Eindelijk Carnaval…

eindelijk carnaval 020

We spraken af voor zeven uur in de avond, bij ons in het achterhuis aan de keukentafel. Nagenoeg iedereen was er. Met veertien zouden we compleet zijn, maar Maartje moest werken en Walter had andere dingen te doen (douchen?).

De ordetekens werden opgespeld, de atributen bevestigd en de visitekaartjes verdeeld. Het idee is dat iedereen een eigen Ministerie vertegenwoordigd, indachtig de megalomane hersenspinsels van de Keizer van Monera. Zo is er een Ministerie van “Nacht en Ontij”, een Ministerie van “Verkeerd en Wat-er-Staat”, een Ministerie van “Mik & Speule”, en het Ministerie van een “Appel en een Ei”. Ellen is van het Ministerie van Eten en Drinken, maar dat was ze al. De kostuums zijn losjes geïnspireerd op de traditionele dracht uit Mongolië (Buiten-Mongolië wel te verstaan!)

Veertien Ministeries, het is niet niks. Ik zal ze je op gepaste tijd nog allemaal voorstellen. Morgen na de plaatselijke optocht wordt de statiefoto gemaakt. Op het bordes van het Gemeentehuis. We zullen hem dan zo spoedig mogelijk publiceren.

En terwijl iedereen nu sjouwt van “Dientje” naar “De Engelenburgt”, vise versa, zit ik hier dit stukje op het toetsenbord te rammelen. Ik ben er vanavond niet bij. Ik blaf nog als een verkouden Dobermann, ik heb koppijn, ik geloof het wel. En ik ben niet de enige. De Jongste Bediende heeft al twee avonden verstek moeten laten gaan, hij is te beroerd om met zijn blaaskapel mee te blazen, heeft geen amazure. Wel kwam hij even langs om iedereen gedag te zeggen, maar hij vluchtte daarna snel terug naar zijn sponde. De Jongste Bediende kijkt vanuit zijn bed The Guns of Navarone en hoopt er morgen weer gewoon bij te zijn.

Intussen druppelen de eerste feestgangers alweer binnen. Ze komen hun jas ophalen, een taxi bellen, of gewoon vertellen dat het erg leuk was. Ik sluit dit artikel, en ook het Ministerie.

Groet, Paul.

Eten met stokjes…

kip en risotto 001

De woensdag, hebben we besloten, is onze “snackdag”, of zo je wilt “fast-food-dag”. In mijn vrije weken hoeft dat niet noodzakelijkerwijze zo te zijn, dan heb ik wel tijd om te koken. Maar in die andere weken komt het wel zo goed uit om “even te halen”, of er even voor de deur uit te gaan.

Vandaag betrokken we onze maaltijd weer van Het Kleine Chineesje in de Kapelaanstraat. Een gerecht van gegrild spek en bami, en een heel smakelijke koe loe yoek met rijst. Daarbij een Indonesisch koolgerecht voor de noodzakelijke vitamientjes. Een koel glas water dronken we, en een kopje espresso bij wijze van toetje.

De rest van de avond werd besteed aan de carnavalskostuums. De bijeenkomst was ten huize van Eupotours. Vier naaimachines op tafel, banen stof door de kamer. Knippende, metende, knopen naaiende en accessoires freubelende hulptroepen, een huis vol. En uiteindelijk waren de pakken dan klaar. Het embargo blijft nog even gelden, zodat je ons pas in het weekend in vol ornaat kunt zien.

Ellen vond nog wel even tijd om Max te trainen in met-stokjes-eten. Hij leert snel!

kip en risotto 003

© paul

Afscheid van de Broeders.

afscheid van de Broeders 043

Ik schreef hier al eerder over het prachtige project van de Broeders. Zij brengen een ambulance naar Afrika. Om precies te zijn naar een ziekenhuis in Farafenni, in Gambia. De broeders rijden niet alleen, in totaal vertrokken vanmorgen 26 voertuigen, en één motor (mét Fontys logo!). De verschillende teams gaan naar diverse projecten in Afrika, alles onder auspiciën van Go For Africa. Na maanden van voorbereidingen was het vandaag dan eindelijk zover. De start van deze zeven weken durende reis was vanaf het Kerkplein in Bakel (N. Br). Daar hadden zich honderden mensen verzameld om de bijzondere colonne uit te zwaaien; familieleden, vrienden, kennissen, collega’s, ze waren er allemaal. Ik geloof dat het nog nooit zó druk was op het kerkplein van Bakel.

afscheid van de Broeders 023 afscheid van de Broeders 015

De voertuigen zijn allemaal tot de laatste centimeter volgepakt en de rest van de hulpgoederen is al onderweg in een grote zeecontainer.

afscheid van de Broeders 011 afscheid van de Broeders 018

Vandaag rijdt de colonne tot Reims (Fr) Het verdere vervolg van de reis is te lezen via diverse sites. De broeders kun je volgen via Waarbenjijnu.

Wij wensen de Broeders en alle andere teams een hele goede reis en drinken alvast een glas op een behouden thuiskomst!

afscheid van de Broeders

© ellen

Carnaval komt eraan…

pasta spek knoflook en pepertjes 006

Ellen was zo verguld met haar vergeten foto dat ze zaterdag spontaan mijn voorraad Orval aanvulde. En zo kon het dus zijn dat ik op zondagochtend, na de hond te hebben uitgelaten, mijzelf een mooi glas inschonk en tot een uur of elf bleef zitten plakken aan de keukentafel. Daarna sliep ik een gat in de dag…

Ellen spoedde zich vroeg in de middag naar De Witte Brug no 5, alwaar de eerste vergadering ten behoeve van het “carnavalskostuum 2009” plaats vond. Iedereen was er, behalve ik. Zoals gezegd lag ik te slapen.

Ze hadden ideeën zat, naar ik begreep. Meer mag ik er niet over zeggen. Toen ik vorig jaar het embargo schond kreeg ik ongenadig op mijn donder. Dat zal me geen tweede keer gebeuren…

Mijn moment van opstaan viel gelijk met de thuiskomst van Ellen, het zal een uur of zes zijn geweest. Snel werd er nog wat gekookt, eenvoudig, maar overheerlijk.

Een drupje olie in de pan en een handvol van het beste spek erbij, in dobbelsteentjes. Dan flink wat knoflook toevoegen en een gesnipperd vers pepertjes. Even fruiten en je kunt er de gekookte paste op storten. Goed mengen en je bent klaar. Erbij een schaal sla met twee gebakken geitenkaasjes. Complete maaltijd, fluitje van een cent. Heel simpel, maar ontzettend lekker…

Erbij een glas wijn uit Toscane. Een tip van Ed van de Wijnerij. Moet je beslist eens proberen, het levert je een feestje op!

We sloten de avond af met een Tatort uit Keulen, ons favoriete commissaris-duo. We vonden het verhaal maar “la-la”. Gemiste kans voor Schenk en Ballauf.

pasta spek knoflook en pepertjes 003

© paul

Feestje voor Max…

max jarig 2009

Vandaag vierden we een klein feestje; Hond Max woont vandaag 6 jaar bij ons! In 2003 bezochten wij het dierenpension Smakterheide. Wij zochten een hond, passend bij ons en onze manier van leven. Hond Max leek precies dat wat wij in gedachten hadden; een rustige hond, met een Vlaams paspoort. Ongeveer één jaar oud, fit, gezond, zonder fokkerskwaaltjes en ook bijna zonder vreemde aangeleerde gewoontes. Wij weten niet precies hoe de roots van Max lopen, maar ergens in een ver verleden heeft hij geleerd te werken met koeien. In ieder geval doet hij nog steeds alsof dat zijn levenstaak is; het bij elkaar houden van, op een hoopje zetten van…enzovoorts. En als er geen koeien zijn…mensen en kinderen lopen ook heel slordig…Een beetje bij elkaar drijven kan geen kwaad aldus Hond Max!

Ik heb de hele dag geprobeerd een mooie foto van Hond Max te maken, helaas. Dat beest zit geen minuut stil. Niet dat die hond zo druk is, maar hij reageert erg sterk op het fototoestel. “Klik, het eten is klaar”. Ik zag vandaag weer hoe dat zat met Pavlov. In het geval van Max geen bel, maar de klik van mijn camera; klik; eten klaar, dan gaat Hond Max alvast bij de tafel zitten, je weet maar nooit…

Ter ere van de feestlijke gelegenheid kwam er ook echt bezoek voor Max. Marleen bracht een heus cadeau, een heerlijk stinkend pensachtig ding. Hond Max was/is er helmaal blij mee.

Wij vierden het feestje bescheiden, met een glas wijn, een glas port en een potje koffie voor Paul. Natuurlijk liep ook de hele planning voor het eten van vandaag in de soep: wij besloten dan maar gewoon soep te eten met een paar sneden goed brood.

Druk, druk, druk…

Orval, the best Belgium beer!!!

En ik had Ellen nog zó beloofd om vannacht een gedegen stuk te schrijven… Het zal er niet van komen, kwestie van geen tijd. Ik laat je dus maar een “vergeten” foto zien, uit ons archief. En zie toch eens, die vettige schuimkraag! Ellen had het plaatje weggezet onder de kop: Beste Bier van België. Maar volgens mij is dit het Beste Bier van de Wereld. En dat vind ik al heel lang.

Orval heet het en het komt van de Paters Trappisten uit het gelijknamige klooster in het zuiden van de Ardennen, aan de Franse grens. Het visje op het glas heeft een ring in zijn bek. Er hoort een verhaaltje bij dat lijkt op ons “Vrouwtje van Stavoren”, maar dan romantischer. Ik schrijf het binnenkort allemaal op.

Ik moet verder met mijn werk lezer. Ik verlang naar de ochtend, naar thuis. Straks, voor het slapen gaan schenk ik me zo’n glas Orval, reken maar…

Soep voor de Broeders, deel 3…

 soep voor de broeders 022

De ambulance stond gisteren te pronken op het sportpark in Boekel. Met dat vehicle was het allemaal begonnen, die actie van de Broeders. Maar intussen had een en ander een forse vlucht genomen. Ik schreef al dat er een zeecontainer onderweg is naar Afrika, helemaal afgevuld met medische goederen. En verder is er een stroom van financiële giften op gang gekomen, die zal worden ingezet om, later in het jaar, ter plaatse de ergste noden te ledigen.

En gisteren was er dan die sponsorloop, geörganiseerd door de plaatselijke voetbalvereniging. Het weer weigerde mee te werken, zodat een boel ouders thuis bleven. De kinders waren er echter wél, zij draaiden trouw hun rondjes om de vooraf afgesproken sponsorgelden veilig te stellen.

Het Ministerie had veertig liter soep gemaakt. We hebben die de Broeders geschonken, we berekenden geen kosten. De opbrengst van de verkoop leverde zo meteen het nettobedrag op. Hoeveel dat was valt niet meer terug te rekenen. Het bedrag zit verdisconteerd in het totaal aan opbrengsten van de dag. Eenvijftig per bekertje vroegen we. En ondanks de wat geringe opkomst (je moet het van ouders hebben), verkochten we een ruime helft. Het restant van de soep werd gisterenavond ingevroren, en zal gebruikt worden bij weer een andere Broedersactie, a.s. zaterdag.

Wat er in de soep zat: 2 1/2 kilo vlees, 1 grote knolselderij, 1 kilo winterwortelen, 2 struiken bleekselderij, 1 pond sperzieboontjes, 5 grote preien, 5 grote uien, 2 rode paprika’s, 1 gele paprika, 8 blikken bruine bonen, 2 blikken groene bonen, 2 blikken spaanse bonen, 8 blikken tomaten, 1 pak bouillonblokjes, 6 kookworsten, 700 gram krielaardappeltjes, 500 gram spaghetti, 2 eetlepes vers gemalen peper, 1 soepsteen.

Het was een prima soepje, de klanten waren dik tevreden… De Broeders overigens ook. Hadden ze gehoopt op duizend euro totale opbrengst voor die dag, het werden er uiteindelijk zesduizend vierhonderd (€ 6.400,-).

Ga nu niet vragen hoe het zit met die soepsteen, ik kom er spoedig over te schrijven.

soep voor de broeders 011

© paul

Soep voor de Broeders, deel 1…

Manon2

Al sinds maanden kun je vanaf dit web-log (linker kolom, onder het kopje “Niet over eten maar toch…”) de wederwaardigheden volgen van De Broeders. Maar aangezien jij nog nooit hebt doorgeklikt naar hun site vertel ik hier dan alsnog maar even, kort door de bocht, waar het om gaat.

Twee van mijn nachtcollega’s, Jos Bevers en Herman van den Broek, hebben al geruime tijd geleden besloten dat zij meer wilden doen dan eens per jaar de notoire cheque overmaken naar Artsen zonder Grenzen ( óók belangrijk overigens!). Ze adopteerden min of meer een ziekenhuis in Gambia en besloten zorg te dragen voor een aantal randvoorwaarden die het ziekenhuis nu ontbeert. Via een hele boel ingenieuze akties en ‘events’ verzamelden ze geld, medische goederen én een ambulance. Een beestachtige hoop werk hebben ze verzet, reken maar, ik heb het op een afstandje kunnen volgen. Over een dikke maand vertrekken ze met de ambulance richting Gambia, één zeecontainer met spullen is al onderweg. Het wordt de reis van hun leven, zoveel is zeker. Op hun web-site kun je volgen hoe die reis verloopt. Intussen is het team uitgebreid met een arts, Manon Derhaag. Zij zal ook een deel van de reis meemaken. In Gambia gaat zij zich bezig houden met de Medische logistiek van het Ziekenhuis.

En hoewel de opbrengsten van al die akties de verwachtingen verre overtroffen kan er nog wel het een en ander bij, een ziekenhuis is nu eenmaal een bodemloze put. Wat dacht je ervan lezer, om zelf een kleine bijdrage te leveren? Luister, ik geef maar een schot voor de boeg:

Vanavond heb je gasten, ze komen eten. En natuurlijk schenk je een mooie wijn. Twee flessen Barolo heb je ervoor aangeschaft, voor je gasten alleen het beste… Maar wanneer je volgende week weer gasten heb zet je ze een mooie, eenvoudige maar smakelijke Velletri voor. Je legt je gasten uit waarom je voor die simpele Italiaanse landwijn koos, ze zullen het begrijpen. Met de vijfentwintig euro die je op deze manier uitspaart schenk je de Broeders een jerrycan diesel. Simpel toch?

Morgen, zondag, vindt er een Sponsorloop plaats in het dorp Boekel. De opbrengst van dit sportevenement is voor het project van de Broeders. Een paar honderd kinders zullen regen en koude trotseren om de nodige kilometers te maken. Het Ministerie is er ook! Het Ministerie verzorgt de innerlijke mens. Ten behoeve van al die ouders die langs het parcours staan te blauwbekken levert het Ministerie soep. En wat voor soep!

© paul

Soep voor de broeders, deel 2…

soep voor de broeders 001

Het begin is gemaakt. In een pan met een inhoud van dertig liter wordt de bouillon getrokken die de basis gaat vormen voor de Soep voor de broeders. Er zitten allerlei soorten schenkels in, varkenshielen, buikvlees, ribbetjes en nog een en ander. Selder, ui en prei trekken mee, en natuurlijk “The Wonderful Soup Stone”.

Ik stop met dit stukje, want de groenten moeten gesneden, dat is mijn taak. Ellen en het Kind zeven nu de bouillon, die gaat over in een nog grotere pan van wel 50 liter. Enfin lezer, werk aan de winkel. Je hoort er nog van ons…

soep voor de broeders 006 soep voor de broeders 005

© paul

De restjes van gisteren…

brood en spelen 008

Het is hier al dagen een ongeregeld huishouden; Paul werkte in de nacht, ik was een paar dagen erg laat thuis, kortom van gewoon samen eten kwam niet veel terrecht. Gisteren maakte Paul een mooie Bolognesesaus en daar aten we spaghetti bij. Het was een flinke pan saus dus er bleef wat over.

Vandaag was een luie vrije dag voor ons. Niets hoeft, we zien wel…beetje lezen, een film kijken, kaarsjes aan…tot natuurlijk de drukte losbarste; De Jongste Bediende kwam een paar super grote pannen brengen, Andy vertelde over de stand van zaken in het nieuwe huis, Het Kind moest dringend haar telefoon opladen en de nieuwe auto van Marleen stond voor ons huis…Kortom, drukte alom…Het kwam er niet meer van om een echte maaltijd op tafel te zetten, we aten de restjes van gisteren. Een soort bruchetta?

Vier grote sneden goed witbrood, een paar lepels Bolognesesaus, wat geraspte kaas erover, en even onder de gril in de oven. Op een bordje met wat ruccola, nog een glas wijn erbij, en, natuurlijk, espresso toe.

In die grote pannen ga ik morgen soep maken. De opbrengst van de soep gaat naar het project van de Broeders. Morgen meer hierover.

© ellen.