Gisteren begon de Fair Trade Week 2008. Tot 9 november
gaat die duren. Doel van deze week is om zoveel mogelijk consumenten en
bedrijven te overtuigen van het belang van eerlijke handel voor boeren in derde
wereld landen. Het zal wel geen toeval zijn dat er juist nu een gedegen
wetenschappelijke studie verscheen naar de effecten van “Fair Trade”. Ik las er
vorige week vrijdag over op de economiepagina van NRC Next en ik liep de hele
week te denken dat ik erover moest schrijven. En dus grasduin ik nu maar wat
door het NRC-artikel (van de hand van Toon Beemsterboer).

De bedoeling van “Fair Trade” is simpel. Je betaalt producenten een eerlijke
prijs voor spullen die op een verantwoorde manier zijn gemaakt. Dit in
tegenstelling tot de bodemprijzen die de grote multinatinals bedingen, waarbij
het alleen om geld gaat en het miljeu en de menselijkheid nog wel eens in het
gedrang willen komen.

Fair Trade/Max Havelaar bestaat intussen twintig jaar. Het werd tijd om de
balans op te maken. De ontwikkelingsorganisatie Solidaridad gaf daarom
wetenschappers opdracht een onafhankelijk onderzoek te doen. Het werk werd
gedaan door het Centrum voor Ontwikkelingsstudies (CIDIN) van de Radboud
Universiteit van Nijmegen. De uitkomsten van dat onderzoek zijn vervat in een
boek met de titel: The impact of Fair Trade.

Het werkt dus écht, dat Fair Trade. Niet is het zo dat Fair Trade boeren nu
zoveel meer aan directe inkomsten hebben, maar uiteindelijk levert het ze een
hoop op. Door hun stabiele inkomen kunnen boeren gemakkelijk geld lenen bij
banken om te investeren in hun bedrijf, en zijn ze niet afhankelijk van lokale
geldwoekeraars. Een deel van de fair trade gelden worden geïnvesteerd in hun
gemeenschap in de vorm van onderwijs, gezondheidszorg en zaken als
bodemverbetering. Fair Tradeboeren sluiten hun contracten voor meerdere jaren af
en hebben zo over langere tijd een stabiel inkomen.

Ook de “gewone” boeren profiteren van de ontwikkelingen. Als dertig procent
van de boeren aan Fair Trade levert, dan gaan de “grote” handelaren de andere
boeren in de regio namelijk dezelfde prijs betalen. “Je wordt een belangrijke
regionale speler,” zegt onderzoeker Ruerd Ruben. “Het collectieve
arbeidscontract dat de Fair Tradeplantage in Ghana sloot met zijn werknemers
schiep een precedent. Toen de vakbonden een jaar later onderhandelden met gewone
plantages dwongen ze hetzelfde salaris en dezelfde arbeidsvoorwaarden af.”

De Fair Tradeboeren die organisch verbouwen hebben wél een flink hoger
inkomen dan gewone boeren. De prijs voor biologische producten ligt veel hoger
en die markt is de afgelopen jaren veel sneller gegroeid dan de gewone Fair
Trademarkt.

Enfin…, ik hoopte het, ik dacht het, en nu weet ik het zeker. Het heeft zin
om Fair Trade te kopen. Intussen gaat het allang niet meer over koffie alleen.
Het gaat ook over fruit, thee, wijn, cacao, textiel, cosmetica en talloze andere
zaken. Er bestaan tal van certificaten: Max Havelaar, Fair Trade, EKO, Demeter,
Faifood en UTZ Certified zijn er slechts enkele. Maar die zijn in ieder geval
betrouwbaar.

Fair Trade biedt dus garanties voor duurzaamheid en humanitaire en eerlijke
behandeling van boeren. Het zegt weinig of niks over smaak, net zo min als bij
voorbeeld biologische wijn automatisch ook de garantie biedt goede of lekkere
wijn te zijn. Zo zijn wij alweer enige tijd naarstig op zoek naar andere Fair
Trade koffie. Die we nu kopen smaakt ons niet zo best. Het is wat dat betreft
net als in de grote wereld, je moet het toch weer zelf uitzoeken.

© paul

In de Allerhande van vorige maand stond een recept voor appeltaart volgens
het recept van Bakker Holtkamp. Het gebak van bakker Holtkamp is beroemd, zo
schrijft Allerhande. Ik heb de beroemde taarten van deze bakker zelf nooit
geproefd, maar het recept sprak mij aan en ik nam me voor om deze appeltaart
eens te maken. Zoals dat gaat verdwijnt zo’n recept ergens onder op een
stapeltje…Tot ik vanmorgen de kolom
van Janneke las. Zij schrijft al de hele week over appels en peren en
vandaag was daar een artikel over de taart van bakker Holtkamp, dezelfde als in
het Allerhandeartikel.

Het regent hier al de hele dag, van dat druilweer, dus wat kan je dan beter
doen dan een appeltaart bakken!

Voor een springvorm van 24 cm doorsnee

• 1/2 citroen, schoonboenen en de helft raspen, dan uitpersen en 1 eetlepel
  sap gebruiken
• 125 gram boter (natuurlijk liefst biologische roomboter)
• 125 gram witte basterdsuiker
• 250 gram zelfrijzend bakmeel
• 1 1/2 kilo friszure appels, ik gebruikte Elstar, geschild en in plakjes
  gesneden
• 75 gram blanke rozijnen
• 10 gram krenten
• wat gemalen kaneel
• 1 el custard
• 10 eetlepels abrikozenjam
• 150 gram amandelspijs
• 1 eidooier

Wrijf de boter met de suiker en de citroenrasp tot een egale massa. Voeg 1
eetlepel water toe, kneed tot het water helemaal opgenomen is en meng het
bakmeel erdoor. Voeg dan nog een eetlepel water toe en laat het deeg dan een
paar uur, afgedekt, rusten in de koelkast.

Doe de appelschijfjes, rozijnen, krenten, de custard, de kaneel en vier
eetlepels van de abrikozenjam in een grote kom en schep alles goed door elkaar.
Bakker Holtkamp noemt dit de ‘Appelsmort’.

Verwarm de oven tot 200 graden en laat het deeg weer op kamertemperatuur
komen. Rol het uit tot een dunne lap genoeg om de bodem en de randen van de vorm
te bedekken.

Kneed de amandelspijs met de eidooier en rol het mengsel uit op een met bloem
bestoven werkvlak tot het groot genoeg is om de deegbodem te bedekken. Leg de
spijs op de deegbodem en druk goed aan.

Schep het appelmengsel erop en verdeel hierop de overgebleven appelschijfjes,
druk alles goed aan.

Bak de taart 50 minuten op 200 graden, verhoog de temperatuur tot 220 en bak
nog 10 minuten.

Laat de taart afkoelen en bestrijk de bovenkant met de resterende 6 eetlepels
abrikozenjam dat je met het citroensap even verwarmd hebt. Bestrooi de taart met
poedersuiker.

© ellen (met dank aan bakker Holtkamp)

Gelukt! Een heel gedoe zo “even” na het werk, vier Siciliaanse cakes. Vier
maal een cake gebakken, of eigenlijk 2×2 want er gingen er twee tegelijk in de
oven. Daarna af laten koelen, doorsnijden, de vulling over de helften verdelen
en rondom met chocolade bedekken. Ik beschreef het hele recept al eens hier.
De bovenkant
is wat saai met alleen chocolade. Soms gebruik ik een blaadje chocolade of een
paar paaseitjes of kerstkransjes om de bovenkant te versieren, al naar gelang de
tijd van het jaar. Vandaag viel mijn oog op deze gehakte gekonfijte vruchtjes.
Ziet er mooi uit en lijkt me ook best lekker. Veel werk is het maken van deze
cake eigenlijk niet, het kost wat tijd. Het ergste is dat alles onder de
chocolade zit, inclusief ikzelf. Ook al probeer ik nog zo netjes te werken er
valt altijd wel ergens een dikke klodder vloeibare chocolade…
Even poetsen
dus nog en dan zit mijn werkdag er voor vandaag wel op! Nu maar hopen dat Paul
ze alle vier heel in Nijmegen krijgt!

© ellen.

Rian is jarig, we hebben het zondag al een beetje gevierd.

Hartelijk gefeliciteerd, een fijne dag en een goede
vacantie…

Voor de Paasbrunch bakte ik een brioche, een bijna cake-achtig brood, waarin veel boter en eieren zijn verwerkt. Ik volgde het recept van de gebroeders Roux.
Je kunt met dit recept een aantal kleine brioches maken of één grote. Ik koos ervoor een grote te maken.

15 gram verse gist
70 ml lauwwarme melk
wat zout
500 gram bloem
6 eieren
350 gram boter
30 gram suiker
1 eidooier losgeklopt met wat melk.
1 briochevorm met een hoge rand. Als de rand van de vorm niet hoog genoeg is kun je die met behulp van bakpapier verhogen. Ik dacht dat mijn vorm hoog genoeg was. Dat bleek niet zo, het deeg rees eroverheen. Vandaar dat de vorm van de brioche wat vreemd uitviel.

Ik maakte het deeg zaterdagavond en stond zondag heel vroeg op om de brioche verder af te maken en te bakken.

Lod de gist op in de melk. Voeg bloem, zout en de eieren toe en kneed het deeg tot het soepel en elastisch is. Ik kneed brooddeeg altijd met de hand maar dit deeg moet je echt lang kneden, zo’n 20 minuten. Ik gebruikte de mixer met deeghaken ongeveer 10 minuten.
Klop dan de gesmolten boter met de suiker romig en voeg dat beetje bij beetje bij het deeg.  Let erop dat alles telkens helemaal opgenomen wordt. Meng nu nog zeker 8 minuten met de mixer of 15 minuten met de hand. Het deeg moet nu glanzen en zeer elastisch zijn.
Dek het deeg af met een theedoek en laat het op een warme plak ongeveer 2 uur rijzen.

Sla het deeg terug door er enkele malen met je vingers tegen te tikken. Dek de kom weer af met de theedoek en zet het deeg enkele uren in de koelkast.

Vorm het deeg op een met bloem bestoven werkvlak tot een grote bal. Knip voor een klassieke brioche 1/3 van het deeg af voor het bovenste hoedje, vorm dit tot een kleine bal. Leg de grote deegbal in een vorm, druk met je vingers een kuiltje in het midden en plaats daarin het kleine balletje. Bestrijk het deeg met de losgeklopte eidooier en laat het nu in de vorm nog zeker anderhalf uur rijzen tot het in omvang verdubbeld is.

Verwarm de oven voor op 220 graden. Bestrijk de bovenkant nog eens met eidooier. (ik was dat vergeten, jammer want de brioche gaat er prachtig van glanzen.
Bak de brioche in de voorverwarmde oven, ongeveer 45 minuten.
Haal de brioche direct uit de vorm en laat het gebak afkoelen op een rooster.

Een heerlijk luxe brood, mooi bij een zondags ontbijt of lunch. Serveer de brioche in  plakken met bijvoorbeeld een flinke laag lemoncurd of gewoon goede boter en suiker.