Wandeling en late lunch…

Posted on December 14, 2005 by Ellen Bouckaert

Vanmorgen hebben we een wandeling gemaakt door de Grote Peel. Het was er precies het goede weer voor; niet te koud, een beetje grauw en lekker rustig. Van zo’n wandeling krijg ik altijd enorme honger dus thuisgekomen maar snel iets te eten gemaakt. Gewoon boterhammen is dan ook niet alles, dat had ik vanmorgen voor we vertrokken al bedacht.

Hamburgers voor na een stevige wandeling; Gehakt flink kruiden met peper, zout, fijngesnipperde ui knoflook en verse peterselie en selderij . Het gehakt kneden en er platte ‘ballen’ van maken. Aanbraden en een flinke ui in ringen erbij bakken. Garneren met sla, tomaat augurkjes. Kopje espresso toe en dan een mooi boek. Een prima recept voor een aangename vrije dag!

Wôhrst oit ut penneke…

Posted on December 13, 2005 by Ellen Bouckaert

Vandaag simpel edoch voedzaam, want weinig tijd. De kerstboom moet opgetuigd! Is dat niet een beetje vroeg, vraagteken. Ja, dat is érg vroeg, maar de baas van het Ministerie heeft zo bepaald, dus wat moet ik dan. We aten verse worst (van de vriendelijke varkens), gebraden met ringetjes sjalot en een paar teentjes knoflook. Daarbij sperzieboontjes en gekookte aardappelen. Een simpele, maar stevige rode Spaanse landwijn ging er prima bij. Espresso toe. (Kaas komt later op de avond nog.)

Schwarzwälder Kirschtorte…

Posted on December 13, 2005 by Ellen Bouckaert

De grootste bedreiging van kuur- en dieetprogramma’s in de talloze Schwarzwaldklinieken en Badische Staatsbaden is niet de minder appeteitelijke reformkost, maar de Schwarzwälder Kirschtorte. Deze verlokking, geboren uit eieren, suiker, meel, zure kersen, chocolade, room en Kirschwasser torent sinds jaar en dag uit boven al die andere verrukkingen uit de Duitse “Tortenhimmel”. En internationaal steekt hij de Oostenrijkse Sachertorte in populariteit naar de kroon.

We waren afgelopen zomer in het Schwarzwald. We hadden onze zinnen gezet op een bezoek aan het Deutsches Uhrenmusem Furtwangen. Een klein, maar wondermooi museum. Van tijdsmeting uit vóórchristelijke periode tot het atoomklokwerk uit onze tijd. En alles daar tussenin. Met als zwaartepunt in de verzameling: de appel- en koekkoeksklok. Ja, ja…

Na die vermakelijke middag in het museum streken we neer op een beschaduwd terras. (In tegenstelling tot die van de meeste landgenoten was onze vakantie doordrenkt van hitte en zonneschijn.) Op dat koele terras dronken we espresso en aten we onze eerste echte Schwarzwälder Kirschtorte, in sito, zogezegd. Wat je er ook over probeert te zeggen, je schiet altijd te kort om de grootsheid van dit gebak te beschrijven. Ik doe er dan ook maar het zwijgen toe. We werden bediend door een meisje uit Oost-europa, erg vriendelijk, erg beleefd. Wel vertrouwde ze ons op het laatst nog even toe dat we maar beter terug konden gaan naar waar we vandaan kwamen. In het hele Schwarzwald, en in Furtwangen in het bijzonder, was in de zomer niks te beleven, meende zij. Aan de taart lag het in ieder geval niet. Bij een kleine slager in de buurt van het museem kochten we daarna nog mooie Hausmacherleberwurst, gerookte ham en ingemaakt varkensvlees. Want ook daar hebben ze verstand van in het Schwarzwald.

Hazenrug in rodewijnsaus…

Posted on December 12, 2005 by Ellen Bouckaert

Hazenrug. Alweer haas!!! Misschien zijn er mensen die dit een straf zullen vinden, maar wij zijn gek op haas en vinden het dan ook helemaal niet erg twee dagen hetzelfde te eten. Vandaag een ander deel van het beest. De rug De saus wordt toch elke keer anders, vandaag de saus van gisteren als basis gebruikt, daarbij rode wijn, scheutje port en wildbouillon, flink in laten koken, proeven, versgemalen peper erbij. Zo’n soort saus groeit! Nooit bouillon van blokjes gebruiken, of zout toevoegen, dan kan het niet snel verkeerd met deze saus. In de Franse plattelandskeuken spreekt men van “eeuwig durende saus”, een beetje erbij , een beetje gebruikt, weer een beetje erbij enzovoort. De hazenrug krap 30 minuten braden. (al vóór je het vlees braad beginnen met de saus) Het vlees even laten rusten en dan aan tafel aansnijden. We aten er spruitjes bij en voor mij Elzasser spätzle. Een stukje kaas toe. En espresso. Wel heel luxe eten voor een maandag, maar een gekregen beest moet opgegeten worden. Eigelijk wel bijzonder genoeg voor bijvoorbeeld Kerst? Bedenk dat één hazenrug net genoeg is voor twee personen. Veel bot en weinig vlees. Je kunt ook hazenrugfilets kopen, maar dat is lang niet zo smakelijk als mét bot. En het is niet moeilijk om ze, na het braden, aan tafel van het bot te snijden. Een scherp mes doet wonderen.

Gekregen haas…

Posted on December 11, 2005 by Ellen Bouckaert

Vandaag hebben we de poten van de haas gegeten. Ik heb de haas gisteren uit de diepvries gehaald, laten ontdooien en daarna in stukken verdeeld; rug, achterbouten, voorpootjes enz. Daarna het vlies eraf gehaald. Als je een haas koopt doet een goede poelier dat voor je. Kop was er niet meer bij. De rug van de haas heb ik vanmorgen in een kleinere schaal in de koelkast gezet, die eten we morgen. De stukken haas in een marinade zetten van rode wijn (bordeaux), een beetje wijnazijn, een lepel olijfolie, ui, wortel, selderij, laurierblad, peperkorrels, kruidnagelen, wortel, teentje knoflook. Het vlees zo ruim 24 uur laten marineren. De bouten en de pootjes uit de marinade halen een even uit laten lekken. Dan droogdeppen, door een beetje bloem wentelen en aanbraden in olijfolie. Als het vlees bruin is, afblussen met een beetje cognac en de aanbaksels in de pan losroeren. Giet er nu een deel van de verwarmde marinade over en laat zo alles mooi gaar stoven in ongeveer 2 uur. (de gaartijd is afhankelijk van ouderdom gewicht enzovoorts). Blijf de stukken vlees bedruipen met het vocht in de pan en voeg zonodig wat bouillon en wijn toe. Schik de bouten op een voorverwarmde schaal. De saus zeven en met een klein schepje goede honing op smaak brengen. Wij aten er puree bij van aardappel en knolselderij, en witlof. Een glas van dezelfde Bordeaux. Toe een stukje kaas en espresso met chocolade.

Voorbereidingen kerstdiner 2005…

Posted on December 11, 2005 by Ellen Bouckaert

Vandaag maar eens een begin gemaakt met de voorbereidingen voor het kerstdiner. Ook dit jaar eten we weer met de hele “familie”, ongeveer 20 personen. Het is altijd een hele klus om te bedenken wat iedereen lust, juist niet lust, wat het beste bij elkaar past, of de onkosten redelijk zijn, of de kinderen iets anders krijgen. En, het moet natuurlijk ook nog te maken zijn in een gewone keuken. Het middagprogramma is al klaar, daar zorgen anderen voor. Het diner zal ongeveer om 6 uur beginnen, niet te laat in verband met de kinderen. Ik probeer altijd het grootste gedeelte van het diner klaar te hebben voor we naar de middagactiviteit vertrekken. We zorgen met z’n allen dat de tafels gedekt zijn, en gaan dan lekker uitwaaien. Het hoofdgerecht staat al vast; Lambout uit de oven, met gekonfijte teentjes knoflook, dit jaar met een rode wijnsaus. Voor het eerste voorgerecht denk ik een visterrine te maken van een laagje zalm, kabeljauw en groene kruiden. (verrijkt met room en eierdooiers) Maar welke wijn zullen we er bij drinken???

Kip met paddestoelensaus…

Posted on December 10, 2005 by Ellen Bouckaert

Vanavond hebben we kip gegeten. Drumsticks van de Sumiran (biologische) kippen. Ik heb ze aangebraden in boter,afgeblust met een beetje bouillon en toen een paar paddestoelen; trompet de mort, toegevoegd. Deze paddestoelen zijn gedroogd te koop. Je moet ze voor gebruik even weken. Het weekvocht kun je bij de saus voegen, dat geeft een heerlijke aardse smaak. Deze kip is zowiezo niet te vergelijken met die kippen uit de supermarkt. Deze kippen hebben echt smaak. De paddestoelen toegevoegd en wat room, dat nog even laten stoven en je hebt een bijna herfstig gerecht. Wij aten er bloemkool bij en aardappelen. Kaas toe, en espresso.

Tongschar…

Posted on December 10, 2005 by Ellen Bouckaert

Melktong, Schotse schol, steenschol, steenschar. Slechts een paar locale namen voor deze heerlijke vis. Vertaal je de Franse en Engelse benaming dan heet-ie citroentong, maar de “gewone” Nederlandse naam is tongschar. Om het nog wat ingewikkelder te maken: er bestaat ook schartong, maar dat is een heel andere vis. Voor alle duidelijkheid: tongschar is een schar (Pleuronectidae Microstomus kitt) die zo ongeveer alle kwaliteiten van de tong in zich heeft. Hij is bijna zo lekker, en laat zich net zo gemakkelijk en veelzijdig verwerken en consumeren. De vis wordt op de markt volop aangeboden, hij is alleen een stuk goedkoper dan tong. Doorgaans is hij schoon gemaakt en ontveld, en dat laatste is wel zo handig. Alle bereidingswijzen voor tong zijn van toepassing op tongschar. De vis komt voor in de kustwateren aan onze kant van de Atlantische oceaan, van Noorwegen tot halfweg Afrika en ook in de Middellandse zee.

Tongschar “en papilotte”…

Posted on December 9, 2005 by Ellen Bouckaert

Vanavond hebben we tongschar uit de oven gegeten. In deftige taal “en papillote”. Alluminiumfolie dubbel vouwen en bestrijken met boter. Maak een bedje van verse groene kruiden: pepeterselie, selderij en thijm, een klontje boter erop en dan de vis. Kruiden met peper en zout, een klontje boter en een schijfje citroen. Dan de folie dichtvouwen (luchtdicht!). De pakketjes 15 minuten in een voorverwarmde laten garen. Dien de vis op in de folie. Wij aten er spinazie bij en gekookte aardappelen. Een glas Riesling uit de Elzas. Toetje was bijzonder, druiven uit de tuin van Ryan en Jeanne op whisky. En natuurlijk espresso!

Marriet en Ans jarig!!!