantjes, Limburgse kazen, Belgische kazen, asperges en andere groenten uit de “tuin van Venlo”. Wij kozen voor bloedworst. Met goed brood, met gebakken appeltjes, met gefruite uitjes, met appelstroop. De bloedworst was prima gebakken, knapperig van buiten, maar niet zo hard dat je met de korst het smeuïge binnenste plet. Een voortreffelijke lunch voor € 7,50.
Ik dronk er een paar glazen Orval bij, Ellen koos voor Liefmans Goudenband. En die laatste bleek een moordcombinatie te vormen met de stevige worst en de rinse appelstroop.
De ambiance is prettig. Hoewel het Proeflokaal groot is en aan wel honderd gasten plaats biedt is de inrichting van dien aard dat je je geborgen voelt.
Een aangenaam gesprek met de kok over Orval (ook volgens hém het beste bier ter wereld!) en we konden voldaan naar huis.
© paul
Een echt visitekaartje!!!
Het Ministerie wordt steeds beroemder, hum, hum, nou ja, we worden in ieder geval door veel mensen aangesproken over dit weblog: “Hoe vind ik jullie nu precies”, “Wat is nou die naam van dat weblog”, “Hoe schrijf ik dat?”
Enzovoorts.
Toen ik in 2005 met dit weblog begon heb ik even snel aan de borreltafel een naam bedacht. Geïnspireerd door De Keizer van Monera werd dat een, voor mensen die ons goed kennen, passende naam voor dit weblog.
Ik vind het nog steeds een mooie naam en ben er trots op dat De Keizer van Monera ons indertijd tot Ministerie van Eten en Drinken benoemde maar… Het is vaak moeilijk in de wandelgangen even snel het adres duidelijk te maken aan mogelijke lezers van dit log.
Het is nogal wat..ministerieetenendrinken punt web streepje log punt nl. Wij droomden dus al tijden van een visitekaartje, zo één waar het allemaal op staat.
Vanavond stonden Evert en Neel op onze stoep, met dát kaartje!!!
Neel maakte het ontwerp en Evert maakte een paar afdrukken.
Wij zijn heel blij, wat een mooi cadeau!!! Dank je wel Neel en Evert, wij willen hier graag iets lekkers tegenover stellen, we spreken nog wel af hoe en wat!
© ellen
Een boterham tevredenheid…
Het regent dat het giet en de hond moet uit. Ik besluit dat het te nat is en verzin dan maar wat voor het web-log.
Een boterham met tevredenheid, zo heette dat in de jaren vijftig. En misschien nog wel.
In mijn herinnering werd er thuis wat denigrerend over gedaan. Zo’n suikerboterham was voor mensen die geen geld konden of wilden besteden aan goed beleg. (Goed beleg was: caramelpasta, pindakaas, hagelslag. Vleeswaren en kaas waren voor de grote mensen.)
Een enkele keer bezondig ik me aan die simpele boterham met bruine suiker, al staat mij alle beleg van de wereld ter beschikking. Voorwaarden zijn: goed brood en goede boter. En hoe het verder zit met die suiker? Ik weet het niet. Wij zijn van die minimale suikerconsumenten dat ik me er verder niet in verdiep. Ik neem dat wat op voorraad is. Lekker is het wel. Alsof je ontbijt met een gebakje.
© paul
Eend met pruimensaus…
Het is een beetje rare werkweek voor mij. Onze mediatheek heeft afwijkende openingstijden omdat bijna alle studenten tegelijk op stage zijn. In die weken plannen we allerlei scholingen, vergaderingen enzovoort. Ik begin wat later en werk wat langer door, kortom ons hele schema ligt in de war. Vandaag was ik extra laat en we hadden geen zin meer in koken. Een pizza halen is een optie maar we besloten maar weer eens pekingeend te gaan eten in Beek en Donk. Een Chinees restaurant waar nog aandacht is voor liefhebbers van iets anders dan wokken en buffetten. Je kunt er nog gewoon á la carte gerechten bestellen, en dat is al heel wat hier in de buurt. De meeste Chinese restaurants hebben alleen nog aandacht voor wokpartijen en buffetten. Ik vind het vreselijk om met mijn bordje in de rij te staan aan zo’n buffet, en wokken,.. laat maar.
Restaurant Paradijs in Beek en Donk heeft supergoeie gegrilde eend met pruimensaus op de kaart staan. Wij komen er regelmatig en eten altijd hetzelfde; de eend met pruimensaus. En altijd prima kwaliteit, vriendeljke bediening, mooi opgediend eten, rustige atmosfeer, rekening goed in verhouding.
Wat wil een mens nog meer na een lange dag?
De foto is van december 2005, toen aten we hier hetzelfde menu. Vandaag had ik geen fototoestel bij me.
Kopje espresso toe.
© ellen