We waren op bezoek bij meneer Fisch. We doen dat meestal wanneer we in Luxemburg zijn. Meneer Fisch is heerboer en destillateur. Hij vindt internationale erkenning met zijn stooksels en staat in Luxemburg bekend als één van de besten.
Hij verkoopt ook aan huis en je kunt op elk moment van de dag terecht. Ook zaterdag en zondag.
Altijd een vriendelijke ontvangst bij die man, en je wordt direkt meegetroond naar zijn heiligdom, de voorraadkelder. En altijd weer de vraag: “Wollen Sie schmecken?”
Vervolgens laat hij je proeven van de zaken waar hij op dat moment het meest van geporteerd is. Verder kun je overigens “schmecken” wat je wilt.
Het bedrijf is gevestigd in een prachtige carréboerderij, stammend uit de 18e eeuw (gelegen in het plaatsje Calmus, Gutland, Luxemburg).In die tijd is de eerste generatie Fisch ook begonnen met gedestilleerde drank. Aan de boerderij liggen velden met zwarte bessen. Die bessen vormden de grondstof voor de eerste likeurachtige drank uit de beginjaren, en die wordt ook nu nog geproduceerd. Inmiddels is het assortiment veel uitgebeider. Graan, frambozen, mirabellen, Williamsperen, kersen, appels, kwetsen, dat zijn de voornaamste vruchten voor de stook. Maar kan meneer Fisch een partijtje wilde pruimpjes aankomen, dan verstookt hij dat ook. Zo’n partij moet minstens 100 kilo wegen, anders loont het de moeite niet.
Meneer Fisch hanteert in princiepe één standaard voor elk stooksel. Gerijpt wordt op eikenhouten vaten tot de scherpte van de stooksels af is en de geurstoffen zich hebben kunnen ontwikkelen. De rijpingstijd is afhankelijk van de grondstof en het stooksel. Wordt een stooksel rijp bevonden dan wordt het gebotteld. Verouderen en narijpen op het vat doet meneer Fisch alleen voor eigen gebruik. Het is hem te ingewikkeld om allerlei verschillende standaarden per stooksel te verkopen. Goed is goed.
Jammer, vindt het Ministerie, want we mochten ooit uit zijn eigen (oude) vaatje tappen… Je weet niet wat je proeft!
Enfin… Dat wat je koopt bij meneer Fisch is een stooksel van een gemiddelde leeftijd, maar nooit echt jong. De kwaliteit is altijd goed, soms bovengemiddeld.
De prijs aan huis is prima.
Wij kochten een liter Mirabelle en 70 cl Kirsch en betaalden drieentwintig euro in totaal.
Ik schreef vorig jaar dat er nog 39 stokers zijn in Luxemburg, inmiddels zijn het er nog maar 35.
Ze vallen allemaal onder de Luxemburgse A.C. voor stooksel. Er wordt streng gecontroleerd. Officieel heet het: Marque Nationale des Eaux-de-Vie du Grande Duché de Luxemburg. (Sinds1985).
Klik door naar het algemeen artikel over Eaux-de-Vie, log 6 november 2005…
