Door al het gedoe zouden we WBW zowaar vergeten.
Gelukkig werd er vandaag een pakket bezorgd door Wine Matters . Het Ministerie had namelijk nog wat van de WBW wijnen besteld. En zo werden we op onze plichten gewezen.
Een mooi pakketje ontvingen we; vijf flessen “Die Tweede Droom”, 2005 Chenin Blanc. Eén van die flessen bevat wijn die enige tijd heeft gerijpt op hout, de andere wijn komt uit de metalen tank. Als bonus stuurde men ons een hele mooie fles Chardonnay.
Laat ik nu altijd gedacht hebben dat wijn die op het houten vat heeft gelegen immer te prefereren is boven die uit de metalen doos. Zo niet in dit geval. Die “houten” is me wat nadrukkelijk en gekunsteld, terwijl de “metalen” heerlijk geurt en een prettig peperige afdronk heeft.
Enfin…, Ellen denkt daar dan weer heel anders over. Een afgewogen oordeel mag je pas verwachten na Tweede Kerstdag.

“Overigens drinken we de wijn op kamertemperatuur.”
” Witte wijn op kamertemperatuur?”
“Jazeker! Dankzij de verwarmingsperikelen is de temperatuur binnenshuis 10 graden. Prima voor deze wijn!”

© paul

Het is woensdag dus vandaag weer een stukje over de wijn van deze maand. De geselecteerde wijnen voor de editie december 2006 komen uit Zuid Afrika. Het wijnhuis heet Groot Parys en ligt in Paarl. De wijnen heten “Die Tweede Droom”. Ze zijn gemaakt van de Chenin blancdruif en de jaargang is 2005.

De wijnen werden gemaakt van een-en-dezelfde “grondstof”, maar die uit de ene fles heeft alleen een roestvrij stalen vat gekend, en de andere rijpte negen maanden op hout.

De wijnen worden aangeboden voor 14,45 euro (per twee) en de verzendkosten zijn voor de leverancier.
Je kunt ze bestellen bij Wine Matters . Lees meer achtergrondinformatie over deze wijnen op De Wijnerij, het weblog van Ed. Hij organiseerde deze proefronde en koos ook de wijnen uit

Vorige week proefden we de wijn uit het roestvrijstalen vat, vandaag dronken we “Die Tweede droom” op hout gerijpt. We dronken de wijn bij de dorade uit de oven en we waren allebei zeer tevreden over de combinatie. Wellicht ook de de laurier bij de vis die de combinatie speciaal maakte? Wij waren in ieder geval heel tevreden. Een simpele vis, zeker geen simpele wijn. Een mooie zachte geur.

Het kwam er tot nu toe niet van om de twee soorten naast elkaar te proeven en Paul vond de unoaked zó lekker dat de fles op was vóór we een fatsoenlijk proefschrijven konden maken. We dronken de unoaked bij kalfsreepjes met kaas en waren verrast door de combinatie. Een mooi geurende wijn, zacht, geen hinderlijk zoetje, fris.

Paul vind in eerste instantie de unoaked het lekkerste, ik prefereer voorlopig de oaked, maar ik wil de twee wijnen naast elkaar vergelijken. We hebben maar gauw wat nieuwe proefflessen besteld. De komende week zal er meer rust in huis zijn om een weloverwogen oordeel te geven.
We wachten gewoon even tot de bestelling binnen is.

Het is woensdag en wel eerste woensdag van de maand.
En het is dan intussen traditie geworden om de Wine Blogging Wine van deze maand te presenteren.
 .

De geselecteerde wijnen voor de editie december 2006 komen uit Zuid Afrika. Het wijnhuis heet Groot Parys en ligt in Paarl. (In een ver verleden bezwoor een collega me dat uit Paarl de beste Afrikaanse wijnen komen!)

De wijnen heten “Die Tweede Droom”. Ze zijn gemaakt van de Chenin blancdruif en de jaargang is 2005.
De wijnen werden gemaakt van een-en-dezelfde “grondstof”, maar die uit de ene fles heeft alleen een roestvrij stalen vat gekend, en de andere rijpte negen maanden op hout.

De wijnen worden aangeboden voor 14,45 euro (per twee) en de verzendkosten zijn voor de leverancier.
Je kunt ze bestellen bij WineMatters

Enfin, wij gaan ons best doen. Hopelijk doe jij deze keer ook mee.
Het Ministerie heeft al wat van de wijn gesnoept en dacht: “Zo komen we de feestdagen wel door…”

De laatste woensdag van de maand betekent een oordeel vellen over de Wine Blogging Wine van deze maand. De vooraf gaande bespiegelingen kun je terug lezen onder deze link. En voor alle duidelijkheid, het ging om twee wijnen van de Argentijnse Bodegas Callia: 2005 Shiraz en 2005 Shirza-Bonarda.

Ingewikkeld vonden we het deze keer. Vooral ook omdat we ons niet beperkten tot het proeven van een enkel glas, maar de wijn uittestten onder verschillende omstandigheden. Om met het goede te beginnen: de wijnen houden zich heel aardig staande bij stevige maaltijden. Bij haas, bij pittig lamsvlees en bij overdadig knoflok.

Anders wordt het wanneer je gewoon een avond rustig zit te drinken. De Shiraz-Bonarda is opgepept met onwenselijk zoet en de Shiraz verveelt na twee glazen. Ellen is het meest uitgesproken in haar oordeel: zij vindt het niks. Ik ben iets milder, maar ik geloof niet dat ik de wijnen nog ooit zal aanschaffen. En dat hoeft ook niet, er zijn zoveel wijnen te vinden in deze prijsklasse die veel beter aansluiten bij onze smaak.

Slechte wijnen zijn het overigens niet. En de prijs-kwaliteitsverhouding lijkt heel aardig te kloppen (4,50 euro). Uiteindelijk komt het erop neer dat de wijn geconstueerd lijkt voor een hele brede markt. Voor elk wat wils en voor niemand iets bijzonders. Zoet, zacht, makkelijk, karakterloos. Gemikt op een zo breed mogelijk publiek. Voor ons: laat maar.

En voor een meer vinologisch oordeel: lees onze wijnreferenten:

© paul

En daar zaten we dan tegenover elkaar. Aan de keukentafel. De twee laatste flessen Wine Blogging Wine open getrokken. En we wisten het niet. Wel zoet, niet zoet? Naar welk fruit geurde het, en rook je ook leder? Lekker, niet lekker? We zijn er nog niet uit.
Ook jij, lezer, hebt nog een week te gaan. Een week om te proeven, te noteren en te oordelen. Doe je best en houd ons op de hoogte.

De nachttemperatuur voor deze maand is tot nog toe aan de hoge kant. We schrijven 15 november en het is een graad of 12 buiten. Ik heb een raampje open staan. Het werk is gedaan en het wordt nog wel een paar uurtjes voordat het eerste levende wezen weer aanspraak zal maken op mijn hulpvaardigheid. Op de achtergrond gonst zachtjes Bach uit de luidsprekers. De koffie is vers. Tijd om wat te mijmeren over Wine Blogging Wednesday de wijnen en het eten.

“Op het Ministerie gaat de Wine Blogging Wine er met dozen doorheen”; schreef Mariëlla Beukers, en dat is niet geheel bezijden de waarheid. Wij hadden te kort aan twee flessen om tot een oordeel te komen dus schaften we ons vorige week nog eens zes flessen aan. We lieten deze en gene meeproeven, maar dat leverde weinig op. Onze gasten bleken allemaal wat huiverig om voor WBW te reageren. Waarom nou toch?

Onze eigen bevindingen tot nog toe: de wijnen moeten het hebben van het begeleiden van een maaltijd. Ze deden het heel behoorlijk bij de haas en bij pikante gerechten. Fors Knoflook komt de wijnen ten goede. (Het blijft raar wijnen op te peppen met eetsmaken, het moest toch een samenspel zijn?! ) Vanavond proberen we maar eens iets in extremo. Ellen had het over een hele bol knof in een maaltijd. We zullen zien. De aangekondigde paté gaat in ieder geval niet door. Het weekend liet te weinig tijd voor het ingewikkelde en bewerkelijke gerecht. (Misschien maar goed ook, Ellens paté’s behoren tot de hoogtepunten in ons culinaire leven en verdienen dan ook het beste uit ons keldertje. Ik houd het wel tegoed.)

Een avond met vrienden, incluis verhitte discussies of andersom, rustig met z’n tweetjes in de huiskamer met een boek: we zullen deze wijnen niet schenken. In het eerste geval zijn er sloeberwijnen die veel geschikter zijn (milder, gemakkelijker) en in het tweede geval is er een hoop ander lekkers te vinden. Vinden we de wijnen slecht? Nee, prijs en kwaliteit lijken aardig in verhouding en gemeen zijn ze niet. Het is, geloof ik, onze smaak niet. Nog een week te gaan om tot een eindoordeel te komen.

© paul

De tweede woensdag van de maand betekent dat het Ministerie een eerste oordeel(tje) velt over de Wine Blogging Wine van deze maand.
Om het geheugen op te frissen: het gaat deze maand over twee Argentijnse wijnen, alle twee van de Bodega Callia. De ene wijn is gemaakt van louter Shiraz druiven, bij de andere is er ook nog Bonarda bij gemengd.
Ik heb zojuist even gespiekt bij onze wijnreferenten, maar tot nu toe heeft niemand iets recents gepubliceerd. Ik moet het dus alleen doen.

We dronken de wijn en het viel lang niet tegen. Het geurt allemaal heel behoorlijk. Naar bessen en kersen, dat is zeker. Die met de Borada is wat zachter, maar ook zoeter. De Bodega spreekt van “sweet tanines”. Zoete tanines, bestaat dat? En is dat het zoet wat we proeven?
Voorlopig is de single-Shiraz onze favoriet, omdat die ook zo te drinken is. De Shiraz-Bonarda gaat aan ons te snel vervelen. (Wat lomp uitgedrukt, maar ‘t is niet anders.) Wel deed de Shiraz-Bonarda het prima bij enkele gerechten. Bij de wat heftige specerijen van het Pikant Lamsvlees en bij de Risotto met paddenstoelen bleek dat zoetje nu juist een plus. En bij de Haas deden de wijnen het alle twee goed.

En hebben jullie dat allemaal uit twee flessen gepeurd, zijnde anderhalve liter? Nee lezer, wij van het Ministerie zijn van die proevers die veel moeten drinken om er iets van te snappen.
We hebben daartoe een “Bottelier”winkel gezocht, en gevonden in onze buurt. Die zit in Mierlo-hout (Ut Hawt) onder de rook van Helmond. We hebben meteen maar een voorraad ingeslagen, de maand is nog lang. Aardige bijkomstigheid is dat ze zes flessen aanbieden voor 25 euro.
Voor wie de deur niet uit wil, maar alsnog mee wil doen met Wine Blogging Wednesday, die kan via internet terecht bij het Meisje van Drinkblogo . En er schijnen nog een stel zelfstandige wijnboeren in de Shiraz te doe. (En de Mitra?)

Vanavond eten we eend. De Shiraz zou bij uitstek een begeleider zijn voor Confit de Canard. We zullen zien.

© paul