Het is de eerste woensdag van de maand september, en daarmee tijd voor de vierde editie van Wine Blogging Wednesday (WBW).

Nog even in het kort de bedoeling uitgelegd: Een panel van drie wijnbloggers stelt twee wijnen voor en aan de lezer de taak om er iets mee te doen. Je kunt ze proeven, beoordelen, verwerken, bedenk het maar. Wel is het handig dat je je bevindingen ergens schriftelijk achter laat, zodat ook anderen van die bevindingen kunnen profiteren. Dat alles zonder enig commerciëel belang, frank en vrij en aan niets of niemand gebonden en met als enig doel meer mensen lol te laten beleven aan Wijn. Voor de bezoekers van het Ministerie zou kunnen gelden dat zij hun mening kwijt kunnen op ons log.

Aangezien de oorspronkelijke opzet wat statisch was heeft het panel bedacht dat het karakter van WBW speelser zou moeten, wat uit de sfeer van de strikte wijnproeverij. Gedacht wordt aan een meer thematische aanpak. Komen de wijnen bijvoorbeeld uit Duitsland dan is een sfeertekening, een herinnering of een algemene mening over Duitse wijnen zeker zo welkom als proefresultaten. Op die manier wordt het Verhaal van Wijn kompleter, amusanter en beter én, als het goed is, van iedereen.

Het panel is actief doende meer bloggers te benaderen deel te nemen. Het Wijninformatiecentrum gaat erover schrijven in haar magazine ter gelegenheid van de Nationale Wijnweek en Onno Kleijn besteedt er aandacht aan in de rubriek Volkskeuken van de Volkskrant. Het Ministerie zal vanaf nu ELKE woensdag aandacht besteden aan WBW. En mogelijk moeten we “de boer op”, met andere woorden mensen persoonlijk betrekken bij WBW. Een vorm bedenken we nog wel.

Het panel bestaat uit: Mariëlla Beukers, Ed Starren en Cuno van ‘t Hoff.

De wijnen voor deze maand zijn: Jean Rosen Pinot blanc 2005 uit de Elzas, verkrijgbaar bij Plus en Super de Boer, en Michel Schneider Pinot blanc 2004 (of 2005) uit de Pfalz, te bekomen bij de Mitra. Vanuit Gemert is het het meest logisch je boodschappen te doen in Uden, daar zitten de winkels flak bij elkaar, aan de Botermarkt. Succes, en je hoort nog van ons.

Wil je de hele introductie lezen, ga dan te rade op de web-logs van de diverse panelleden.

© paul

“De Waarheid bestaat niet, en als ze wel zou bestaan dan zou ze in het midden liggen.” sprak de oude docent bij aanvang van mijn eerste college filosofie. Ik ben meteen maar omgedraaid. Dat had ik zelf ook wel kunnen bedenken.

Een beetje onderzoek naar de WBW wijnen, editie september, leerde het Ministerie weer eens dat het Waarheidsbevinden van mijn oude docent, hoewel één grote platitude, toch aardig toepasbaar is op het “echte” leven. Want wat wil het geval…
Ik vond goede recenties op internet en de “gaande-en-komende” bezoeker die op het Ministerie meemocht proeven liet zich lovend uit over over beide wijnen.
Tja, en wij dan? Nou, wij dachten er anders over…
We vonden om te beginnen het zoet van de wijnen te opdringerig (het Ministerie is overigens niet principieel tegen zoet). We hadden de indruk dat de smaak erachter verstopt raakte.
Dan vond Paul dat de Elzasser te nadrukkelijk rook, niet prettig. Net zoiets als je wel had bij de foute Chardonnaywijnen uit de Nieuwe Wereld. Ellen had daar overigens minder last van.
De Duitse wijn vond het Ministerie wat slapjes, geschikt als terraswijn, maar om die nou de hele avond te drinken… Ten leste hebben we ze dan maar gemengd met goede cassis, dat bood soelaas.
Om kort te gaan: we zullen deze wijnen in de toekomst niet aanschaffen, er zijn voldoende alternatieven voorhanden.
En we hadden er ons zo op verheugd. We hadden de beste herinneringen aan wijnen uit zowel de Elzas als de Pfalz. En hetzelfde gold voor Pinot blanc in z’n algemeen. We deden ons best er iets moois van te maken, en het lukte niet. Waren we te streng, te verwend of was het gewoonweg een kwestie van smaak? Misschien, lezer, misschien ligt de waarheid gewoon in het midden. Misschien bestaat ze gewoon niet…

Wil je de recenties van onze wijnspecialisten lezen, klik dan door naar Wijnkronieken, De Wijnerij en Wijnsuggesties. De andere artikelen over WBW september en Pinot blanc vind je in ons archief onder Wine Blogging Wednesday.

© paul

De bedoeling, lezer, is dat jij je ook enige moeite getroost in het kader van Wine Blogging Wednesday. En geloof me, het is geen straf. Integendeel! Het is lollig om samen wijnen te proeven, te vergelijken, te drinken. Het noopt je je smaak te scherpen, je gezichtveld te verbreden. En de ervaring leert dat na een paar glazen het gesprek vanzelf toch weer afdwaalt naar al die belangrijke zaken die zich altijd al aandienden wanneer je zat te drinken, zodat er dus eigenlijk niks nieuws onder de zon is. Buiten dat bouw je ongemerkt een wijnarchiefje op zodat je de volgende keer in de supermarkt niet eindeloos hoeft te dubben voor het schap, maar gericht aan kunt schaffen wat je bij die bepaalde maaltijd of bij die bepaalde gelegenheid nodig hebt.

Je kunt je verhaal kwijt op het weblog van Mariëlla Beukers, op dat van Ed Starren of dat van Cuno van ‘t Hoff. Of op het Ministerie, desnoods in de vorm van een gastcollum. Schroom je niet, niemand zal je afrekenen op vermeende onkunde of amateurisme. Je hoeft geen “kenner” te zijn om iets waardevols over je smaak te zeggen. Doe er je voordeel mee en laat anderen profiteren van jouw oordeel. Voor de aflevering van deze maand ben je te laat. Maar volgende week woensdag verschijnt er een nieuwe editie: Nieuwe Ronde, Nieuwe Kansen!

© paul

Het is rustig op mijn afdeling, ondanks de extreme binnentemperaturen is iedereen (behalve ik) in slaap gesukkeld. En hier zit ik dan op mijn werk met een fles Spa en een pot koffie en ik ga een stukje schrijven over wijn.

De uitgekozen wijnen voor Wine Blogging Wednesday, editie juli 2006 zijn: Peter Lehmann Weighbridge 2005 Unoaked uit Australië en Mâcon Villages Cuvée 2005 Blason de Bourgogne uit Frankrijk. Allebei gemaakt van 100 % Chardonnaydruif en allebei te bekomen bij Gall & Gall voor de prijs van om en nabij de 6,50 euro.

Mijn voorkeur voor witte wijnen gaat uit naar de Moezel, de Pfalz, de Elzas. Niks heb ik met wijnen uit de Nieuwe Wereld. Toen we drie weken geleden de boven genoemde flessen aanschaften en de inhoud proefden was het dan ook snel een uitgemaakte zaak. De Mâcon kenden we, die was al eerder redelijk bevallen bij een gepaste maaltijd, de Lehmann voldeed aan ons (ik geef het toe) vooroordeel, we vonden het niet veel. Het was echter een gezellige, maar slordige boel op het Ministerie, die avond. We dronken nog andere zaken en aantekeningen maken, ho maar…

We hebben de proeverij vanavond nog eens over gedaan, beter voorbereid en zorgvuldiger. Wonderlijk was dat zowel Ellen als ik de wijnen lekkerder vonden dan we ons herinnerden van drie weken geleden. We gebruikten de wijnen bij een maaltijd van kip met paddenstoelen in room. De Lehmann deed ‘t het best. Waarschijnlijk omdat die sterker, geprononceerder smaakte dan de Mâcon. Hij had een langere afdronk en je bleef hem ruiken ondanks alle andere tafelgeuren. De Mâcon viel een beetje weg bij de forse smaak van de maaltijd. Doordrinkend ná de maaltijd werden de rollen omgedraaid. Ineens werd het zoet in de Lehmann vervelend, de Mâcon evenwel smaakte best. En zonder eten deed die Lehmann wat heel veel Chardonnaywijnen doen. Ze worden opdringerig, een hoop smaak, maar weinig fijns. Een zelfde ervaring met de Lehmann had Ellen samen met haar collega’s

Het Ministerie heeft niks tegen de Chardonnaydruif en nog minder tegen de fijne wijnen die je er van kunt maken. Wil je Ellen écht een plezier doen, schenk haar dan een fles Chablis, of een Meursault van enige kwaliteit. Alletwee wijnen van 100 % Chardonnay. Waar het Ministetrie wat op tegen heeft zijn al die Chardonnaywijnen (hele Aldi’s vol) die een hoop smaak pretenderen, altijd té zoet zijn en opdringerig ruiken (dus niet geuren). Die pretenderen lekker te zijn, maar waarbij je in de plaats van afdronk een kleffe smaak in je mond overhoudt. Gelukkig was het niet zo erg met de twee gekozen wijnen.

Resumerend: kom je eten op het Ministerie dan is er een kansje dat je de Lehmann bij de maaltijd geschonken krijgt, daarvoor is-ie prima geschikt. Kom je een avond drinken dan zou het kunnen zijn dat we je de Mâcon voorzetten en je zult niet te klagen hebben. Die Lehmann krijg je dan niet (of we moeten helemaal niks anders meer in huis hebben).

© paul