We aten een stukje van de koek. De Keizer van Monera kwam en kreeg ook een stukje koek, wij namen nóg een stukje en raad eens… in mijn stukje was een “boontje” verstopt. Geen gewoon boontje maar een stenen beeldje van een soort engeltje. Voor vandaag ben ik dus de koningin!!! Paul gaat dan maar met hond Max nog een rondje om de kerk door de regen!!!
© ellen
Een knus samenzijn met een paar patiënten, eiersalade, rauwkost en een fles bubbeltjeswijn. En niet te vergeten de oliebollen van Ellen. Zo startte ik zojuist het nieuwe jaar.
De laatste keer dat ik oud op nieuw thuis vierde is alweer eeuwen geleden. Ons huis vol volk, “Sientje van Loon” nog compleet, Julia boven in een bedje, de Twins bestonden nog niet. Het sneeuwde en het hele dorp lag onder een witte deken. Vriend Nico had een grote mat Chinees vuurwerk aangeschaft. Illegaal van bij ons over de grens, zo was Nico…
Duizenden en duizenden rotjes via een soort levensslagader met elkaar verbonden. Eenmaal de fik erin en de hele serie ratelde minutenlang, niet te stoppen. We hadden het gevaarte op ooghoogte opgespannen op de brede stoep van het Café aan de Overkant. Om een of andere reden waren ze dat jaar niet open op Oudjaar. Klokke twaalf ontstaken we de kleurige fontijntjes en nog wat losse flodders. En toen dan het klapstuk. Oorverdovend knetterend en een zee van licht verspreidend was dit de apotheose van de Jaarwissel. Vanuit alle hoeken stroomden buren toe, het exploderend gevaarte trok onweestaanbaar publiek aan zoals een olielamp motten. Even was ons vuurwerk het centrum van het universum. Oogverblindend licht en een nevel van giftige dampen.
Niemand had het beest zien aankomen, maar uit het donkere niets was het plots daar. Een reusachtige Bouvier, schofthoogte één meter. Het beest stormde als dol op het vuurwerk af en zette zijn reuzenmuil in de exploderende rotjes. Het jankte van de pijn maar wist van geen ophouden. Telkens opnieuw probeerde het beest met een ongekende furie het inferno te bestrijden, zich steeds heftiger verwondend. Voor de omstanders had het dier geen oog. En plots was de hond weer weg, ons achterlatend in verbijstering. We zijn dan maar naar binnen gegaan. Niemand van ons had ooit in z’n leven zulk vreemd en beangstigend gedrag van een hond gezien, zo gestoord…
De volgende ochtend begon ik vroeg met het opruimen van de rotzooi. Door de hitte van de explosies was de sneeuw gesmolten, de restanten van de rotjes waren in de prut gevallen en in de loop van de nacht was het zaakje weer bevroren. Ik moest de rommel met een schop en een bijltje losbikken. In de bevroren sneeuw stonden overduidelijk de pootafdrukken van de Bouvier. We hebben nog wat rondgebeld, maar niemand wist iets van de hond af. En ook had de Dierenartsenpraktijk geen gewonde Bouvier te behandelen gekregen. We hebben er nooit meer iets van gehoord, maar altijd rond de Jaarswisseling spookt het beest door mijn hoofd.
Een Gelukkig Nieuwjaar allemaal.
© paul
Ellen heeft een belangrijk deel van de nacht doorgebracht in het Café aan de Overkant. Een part van de vrienden was daar alsook een hele boel ander volk dat je één keer per jaar ziet. Het was een groot feest.
En thuis gekomen zette ze de Cremant de Bourgogne (Champagne, maar dan anders) klaar.
Samen met de gerookte zalm, de heilbot, de kaassoezen en de blini’s, een stukje brood en goei boter.
Nu krijg ik nog een glas Moët & Chandon (Champagne, maar dan echt) in mijn handen gedrukt.
Nog even rustig genieten en dan naar bed!
© paul
Het is dit jaar bijzonder stil hier in de straat. Wij wonen tussen twee vuurwerkverkooppunten en ieder jaar is het vanaf 10 uur een geknal van jewelste. Kinderen halen vuurwerk en stoken het alvast aan op weg naar huis, dan is alles al op en moeten ze weer nieuw halen enzovoorts. Dit jaar zijn de winkels dicht dus hoeft er niemand hier langs om nieuwe voorraad te halen. Een stuk minder lawaai dus, en hond Max is daar wel blij mee. Hij is doodsbang van het vuurwerk en loopt de hele dag achter mij aan.
Vervelend voor de hond maar het hoort er toch wel bij dat geknal net zoals de oliebollen. Traditiegetrouw moeten er vandaag oliebollen gebakken worden. Ik heb het deeg al gemaakt, het staat op een warme plaats te rijzen.
Ik bak altijd 2 flinke schalen vol, Paul kan dan één schaal meenemen naar zijn werk. Er zijn mensen die moeten werken tijdens de jaarwisseling!!!
Voor 2 flinke schalen oliebollen;
1500 gram bloem
3 zakjes gedroogde gist
3/4 liter melk
1 flesje bier
150 gram krenten
150 gram rozijnen
75 gram succade
theelepel zout
olie om te bakken
Los het gist op in wat lauwe melk. Zorg dat alle ingrediënten lauwwarm zijn. Neem een grote kom og pan, het deeg moet flink kunnen rijzen. Meng krenten, rozijnen en succade door de bloem en roer melk en bier erdoor. Roer tot je een mooi stevig beslag hebt. Zet het beslag, afgedekt met een doek, ongeveer 2 uur op een warme plaats om te rijzen.
Het kwam er gisteren niet meer van om nog een stukje te schrijven; druk, druk, druk! Gisterenmorgen ben ik eerst met Marleen op stap geweest om een fornuis voor het nieuwe huis uit te zoeken. Ik ging mee als “adviseur”. Leuk werk, dure keukenshowrooms bezoeken en kijken wat de laatste snufjes zijn. De keus zal vermoedelijk gaan vallen op een Smeg, gasfornuis met hetelucht oven, in nostalgische stijl. De Boretti vonden we ook heel mooi maar lijkt niet goed schoon te houden en dat is natuurlijk ook belangrijk. Iemand nog goede tips voor zo’n aanschaf?
Mijn dag ging verder op aan boodschappen, honden uitlaten (we hadden een hond te logeren) lege flessen wegbrengen van het kerstdiner en de kapper. De kapper is een vriendendienst en ze doet dat even thuis, knippen, verven en gezellig bijkletsen. Het hele Ministerie kan dus dankzij Maja keurig het nieuwe jaar in. Daarna was het te laat om nog iets te schrijven en we aten snel iets van de Chinees.
Maar nu verder met de hapjes. Vorig jaar om deze tijd verscheen het eerste boek van Diana Dubois; “Prijatnogo Appetita”. Smakelijke recepten met citaten uit de Russische literatuur. Lees hier mijn verhaal over het boek. Gisteren bracht de post het nieuwe boek van Diane Dubois; “Wittebrood en rode wijn”. Leven en eten van Desiderius Erasmus. Een verslag over het nieuwe boek volgt komende week.
Uit het vorige boek van Diane Dubois deze Russissche pasteitjes en prima hapje voor oudjaarsavond.
Maak een soepel deeg van 300 gram bloem, 5 eetlepels melk, 125 ml yoghurt, 1 ei, 4 eetlepels zonnebloemolie, 1 zakje bakpoeder en een mespuntje zout. Het deeg uitrollen tot een rechthoekige lap en daaruit kleine lapjes snijden van 9×6. Maak vulling van 200 gram gehakt, 1 fijngesnipperde ui, 1 hardgekookt ei, wat nootmuskaat, peper en zout. Leg op de lapjes deeg een lepel vulling en vouw de lapjes met natte handen stevig op elkaar. Deze pasteitjes kun je in olie frituren of in de oven bakken op 170 graden tot ze mooi bruin zijn. Serveren met een lepel zure room. Je kunt ongeveer 25 pasteitjes maken met deze hoeveelheden.
© ellen
Het was even stil hier op het weblog, maar hier in huis was het bepaalt niet stil…. Gisteren vierden we kerst met 18 mensen en drie hondjes. Een verslag van het eten en drinken komt straks, eerst het belangrijkste nieuws; Neel is weer thuis. De kinderen zijn na het diner hier blijven slapen en Neel wilde ze graag samen met Evert ophalen. Zoals je kunt zien is Neel meteen actief begonnen haar gewicht weer op peil te eten, een halve kerstkrans moest eraan geloven…
Verslag van het kerstdiner, dit jaar helaas geen mooie menukaart dus schrijf ik het allemaal maar gewoon op. Er zijn ook niet veel foto’s van het eten, daar was het gewoon te druk voor. De foto van het dessert heb ik gisterenmiddag gemaakt, daarna kwam het er niet meer van.
Maar het was gezellig, reuze gezellig. Het eten was prima gelukt, iedereen vond het lekker, dus kan ik tevreden zijn.
We aten; een amuse, paprika/tomaatmousse
Romige ragôut van rode mul en grijze garnalen met bladerdeeg sterretjes
Kippenbouillon met verse kervel
Stoofschotel van hert, haas en everzwijn met aardappelpuree, spruitjes met worst, koolraap, sperzieboontjes en appelcompote. Voor Marleen en de kinderen een kippenpootje met roomsaus
en tot slot de peertjes van de foto.
En espresso toe. Alles gelardeerd met gezang, speeches en ander geklets.
De peertjes zijn een klassieker in ons gezelschap, ik maak ze regelmatig en iedereen vind ze heerlijk. Ik heb ze zelfs een keer in Luxemburg in de tent klaargemaakt.
Voor vier personen (ongeveer, ik maak ze altijd met 20 tegelijk, dus ik moet een beetje gokken naar de hoeveelheden)
4 peren, Doyenné du Comice of Beurré Hardy
100 gram amandelspijs
een handvol gehakte walnoten
wat oranjesnippers
1 fles Moscato D’ Asti
100 gram bittere chocoladerepen, fijngehakt en au bain Marie gesmolten.
Schil de peren en boor het klokhuis er schuin uit, zo dat het steeltje eraan blijft.
Kneed de oranjesnippers en de gehakte noten door de spijs en stop dit in de holte.
Zet de peren in een pan en giet de wijn erover. Pocheer ze dan zachtjes tot ze glazig beginnen te worden.
Laat de peren afkoelen en overgiet ze dan met de chocolade.
Geef er eventueel wat geklopte room bij.
En natuurlijk heeft Julia weer prima meegeholpen met koken…
en natuurlijk maakte de Jongste Bediende zich verdienstelijk met het schoonmaken van kilo’s groenten…
toverde Marleen twee tuintafels en een gewone tafel om tot een feestelijke kerstdis…
de tuintafels verhuisden weer op de gebruikelijke manier…..
En het huis is weer helemaal zoals het altijd was…..
En voor mijn statistieken aten we;
1 kilo tomaten, 1 pond paprika, 1 kilo mul filet, 500 gram garnalen, 1 soepkip, 200 gram kervel, 2 kilo wild zwijn, 1 kilo haas, 1 kilo ree, 6 kippenpootjes,
3 kilo aardappelen, 1 knolselderij, 2 kilo spruitjes, 2 kilo boontjes, 1 koolraap, 5 moesappelen, 15 peren, 4 kinderijsjes, 5 flessen witte Chardonnay, 7 flessen Cabernet Merlot, 3 flessen Moscato D’ Asti, een paar glazen Calvados, en een paar glazen Mandarine Napoleon en natuurlijk een flinke hoeveelheid “kinderwijn” (bosbessensiroop met water uit een echte wijnkaraf).
Gisteren zijn we begonnen met koken. We eten dit jaar weer met heel “Sientje van Loon”, 15 volwassenen en 4 kinderen. Alleen Neel moeten we missen. Maar juicht, lezer! Neel wordt 2e Kerstdag ontslagen uit het St. Radboud…
Een voordeel was de “loze” zondag, voorafgaand aan het Kerstfeest (gisteren dus). In relatieve rust konden de eerste wekzaamheden worden gedaan. Een en ander verliep zo voorspoedig dat het Ministerie de vrienden en vriendinnen die in de loop van middag en avond binnen druppelden ook nog gastvrij konden onderhouden met drank en spijs.
Ellen gratineerde een partijtje oesters en er was ruim gelegenheid om de Wine Blogging Wine te keuren. Vandaag zul je in de loop van de dag op de hoogte worden gehouden van het verloop van de voorbereidingen.
En dan voor nu: wenst het Ministerie je een heel fijn Kerstfeest.
Vandaag een paar sausrecepten voor de kerst. Een mooie saus is deze casismosterdsaus, heel goed te combineren met bijvoorbeeld een varkenshaasje. En koop dan eens biologisch varkensvlees! Wel iets duurder, maar beter voor de dieren en ook stukken lekkerder.
1 lepel boter
1/2 zeer fijn gesneden uitje
1 lepel bloem
2 lepels cassismosterd, (*)
ruim 1/2 liter bouillon
flinke scheut room, peper en zout.
Smelt de boter in een sauspan. Fruit de ui hierin aan. Voeg de bloem toe en roer alles tot een mooie massa, laat dat zo even zachtjes garen. Voeg dan de mosterd toe, goed roeren en dan de bouillon erbij voegen. Blijf roeren tot je een homogene massa hebt. Maak op smaak met peper en zout en voeg nog wat room toe.
* Je kunt ook een mooie graanmosterd gebruiken, doe dan een beetje sinaasappelsap bij de saus.