Lamsgehakballetjes

Posted on by

23 juli 2006 029
Slagers doen in deze warme dagen goede zaken, heel Nederland
is aan het barbequen geslagen. Het is al dagen warm en dan willen we buiten
eten, en het eten liefst ook buiten klaarmaken, op de barbeque. Ik ben niet zo’n
barbeque-fan, het duurt zo lang voor je een echt goede roosterlaag hebt. Zeker
een klein lunchgerecht bereid ik net zo lief in onze, redelijk koele, keuken.
Wij hebben een mooie, kleine, elektrische gril die in een mum van tijd warm is
die gebruikte ik vandaag om lamsgehakballetjes te grillen. Maar je kunt ze
natuurlijk ook prima buiten op de barbeque grillen.

500 gram lamsgehakt (ongekruid)
1 fijngesneden sjalot
2 teentjes
knoflook
1 theelepeltje chilipoeder
1 handvol gehakte platte peterselie,
1/2 handvol gehakte koreander
versgemalen zeezout.
Meng alles goed door
elkaar en vorm er kleine platte balletjes van.
Gril de gehaktballetjes
ongeveer 8 minuten.
Wij aten ze vanmiddag met het tapenadebrood, wat sla, en tomaat.
Een
kopje espresso toe en nu óp naar de tv voor de finale van de Tour de France.

© ellen

Posted in lam

Citeaux…

Posted on by

20 augustus 001
Gisteren was hier een klein “iedereen is weer terug van vakantiefeestje”. We proefden meegebrachte wijn, bier, casis enzovoorts. Het was heel gezellig, alle avonturen van de diverse vakanties kwamen op tafel. Van een echte maaltijd kwam niet veel terrecht maar de in Bourgondië gekochte kazen smaakten prima bij de wijn.

De kaas op de foto kochten we in de abdij van Citeaux, vlakbij Nuits Saint Georges. Het is een aan reblochon verwante kaas. De monniken van de abdij maken deze kaas sinds 1920, eerst alleen voor eigen gebruik en later ook voor de verkoop. Ze maken per jaar 60 ton kaas, precies genoeg voor de monikken om van te kunnen leven. Je ziet deze kazen dus zelden buiten Bourgondië. De koeien waarvan de vetrijke melk bijzonder geschikt is voor de kazen grazen al vanaf begin april buiten.
vakantie augustus 2006 175

De monikken van de abdij maken twee maal in de week kaas; dinsdag en vrijdag. Direct na het melken wordt de melk gekoeld tot 4 graden. De oudere melk wordt gepasteuriseerd bij 60 graden en de laatst gemolken melk wordt ruw verwerkt. De melk wordt tot 32 graden verwarmd. Dan voegen ze stremsel toe. De wrongel wordt mechanisch gescheiden, waarna 20 minuten wordt geroerd zodat het grootste deel van de wei wegvloeit. Dan worden er porties van gemaakt die de monikken met de hand in de vormen stoppen. De vormen staan op stalen platen die onder de persen geschoven worden. Zo rijpen de kazen 20 uur. Daarna worden ze uit de vorm genomen en 90 minuten in een zoutbad gedompeld.
Het klooster heeft vier rijpingskelders waar de kazen 15 tot 21 dagen liggen. Daarna worden de kazen ingepakt en rijpen ze nog een week na.

Zo ontstaat een vrij stevige kaas met een frisse, pittige smaak die heerlijk geurt naar verse paddestoelen.

We aten er brood bij en dronken een 2004 Sylvaner uit Andlau-Barr.

© ellen

Gougères, Bourgondische soesjes…

Posted on by

20 augustus

We hebben gisteren niet echt boodschappen gedaan dus een echte maaltijd komt er vandaag niet van. Nog maar wat hapjes, stukje kaas, stukje paté, glas wijn erbij.
In Bourgondië kregen we bij het aperatief kaassoesjes. je kunt ze daar op veel plaatsen kopen bij de betere banketbakker. Ik maakte ze vandaag zelf zo houden we het vakantiegevoel nog even vast.

2,5 dl melk
50 gram boter een snuifje zout
150 gram bloem
4 eieren
50 gram Comté of Gruyère kaas in blokjes gesneden ter grote van een doperwt
50 gram geraspte kaas
Breng de melk met de boter en het zout aan de kook.
Voeg de bloem in één keer toe en en verwarm het mengsel al roerend tot het van de bodem van de pan loslaat.
Laat het nu even afkoelen en roer er dan één voor één de eieren door. Je moet roeren tot je een mooi glanzend mengsel hebt.
Roer er dan de blokjes kaas door.
Vorm met twee eetlepels kleine balletjes van het deeg en leg die op een ingevette bakplaat.
strooi nog wat geraspte kaas over de soesjes en bak ze in een voorverwarmde oven op 170 graden in 20 minuten gaar. Met het deeg kun je ongeveer 20 soesjes maken.
Een Bourgondisch aperatief Kir; schenk een flinke scheut crème de cassis in een wijnglas en vul het dan aan met een witte Bourgogne of een andere droge witte wijn of maak een Kir Royale dan neem je in plaats van witte wijn een cremant of champagne.

© ellen

Vakantierestanten (foie gras d’oie)…

Posted on by

20 augustus 009
Ik schreef het al; geen serieuze maaltijd vanavond. De soesjes smaakten prima en natuurlijk kwamen er nog wat mensen van de “iedereen weer thuis van vakantie-party” even langs om achtergebleven spullen op te halen. De soesjes kwamen dus goed van pas.
Daarna aten we een stukje foie gras d’oie, gekocht in de buurt van Straatsburg. Een klein plakje met wat fleur de sel en grofgemalen peper. Een stukje brood erbij én een glas 2004 Gewurztraminer van Albert Schoech uit Ammerschwihr. Een wondermooie combinatie!
Een stukje kaas van de abdij Citeaux en een stukje plaisir au Chablis toe.
En espresso.
En dan vroeg naar bed, morgen begint het gewone leven weer!

© ellen

Cultuurschatten…

Posted on by

wijn 005
Wij zijn weer thuis! We hebben een heerlijke vakantie gehad. Huis, haard en hond zijn prima verzorgd!

We hebben gekampeerd in Frankrijk; op een paar plaatsen in Bourgondië en ook nog een paar dagen in de Elzas. Het was voor ons dit jaar een hele luie vakantie, we hebben niet veel gewandeld, maar wel heel veel geproefd! We hebben genoten van de streekgerechten, de wijnen en de verschillende kazen.
We proefden de Bourgondische slakken, de beroemde andouillets, de jambon persillé, nogataarten en in de Elzas natuurlijk de eerste verse zuurkool met toebehoren en tarte flambé.
We aten eenvoudige maaltijden onderweg, dineerden heel chique in mooie Bourgondische restaurants of kookten zelf in onze piepkleine caravan.
We bezochten musea, wijnkelders en de kaasmakerij van de paters in Citeaux.
Natuurlijk hebben we ook het een en ander mee naar huis gebracht zodat we nog een tijdje kunnen nagenieten, “de cultuurschatten” zoals de Keizer van Monera dat noemt. De komende dagen zullen we proberen wat uitvoeriger verslag te doen. Ik ga nu eerst de foto’s uitzoeken.

© ellen

Charolais…

Posted on by

vakantie augustus 2006 086
Uit onze kelder komen zachte tinkelende geluiden; Paul probeert de gekochte wijn overzichtelijk op te bergen. Intussen zal ik vast wat vakantierecepten en plaatjes hier op het log zetten. Het is moeilijk om te kiezen waarmee te beginnen maar deze koeien vond ik wel een mooi plaatje. Het zijn Charolais, ook wel de ster onder de Franse runderen genoemd. Ze komen uit de Bourgogne. Het is één van de beste vleesrassen. Het vlees is erg smakelijk en vetarm. Sinds 1983 krijgen deze runderen uit het oorspronkelijke herkomstgebied een “label rouge”. Dit label met de naam Charolais terroir garandeert een hoge kwaliteit. We aten op verschillende plaatsen vlees van deze runderen en het was heerlijk.
Ik wilde één keer zelf zo’n enorme biefstuk van Charolais klaarmaken. We kochten bij een goede slager een côte de boeuf, netjes opgebonden en natuurlijk véél te groot voor ons twee. Een côte de boeuf weegt ongeveer 800 gram!

vakantie augustus 2006 078

Haal het vlees ruim één uur voor het bereiden uit de koelkast. Ik heb de côte de boeuf gewoon in een grote koekenpan gebakken. Eén lepel boter en één lepel olie goed heet laten worden en het vlees daarin aan weerszijden snel dichtschroeien. Bij het keren wat zeezout op de bovenkant strooien. Daarna aan elke kant nog ongeveer 8 minuten bakken. Laat het vlees vóór het aansnijden nog even rusten. Ik had er wat kruidenboter bij gemaakt en een salade. Een stuk Frans brood erbij en je hebt een perfecte maaltijd. Prima te bereiden in een piepklein carravannetje.

vakantie augustus 2006 073

Laat ik vooral de wijn niet vergeten; we dronken er natuurlijk een Bourgogne bij; 2004 Bourgogne de Vezelay van Les Faverelles, Asquins. Nog wat jong, maar toch al een mooie volle smaak. We kochten de wijn in het plaatsje waar we kampeerden bij een kleine wijnboer.

© ellen

Le Plaisir au Chablis…

Posted on by

vakantie augustus 2006 083

Dit spanen doosje is wat nog rest van een heel bijzonder kaasje. De naam is Le plaisir au Chablis. Het wordt in de Bourgogne overal aangeboden. Buiten dat land lijkt het niet te bestaan. Het Ministerie heeft intussen al een en ander ondernomen, maar het leidde tot niets. Ook in andere delen van Frankrijk lijkt men niet te weten van het bestaan.

Het kaasje wordt op de boerderij gemaakt, volgens traditionele methode. Het is nauw verwant aan de Epoisses, maar wordt in plaats van met Marc de Bourgogne gewassen met Chablis. De geur is krachtig maar milder dan de Epoisses. Wat ons vooral bij bleef is de overweldigende zachtheid van de smaak.

De korst is oranje, verkleurend naar koper bij het ouder worden. De zuivel is prachtig geel en loopt mooi uit. Het cylindervormig kaasje weegt 200 gram en wordt altijd verkocht in een spanen doosje. In het plaatsje Chablis heet de kaas L’Affidelice au Chablis.

Verdere informatie ontbreek. Mijn kaasatlassen laten me in de steek,en op Google is niets te vinden wat niet al hierboven is beschreven. Wie oh wie beantwoordt mijn vragen: Sinds wanneer maken ze dit kaasje? (Ik vermoed dat dat nog maar sinds kort is.) En in welke streken precies wordt er geproduceerd? En is het productieproces gereglementeerd? En is het kaasje ergens in Nederland, België of Luxemburg te krijgen? Of moeten we gewoon terug naar Bourgondië?

© paul

Dobrado com Feijão branco (instant)…

Posted on by

salieworst 002

“Pens in witte bonen”, zo luidt de letterlijke vertaling van de titel van dit stukje. Zo nu en dan wil ik nog wel eens een blik geconserveerd voedsel inslaan. Het betreft dan meestal zaken die zo een-twee-drie niet voor handen zijn in de winkel van alle dag.

In Luxemburg wonen veel Portugezen. Zo’n 20 % van de bevolking komt van het westelijk deel van het Iberisch schiereiland. Elk jaar rond 1 augustus vindt er een massale uittocht plaats uit het Groothertogdom, dan gaan alle Portugezen op vacantie naar het moederland en Luxemburg stroomt een beetje leeg. Je merkt daar weinig van in toeristenplaatsen als Clerveaux of Vianden, maar de industriesteden in het zuiden raken in die dagen aardig ontvolkt.

Het is niet verwonderlijk dat je in Luxemburg overal Portugese waar kunt kopen. Ik maak daar dankbaar gebruik van. Wijnen, worsten en witvis. Bacalhou, bonen en bikas. Een enorme diversiteit aan etenswaar van Portugese oorsprong wordt op een of andere manier aangeboden. En natuurlijk ook dat prachtige boerse aardewerk!

Vanavond at ik dan Dobrado com Feijão branca, Pens met witte bonen. Uit blik.

De werkwijze was als volgt: ik verwarmde het (geopende) blik “au bain Marie” gedurende 20 minuten. Daarna stotte ik de inhoud uit op een bord. Klaar!

Ik had deze schotel wel eens in een restaurant gegeten, ik vond het heerlijk. Als “instant” kon het natuurlijk alleen maar tegenvallen. Over de inhoud en smaak: witte bonen vormden de hoofdmoot, gestoofd in ui en tomaten. Er was redelijk wat vlees terug te vinden. De gerookte varkensworst en de schijfjes bloedworst waren zelfs lekker. De pens minder, maar smaakte in ieder geval nog naar pens. Verder zat er nog wat spek in. Al met al niet echt voor herhaling vatbaar.

Ik at er brood bij en een frisse salade vooraf. Kopje koffie toe.

© paul

Weer terug…

Posted on by

septfontaines juli 2006 075
Dag lezer;
Ik was er even niet, ik moest Ellen ophalen in Luxemburg. De reacties van jullie worden morgen beantwoord, vandaag komt het er niet van. De namiddag en vroege avond brachten we door met Jan en Ans. En met koele, frisse Elblingrosé. De laatste, want hij was kas-uitverkocht bij onze vaste wijnhandel.
Nu zitten we op ons thuisterras, het Kind komt even bijpraten en we openen een mooie fles Pommerol. En dat zou niet smaken bij dit soort weer? Nou, reken maar van yes!
Tot morgen.

© paul

Vakantie!..

Posted on by

uitzicht vanuit de caravan

Uitzicht vanuit de caravan.
Ik ben een dag of 10 op vakantie geweest. Ik schreef het al eerder, we hebben in het dorpje Septfontaines in Luxemburg een stacaravan waar we regelmatig een paar dagen naar toe gaan.Paul bracht mij samen met hond Max weg. Meestal heb ik lang vóór Paul vakantie en dan vind ik het prettig om zo eens een weekje alleen in Luxemburg te verblijven. Wandelen, lezen, luieren en wat kletsen met de mensen in het dorpje, veel meer doe ik dan niet. Het dorpje ligt in een heel rustig gedeelte van Luxemburg, waar maar weinig toeristen komen. In het dorp is al sinds 25 jaar geen winkel meer. Het dichtstbijzijnde winkeltje is 6 kilometer lopen. (Ik heb daar geen auto als ik alleen ben!) Ik moet dus altijd goed nadenken wat er aan voorraad eten en drinken gekocht moet worden vóór Paul weer vertrekt. Het is ook wel mogelijk om naar de supermarché te gaan met de bus. Dat doe ik in zo’n week meestal wel één of twee keer. Luxemburg heeft een uitgebreid openbaar vervoer systeem. Goedkoop en aangenaam. 20 kilometer in een aircobus voor € 1,50!!!

tafeltje in de schaduw

Tafeltje in de schaduw.

Dit jaar was het wel weer heel warm, permanent boven de 30 graden. Dan is het voor mij geen weer meer om lange wandelingen te maken. Laat staan voor hond Max, die loopt dan gewoon halverwege de wandeling weer terug naar zijn plekje bij de caravan. Ik heb dus heerlijk zitten lezen in de schaduw, met af en toe iets lekkers; een glas Elbling Rosé. Een kopje espresso met een stukje chocolade, (extra bittere chocolade met citroen en peper, voor mij iets nieuws, van Swiss Delice). Ontbijt met Holzofenbrot en rauwe ham, Marque Nationale. Lunch meestal niet veel, het was te warm, maar lekker was de pasta carbonara of een salade met zalm. Dan in het café even naar de Tour de France kijken met een glaasje Champus. Het avondeten houd ik dan maar simpel; een biefstukje met sla en Gromperen (de beroemde aardappelen uit Septfontaines, ik schrijf er later nog een artikeltje over) of een paar lamskarbonaadjes, een simpele pasta met boter en salie of een heerlijke verse forel.
En natuurlijk espresso toe.

Kortom, ik heb ervan genoten. Nu nog een weekje thuis en dan begint voor ons samen de echte vakantie!

© ellen