En ook dit jaar was te verwachten
Dat Sint ons stulpje zou verachten.
Al jaren, jaren gaat dat zo,
Voor ons noch klein, noch groot kado.
Wat had die oude Baas bezield
Dat hij zo weinig van ons hield?

Enfin, het zij zo en niet anders,
Ons komen niet de waterlanders.
We lossen het dan zelf wel op,
al is’t de wereld op z’n kop.

In onze kelders, zo te zien,
Ligt nog ‘n mooie fles of tien.
Ja, ja, de voorraad slinkt schrikbarend,
Maar desondanks ist’ niet bezwarend
Wat vloeibaar goud daar op te delven,
Verwennen doen wij wel onszelven.

Puligny-streep-Montrachet,
Het wijnhuis heet Les Caillerets.
Sinds deze zomer rust hij hier
Al tussen ander wijn en bier.
We kochten hem in ‘tstadje Beaune,
Gepaard gaand met een hoop vertoon.
We mochten vijftien wijnen proeven,
En zonder al te veel te snoeven,
Het Ministerie ziet voldaan,
Het heeft een goede keus gedaan.

Een heerlijk glas en het vertroost:
Wij wensen alle lezers proost!

© paul