Category Archives: brood en gebak

Zomaar een vrije zaterdag…

Posted on by
Reply

appeltaart
Een heel gewone zaterdag: “Wat ben je aan het doen”, vraagt men op Facebook. Ik dacht wat heb ik nou eigenlijk gedaan vandaag…? Nou, eerste vakantiedag:

Om 7 uur opgestaan, Goeiemorgen Hond Max, krant uit de brievenbus, douchen, koffie zetten, Paul komt thuis. Aankleden, Paul assisteren met het ophangen van de Hangop, stukje van de krant lezen, potje Wordfeut, koffie, stukje krant. Vincent en Marleen arriveren; even bijpraten en samen met Vincent en Marleen naar de markt in Helmond. Paul loopt een rondje met Hond Max, drinkt een glas Lupulus bier, en gaat naar bed.

Op de markt koop ik een stuk zalm en ongepelde grijze garnalen bij de vishandelaar uit Scheveningen.  Het is wel even zoeken met al die verbouwingen rond het marktplein naar mijn vaste leveranciers. Ik koop muskaatdruiven, frambozen, aardbeien en dadels (we hebben nog genoeg sinaasappelen en citroenen) al jaren bij dezelfde kraam; betrouwbaar en gezellig! Dan kaas, een flink stuk oude kaas, “die met de zwarte korst”, stukje Jonge voor Marleen. Vervolgens op naar de bloemenkraam; een mooi boeket voor Het Kind met zalmkleurige rozen erin, voor onszelf Monnikskap en blauw kruid, Marleen wil twee kleuren Crysanten en ook blauw kruid. Verder langs de dekbedovertrekken (even kijken of er iets moois bij is) terug naar de kop van de markt; Broodje Kebab, ons ontbijt eten we aan de kraam! Op de terugweg naar de parkeergarage koop ik bij de Turkse groentenhandelaar de groenten voor deze week; kleine zilveruitjes, boontjes, platte peterselie, dille, broccoli, spinazie, pommodore-  en cherrytomaatjes, een venkelknolletje en een mooie pompoen… Zo, wij kunnen weer even vooruit…

In rap tempo naar Gemert, nog even bij Action een nieuwe vaas en kaarsen bij Blokker (per auto wel handig en droog, normaal loop ik naar deze winkels, maar het regent inmiddels pijpenstelen). Vincent en Marleen zetten mij thuis af en ik ruim de boodschappen op, zet de bloemen in het water en gooi de oude bloemen weg. Zoek mijn wandelschoenen om naar de Witte Brug te wandelen met Hond Max, Boven, op zoek naar mijn schoenen, even alvast de handdoeken uit de berg gewassen was uitgezocht en gevouwen. Hond Max kwispelt blij; wandelschoenen! Het regent inmiddels zo hard dat ik de wandeling maar even uitstel. Ik maak alvast deeg voor een appeltaartje, verpak het deeg in folie, leg het in de koelkast en ga door de regen met mijn boodschappenkarretje naar de super. Spa, koffie, boter, blikjes voor Max, eieren, melk, en nog het een en ander. Blij met mijn karretje, alles past erin dit keer. Thuis boodschappen uitpakken.  Nog een stukje krant lezen en Max vertellen dat we écht pas uitgaan als het droog is…

Dan, is het eindelijk droog, met Max naar de Witte Brug, ik zie onderweg mooie paddenstoelen… Thee bij Marleen en de tuin bewonderd. Kruiden uitgezocht en weer terug gewandeld naar huis. Deeg uit de koelkast gehaald; Ding-Dong; Neel, Lotte en Hond Spot. Kopje thee voor Neel en Cola voor Lotte. Spot en Max krijgen een hondensnoepje. Even bijpraten en intussen de appels (mooie Goudreinetten uit de tuin van Jeanne en Ryan), schillen voor de taart. Lotte helpt mij met de taart en verwerkt het restant van het deeg tot mooie koekjes. (ik houd van dit recept altijd wat deeg over, prima te gebruiken om er een stuk of 6  kleine koekjes van te bakken) Koekjes 10 minuutjes in de oven, even afkoelen… We pakken de nog lauwwarme koekjes in een lege eierdoos zodat Lotte ze mee kan nemen naar Eupotours.

Ding-Dong; Hendrikje, lopend patiënt, wil wel een glaasje Slimpie. Ik maak intussen de mise en place voor een grote pan soep: aardappelen schillen/broccoli wassen en snijden/spinazie wassen/zalm ontvellen en in blokjes verdelen. Klaarzetten: mosterd, room, peper en zout. Ding-Dong: Andy. Paul is nu ook wakker; koffie voor Andy en Paul, mét verse appeltaart. .Ding-Dong; Vincent en Marleen, borreltje voor Vincent, glas Port voor Marleen… Borreltafel! Ik mis de Keizer van Monera, maar die heeft, naar zeggen,  vandaag iets anders belangrijks te doen…

Soep afgemaakt, stokbrood en boter erbij. Een deel van de soep nog eens extra gepureerd voor het kind. Samen eten. Appeltaart toe, en espresso. Wat soep en hangop voor Het Kind en Andy ingepakt, schaaltje met frambozen en aardbeien erbij… doei doei.

Opruimen, vaatwasser laden, Paul loopt een rondje met Max, fijn… ik doe niks meer; schrijf dit stukje en ga mijn boek uitlezen…

© ellen.

 

En espresso en een taartje toe…

Posted on by
2

Ellen zit op Facebook (zo zeg je dat geloof ik). Ik heb er helemaal niks mee, maar zij wel. Gisteren schreef ze daar: Ik vier mijn verjaardag op een Geheime Locatie. Het duurde slechts even voordat de eerste reacties aankwamen en ik dacht nog: Oh oh, daar gaan we. Het dorpje S. heeft maar driehonderd inwoners. Ze zijn daar helemaal niet voorbereid op tweeduizend hooligans uit Nederland. Uiteindelijk was er natuurlijk niks loos. We hebben helemaal niemand gezien. Letterlijk helemaal niemand. En we vonden het best zo…

Het leek me gepast om Ellen te inviteren op een etentje buitenshuis. En  ja, zij was jarig, zij mocht kiezen. Ze koos ervoor om zelf te koken. Haar favoriete vlees, gemarineerde lamskabonaatjes. Erbij deftige aardappelpuree met knoflook en olijfolie en gestoofde boontjes. Besproeid met een Italiaanse wijn van middelbare leeftijd uit de Marche. De keuze had niet beter kunnen uitvallen. Het lam zwolg in de wijn, die dan ook nog eens tuk bleek te zijn op versgemalen peper. Een moordcombinatie.

Toetjes in de traditionele zin gebruiken wij nooit. Meestal sluiten we af met een klein stukje kaas. En natuurlijk espresso toe. Gisteren kwam daar een stukje chocoladetaart bij. En een glaasje oude Bas-Armagnac. Zo zacht als fluweel…

Deze week is voor ons een feestweek. Naast Ellens verjaardag hebben we nóg een en ander te vieren. We hebben besloten dat samen te doen, getweeën. We zullen de vrouwen van Cranach gaan bekijken, we bezoeken een slakkenfarm. Er staat nog Moderne Kunst op het programma en een of twee stedentrips. We sluiten de week af met een maaltijd in een goed restaurant. Zo zit dat!

Voor vandaag houden we het voor gezien. Op de stoof staat een Elzasser zuurkoolschotel te pruttelen. De kaarsjes branden voor het raam. Nog even en de kachel gaat aan. We lezen een boek en misschien kijken we nog een film. We spreken jullie morgen wel weer.

Bessentaartje met boragebloemetjes

Posted on by
Reply

taartje met rode bessen en boragebloemen
Het is toch verschrikkelijk beste lezer, nu is het hier eindelijk mooi zomerweer, en bijna iedereen klaagt dat het te héét is… Het is ook nooit goed! En, nou ja, toegegeven, als je móet werken met deze temperaturen is dat niet echt prettig en als je overdag móet slapen omdat je de hele warme nacht gewerkt hebt, is dat nog minder aangenaam. Maar laten we toch maar even genieten van dit prachtige zomerweer… Zo konden we vandaag eindelijk eens echt aan de grote tuintafel genieten van de ‘zaterdagborrel’; Het Kind, Vriend Andy, de Keizer van Monera en vriendin Marleen (de Jongste Bediende was er niet. Hij blaast in Geel (B) de longen uit zijn lijf om de feestvreugde aldaar te verhogen. Het valt niet mee op de suzafoon te blazen bij 35 graden, maar toch, voor een goed doel…)

Wij praatten nog wat na over het fantastische feest bij vriend Jan, haalden diverse vakantie herinneringen op, kletsten en roddelden wat, en dronken daarbij een glas. Zo gaat dat hier op zaterdag…

Toen ik vanmorgen in alle vroegte door de muggen mijn bed uitgeprikt werd bedacht ik het menu voor deze zaterdag;  meloen met plakjes Seranoham, spaghetti Bolognese, een salade van tomaten en mozarella, een taartje toe. Ik maakte vanmorgen alvast een flinke pan Bolognesesaus en een taartje met rode besjes voor het dessert:

Maak deeg van

  • 250 gram bloem
  • 100 gram koude boter
  • 100 gram poedersuiker
  • mespuntje zout
  • 2 eieren

Zeef de bloem op het werkvlak en maak een kuiltje in het midden. Verdeel hierover de in kleine stukjes gesneden boter. Voeg de suiker en het zout toe en daarna de eieren, meng alles goed en schuif er geleidelijk de bloem bij.
Kneed het deeg een paar maal met de palm van je hand goed door. Rol het deeg tot een bal en leg die met folie afgedekt een uurtje in de koelkast.
Rol het deeg dan uit tot een schijf, groot genoeg om bodem én randen van de springvorm te bedekken.
Leg het deeg met behulp van de roller in de ingevette vorm. Druk de randen goed aan en bekleed dan het deeg met bakpapier. Lees hier gerust even over de dingen die hier ook wel eens fout gaan; Eerst dus bakpapier!
Stort op het bakpapier dan iets om het deeg te verzwaren cq op zijn plaats te houden, bijvoorbeeld gedroogde boontjes, knikkers of ,te koop in kookwinkels, aluminium palletten. Ikzelf gebruik hiervoor Portugese gedroogde ogenboontjes. Je kunt ze heel veel keren gebruiken.
taartje met rode bessen en boragebloemen
Bak de taartvorm dan 30 minuten in een voorverwarmde oven op 200 graden.

Laat de taartbodem afkoelen.

  • Voor de vulling gebruikte ik
  • 400 gram besjes,
  • een eetlepel fijne suiker
  • 6 blaadjes gelatine
  • eetlepel fijne suiker
  • 1/2 liter water of half water half vruchtensap (ik gebruikte vandaag Caravan Cevitam Appel/bessen siroop gemengd met water. Extra suiker is dan niet nodig.
  • boragebloemen

Week de blaadjes gelatine vijf minuten in koud water. Verwarm het water/vruchtensap met de suiker. Haal de pan van het vuur en los de geweekte geatine op in de vloeistof. Roer goed tot alles opgelost is. Koel het mengsel zeker 1 1/2 uur.

Was de besjes en verwijder de steeltjes, roer er de suiker door. Schep wat van het gelatinemengsel over de besjes en zet ze in de koelkast. Herhaal dat tot de gelatine bijna opgestijfd is. Schep dan alles op de taartbodem en strijk nog wat van de gelatine over de vulling. Strooi er wat  *) boragebloemen over en zet het taartje nog een half uurtje in de koelkast om verder op te stijven.

* over de boragebloemen later meer. Ze groeien dit jaar in overvloed in onze tuin; goed voor de bijen, eetbaar en mooi als decoratie.

© ellen

 

 

 

En dan nog even dit…

Posted on by
7

Vandaag bestaat het Ministerie dan zeven jaar!

Hulde aan de lezer, hulde aan onszelf. Hulde aan al die mensen die de moeite nemen om een reactie achter te laten. En ook al is het lang niet altijd mogelijk voor ons om daar weer op te reageren: blijf volhouden lezer. Wijn stellen dat enorm op prijs (en met ons een hele hoop bezoekers van de web site…).

Wij blijven ons best doen…

Zeeuwse bolus…

Posted on by
1

Ik refereerde onlangs in een stukje aan het enthousiasme van Luxemburgse autochtonen voor een typisch Nederlands streekproduct: de Zeeuwse bolus.

Prompt reageerde PaulO met: Zeeuwse bolus, ja die ken ik van mijn tijd uit Terneuzen. Die kun je niet eten zonder daarna je handen te moeten wassen … plakspul. En krék zo-ist…

De Zeeuwse bolus is een zoet brood. Het wordt gemaakt van strengen wittebrooddeeg die door de bruine suiker worden gerold en daarna tot platte hompen worden gevormd. Door de typische manier van het deeg vouwen ontstaat er automatisch ook een vulling van suiker. Ik heb een broodje geslacht om het aanschouwelijk te maken.

Je eet de bolus als koffiebrood of als lunch. De foto laat niet helemaal duidelijk het formaat zien van één zo’n brood , maar ik heb er genoeg aan tussen de middag… Vaak wordt het brood ook nog eens besmeerd met roomboter, een calorie-bom dus…

De oorsprong van dit brood moet gezocht worden in de Joodse keuken. En dan vooral bij de Sefardische Joden die in onze Gouden Eeuw vanuit de Zuidelijke landen naar het “vrije” Zeeland vluchtten.

Intussen is de bolus geheel geïntegreerd en geassimileerd. En Zeeland is er kennelijk trots op. Er bestaat een échte competitie waarbij elk jaar de beste bolusbakker van Zeeland wordt aangewezen. Dit jaar was dat Meesterbakker Bliek.

En om nou terug te komen op het commentaar van Paul Oosten: ja, je handen plakken na het eten van een bolus, en je mond, tanden en gehemelte ook. Mij deert het niet. Ik vind die bolussen heerlijk. Net als mijn Luxemburgse kennissen…

 

Baklava…

Posted on by
1

Er wordt gefluisterd dat het de beste koekenbakker van de stad is, ik kan dat niet controleren. Maar het wil wel wat zeggen wanneer ze in een metropool als Istanbul, met z’n vijftien miljoen inwoners, over je fluisteren…

Bakker Bozan zit met zijn handel aan de Europese kant van de Gouden Hoorn. Hij heeft niet één verkooppunt, maar een stuk of acht. Hij doet niet alleen in zoetigheid, hij bakt ook hartige zaken.

Marleen, de Jongste Bediende, Walther en Maartje, ze waren voor een goede week in Istanbul. Uit de verteldrift van die vier maken we op dat het een fantastische reis is geweest. Hun verhalen doen me dromen over de hoogtepunten en ondergang van het Oost-Romeinse Rijk, over de vernietigingsdrift van Kruisvaarders, over de grandeur van het Ottomaanse rijk, over de Haghia Sofia, de Blauwe Moskee. Ach, ik ben er nog nooit geweest.

Van eten en drinken is het goed in Istanbul. Vette kip en koude rijst daargelaten, was het voor onze vrienden elke dag weer een feest, meermalen per dag. En zoals alle lieve vrienden van het Ministerie liet ook dit gezelschap ons mee delen in die rijkdom (alweer!).

Afgezien van een keur aan specerijen en in honing gedrenkte noten kwamen ze af met een doos Baklava. Van die bakker waarvan iedereen in de stad fluistert dat…

Het zal een jaar of dertig geleden zijn dat ik voor het eerst baklava at. Ik vond het lekker, en sindsdien ik eet dat regelmatig. Het zijn mierzoete gebakjes, piepklein. Het draait om heel fijn bladerdeeg, noten en honing. Ik wist intussen ook wel dat de kwaliteit nogal eens schommelt, voor die écht goede doe ik een moord…

Ik heb een tijdje lopen peinzen hoe ik déze baklava zou omschrijven, ik kom er niet uit. Misschien moet ik ze vergelijken met ijsco. Je hebt fabrieksijs, altijd bruikbaar om jengelende kinderen in te tomen. Je hebt ook zelf gemaakt ijs, op basis van room uit Isigny, droomdessert en volksverleider  Zoiets was er aan de hand met die baklava. Alle smaken, geuren, en ook de textuur verhielden zich goddelijk. Het wás baklava, het smaakte naar baklava, maar dan dieper, voller, romiger, intenser.

Die bakker Bozan…, wanneer opent hij een filiaal in Nederland?

Maitrank en pirosjki…

Posted on by
2

Het gaat er al een tijdje over in ons huishouden. Ik wil een espressomasjientje, Ellen heeft haar zinnen gezet op een oventje voor in onze Luxemburgse woonst. Geldelijke middelen zijn even niet toereikend, dus wat doe je dan? Je droomt er een beetje over, je verteld deze en gene van je verlangens…

Wilma klopte vanochtend op ons keukenraam. Ze had gisteravond in het café gehoord hoe Ellen haar plannen voor de toekomst ontvouwde. Dat oventje zou er beslist komen. Wilma had wat gerommeld op haar zolder en vond wat ze zocht. Een spiksplinter nieuw oventje, op elektra. En ze bood het aan, geheel gratis en voor niets.

En toen hadden we dan een oventje. En ineens moest er van alles. Er diende ruimte gemaakt, de stroomvoorziening moest aangepast en bovenal, er diende gebakken te worden.

Ellen maakte Pirosjki naar beproefd recept. In de namiddag hebben we die gegeten met Eupotours, die sinds gisteravond ook weer hier zijn. De Maitrank was intussen klaar, die vormde een prima begeleider bij de pasteitjes. Het merendeel van de pirosjki brachten we naar het café. Voor Wilma en de klanten. De schaal was in een mum leeg…

Het klinkt een beetje lullig, maar het leek alsof het een zaterdag thuis was. Borrellende gasten, snoepend van pasteitjes, druk orerend over alle belangrijke zaken des levens. Ach, de mens is een gewoontedier…

Fijne paasdagen

Posted on by
3

lam
Wij wensen al onze lezers fijne paasdagen toe vanuit een koud maar zonnig Luxemburg.

Morgen beste lezers meer  over onze avonturen met de Zalm van Eupotours, de meegebrachte eetwaren, de asperges én een halve geit…

Vandaag heben we dit paaslam al opgegeten…

© ellen.

Pastel de la Reina; taartje met amandelen

Posted on by
Reply

amandeltaartje; pastel de la Reina
Ik beschreef hier al vaker recepten uit het boek “De keuken van Spanje en Portugal”. Een mooi geïllustreerd, inspirerend kookboek. Tot nu toe prima. Gisteren zocht ik een recept voor iets lekkers bij de koffie of als dessert en kwam op dit recept uit. Toen ik het deeg wilde maken bleek dat de aanbevolen hoeveelheden niet klopten. Veel teveel bloem, te weinig eidooier en, naar later bleek ook een te grote hoeveelheid deeg voor de aanbevolen springvorm van 18 centimeter. Voor de vulling gebruikt men kweeperengelei (membrillo), dat had ik niet in huis. Het werd dus eigenlijk iets anders… maar toch.
Ik heb het deeg gemaakt volgens de aanwijzingen van het recept. De hoeveelheid is dan genoeg voor twee taarbodems. Ik heb de helft van het ovegebleven deeg in de vriezer gedaan. Ik geef toch maar de hoeveelheden voor twee taartjes omdat dan de verhoudingen in ieder geval kloppen.

  • 350 gram bloem
  • 75 gram poedersuiker
  • 225 gram zachte boter
  • 2 eidooiers om het deeg te binden (in het recept zegt men 1 dooier, dat was te weinig om deze hoeveelheid bloem te binden)
  • Voor de vulling:
  • 175 gram amandelen zonder velletje
  • 75 gram boter
  • 75 gram fijne suiker
  • 2 eidooers
  • 1 theelepel geraspte sinaasappelschil
  • mespuntje kaneel
  • 1 groot glas amontillado sherry
  • 3 eetlepels kweeperengelei (ik gebruikte abrikozenconfiture)

Zeef de bloem  en de suiker in een kom en wrijf met je vingertoppen de boter door de bloem tot je een kruimelig mengsel hebt. Roer de eidooiers erdoor en rol dan het deeg met korte halen uit. Deel het deeg in twee gelijke hoeveelheden. Bewaar de helft in de vriezer voor later. Bekleed met de andere helft een ingevette springvorm van 18 cm doorsnee. Bedek de bodem en maak een kleine opstaande rand van ongeveer 1 1/2 cm. Leg op het deeg aluminiumfolie met de glanzende kant naar beneden en vul het met droge bonen of rijst als steunvulling. Zogenaamd ‘blind bakken’. Ik gebruik doorvoor altijd kleine ogenboontjes. Je kunt ze meerdere malen gebruiken. Vergeet niet om er de folie tussen te leggen anders gaat het verkeerd!

amandeltaartje; pastel de la Reina
In het boek staat; bak de bodem met de steunvulling 10 tot 15 minuten op 150 graden. Dat was veel te kort. Ik bakte de bodem 45 minuten op 150 graden. Dat was prima. Verwijder de folie en de boontjes en laat de bodem afkoelen.

Vulling:
Maal de amandelen. Voeg de overige ingredienten toe en meng alles goed. Smelt de confiture en besmeer er de bodem mee. Schenk de vulling erop en bak de taart nu nog 60 minuten in de oven tot het deeg mooi bruin en knapperig is. Ondanks de fouten in het recept en bijzonder lekker taartje.

Een taart verfijnd genoeg voor een koningin, zelfs voor Reina Sophia, aldus de schrijfster van het boek.

Heerlijk als dessert met een kopje espresso!

© ellen.