Ik deel Ellen’s liefde voor een mooie Bourgogne, o ja zeker. En ook dronk ik fantastische wijnen uit andere delen van Frankrijk, uit Italië, Spanje en Portugal. Maar mijn voorkeur blijft uitgaan naar een zware Bordeaux. En dan het liefst een Haut-Medoc, een Pommerol of een Saint-Emillion. En Pauillac is zo’n Haut-Medoc, en wel van dusdanige kwaliteit en status dat hij de naam van het “eigen” dorp mag dragen tussen de woorden Appelation en Controlée.

Pauillac is een dorpje in het noorden van de Haut-Medoc aan de oevers van de Gironde. Het terrein is heuvelachtig en de bodem bestaat uit een laag kiezel met daaronder een lösslaag. Lange tijd dacht ik, wanneer de plaatselijke grond uitdrukkelijk werd vermeld bij een wijnverhaal, dat het vooral interessant doen betrof. Intussen weet ik dat het écht iets uit maakt (vandaar!). De grond in Pauillac is de basis voor stevige en toch elegante wijnen.

Chateau Grand-Puy-Lacoste maakt twee wijnen. Hun eerste wijn is een 5-ième Grand Cru. En ik verzeker je, dat is heel hoog in de Franse pikorde. Onze wijn is hun tweede, die wordt iets lager ingeschaald. Deze wijn wordt gemaakt van 75% Cabernet Sauvignon voor kracht, fruit, zuren en tanines, 15% Cabernet Franc voor wat lichter fruit, 8% Merlot voor wat mildheid en zacht fruit, en 2 % Petit Verdot voor de alcohol.

Ik citeer nu Vinologe Rosemarie Klerks, want zelf krijg ik het niet bedacht: Deze uitgekiende mix van druivensoorten levert een wijn met zowel in de geur als in de smaak mooi, vol en krachtig fruit van cassis en bessen. De houtlagering geeft iets van vanille of caramel en een vleugje mint aan de wijn mee. De afdronk is lang, aangenaam harmonieus en complex.

Marleen had de wijn netjes opgeslagen, al jaren. En op een goed moment belandde hij dan bij ons. Eén kist, drie flessen. We kenden de wijn niet, maar we konden intussen voldoende ‘etiket-lezen’ om te beseffen dat hier iets waardevols werd weggeschonken. Intussen hebben we de wijn gedronken. De laatse fles opende ik vorige week woensdag, het jaar was nog jong. Het is evenwel maar de vraag of we in de loop van 2009 nog eens zo’n wijn zullen drinken. Goddelijk!

Voor dit artikel putte ik vrijelijk uit de web-geschriften van vinologe Rosemarie Klerks.

© paul