Rieslingpasteitjes…

luxemburg oktober 2009, terugreis met een Rieslingpasteitje...

Dit wordt een heel kort stukje want ik kom hopeloos in tijdnood en rakel daarom voor nu maar een plaatje op uit ons archief…

De hand van Ellen houdt een Rieslingbroodje vast. Het is een soort nationaal tussendoortje in Luxemburg. Elke bakker, elke supermarkt en menig slager biedt ze aan. De broodjes zijn gemaakt van een soort pie-deeg. Ze zijn gevuld met gehakt. Na het bakken wordt de holte,die is ontstaan door het krimpen van het vlees via het “schoorsteentje” gevuld met gelei, die is aangemaakt met rieslingwijn. Het geeft de broodjes een frisse en licht zure smaak. Voor ons is het de ideale snack op de terugweg vanuit het Zuiden.

© paul

De Maitrank van café Suisse…

septfontaines hemelvaart 2009

Er stond al eens zo’n prachtig glas te pronken op dit web-log. En die vorige foto was op dezelfde plaats genomen: Café Suisse in Arlon. Het amberkleurig vocht is Maitrank (Maiwein) , en in voornoemd etablissement maken ze de beste die ik ken. Ik mag er graag mensen mee verrassen, dus troonde ik op Hemelvaartsdag weer wat gasten mee naar dat café. Mijn plannetje lukte, iedereen werd er blij van (van die Maitrank).

De wijn was goed gekoeld. Hij smaakte fris-zoet en bovenal naar Lievevrouwenbedstro. Alleen al voor de geur zou je een glas bestellen…

Het is nu de tijd voor Maitrank. Arlon noemt zich de Hoofdstad van de Maitrank en afgelopen weekend vierden ze dat weer met een spetterend festival. Wij waren er niet bij, we hadden even iets anders te doen.

© paul

Coq au vin rouge…

Dit kipgerecht vraagt wat voorbereiding. De bedoeling is dat het vlees 48 uur in de marinade staat. Je moet er dus op tijd aan beginnen. Ik gebruikte een Kemper landhoen.

Verdeel de kip in minstens 8 stukken, onze kemper hoen was erg groot, ik verdeelde hem in 12 stukken. Neem een ruime kom.

  • 2 flessen rode Bourgogne
  • 1 glas Marc de Bourgogne (was hier niet te krijgen, ik gebruikte een glas grappa
  • 4 flinke uien in grove stukken
  • 2 teentjes knoflook (even pletten met het mes en dan snijden)
  • 4 winterwortelen
  • 1 laurierblad
  • 5 kruidnagels
  • 1 bosje tijm versgemalen peper.

Meng de kip, de groenten en de kruiden goed door elkaar en overgiet ze met de wijn en de Marc de Bourgogne. Dek de schaal af met folie en laat de kip zo minstens 24 uur, maar beter nog 48 uur marineren. Af en toe een keer omscheppen.

  • 40 gram tarwebloem
  • 1 eetlepel cacaopoeder
  • 3 lepels olijfolie, zout en peper.

De Bourgondiërs eten er macaroni bij met grijze truffels. Ik gebruikte een beetje truffelolie.

Nadat de kip zo’n 40 uur in de marinade heeft gelegen is het vlees helemaal met smaak en geur doortrokken en al een beetje “gegaard”. Haal de kipdelen uit de marinade en dep ze goed droog. Wentel elk deel door de bloem en bak de stukken kip in olijfolie in 10 minuten bruin. Neem de kipdelen uit de pan en zet ze even weg. Schep de groenten uit de marinade en laat ze uitlekken. Breng in een andere pan de marinade aan de kook. Bak de groenten in het achtergebleven braadvet en roer er het cacaopoeder door. Leg de kipdelen erop en giet de marinade erover. Voorzichtig omscheppen en het mengsel aan de kook brengen. Schep alles voorzichtig in een grote ovenschaal en zet die ongeveer 2 uur in een voorverwarmde oven op 160 graden. Er zijn varianten van dit recept waarbij de groenten gepureerd worden, wij aten ze zo. Serveer met macaroni of penne.

© ellen.

De foto is van een “eerdere” coq au vin. Gisteren had ik het veel te druk met praten en eten om ook nog een goede foto te maken.

Lacoste-Borie 1997 / Pauillac-Haut Medoc…

wijn

Ik deel Ellen’s liefde voor een mooie Bourgogne, o ja zeker. En ook dronk ik fantastische wijnen uit andere delen van Frankrijk, uit Italië, Spanje en Portugal. Maar mijn voorkeur blijft uitgaan naar een zware Bordeaux. En dan het liefst een Haut-Medoc, een Pommerol of een Saint-Emillion. En Pauillac is zo’n Haut-Medoc, en wel van dusdanige kwaliteit en status dat hij de naam van het “eigen” dorp mag dragen tussen de woorden Appelation en Controlée.

Pauillac is een dorpje in het noorden van de Haut-Medoc aan de oevers van de Gironde. Het terrein is heuvelachtig en de bodem bestaat uit een laag kiezel met daaronder een lösslaag. Lange tijd dacht ik, wanneer de plaatselijke grond uitdrukkelijk werd vermeld bij een wijnverhaal, dat het vooral interessant doen betrof. Intussen weet ik dat het écht iets uit maakt (vandaar!). De grond in Pauillac is de basis voor stevige en toch elegante wijnen.

Chateau Grand-Puy-Lacoste maakt twee wijnen. Hun eerste wijn is een 5-ième Grand Cru. En ik verzeker je, dat is heel hoog in de Franse pikorde. Onze wijn is hun tweede, die wordt iets lager ingeschaald. Deze wijn wordt gemaakt van 75% Cabernet Sauvignon voor kracht, fruit, zuren en tanines, 15% Cabernet Franc voor wat lichter fruit, 8% Merlot voor wat mildheid en zacht fruit, en 2 % Petit Verdot voor de alcohol.

Ik citeer nu Vinologe Rosemarie Klerks, want zelf krijg ik het niet bedacht: Deze uitgekiende mix van druivensoorten levert een wijn met zowel in de geur als in de smaak mooi, vol en krachtig fruit van cassis en bessen. De houtlagering geeft iets van vanille of caramel en een vleugje mint aan de wijn mee. De afdronk is lang, aangenaam harmonieus en complex.

Marleen had de wijn netjes opgeslagen, al jaren. En op een goed moment belandde hij dan bij ons. Eén kist, drie flessen. We kenden de wijn niet, maar we konden intussen voldoende ‘etiket-lezen’ om te beseffen dat hier iets waardevols werd weggeschonken. Intussen hebben we de wijn gedronken. De laatse fles opende ik vorige week woensdag, het jaar was nog jong. Het is evenwel maar de vraag of we in de loop van 2009 nog eens zo’n wijn zullen drinken. Goddelijk!

Voor dit artikel putte ik vrijelijk uit de web-geschriften van vinologe Rosemarie Klerks.

© paul

Lang leve de “Kitchen Sink”…

wijn en eend 001

Ik vroeg me de hele ochtend al af waarom, bij het zien van de foto, de woorden “kitchen sink” almaar door mijn hoofd dwarrelden. Ik heb zelden de neiging om dingen anders te benoemen dan in de Nederlandse taal, en soms in mijn Brabants dialect. En als ik al eens buitenlands bezig, dan is dat doorgaans het Duits. Ten leste ben ik maar gaan Googelen op “kitchen sink”, en verdorie, ik had het meteen. Het kwam door de Kitchen Sink Press, de uitgeverij waar Robert Crumb zijn werk deels heeft onder gebracht. Gisteren heb ik nog lopen rommelen met een paar van zijn albums, vandaar! Mens, mens, je associeert onbewust toch wat af op een dag…

Enfin, terug naar onze “kitchen sink”. Je begrijpt het waarschijnlijk wel lezer, ik geef hier een demonstratie van het vernietigen van wat eens nobele wijn is geweest. De flessen van Mieke zijn intussen voor het merendeel gekeurd, en meteen maar overgeheveld naar de gootsteen. Van de écht belegen flessen was er niet één nog drinkbaar. Ook die mooie Pinot gris van Boeckel had het helemaal gehad, Je kon achter het bederf nog proeven wat voor een mooie wijn het ooit was. Wat zonde toch.

Ook van de jongere sloeberwijn konden enkele exempels linea recta de gootsteen in. Rest ons nog een fles rode Côtes du Ventoux en de twee zoete Bordeaux’s (Hoe schrijf je het meervoud van Bordeaux?) Aangezien die laatste twee flessen enige overlevingskans hebben bewaar ik ze maar voor een “gelegenheid”. Wie weet…

In the mean time Fowks:

KeepOnTruckin

© Robert Crumb/ Kitchen Sink Press

© paul

Eendenborst met rode wijnsaus..

wijn en eend 013

Vandaag is voor Paul een beetje Feierabend, zijn vrije week begint vandaag. Tijd voor een mooi glas wijn en iets lekkers te eten. Die wijn, mijn beste lezer, je hoort er nog van… ik kan alvast wel verklappen dat de experimenten met de flessen van Mieke…nou ja,…Paul zal er nog wel over schrijven denk ik zo…

Dan maar iets lekkers te eten; eendenborst met rode wijnsaus (de rode wijn was gewoon uit onze eigen kelder).

Voor twee personen:

De eendenborst;

  • Een mooie eendenborst, ruim op tijd uit de koeling gehaald
  • zout en peper
  • wat olie

De saus;

  • 1 flinke sjalot, ragfijn gesneden
  • 1 klein klontje boter
  • 1 takje tijm
  • 1 kop bouillon
  • 1 kop rode wijn
  • 1 theelepel appelstroop
  • peper

De sjalot even zachtjes laten bruinen in de boter. Giet er dan de bouillon bij en de tijm. Laat dat inkoken tot zeker de helft van de hoeveelheid. Dan de rode wijn erbij en weer laten inkoken. Zeef de saus nu door een fijne zeef en voeg de appelstroop toe. Laat het geheel nog even inkoken en breng op smaak met wat peper.

Snijd de eendenborst kruislings op het vel in. Wrijf de velkant in met peper en zout en bak (de velkant eerst) mooi bruin in wat olie. Draai het vlees dan voorzichtig om (niet in prikken, gebruik een spatel ofzo) en bak de andere kant. Baktijden zijn moeilijk te zeggen. Dat hangt af van de dikte van het vlees, gewicht enzovoorts. Reken voor een flinke eendenborst ongeveer 10 minuten.

Laat het vlees dan zeker 5 minuten rusten, onder folie of in de warme oven, en snijd het in dunne plakjes. Serveer de plakjes eendenborst met de saus.

Wij aten er vandaag witlof bij en aardapppelpuree en gelukkig was er in ons eigen keldertje nog een mooi flesje wijn.

Kopje espresso toe met een stuk superpure chocolade.

© ellen.

Wat er zoal uit de kelder kwam..

gekregen wijn...gootsteenwijn of...?

Mieke en Frans van de drukkerij hebben hun keldertje opgeruimd. Daarbij kwam allerlei overtollig drinkbaars te voorschijn. Bij een eerdere gelegenheid had Mieke al eens gevraagd of ik interesse had in hun restanten. Dat had ik. Gisteren ontmoetten we elkaar weer, op het feestje van Evert. (Van Evert en Neel namen we zo ook al eens een partij over.) Mieke had een grote tas bij met daarin twaalf flessen van allerlei aard. “Is het nog wat” vroeg ze. Ik wist het niet. Tijd en plaats waren er ook niet naar om de flessen aan een uitgebreid onderzoek te onderwerpen.

Intussen heb ik de zaak wat beter bekeken. Vier flessen zullen hun inhoud (naar alle waarschijnlijkheid) prijs moeten geven aan de gootsteen. Witte wijn die de kleur heeft van rozé, en rozé die de kleur heeft van rode wijn, dan kun je het wel schudden. Ze zullen ook niet meer geschikt zijn om er wijnazijn van te maken. Jammer, want er zitten een paar kwaliteitsflessen bij.

Vijf flessen zijn van recente datum, ze ogen goed en zullen ongetwijfeld drinkbaar zijn. Het is allemaal gewoon spul, zeg maar sloeberwijn.

En dan zijn er drie flessen waar ik enige verwachting bij koester. Een tien jaar oude Bordeaux met bijschrift “moelleux”. Dat duidt op een wijn, gemaakt van overrijpe druiven. De wijn is van een natuurlijk zoet. Hij oogt wel erg donker, maar je weet het maar nooit.

Dan staat er een fles Souternes 1996 bij, de beroemde toetjeswijn uit de Bordeauxstreek. Een aantal Sauternes kunnen een respectabele leeftijd halen, waarom deze niet? Frans en Mieke hebben de flessen ten slotte altijd op keldertemperatuur bewaard.

Favoriet is de Pinot gris, jaargang 1995, van het wijnhuis Boeckel uit Mittelbergheim in de Elzas. Niet dat de kans héél groot is dat-ie nog goed is, alhoewel ze bij Boeckel ook bewaarwijnen produceren. Het aantrekkelijke vind ik vooral het oubollige, maar mooie etiket. En natuurlijk het feit dat wij ooit bij die wijnmaker aan huis zijn wezen kopen. Nostalgie dus…

Het zal nog wel duren voordat we weten hoe of dat het zit met al die wijnen. Je kunt ze niet “even” open maken om te controleren of ze goed zijn, en ze dan weer afsluiten en opbergen. Maar beleven we iets bijzonders aan deze of gene fles, we zullen erover schrijven.

gekregen wijn...gootsteenwijn of...?

© paul

De “Cuno 2009″…

CUNOwijncover0509

Wijngidsen van wijnschrijvers, je vindt ze steeds vaker. Er zijn er die laten je omfietsen voor een goede wijn, andere bevelen het beste aan voor minder dan vijf euro. Sommigen houden zich alleen met Frankrijk bezig, en weer anderen pretenderen de hele wereld te kennen als leverancier. Min of meer onafhankelijk zijn ze bijna allemaal. En nut hebben ze zeker. Je zult als niet-vinoloog voor de schappen van je super staan, je weet toch niet waar te beginnen? Zo’n gidsje helpt je dan prima om een verantwoorde keuze te maken.

En dan is er nu de Cuno 2009, nieuw-nieuw-nieuw aan het wijngidsen firmament, 1e jaargang, 1e editie. En zaten wij daar nu op te wachten? Ja, eigenlijk wel…

Het speciale aan deze gids is namelijk dat de geselecteerde wijnen allemaal in de prijsklasse zitten tussen de vijf en de tien euro. De “gevaarlijke” klasse. Voor de duurdere wijnen laat je je adviseren door een betrouwbare vriend, vriendin of wijnhandelaar. En onder de vijf euro heb je gewoonweg niet zo veel te willen. Het kost niks, en doorgaans is het dan ook niet zo heel veel. Maar juist die tussenklasse, daar wil het nog wel fout gaan. Je staat voor het wijnschap in je super en je wilt wat extra’s. Je geeft maar wat meer geld uit, want dan zal het ook wel beter en lekkerder wezen. En dat nu hoeft helemaal niet het geval te zijn. Het Ministerie liep, deze gedachtengang volgend, al menig blauwtje.

Cuno van ‘t Hoff is wijnjournalist en beheert een wijnweb-log. En nu is hij dus ook schrijver van een wijngids. Hij maakte er flink werk van. Hij proefde ruim 2000 wijnen en selekteerde er 250 die waardig bevonden werden om te vermelden. En dat is dan meteen één van de aardigheden van deze gids, je hoeft je niet door allerhande slechte recenties te lezen. Alle geselecteerde wijnen zijn goed. Wel heeft van ‘t Hof zo zijn eigen voorkeuren, en die worden dan in een puntensytheem uitgedrukt. “Goed-beter-prima-top”.

De geselecteerde wijnen zijn in heel Nederland te krijgen, en wel op plaatsen waar iedereen komt. Van Albert Heijn tot HEMA, van slijter tot wijnspeciaalzaak. Elke wijn heeft van van ‘t Hof een eigen SMS code meegekregen. Je tikt de code in en je krijgt onmiddellijk op je scherm te zien waar het dichtsbijzijnde verkoopadres is. (Moderne tijd mensen, ook in de wijnerij…)

Per geselecteerde wijn wordt vermeld: naam, land van herkomst, alcoholpercentage, prijs, kleur, type, afsluiter, kwalificatie op de schaal van Cuno en of-ie wel of niet biologisch is. En verder is elke wijn omschreven volgens het systheem: proeven & ruiken en wat erbij te eten.En apart worden de aroma’s nog eens opgesomd. Elke wijn is erbij afgebeeld (of althans dan toch de fles).

Het boek heeft oblong formaat, precies zoals de foto hierboven, maar dan iets groter. Je steekt het zo in je binnenzak, wat op zich een groot voordeel is. Je neemt het gewoon mee naar de winkel. Het is geheel in kleur uitgevoerd, belettering en bladspiegel zijn prima. De stijl van schrijven is niet helemaal de mijne, maar hij is wel duidelijk en van deze tijd. Tussen de hoofdstukken zitten steeds een pagina met wetenswaardigheden en een paginagrote foto. Wie fotografeerde wordt niet vermeld. Het geheel is uitstekend verzorgd.

Wil je jezelf plezier doen met een goede en betaalbare wijn, dan is deze gids een prima instument om tot een verantwoorde keuze te komen. En zoek je een december-kado voor een wijnliefhebber dan komt dit boekje beslist in aanmerking. Het kost € 13,50, de prijs van een goede fles wijn. Wij op het Ministerie hebben er ons voordeel al mee gedaan.

  • Cuno 2009
  • Uitgeverij Kosmos
  • ISBN 978 90 215 3553 1
  • Prijs € 13,50

© paul

Sucadelapjes met zilveruitjes en rode wijn…

sucadelapjes met zilveruitjes en rode wijn

Wij hebben het deze weken verschrikkelijk druk en dan blijkt maar weer eens dat je goed moet organiseren als je toch iets lekkers wil eten én ook nog een beetje verantwoord wil inkopen. Wij eten meestal biologisch vlees, dat bewaren we in de diepvries. Dat betekent dus dat we s’morgens al moeten nadenken wat er s’avonds gegeten moet gaan worden. In drukke tijden gaat dat nogal eens mis. Gewoon vergeten, geen zin om er vroeg in de morgen al over te denken en ga zo maar door…

Soms wordt het dan maar afhaalchinees, pizza. Andere keren snelt een van ons naar de slager en koopt maar iets snel te bereiden. Lamskarbonaadjes, een entrecôte.

Zo had ik dat ook vandaag bedacht. Deze vrijdag was voor mij een extra werkdag. Op mijn weg naar huis even naar de super en de slager…Wat groenten, wat snel te bereiden vlees. Jammer, helaas, waren de lamskarbonaadjes op en moest ik een andere keuze maken. Zonder goed na te denken kocht ik sucadelapjes. Een smakelijk stukje vlees daar niet van, maar dat moet wel zeker anderhalf uurtje stoven! Stom want ik had verschrikkelijke honger. Thuisgekomen dus snel het vlees aangebraden, wijn erbij, kruiden erbij enzovoorts. En tegen de honger een stukje worst, een stukje kaas dan maar vast, en een glas wijn erbij om te onthaasten, Feierabend ten slotte!

Voor vier personen;

  • vier sucadelapjes, aan één kant ingesmeerd met grove mosterd
  • wat olijfolie
  • 1 glas stevige rode wijn
  • 1/2 kop bouillon
  • 20 zilveruitjes, gepeld
  • laurier, kruidnagel, peper en zout

Verhit de olie en bak het vlees even snel aan beide kanten bruin. Blus af met de wijn en voeg de kruiden toe. Laat het geheel zo 1 uurtje zachtjes sudderen. Doe er dan de zilveruitjes bij en stoof nog ruim 30 minuten door. Haal de deksel van de pan en stoof nog even zodat de saus wat kan indikken.

Wij aten er vandaag brocolli en gekokte aardappeltjes bij.

En natuurlijk een kopje espresso toe.

Ik vraag me wel eens af hoe anderen dat doen, werken, boodschappen, plannen, koken en dat alles toch smakelijk en een beetje verantwoord, zonder al te veel gestress???

@ ellen.

Chateau Martinon 2007, Entre-Deux-Mers…

zalm 012

De wijn lag alweer een aantal maanden in ons keldertje. We hadden hem ten geschenke gekregen van Mariëlla Beukers als wederdienst. In mijn gedachten was Entre-Deux-Mers een hele simpele bulkwijn, maar Mariëlla gaf er hoog over op, en zij kon het weten…

Het gebied “Entre-Deux-Mers” dankt zijn naam niet aan twee zeeën zoals de naam suggereert, maar aan het feit dat het gebied ligt ingeklemd tussen twee grote waterstromen, de Dordogne en de Gironne. Het is een immens wijnbouwgebied, de grootste wijnregio van de Bordeaux. Wanneer je een fles rode wijn koopt met de classificatie Appellation Bordeaux Contrôlée, is de kans groot dat die uit dat gebied komt. In mindere mate geldt dat ook voor witte wijn met dat opschrift. Staat Entre-Deux-Mers tussen de A en de C, dan gaat het altijd om witte wijn uit die streek.

Al eeuwen lang kwamen er goede wijnen uit dat gebied, maar zoals dat gaat, op enig moment ging men kiezen voor kwantiteit, ten koste van kwaliteit. (Net als in de Elzas, net als in Luxemburg, net als…, vul maar in.) En aan die praktijk dankt de Entre-Deux-Mers zijn wat negatieve reputatie. Flauw en wat zoetjes…

Gelukkig kwam ook hier weer een kentering. Moderne productiemethoden én consumenten die steeds kritischer werden, én de concurentie van de “Nieuwe Wereld” waren onder anderen drijfveren voor de Franse wijnboeren om het anders te gaan doen. Zo ook in dat gebied tussen Garonne en Dordogne. Anders snoeien en oogsten, zorgvuldige vinificatie en genoegen nemen met een lagere opbrengst. Dat alles heeft de kwaliteit danig opgekrikt.

Mariëlla had laten weten dat de wijn, wat haar betrof, geen jaar hoefde te wachten op consumptie. Hij zou van het lageren niet beter worden. We besloten dan maar om niet langer te wachten, maar openden onze fles bij de vismaaltijd van afgelopen weekend. Voor schaal- en schelpdieren zou deze wijn de ideale begeleider zijn, maar die hadden we even niet. Wel hadden we uitstekende zalm. De combinatie bleek een prima keuze.

Over de wijn zelf mag vermeld worden dat die fris en fruitig smaakte, lichtjes rook naar bloemetjes, maar vooral toch naar grapefruit. De kleur was aangenaam groenig geel.En nog een behoorlijke afdronk ook. We waren er méér dan tevreden over.

Mariëlla schreef over deze wijn op haar eigen web-log, je leest dat hier terug..

© paul