Een mooi recept en een mooi verhaal over dat bessentaartje , maar het ging hier vanmiddag eigenlijk iets anders. Ik zal het maar eerlijk opschrijven. Het overkomt mij niet vaak dat er iets echt helemaal verkeerd gaat met eten. Meestal zijn foutjes wel bij te stellen. Deze middag niet!
Het was hier heel knus en gezellig in de keuken; het Kind telefoneerde met even een Verre Tante, de Keizer van Monera dronk een glas wijn, hond Max zat onder de tafel te wachten tot er iets lekkers zou vallen.
Intussen maakte ik het deeg en de room voor de bessentaart. Snel, snel… Zonder er goed bij na te denken, hup het deeg in de ingevette vorm. Boontjes erop om ‘blind te bakken’. Klaar en in de oven.
Ik dacht nog vaag er “klopt iets niet”, maar toen was het al gebeurd!!!
Toen Het Kind klaar was met de telefoon en vroeg: “Zal ik dan het papier knippen?”, wist ik het: vergeten bakpapier onder de blindbakboontjes te leggen!!! ( vroeger was het altijd een karweitje voor Het Kind om de vormen in te vetten of bakpapier op maat te knippen, sinds ze niet meer thuis woont doe ik dat meestal zelf maar…)
Het deeg stond inmiddels in de oven en ik hoopte dat het allemaal toch nog goed zou komen, maar helaas….
Dit gebeurt er als je geen bakpapier tussen de blindgangers en het deeg legt (zie foto boven dit artikel, de deegrand was intussen al weggegeten). De boontjes plakten hopeloos vast aan het deeg. We hebben nog geprobeerd ze los te peuteren maar dat bleek zo’n tijdrovende klus dat ik maar nieuw deeg gemaakt heb! Ik ben ook bang voor afbrekende kronen en nog meer ellende als iemand op zo’n verdwaald boontje bijt.
In de tijd dat ik nieuw deeg maakte, hebben de Keizer en Het Kind nog heel veel boontjes losgepeuterd en het (mis)baksel opgegeten, smaakte toch prima!
Ook Hond Max kreeg een stukje van de Keizer (ik ben niet zo voor het voeren van zoete koek aan honden). De Keizer vond het wonderbaarlijk dat Hond Max zo goed zelf de boontjes kon ‘uitsorteren’!
Nou ja, weer wat geleerd! Met veel volk in de keuken, gewoon doorgaan, niet luisteren naar alle verhalen! Of beter nog, zorgen dat alles klaar is vóór er bezoek komt.
© ellen
